Σε αυτή την κρίσιμη καμπή για την ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος, οι συζητήσεις και οι αναλύσεις των Ελλήνων επικεντρώνονται στον οικονομικό τομέα. Κάτι τέτοιο είναι δικαιολογημένο αλλά μάταιο αν δεν ανατρέξουμε στις βάσεις του προβλήματος που λέγεται κρίση.

Μην γελιόμαστε, η απουσία του πολίτη ήταν αυτή που μας έφερε ως εδώ. Αυτή πρέπει να επαναφέρουμε στο προσκήνιο, μια κριτική γόνιμη και παραγωγό αποτελεσμάτων. Θα πρέπει κι εμείς να ζήσουμε προεκλογικές περιόδους που οι πολιτικοί θα σταματήσουν τους μονολόγους και θα αρχίσουν το διάλογο με τους απλούς πολίτες. Ο πολίτης θα αναλάβει πρωτοβουλίες και θα παράγει έργο που θα βοηθά τον πολιτικό να δίνει αναφορά για το τι έπραξε.

Η μίζερη κριτική και η απολυτότητα περι της πολιτικής και των πολιτικών ήταν αυτή που κυριάρχησε και θα συνεχίσει να κυριαρχεί όσο οι πολίτες αυτού του κράτους είναι ημιμαθείς έως αμόρφωτοι πολιτικά. Είναι χρέος της κυβέρνησης και των ιθυνόντων να δώσουν τα κατάλληλα ερεθίσματα στους πολίτες προκειμένου να γίνουν κι εκείνοι κοινωνοί της εξουσίας.

Η κρίση είναι πολιτική! Όσο νωρίτερα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο για όλους μας.