Γράφει ο Άδωνις Γεωργιάδης

Εδώ και πολλά χρόνια στην πατρίδα μας, ο διάλογος για το τεράστιο θέμα που λέγεται «Μεταναστευτικό» διεξάγεται όχι με πολιτικούς, αλλά με συναισθηματικούς όρους. Έτσι έχει δημιουργηθεί στην χώρα ένα άτυπο μέτωπο «ανθρωπιστών» που λένε, να ανοίξουμε τα σύνορα σε όλους και να τους νομιμοποιήσουμε και στους άλλους τους «κακούς», τους «απανθρώπους», τους «ρατσιστές» που θέτουν ερωτήματα, όπως πόσους και υπό ποίες προϋποθέσεις.

Για μεγάλο χρονικό διάστημα οι πρώτοι υπερτερούσαν σε πολιτική ισχύ, των δεύτερων και είχαν επιτύχει την πλήρη σιωπή της Κοινωνίας μας, από ερωτήματα που σε κάθε άλλη Κοινωνία είναι απλώς αυτονόητα. Τον τελευταίο καιρό όμως τα πράγματα άλλαξαν. Πολιτικές αποφάσεις της Κυβερνήσεως, όπως η ανέγερση του Φράχτη στον Έβρο ή η ρητορική για μηδενική ανοχή στην λαθρομετανάστευση, αποδεικνύουν ότι υπό την πίεση των πραγματικών προβλημάτων, που η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση έχει δημιουργήσει, η Κοινωνία μας άλλαξε θέση. Τώρα όλοι συζητούν δημοσίως, αυτά τα οποία όταν τα υποστήριζα εγώ, πριν από μερικά χρόνια, με έλεγαν ναζί.

Στον πανικό τους οι δήθεν «προοδευτικοί» αποφάσισαν λοιπόν να προχωρήσουν σε ένα απονενοημένο διάβημα κι έτσι οργανώθηκε όλη αυτή η επιχείρηση καταλήψεως της Νομικής. Η επιχείρηση αυτή, έγινε με αποκλειστικό σκοπό τον εκβιασμό της Ελληνικής Πολιτείας, ώστε να προχωρήσει σε νομοθετικές ρυθμίσεις, που αλλιώς δεν είχαν καμία πιθανότητα να επιτύχουν πια, αφού η πλειοψηφία είναι αντίθετη με αυτές. Όμως όλοι αυτοί οι δήθεν «δημοκράτες» είπαν «δημοκρατικότατα» ότι αφού δεν μπορούμε να πείσουμε, θα επιβάλουμε.

Και πάλι έπεσαν έξω όμως διότι αντί να λειτουργήσει όλο αυτό υπέρ τους, στράφηκε εναντίον τους. Η επιχείρηση αυτή θα είχε λήξει, εάν η Κυβέρνηση, αντί να φοβάται τον ίσκιο της, απλώς εφάρμοζε το νόμο και προχωρούσε στην σύλληψη εκείνο το βράδυ και των λαθρομεταναστών και τους «αλληλεγγύων», προς απέλαση τους πρώτους και προς δίκη τους δεύτερους. Όμως η Κυβέρνηση προτίμησε αντί να λύσει το πρόβλημα, απλώς εφαρμόζοντας τους νόμους, που η ίδια έχει ψηφίσει και ορκιστεί να φυλάει, να το μεταθέσει χρονικά. Έτσι έγινε η μεταφορά τους στο Μέγαρο Υπατία.

Φυσικά το πρόβλημα δεν λύθηκε, αλλά τώρα έγινε πολύ μεγαλύτερο. Διότι οι δήθεν «αλληλέγγυοι» τώρα παίζουν το τελευταίο τους χαρτί, που είναι και το πιο επικίνδυνο. Επιδιώκουν έναν ή περισσοτέρους θανάτους. Ο σκοπός τους είναι να πεθάνουν μερικοί απεργοί πείνας, έτσι ώστε και να συγκινηθεί η ελληνική Κοινή Γνώμη, αλλά και να δημιουργηθεί μείζονα αναταραχή στην Χώρα, με κινητοποιήσεις των μεταναστών σε όλη την επικράτεια. Πιστεύουν ότι ή ενώπιον αυτού του εκβιασμού η Κυβέρνηση θα υποχωρήσει ή ότι αν δεν υποχωρήσει θα προκληθεί το χάος, που ούτως ή άλλως επιδιώκουν.

Χθες δέχθηκα δύο διαφορετικές καταγγελίες από δύο διοικητές δημοσίων νοσοκομείων, που μου είπαν, ότι ενώ κάποιοι από τους απεργούς πείνας, ζητούν να λάβουν λίγο έστω φαγητό, οι λεγόμενοι «αλληλέγγυοι» τους εμποδίζουν και προπηλακίζουν το ιατρικό προσωπικό που προσπαθεί να τους βοηθήσει.

Είναι λοιπόν προφανές, ότι από το πολιτικό μίσος που έχουν, από «αλληλέγγυοι» έχουν μεταβληθεί σε κανονικούς δολοφόνους, με στόχο να υπάρξει ανθρώπινη απώλεια.

Χαίρομαι που οι σχετικές καταγγελίες, ήρθαν τελικά στο φως και από το στόμα του ίδιου του υπουργού Υγείας και ελπίζω όλοι να αντιληφθούν το πόσο μεγάλο παιχνίδι κάποιοι παίζουν, στις πλάτες αυτών των αδύναμων ανθρώπων.

Οι μάσκες έπεσαν. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα δούμε τα χειρότερα.

Υ.Γ. 1.Το καθεστώς ανοχής που πρότεινε ο υπουργός Δικαιοσύνης είναι η μόνη πρόταση που έχει κάποια νομιμότητα, αν και εγώ προτείνω την απέλαση τους, μόλις το επιτρέψει η υγεία τους.

2. Από τους 280 περίπου, μόνον οι 14 έχουν χάσει την νομιμότητά τους λόγω ενσήμων. Όλοι οι υπόλοιποι είναι αναγκαστικά παράνομοι, διότι μπήκαν μετά την 31η Δεκεμβρίου του 2004. Δηλαδή και να θέλει η Κυβέρνηση δεν μπορεί να τους νομιμοποιήσει, χωρίς να παραβιάσει την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία.

πηγή: Aixmi.gr