Οι ξένοι Εθνικιστές τιμούν περισσότερο τους νεκρούς Έλληνες Εθνικιστές

Η ντροπή του Εθνικιστικού Χώρου πρέπει να είναι μεγάλη για ένα λόγο. Μετράμε δεκάδες πορείες και εκδηλώσεις μνημοσύνου για τους νεκρούς Έλληνες Εθνικιστές Γιώργο Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη, από Ευρωπαίους συναγωνιστές τους. 

Στην Ελλάδα, το επίκεντρο αυτής της δολοφονίας, σιγή, λίγο καιρό μετά. Ελάχιστοι μιλούν ακόμα για την εκτέλεση αυτών των παλικαριών. Καμία αντίδραση για να αλλάξει αυτή η πολιτική λαίλαπα που εξοντώνει τους Εθνικιστές...

Ως πότε;

Read More

Μάχη έξω από το Μετρό Συγγρού Φιξ μεταξύ Εθνικιστών και Αναρχικών!

Δελτίο τύπου εξέδωσε το Εθνικό Μέτωπο μετά από την "μάχη" που δόθηκε έξω από τη στάση του Μετρό "Συγγρού-Φιξ" όπου αντιεξουσιαστές με κράνη χίμηξαν σε κλιμάκιο του κόμματος του Εθνικού Μετώπου με σκοπό την απομάκρυνσή τους από το χώρο. Την ίδια ώρα, οι Εθνικιστές ανταπάντησαν και δημιουργήθηκε μια εκρηκτική ατμόσφαιρα.

Δείτε το δελτίο τύπου:

Μέλη του Εθνικού Μετώπου πραγματοποίησαν διανομή με ενημερωτικά φυλλάδια στο σταθμό Φιξ του Μετρό με ιδιαίτερη επιτυχία, γνωρίζοντας ένθερμη αποδοχή από το πλήθος των παρισταμένων. Λίγο αργότερα, οι διερχόμενοι και οι οδηγοί ταξί που σταθμεύουν στην περιοχή, έγιναν μάρτυρες οργανωμένης επίθεσης από κρανοφόρους αντιεξουσιαστές. 

Τα μέλη του Εθνικού Μετώπου αναγκάστηκαν να αντιδράσουν δυναμικά... 

 

Το Εθνικό Μέτωπο καταδικάζει κάθε μορφή βίας και δεν ανέχεται κανενός είδους τραμπουκισμού, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Δεν ανεχόμαστε οι γνωστοί – άγνωστοι να παραμένουν ατιμώρητοι. Δεν ανεχόμαστε να χύνεται αίμα ελληνικό από αδίστακτους κοινούς τραμπούκους - τσιράκια του συστήματος. Δεν ανεχόμαστε πλέον σ’ αυτή τη χώρα η Αριστερίζουσα πολιτική σκηνή και τα τσιράκια της να διακηρύττουν, απροκάλυπτα και δίχως καμία άλλη νομική και πολιτική συνέπεια, το δόγμα της καλής και της κακής βίας! 

 Κάθε παρόμοια πρόκληση δεν θα μένει αναπάντητη, όπως έγινε αντιληπτό και χτες! 

 Από το Γραφείο Τύπου

Read More

Αποκλειστικό! Φωτογραφία Χρυσαυγίτη βουλευτή εν ώρα...ξύλου!

Η φωτογραφία τραβήχτηκε κατά τη διεξαγωγή επεισοδίων μεταξύ κουκουλοφόρων και χρυσαυγιτών στο κέντρο της Αθήνας πριν λίγα χρόνια. Όπως μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα ο εν λόγω Χρυσαυγίτης προχωρά με στυλιάρι παρατεταμένο έτοιμος να χτυπήσει αθώους διαδηλωτές..

Οι Αρχές τον αναζητούν...

Όπως καταλάβατε δεν πρόκειται για Χρυσαυγίτη αλλά για τον υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Πειραιά του ΚΚΕ, μέλος της Κ.Ε. του κόμματος και γνωστό συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ, κο Μανουσογιαννάκη στα επεισόδια του 2011 μεταξύ κομμουνιστών και ακροαριστερών. Στην Ελλάδα όμως διώκεται μόνο η Χρυσή Αυγή!

Πηγή της φωτογραφίας για τους κακόπιστους του Περισσού, το γνωστό αναρχοsite..

Read More

Συνέλαβαν έναν Τούρκο στα προχθεσινά επεισόδια!

Η Αστυνομία, όπως συνηθίζει το τελευταίο διάστημα, δημοσίευσε φωτογραφίες ατόμων που συνελήφθησαν προχθές (09-10-2012) κατά τη διάρκεια συγκεντρώσεων και πορειών στο κέντρο της Αθήνας, γιατί συμμετείχαν σε ομάδες ατόμων που εκδήλωναν επιθέσεις σε βάρος αστυνομικών δυνάμεων. Σε βάρος τους ασκήθηκε από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος.

Ανάμεσα στα μπουμπούκια που συνελήφθησαν ήταν κι ένας Τούρκος, ο GUZEL Sinan του Tahir και της Ayse, που γεννήθηκε το 1983 στην Τουρκία και κατοικεί στην Κυψέλη.

Τι κάνει ένας Τούρκος σε αυτά τα επεισόδια; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει με βεβαιότητα. Όποιος γνωρίζει κάτι, μπορεί να επικοινωνεί με τα τηλέφωνα 210-6476258, 210-6476259 της Υποδιεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής.

Για τους υπόλοιπους κρατουμένους πατήστε εδώ

Read More

Σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας από αναρχικούς!

Ότι κάποιοι αναρχικοί κύκλοι στην Ελλάδα φαντασιώνονται εξεγέρσεις και οδομαχίες είναι γνωστό σε όλους μας. Οι αναφορές τους όμως δημοσίως και μάλιστα με λεπτομέρειες για τον τρόπο που θα δράσουν προκαλεί τουλάχιστον ανατριχίλα.

Παύει να είναι γραφικό και αστείο όταν έχουμε παραδείγματα όπως αυτό του φονιά Θεοφίλου στην Πάρο. Καλό είναι οι αρχές να επέμβουν και να αποδώσουν δικαιοσύνη αφού ο συγκεκριμένος ανώνυμος απειλεί ανοικτά το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας!

