Μια σειρά παρεμβάσεων και κινήσεων στα κόμματα της Βουλής δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Ειδικά όταν μιλάμε για μια εύθραυστη συγκυρία όπου η Κυβέρνηση βρίσκεται σχετικά κοντά στην κόψη του ξυραφιού αφού έχει μόλις 153 βουλευτές.

Αμέσως μετά την καταψήφιση της πρότασης μομφής της Κυβέρνησης, η Ντόρα Μπακογιάννη ξεκίνησε την κουβέντα για επαναφορά της ΔΗΜΑΡ στο τραπέζι της συγκυβέρνησης. Την ίδια ώρα στο ΠΑΣΟΚ διεργασίες επι διεργασιών διεξάγονται στην Κοινοβουλευτική Ομάδα με κύριο θέμα την μετέπειτα πορεία του κόμματος και τις ισορροπίες που οι βουλευτές αρνούνται να χαλάσουν.

Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΔΗΜΑΡ δεν θέλουν να βλέπουν το Σαμαρά πρωθυπουργό. Μόνο μετά από τεράστια ανταλλάγματα δέχτηκε ο Ευ. Βενιζέλος την πρωθυπουργία Σαμαρά. Ο Κουβέλης μετά το φιάσκο συνεννόησης με τον Βενιζέλο προτίθεται να επανέλθει στο τραπέζι μόνο υπό όρους κυβέρνησης εθνικής ενότητας με ουδέτερο πρόσωπο πρωθυπουργό και υπουργούς όπως είχε συμβεί με την κυβέρνηση Παπαδήμου.

Στη Νέα Δημοκρατία αυξάνονται οι φωνές, της φιλελεύθερης κυρίως πτέρυγας που ζητά την μετριοπάθεια και το άνοιγμα στην Αριστερά προκειμένου να επιτευχθούν οι καλύτερες δυνατές συνεργασίες. Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος κινείται σε αυτή την κατεύθυνση μαζί με άλλους βουλευτές. Δεν είναι κρυφός ο πόθος άλλωστε πολλών να τελειώνουν σιγά σιγά με τον Σαμαρά για να αναλάβουν μεταβατικό ρόλο προς τη διαδοχή, κλείνοντας το μάτι σε δελφίνους που εμφανίζονται δειλά αλλά σταθερά.

Ο Σαμαράς είναι εγκλωβισμένος απ' τις επιλογές του. Δεν του βγήκαν οι εκλογές όταν τις ήθελε και τώρα οδεύει στον κατηφορικό δρόμο της ήττας στις Ευρωεκλογές όπως δείχνουν τα πράγματα, προαναγγέλοντας μεγάλες εξελίξεις πριν τις εκλογές. Αν φτάσεις ως πρωθυπουργός μέχρι τότε!