Διαβάστε τι έγραψε:

Όταν οι οδοµαχίες θα δίνονται σε δρόµους σκοτεινούς από µια απεργία της ΔΕΗ, όταν οι συγκρούσεις θα συντελούνται εν µέσω τόνων αµάζευτων σκουπιδιών, όταν τα τρόλεϊ θα κλείνουν τις οδικές αρτηρίες εµποδίζοντας την διέλευση των µπάτσων, όταν ο απεργός δάσκαλος θα ανάβει το στουπί του εξεγερµένου µαθητή, τότε πια θα µπορούµε να πούµε: κανάγιες, οι µέρες της κοινωνίας σας είναι µετρηµένες, ζυγιάσαµε τις χαρές της και τα δίκια της και τα βρήκαµε λειψά. Κι αυτό σήµερα δεν είναι πια µια φαντασίωση, µα µια απτή δυνατότητα στο χέρι του καθένα µας: η δυνατότητα να δράσουµε συγκεκριµένα πάνω στο συγκεκριµένο. Η δυνατότητα για την έφοδο στον ουρανό.Οι κολασμενοι θα σας καταπιουν κουφαλες, μαζι και τα παρακρατικα σας χερια τα φασιστακια.κανενας μονος του.

Read More

Ποιοι κρύβονται πίσω απ' τις κουκούλες;

Η φωτογραφία του συντονιστή μιας ομάδας κουκουλοφόρων με την ομπρέλα έκανε το γύρο του διαδικτύου, χωρίς περαιτέρω ανάλυση ή προσπάθεια να κατανοήσουμε ποιος και γιατί υποθάλπτει και συντονίζει τα επεισόδια.

Αυτό που δεν μας έκανε αίσθηση είναι ότι οι μισοί συλληφθέντες ήταν αλλοδαποί! Κι αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αφού και στα μεγάλα επεισόδια του Δεκεμβρίου είχαν κάνει την εμφάνισή τους ομάδες αλλοδαπών να συμμετέχουν ενεργά στις καταστροφές και τις λεηλασίες των καταστημάτων.

Σύμφωνα με το αστυνομικό ρεπορτάζ, όσον αφορά την εθνικότητά των αλλοδαπών είναι 9 υπήκοοι Αλβανίας, 4 υπήκοοι Αλγερίας, 1 υπήκοος Τυνησίας, 1 υπήκοος Μαυριτανίας, 2 υπήκοοι Ρουμανίας, 2 υπήκοοι Πολωνίας, 1 υπήκοος Αφγανιστάν, 1 υπήκοος Μολδαβίας, 4 Παλαιστίνιοι και 1 Ιρακινός. Στους προσαχθέντες έχουμε:  2 υπήκοοι Αρμενίας, 3 υπήκοοι Αλβανίας,1 υπήκοος Πολωνίας, 1 υπήκοος Ρωσίας, 7 υπήκοοι Αφγανιστάν, 5 υπήκοοι Ιράν, 1 υπήκοος Ιράκ, 1 υπήκοος Πακιστάν, 1 υπήκοος Αλγερίας,1 υπήκοος Καζακστάν, 1 Παλαιστίνιος.

Το έντονο αλβανικό και μουσουλμανικό στοιχείο δεν πρέπει να μας κάνει καθόλου εντύπωση. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι μια μεγάλη ομάδα αναρχικών στα Εξάρχεια προέρχεται από την Αλβανία, με έντονο εθνικιστικό προφιλ, η οποία κάνει την εμφάνισή της και στο Διαδικτυο αλλά και στους δρόμους με αλβανικά αναρχικά συνθήματα.

Όπως διακρίνεται και στην παραπάνω εικόνα από προφίλ Αλβανού αναρχικού στο Facebook, διακρίνεται έντονα το εθνικιστικό στοιχείο της καταγωγής του ενώ ως φωτογραφία προφίλ έχει εικόνα επεισοδίων από το κέντρο της Αθήνας. Παράλληλα δεν πρέπει να αγνοούμε τις διασυνδέσεις των εδώ Αλβανών αναρχικών με κινήματα στις χώρες καταγωγής τους (Αλβανία, Κόσοβο) αλλά και στην Ιταλία.

                              

Δεν είναι τυχαίο ότι συζητείται έντονα η διασύνδεση αναρχικών ομάδων στην Ελλάδα με ισλαμικές οργανώσεις στο Λίβανο αλλά και εισαγωγή "αγωνιστών" από Ιράν (γιατί άραγε) και Β. Αφρική.

Έχουμε να δούμε πολλά ακόμα. Σύντομα με νέα στοιχεία και πρόσωπα!

Read More

Απάντηση Προέδρου Νεολαίας ΛΑ.Ο.Σ στο ΚΚΕ.: "Δεν συμμετέχουμε στις πορείες κατά του Μνημονίου"

Την έκπληξή του εξέφρασε με άρθρο του στο site της Νεολαίας ΛΑ.Ο.Σ. ο πρόεδρός της, Γιάννης Παναγιωτακόπουλος, καθώς το Κ.Κ.Ε. κατηγορεί το κόμμα του ότι τους επιτέθηκε.

"Ήμουν στο γραφείο της Νεολαίας κατά τη διάρκεια των επεισοδίων" δηλώνει χαρακτηριστικά. Με ειρωνικό τρόπο κατακεραυνώνει την συκοφαντική επίθεση της γ.γ. του Κ.Κ.Ε. για συμμετοχή μελών του ΛΑ.Ο.Σ. στα επεισόδια, καθώς τα μέλη του κόμματος δεν συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις.

διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Read More

Καλωσήλθατε στο Μεσοπόλεμο

του Νικόλα Σεβαστάκη

Δεν ήμουν στην Αθήνα τις δυο μέρες της γενικής απεργίας. Αυτά που είδα όμως και άκουσα, αλλά ιδίως αυτά που διαβάζω εδώ και δυο μέρες σε ανακοινώσεις, καταγγελίες, κάθε λογής μηνύματα και σχολιασμούς με κάνουν να ανησυχώ. Βλέπω ας πούμε ότι το τραύμα της Μάρφιν, ενώ είχε απελευθερώσει ενδιαφέρουσες αυτοκριτικές δυνάμεις στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο, δεν γέννησε μια άλλη αντίληψη συλλογικής πρακτικής. Για ένα κομμάτι της αναρχίας, η «αδιαμεσολάβητη οργή» συνοδεύεται από την ίδια ερεβώδη αδιαφορία απέναντι στις συνέπειες χάριν της επιβεβαίωσης της μοναδικής συγκρουσιακής αλήθειας (όπως την εννοούν). Ο ακραίος υποκειμενισμός εν μέσω χιλιάδων ανθρώπων λειτουργεί εντέλει ως ένα αντικοινωνικό πραξικόπημα που δεν έχει καμιά σχέση ούτε με τον αγώνα εναντίον του καθεστώτος ούτε με τη διαμαρτυρία για τις πρακτικές της «εξουσιαστικής» Αριστεράς και ειδικά του ΚΚΕ. Αλλά αυτό που φοβάμαι είναι κάτι μεγαλύτερο από τον πόλεμο του μαύρου μπλοκ με το ΚΚΕ και την απολύτως ανόητη επένδυσή του με όλες τις μνήμες της ιστορίας που έφερε σε ρήξη τους δύο χώρους, όχι μόνο στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, αλλά από καταβολής. 

Αυτό που φοβάμαι είναι ότι ενώ ζούμε ένα νέο καθεστώς πολιτικής, οικονομικής και ηθικής βίας, ενώ βρισκόμαστε σε κρίση νομιμοποίησης της μνημονιακής αυταρχίας, ο χώρος των αντιστάσεων υφίσταται ένα ακόμα εσωτερικό σοκ. Οι δεκάδες χιλιάδες που απεργούν και βγαίνουν στο δρόμο εξαναγκάζονται σε φυγή, σε απόσυρση, σε κατάθλιψη: όχι μόνο με ευθύνη των κρατικών δυνάμεων καταστολής, αλλά και με ευθύνη όσων θέλουν να επιβάλλουν στην πολλαπλότητα τη δική τους θέαση, να κάνουν το κομμάτι τους, να παίξουν τη δική τους φαντασίωση εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα. 

 Αλλά βλέπω και κάτι άλλο: ότι απέναντι στη σημερινή κρίση που έχει, όπως λένε, μεσοπολεμικό άρωμα, ένας ορισμένος κόσμος, είτε από την ριζοσπαστική αριστερά είτε από την αναρχία, αναστηλώνει τον πραγματικό ιστορικό μεσοπόλεμο. Η θεμιτή αναλογία ή μεταφορά (κρίση των μεσαίων στρωμάτων, αίσθηση παρακμής, κρίση του κοινοβουλευτικού καθεστώτος) λειτουργεί δυστυχώς ως πραγματική ανάκληση και παράδοξη, αν όχι παράλογη, μίμηση. Οι μιμητές του ΄20 ανακαλύπτουν λ.χ., το «τάξη εναντίον τάξης» ή μιλούν για εργατικές πολιτοφυλακές και σοσιαλφασισμούς. Οι μιμητές του ΄30 ξαναζεσταίνουν τον αντιφασισμό. Ταξικές καθαρολογίες και λαϊκομετωπισμοί επανέρχονται για να ξαναδώσουν ζωή στα παλιά εσωτερικά δράματα του κινήματος και στις άλυτες διαφορές ενός αιώνα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η μεγαλύτερη δύναμη της ελληνικής Αριστεράς έχει πια ολοκληρώσει την επιστροφή της στη σταλινική δεκαετία του ΄30 με επιλογές καθαγιασμού των χειρότερων στιγμών της σοβιετικής εποχής. 

 Δυστυχώς, όμως, αυτό το παιχνίδι με τα αναμνηστικά του κινήματος παίζεται σε ένα κοινωνικό τοπίο υπό διάλυση και σε μια συγκυρία ακραίας ολιγαρχικής αυτονόμησης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, τεχνοκρατικής και «διανοούμενης» κάστας. 

 Αλλά οι άνθρωποι που ασφυκτιούν και αναζητούν έναν ορίζοντα εξόδου κατεβαίνοντας στο δρόμο, δεν είναι αναλώσιμο υλικό σε μια παράσταση με αντικείμενο την επιβεβαίωση αριστερών ή αναρχικών ταυτοτήτων. Ο δημόσιος χώρος των αντιστάσεων δεν μπορεί να είναι αρένα και δοκιμαστήριο για το αναγκαστικό πέρασμα γραμμών και επιτελικών αποφάσεων, για τις διάφορες επαναστατικές ρήτρες, εξεγερσιακές μανιέρες ή για τους σχεδιασμούς του ενός ή άλλου υποσυνόλου. Ο δημόσιος χώρος της αντίστασης δεν μπορεί να είναι το θέατρο για την κωμωδία του «αυθόρμητου-αδιαμεσολάβητου» ή για τη πρόζα της «σιδερένιας οργάνωσης».

 Πάνω από όλα, η στιγμή που ζούμε δεν χρειάζεται την αναβάπτιση στην κουλτούρα των οδομαχιών του μεσοπολέμου ούτε τη φαντασιακή ανάκληση της Βαστίλης, της Κομμούνας και όλων των ανατρεπτικών σκηνών που επιλέγονται για να σκεπάσουν τη γύμνια του παρόντος. Είναι μια στιγμή συγκρουσιακή, αλλά με τρόπους που μένουν να επινοηθούν πέρα και έξω από τα καδρόνια και τις γροθιές, πέρα και έξω από τους αγώνες αυτοσυντήρησης και τις επιθυμίες συμβολικής υπεροχής. 

Στη νέα διάταξη της «αστικής διακυβέρνησης», καμιά ταυτότητα δεν θα διασωθεί μέσα από ενέσεις ηρωικού ή βίαιου αρχαϊσμού…

Πηγή: RedNotebook

Read More

Άβατο Εξαρχείων

της Λώρης Κέζα

Δεν θα μιλήσουμε για τους κατοίκους των Εξαρχείων, αυτούς που κοιμούνται αναπνέοντας μυρωδιά από καμένο πλαστικό. Θα προσπεράσουμε τα έξοδα στα οποία υποχρεώνονται κάθε φορά που ξηλώνεται η πρόσοψη της πολυκατοικίας τους _«κάθε φορά» δηλαδή κάθε εβδομάδα. Θα αντιμετωπίσουμε τους μόνιμους κατοίκους της γειτονιάς ως βιτσιόζους που επέλεξαν σπίτι στο πεδίο των μαχών. Τα Εξάρχεια έζησαν άλλη μια φρικτή, εμπόλεμη βραδιά. Το Σάββατο η περιοχή καιγόταν ως τα ξημερώματα. Η αγέλη που προκαλεί τις ζημιές το έχει κάνει πρόγραμμα: το κάψιμο των κάδων είναι η κορύφωση ενός τρόπου διασκέδασης. Οι πρόγονοί τους έσπαγαν πιάτα στα μπουζούκια, οι ίδιοι καίνε κάδους στα Εξάρχεια. Ας μην καμωνόμαστε ότι οι δυο τρόποι εκτόνωσης έχουν ιδεολογικό διαχωρισμό. Είναι δυο διαφορετικοί τρόποι επίδειξης μαγκιάς, τίποτε παραπάνω. Η ακραία έκφραση καταπιεσμένων που δεν μπορούν να αρθρώσουν ορθό λόγο.

 Το πρόβλημα με τους ταραξίες που εκδηλώνουν την οργή τους στα Εξάρχεια είναι ότι έχουν λειτουργήσει κατασταλτικά στη λογική. Ουδείς πλέον διαμαρτύρεται. Θεωρείται φυσικό για τους θαμώνες της πλατείας και για τους περίοικους να κυκλοφορούν ανάμεσα στα αποκαΐδια. Η αλήθεια είναι ότι είναι επιφυλακτικοί με την επέμβαση των αρχών. Τέτοιες πολιτικές καταλήγουν εξόχως βίαιες. Υπάρχει εμπειρία, επί των ημερών Προκόπη Παυλόπουλου: κλούβες παντού, αδικαιολόγητοι έλεγχοι, προσαγωγές άνευ λόγου, κι ένα συνεχές τσίτωμα νεύρων. Η τακτική του κ. Χρήστου Παπουτσή είναι διαφορετική, δοκιμασμένη στο παρελθόν. Φυλάσσονται τα όρια των Εξαρχείων ώστε να μην φύγει καμία μολότοφ προς τα έξω. Είπαμε, δεν θα μιλήσουμε για τους κατοίκους που ανέχονται την καθημερινή βαρβαρότητα. Θα μιλήσουμε για όσους είναι έξω από τα σύνορα. Δεν αρκεί να τίθενται οι ταραξίες σε γεωγραφικό περιορισμό. Είναι όμως τόσο, μα τόσο εύκολο να αποδράσουν.

 Δεν ξέρουμε γιατί ο κ. Παπουτσής περιφρονεί τη φωτιά στο κέντρο της πρωτεύουσας. Το Σάββατο οι κουκουλοφόροι επιχειρούσαν ανενόχλητοι ως τα ξημερώματα χωρίς να γίνει καμία προσαγωγή, καμία σύλληψη. Καλύτερα βέβαια γιατί το πιο πιθανό θα ήταν να συλληφθεί κάποιος που πήγε στην πλατεία απλά να πιει το ποτό του. Δεν ξέρουμε αν ο κ. Παπουτσής έχει ένα ευρύτερο πλάνο για την αποκατάσταση της ειρήνης. Να επισημάνουμε όμως ότι είναι τόσο, μα τόσο εύκολο να επεκταθούν οι επιθέσεις έξω από τα Εξάρχεια εκεί όπου οι κάτοικοι δεν είναι ούτε εναλλακτικοί ούτε ανεκτικοί.

πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Read More

Πόσο αστυνομολάγνοι είμαστε;

Του Δημ. Ζαφειρόπουλου

Θέλετε να το πείτε παιδική ασθένεια, θέλετε να το ονομάσετε μαζοχισμό, πείτε το ψυχοπαθολογική κατάσταση, ιδεολογικό κόλλημα, φετίχ με την στολή ή ίσως και υπαλληλική σχέση ενίοτε. Πείτε όπως θέλετε αλλά αυτό που είναι πραγματικότητα είναι οι σχέσεις του «χώρου» μας με τα σώματα ασφαλείας. Σχέσεις κάθε μορφής και τύπου, που μπορούν να ξεκινούν από μία απλή ιδεολογική συμπάθεια και να φτάνουν μέχρι αυτές της εξάρτησης. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Με αφορμή τα επεισόδια της τελευταίας εβδομάδας, η παρουσία στο Σύνταγμα μίας ομάδας πατριωτών συνδικαλιστών της ΕΘΕΛ, έδωσε στην αριστερά και το σύστημα την ευκαιρία να βγάλει από το ντουλάπι τον ακροδεξιό μπαμπούλα. Δεν φταίνε δηλαδή οι αναρχικοί που προβόκαραν τις εκδηλώσεις, δεν φταίει η ηγεσία της αστυνομίας που έπνιξε την Αθήνα στο δηλητήριο αφήνοντας παράλληλα τους προηγούμενους να καίνε ανενόχλητοι, αλλά για όλα και πάλι φταίνε οι ακροδεξιοί. Τις καταγγελίες μάλιστα τις ξεκίνησαν «δεξιά» κανάλια, για να πάρουν το θέμα οι αριστεροί και να το ολοκληρώσουν οι πασόκοι κάνοντας ΕΔΕ και καταγγέλλοντας παρακρατικές σχέσεις αστυνομίας και Χρυσής Αυγής.

Το ζητούμενο αυτή την στιγμή δεν είναι αυτές καθαυτές οι συγκεκριμένες καταγγελίες, η αξιοπιστία των οποίων κρίνεται και από την ιδεολογική ταυτότητα των καταγγελλόντων, αλλά η αντιμετώπιση του όλου θέματος από μερίδα του «χώρου». Για πολλούς λοιπόν η παρουσία των συγκεκριμένων συνδικαλιστών αλλά και γενικότερα πατριωτών στις διαμαρτυρίες κρίθηκε ως εξής: «αν πήγαν όντως να βοηθήσουν την αστυνομία καλώς έπραξαν, αν όχι καλά να πάθουν να τους λυντσάρουν οι άπλυτοι».

Μάλιστα κύριοι! Την ώρα που τα ΜΑΤ σώζουν την δημοκρατία και το σύστημα, την ώρα που η συνεργασία αναρχικών και αστυνομίας είναι πασιφανής, κάποιοι βλέπουν τον εχθρό όχι στους διαδρόμους της εξουσίας αλλά στο κάθε βλαμμένο που πετάει μία πέτρα στο κοινοβούλιο. Οι ίδιοι αυτοί παράλληλα βλέπουν στον αστυνομικό τον σωτήρα της πατρίδος από τον «τρίτο γύρο» που ετοιμάζουν εδώ και δεκαετίες οι συμμορίτες. Για να μην ξεχάσουμε και εκείνους που κάθε εβδομάδα περιμένουν τον λοχία να σώσει την πατρίδα αφού «ο στρατός βράζει», στο ζουμί του προφανώς και μαζί του όλη η ελληνική κοινωνία που βλέπει την ανυπαρξία σοβαρότητας και ειλικρίνειας στο πατριωτικό κίνημα και γιαυτό δεν το φουντώνει.

Δυστυχώς για αρκετούς ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει στο 1974 και γιαυτό νομίζουν ακόμα ότι οι ΕΔ και τα σώματα ασφαλείας υπάρχουν για να προστατεύουν την πατρίδα. Τους διεφθαρμένους πολιτικούς προστατεύουν, την ανήθικη οικονομική και πνευματική ελίτ και λίαν προσφάτως και τους ξανθομπούμπουρες τοποτηρητές της τρόικας. Και μάλιστα το κάνουν για ελάχιστα χρήματα. Επιλογή τους όμως είναι αυτό το επάγγελμα, να υπακούουν δηλαδή τις διαταγές της εξουσίας.

Μιας εξουσίας που από την μία τους βάζει να προστατεύουν τούρκους και φιλοσκοπιανούς, gay και λαθρομετανάστες διαδηλωτές και από την άλλη να συλλαμβάνουν πατριώτες, να χτυπάνε συνταξιούχους ή πολίτες που δεν θέλουν σκουπίδια στο σπίτι τους. Παράλληλα τους αφήνει να σκοτώνονται από τα πυρά του πρώτου τυχόντα αλλοδαπού φονιά ή εγχώριου τρομοκράτη, καταστάσεις που η ίδια η εξουσία εκτρέφει. Και αν κάποιος αστυνομικός ξεφύγει, η ίδια η ηγεσία του, τον δίνει και τον πετάει βορά στους αριστερούς δημοσιογράφους.

Το ζητούμενο όμως δεν είναι τι κάνει η αστυνομία και το σύστημα αλλά το τι πράττουμε εμείς που το πολεμάμε γιατί θέλουμε μία πατρίδα που θα είναι περήφανη και ελληνική. Στον αγώνα αυτόν η αστυνομία δεν είναι ούτε ο νο:1 εχθρός αλλά ούτε φίλος. Είναι ένα απλό ενεργούμενο του συστήματος που τη μία στιγμή λέει να είστε ελαστικοί στους «ακροδεξιούς», την άλλη αφήνει τους αναρχικούς να καίνε τα πάντα και την επομένη προωθεί τους μεν και τους δε προαναφερθέντες να σκοτώνονται μεταξύ τους στην λογική της θεωρίας των «αντίπαλων εξτρεμισμών».

Αυτό το πλέγμα εξουσίας είναι ο εχθρός. Αυτό που ξεπουλάει την πατρίδα, φτωχαίνει τον λαό, υποχωρεί εθνικά και φέρνει συνέχεια μετανάστες για να μας τελειώσει ως έθνος. Τα παιγνίδια αυτής της εξουσίας είναι πολλά, πότε γέρνουν αριστερά, πότε ίσως και «ακροδεξιά». Εμείς όμως θα πρέπει να σταματήσουμε να παίζουμε σε αυτά και να χορέψουμε στον δικό μας σκοπό.

Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να σταματήσουμε να περιμένουμε τον λοχία, θα πρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε αυτό που μας λέει ο κάθε «διευθυντής μέτρων», θα πρέπει να σταματήσουμε να κλαιγόμαστε όποτε «συλλαμβάνουν εθνικιστές και αφήνουν τους αριστερούς» και επιτέλους θα πρέπει να ξεκινήσουμε να θεωρούμε την όποια σύλληψη ή καταδίκη παράσημο στον ριζοσπαστισμό μας και όχι όνειδος στην αστική παιδεία μας.

Πηγή: elkosmos.gr

Read More

Συνεργασία Σκοπιανών κι Ελλήνων Αναρχικών

Σκοπιανή πρόσκληση στους Έλληνες αναρχικούς

Μεγάλες διασυνδέσεις και επικοινωνία παρουσιάζουν το τελευταίο διάστημα Έλληνες και Σκοπιανοί αναρχικοί. Τελευταία εκδήλωση που κλήθηκαν να ταξιδέψουν στα Σκόπια τα ελληνικά φυντάνια, είναι η 6η βαλκανική αναρχική γιορτή βιβλίου που διεξήχθη το διήμερο 10-12 Ιουνίου.

Μάλιστα οι Σκοπιανές αρχές κάνουν λόγο για αναρχο-τουρισμό από την Ελλάδα αφού πολλοί ακροαριστεροί ταξίδεψαν στη γειτονική χώρα μετά τα τελευταία επεισόδια στην πρωτεύουσα με αφορμή το θάνατο νεαρού από πυρά αστυνομικού. Πολλοί κάνουν λόγο για συγκοινωνούντα δοχεία, με τις οργανώσεις των αναρχικών στη Θεσσαλονίκη να αποκαλούν "Μακεδόνες" τους συντρόφους τους και να ζητούν άμεση αναγνώριση του ονόματος από την ελληνική πλευρά. Μάλιστα συγκεκριμένοι κύκλοι αναρχικών που έχουν σχέση με τους οργανωμένους στην κερκίδα του Ηρακλή, είχαν προκαλέσει στο παρελθόν με σκοπιανές σημαίες, σε διαμαρτυρίες των οπαδών.

Κάποιοι στις μυστικές υπηρεσίες θα έπρεπε να το ερευνήσουν λίγο παραπάνω το ζήτημα!

Read More

Στόχος των Αναρχικών οι "Αγανακτισμένοι"

Μην έχετε αυταπάτες για τον στόχο των αναρχικών σήμερα. Όλες αυτές τις μέρες βρίσκονταν στο περιθώριο, κρυμμένοι στις φωλιές τους στα Εξάρχεια, συγχυσμένοι που το κίνημα των Αγανακτισμένων πήρε εθνική τροπή, κάτι που είχαμε επισημάνει εδώ και καιρό (βλέπε εδώ) με τις ελληνικές σημαίες να ανεμίζουν και τα συνθήματα να δίνουν το ρυθμό της επανάστασης.

Πόσο να αντέξουν; Το σύστημα έστειλε τους ταγματασφαλίτες του για να το προστατέψουν από μια βέβαιη ανατροπή! Ανεπρόκοπα απολειφάδια του συστήματος που ζουν παρασιτικά εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου. Καταλαμβάνοντας δημόσιες περιουσίες και κάνοντας χρήση όλων των δημόσιων προνομίων δωρεάν (ρεύμα, νερό, επιχορηγήσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης κλπ.). 

Όμως, η αρχή έγινε. Και η γαλανόλευκη πλημμυρίδα δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω! Θα το επιβάλλουμε είτε θέλουν είτε όχι!

Read More

Απειλούν με επεισόδια οι ακροαριστεροί στην Πλατεία Αμερικής

Αφίσα Αντι-συγκέντρωσης στην Πλατεία Αμερικής

Απειλή επεισοδίων από συλλογικότητες της άκρας Αριστεράς φαίνεται πως προκαλεί η αφίσα της αντι-συγκέντρωσης που διοργανώνουν στην πλατεία Αμερικής, ως απάντηση στην διεξαγωγή διαμαρτυρίας των κατοίκων ενάντια στη λαθρομετανάστευση την ίδια ημέρα (βλέπε εδώ).

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο φόβος δημιουργίας ενός νέου Αγ. Παντελεήμονα είναι υπαρκτός για τα μέσα καταστολής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τα οποία με πρόσχημα την αγάπη για τους μετανάστες, προχωρούν σε βίαιες αντι-συγκεντρώσεις με την ανοχή της αστυνομίας και την πλήρη υποστήριξη των Μ.Μ.Ε. Αυτός είναι και ο λόγος που σε καμία άλλη πλατεία δεν πρόκειται να αφήσουν να συμβεί το πείραμα του Αγίου Παντελεήμονα.

Μένει να δούμε αν η δύναμη των κατοίκων μπορέσει να αντισταθεί στη λαίλαπα του διεθνιστικού πολυπολιτισμού.

Read More

Σε σύγχυση οι Αναρχικοί για τους "Αγανακτισμένους"

Το δυνατό block των Αυτόνομων Αναρχικών σε αφίσα του παίρνει σαφή θέση για το κίνημα των Αγανακτισμένων τασσόμενο κατά της όποιας ειρηνικής διαμαρτυρίας, θεωρώντας την παγίδα του συστήματος.

Είναι ενδεικτικό ότι ο αναρχικός χώρος έχει βρεθεί σε σύγχυση καθώς ένα αυτοοργανωμένο όπως φαίνεται κίνημα πήρε σάρκα και οστά χωρίς την παραμικρή βοήθειά τους! Η πρωτόγνωρη για τα δεδομένα τους λαοθάλασσα, ενεργοποίησε τα αντικοινωνικά αντανακλαστικά τους, όπως και τόσων άλλων από διάφορους χώρους (νεοφιλελεύθερους, κομμουνιστές, θρησκόληπτους δεξιούς κλπ).

Η Αριστερά αντιθέτως, στο σύνολό της προσπαθεί με κάθε μέσο όχι μόνο να καπελώσει αλλά και να ανεβάσει στην κυριολεξία τα ντεσιμπέλ των συνθημάτων της, με μεγάλες επαγγελματικές ντουντούκες, κομματικό εξοπλισμό, πανό επιτροπών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και οικονομολόγους-ομιλητές της κακιάς ώρας. Μάλιστα ένα απ' τα κομματίδια της ακροαριστεράς, το Κ.Κ.Ε. Μ-Λ έφτασε στο σημείο να μοιράζει κομματικό φυλλάδιο λαμβάνοντας την ανάλογη αντίδραση απ' τον απλό κόσμο.

Κι όλα αυτά τα κάνουν γιατί βλέπουν με λύπη ότι μπροστά στη Βουλή στέκονται ακόμα πατριώτες, που ανεμίζουν την ελληνική σημαία και ψάλλουν τον εθνικό ύμνο. Αυτά τα χαρακτηριστικά που μισούν και προσπαθούν με κάθε μέσο να τα αποτρέψουν. Εις μάτην όμως!

Read More

"Είσαι πιο χαζή κι απ' τον Γιωργάκη, Δαμανάκη, Δαμανάκη" φωνάζουν στο Σύνταγμα

Ακόμα ένα ιερό τέρας της Γενιάς του Πολυτεχνείου λοιδωρείται στο Σύνταγμα

Μεταπολίτευση Τέλος! Τι έρχεται στη θέση της; Ελπίζουμε κάτι καλύτερο!

Read More

Αναρχικοί βανδάλισαν το Μετρό! Τουλάχιστον 1 εκατομμύριο ευρώ οι ζημιές

Ζημιές αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ άφησαν πίσω τους επιδρομές κουκουλοφόρων στους σταθμούς Χολαργού και Συγγρού - Φιξ του μητροπολιτικού σιδηροδρόμου των Αθηνών.

Συγκεκριμένα, λίγο πριν από το μεσημέρι μία ομάδα περί τα δέκα άτομα εισέβαλε στον Σταθμό του Χολαργού και μέσα σε λίγα λεπτά διέλυσε όλα τα ακυρωτικά και εκδοτικά μηχανήματα.

Αργότερα, στις 16.15 περίπου δέκα άγνωστοι, φορώντας κουκούλες εισέβαλλαν στον σταθμό Συγγρού - Φιξ, όπου επαναλήφθηκε μέσα σε λίγα λεπτά το ίδιο σκηνικό.

Οι δράστες διέλυσαν τα εκδοτικά και ακυρωτικά μηχανήματα της δημόσιας εταιρίας και ό,τι άλλο βρήκαν μπροστά τους.

Και στις δύο επιθέσεις εφαρμόστηκε παρόμοια τακτική: δύο κράτησαν επ' απειλή τον σταθμάρχη, προκειμένου να μην καλέσει την αστυνομία και οι υπόλοιποι τα κατέστρεψαν όλα.

Η ζημιά που άφησαν πίσω τους οι επιθέσεις μπορεί να φτάσει έως και το 1 εκατ. ευρώ, και αυτό μη συμπεριλαμβανομένου του κόστους των απωλεσθέντων εσόδων, λόγω της καταστροφής του μηχανισμού κομίστρου.

πηγή: in.gr

Read More

Αναρχικοί έσπασαν το Λονδίνο με συμμετοχή Ελλήνων. Αποκαλυπτικό βίντεο

Το Λονδίνο έζησε στιγμές Αθήνας, έστω και σε μικρότερη κλίμακα καθώς αναρχικοί έκαναν επέλαση σε κεντρικές οδούς της πόλης καταστρέφοντας ο,τι έβρισκαν στο διάβα τους. Το μαύρο μπλοκ, στο οποίο συμμετέχουν σύμφωνα με πληροφορίες και Έλληνες φοιτητές (ξέρετε, εκείνοι των Βορείων Προαστίων) επικεντρώθηκε στις καταστροφές την ώρα που πάνω από 400.000 διαδηλωτές βρέθηκαν στο δρόμο.

Read More

"Σκοτώστε τον, Σκοτώστε τον". Αποκαλυπτικό βίντεο

Δείτε στο 0:40 τι φωνάζουν οι "διαδηλωτές"....Ήθελαν νεκρό!

Read More

Πανεπιστήμια: η «άλλη» ή μήπως η «ίδια» κρίση;

Του Αλέκου Λασκαράτου

Το άρθρο του Γιάνη Βαρουφάκη αλλά και τα σχόλια που το ακολούθησαν, μου δίνουν την ευκαιρία να αναφερθώ και εγώ στο θέμα της κρίσης στα πανεπιστήμια. Κατά τη γνώμη μου, η κρίση αυτή είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη γενικότερη κρίση που περνά η κοινωνία μας. Κρίση αξιών, στόχων και αξιοκρατίας. Κρίση όπου το «όνειρο» δεν υπάρχει πια γιατί εμείς, η προηγούμενη γενιά, το ποδοπατήσαμε, το υφαρπάσαμε, το ξεφτιλίσαμε και τελικά το καταργήσαμε. Όλοι συμφωνούμε ότι η νεολαία είναι το μέλλον και η ελπίδα της κοινωνίας μας. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για τους φοιτητές που, υποτίθεται ότι, αύριο θα τη στελεχώσουν. Είναι σε μία ηλικία που ακόμα «ονειρεύονται». Ονειρεύονται μιά κοινωνία πιο δίκαιη και πιο ποιοτική όπου θα υπάρχει αξιοκρατία, όπου η γνώση αποτελεί εφόδιο για καλύτερη ζωή, όπου η εργασία είναι στίβος για την ολοκλήρωση του καθενός και της καθεμιάς, όπου τα υλικά αγαθά δεν είναι ο μόνος και αποκλειστικός στόχος.

Αντί όλων αυτών εμείς τους προσφέρουμε μια κοινωνία σε κατάσταση προχωρημένης σήψης όπου τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει. Μια κοινωνία χωρίς αξιοκρατία, μια κοινωνία της αρπαχτής με μοναδικό όνειρο και στόχο το γκλάμορ, το 4Χ4, το σπίτι με πισίνα, τον υπέρμετρο καταναλωτισμό και την επίδειξη. Μια κοινωνία όπου δεν είμαστε τίποτε αλλά έχουμε πολλά. Και βέβαια για να γίνουν όλα αυτά πρέπει να κλέψουμε, να ποδοπατήσουμε, να τα «καταφέρουμε» και όχι να «πετύχουμε». Σε δέκα χρόνια όταν θα έχουν πια τριανταρίσει, οι περισσότεροι θα επιδιώξουν να ενταχθούν στο «σύστημα» τώρα όμως αντιδρούν και μερικοί επαναστατούν. Και πώς το κάνουν αυτό; Μα με τον πιο άτσαλο, προκλητικό, και κάποιες φορές βίαιο, τρόπο.

Η συμπεριφορά αυτή αποτελεί το επιφαινόμενο και όχι βέβαια το φαινόμενο. Αν δεν δούμε τα πράγματα έτσι όπως είναι δεν πρόκειται ποτέ να συνεισφέρουμε στη λύση. Αν συνεχίσουμε να βλέπουμε μόνο το δέντρο και όχι το δάσος, αν περνάμε δίπλα από τα πράγματα χωρίς να τα αγγίζουμε, το πρόβλημα θα συνεχίσει να υπάρχει και εμείς θα συνεχίσουμε να έχουμε το βολικό και αφ’υψηλού καταφύγιο της «καθωσπρέπει» στηλίτευσης.

Μου έχει τύχει να συζητήσω με φοιτητές και φοιτήτριες με σκουλαρίκια στα χείλη και τη μύτη, πράσινα μαλλιά, ξυρισμένα κεφάλια και άλλα τέτοια εξωτερικά, και εξωτικά, σημάδια «επανάστασης» και «τσαμπουκά» και να διαπιστώσω ότι αφού πρώτα αραδιάσουν με αρκετή αφέλεια τα τσιτάτα τους, μετά από λίγο και με τη συζήτηση, μαλακώνουν και δέχονται ότι τα πράγματα μπορεί και να μην είναι έτσι όπως τα βλέπουν και τα λένε αρχικά. Είναι φανερό ότι έχουν (μεγάλη) ανάγκη κάποιος από την «άλλη πλευρά» να τους αντιμετωπίσει σαν ίσος προς ίσο και να επιχειρηματολογίσει μαζί τους.

Αυτή η στάση έχει φέρει πάντα θετικά αποτελέσματα. Υπάρχει βέβαια ο κίνδυνος να θεωρηθεί «εργατοπατερίστικη» ή για την ακρίβεια «φοιτητοπατερίστικη». Οταν όμως οι συζητήσεις αυτές μένουν έξω από το αμφιθέτρο ή την αίθουσα και μέσα γίνεται μάθημα που να είναι μάθημα και οι εξετάσεις είναι εξετάσεις και όχι χαϊδολόγημα τότε γίνεται το θαύμα της προσαρμογής όλων στις συνθήκες αυτές.

Η κρίση στα πανεπιστήμια δεν περιορίζεται βέβαια στα παραπάνω. Υπάρχουν θέματα επιπέδου διδασκόντων, αλλά και επιπέδου φοιτητών . Υπάρχουν θέματα αξιολόγησης όλων των ΑΕΙ και ΤΕΙ και (θαρραλέας) κατάργησης όλων όσων από αυτά δεν πληρούν τα κριτήρια. Μόνο μέσα από τέτοιες διεργασίες θα επανακτήσουν τα πανεπιστήμια τη χαμένη τους αίγλη (που είχαν κάποτε) και θα κλείσει εν τοις πράγμασι ο δρόμος στους κυνικούς εμπόρους των κολλεγίων.

πηγή: protagon.gr

Read More

Πανεπιστήμια: η άλλη κρίση

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Όταν διάβασα τον Σταύρο Θεοδωράκη να γράφει κριτικά για το σινάφι του, ένιωσα ότι αξίζει να κάνω ένα διάλειμμα, αφήνοντας για λίγο την οικονομική κρίση, και να καταπιαστώ με μια πιο προσωπική κρίση. Με σκέψεις που προκάλεσαν οι τελευταίες καταλήψεις του περασμένου Δεκέμβρη στο πανεπιστήμιο. Κάποια στιγμή, μετά από μία κατάληψη, έγραψα θυμωμένος ένα άρθρο (βλ. Καθημερινή, 4 Δεκεμβρίου) στο οποίο περιέγραφα τον φόβο των φοιτητών μου την στιγμή που «εξωσχολικά» στοιχεία, με καλυμμένα τα πρόσωπα, εισέβαλαν στο κτήριο της Νομικής Σχολής εν ώρα μαθήματος.

Μερικές μέρες αργότερα, και μετά την δημοσίευση του άρθρου εκείνου, το έργο επαναλήφθηκε (στις 10 Δεκεμβρίου για την ακρίβεια). Ίδια ώρα, ίδια αίθουσα, ίδιος αχός από τις σκάλες, φωνές, καλυμμένα πρόσωπα, ανησυχία στο αμφιθέατρο. Οι εισβολείς πρώτα κατέστρεψαν τα τραπεζάκια των παρατάξεων απ’ έξω και μετά άνοιξαν την πόρτα και μπήκαν στο αμφιθέατρο. Όταν τους ζήτησα να αφήσουν τους φοιτητές να βγουν θίχτηκαν: «Δεν είμαστε τρομοκράτες» μου απάντησαν και, παρά την φορτισμένη ατμόσφαιρα, μας άφησαν να φύγουμε αβίαστα.

Βγήκαμε στον χειμωνιάτικο αέρα και σκορπίσαμε όπως και την προηγούμενη φορά. Η διαφορά είναι ότι εκείνη την φορά, αντίθετα με την προηγούμενη, το κυρίαρχο συναίσθημά μου δεν ήταν ο θυμός. Όχι επειδή είχα συνηθίσει την βία. Αυτή δεν συνηθίζεται. Αλλά επειδή το συναίσθημα που με κυρίευσε ήταν εντελώς διαφορετικό. Ήταν η ντροπή!

Για χρόνια τώρα οι συνάδελφοί μου κι εγώ εξευτελιζόμασταν από τις φοιτητικές παρατάξεις που έχουν στήσει τα τραπεζάκια τους ακριβώς έξω από τις αίθουσες διδασκαλίας με τρόπο που καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη, και επικίνδυνη, την είσοδο και την έξοδο στα αμφιθέατρα. Τα στερεοφωνικά τους μας εξανάγκαζαν να κάνουμε μάθημα φωνάζοντας για να ακουστούμε πάνω από την μουσική τους. Οι συνεχείς εκκλήσεις μας να ησυχάσουν, να απομακρύνουν τα τραπεζάκια από τις πόρτες των αμφιθεάτρων (ώστε σε περίπτωση κινδύνου να μην θρηνήσουμε θύματα), προκαλούσαν την θυμηδία των "υπευθύνων". Σιγά-σιγά αποδεχθήκαμε αυτή την βία και συμμορφωθήκαμε στις επιταγές τους.

Καταλαβαίνετε λοιπόν την ντροπή μου όταν, εξερχόμενος από το αμφιθέατρο με τους φοιτητές μου υπό την επίβλεψη των κουκουλοφόρων, ένιωσα ταυτόχρονα απέχθεια αλλά και αγαλλίαση βλέποντας αυτά τα τραπεζάκια, και ιδίως το στερεοφωνικό που με εξευτέλιζε τόσο καιρό, να κείνται στο πάτωμα. Κομμάτια. Πιο δίπλα σε έναν τοίχο, οι βίαιοι καταληψίες είχαν γράψει κι ένα σύνθημα που με έκανε να γελάσω: "Όταν κλέβει ένας καθηγητής το ονομάζουν Κλοπή. Όταν όμως κλέβουν πολλοί το ονομάζουν Έρευνα." Αφού γέλασα συνοφρυώθηκα σκεφτόμενος ότι αυτή η μεγάλη αλήθεια είναι αδύνατον να συζητηθεί στην Γενική μας Συνέλευση...

Στο δρόμο για το σπίτι μία σκέψη τριγυρνούσε στο μυαλό μου: αυτό που εγώ έπρεπε να έχω πετύχει, ως πανεπιστημιακός, δηλαδή την εξασφάλιση ελάχιστων συνθηκών για την διεξαγωγή του μαθήματος με περιορισμό των παρατάξεων, το πέτυχαν τελικά οι κουκουλοφόροι δια της βίας. Έστω και για μερικές μέρες, μέχρις ότου οι δυνάστες μας επέστρεψαν με νέα τραπεζάκια, νέο απαστράπτον στερεοφωνικό, και βεβαίως την ίδια νοοτροπία.

Ντρέπομαι που το εξομολογούμαι. Από τότε που ήρθα στην Ελλάδα έχω μπει κι εγώ στην λογική της συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις της "άλλης" βίας – της βίας που προέρχεται από τους «νόμιμους» φορείς της: Τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τους συναδέλφους που ιδιωτικοποιούν το πανεπιστήμιο εκ των έσω στο όνομα της έρευνας και των προγραμμάτων (ο πιο χυδαίος συνδυασμός των αρνητικών του δημοσίου με τα αρνητικά της αγοράς), την πλειοψηφία των φοιτητών που, με τη πίεση των οικογενειών τους, επιμένουν να μετατρέψουν το πανεπιστήμιο σε εξεταστικό κέντρο.

Παραμένω ταγμένος στην πάταξη της βίας αλλά πρέπει να το παραδεχτώ: Μπορεί να καταδικάζουμε την βία των κουκουλοφόρων, αλλά εμείς οι καθωσπρέπει νομιμόφρονες δεν κουνάμε ούτε το μικρό μας δακτυλάκι εναντίον της καλυμμένης βίας που εκφράζεται νόμιμα στο πανεπιστήμιο όλη την ημέρα, κάθε μέρα.

Έξι μήνες μετά, τα τραπεζάκια είναι πάντα εκεί. Οι επαγγελματίες συνδικαλιστές διαμεσολαβούν μεταξύ δασκάλων και φοιτητών, εκλέγουν Προέδρους Τμημάτων, Κοσμήτορες και Πρυτάνεις, απαιτούν να εξετάζονται τα μαθήματα 3 φορές το χρόνο, λες και είναι ρουλέτα και κάποια στιγμή θα κάτσει η μπίλια. Γενικά, η γενικευμένη απαξίωση συνεχίζεται. Κι εμείς στις αποφοιτήσεις των φοιτητών μας, στις συνελεύσεις των οργάνων μας, στις συνεντεύξεις μας στα ΜΜΕ βγάζουμε τους ίδιους δεκάρικους λόγους, περί πανεπιστημιακών αρχών και αξιών...

Αλήθεια, λέτε αυτή η οικονομική κρίση, που μάλλον θα τα αλλάξει όλα, να αλλάξει και εμάς τους δειλούς πανεπιστημιακούς; Προς το παρόν δεν βλέπω πώς θα γίνει κάτι τέτοιο αλλά δεν παύω να το ελπίζω.

πηγή: protagon.gr

Read More