Καμμένος για δήμαρχος Πειραιά;

Σύμφωνα με πληροφορίες του έγκυρου site Παραπολιτικά, o πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ετοιμάζει μια δυνατή υποψηφιότητα στον Πειραιά που ακούει στο όνομα Πάνος Καμμένος!

Σε περίπτωση που ο βουλευτής δεχτεί, μιλάμε για ένα δυνατό μπάσιμο της Ν.Δ. για την διεκδίκηση του δήμου την ώρα που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρίσκεται σε αδιέξοδο. Βεβαίως μόνο εύκολη δεν μπορεί να θεωρηθεί η εκλογή Καμμένου στον Πειραιά, καθώς έχει να αντιμετωπίσει πλήθος αντιπάλων και συμφερόντων.

Για να δούμε αν το φλέρτ καταλήξει σε γάμο!

Read More

Tραγούδι Αντύπα για την Οικονομική Κρίση! Αξίζει

Read More

Facebook, Twitter, YouTube και η εποχή του μαζικού ναρκισσισμού

Όλα έχουν συμβεί, μάλλον, πολύ γρήγορα. Η αρχή έγινε το 2001 που η Sharp προώθησε στην αγορά το πρώτο κινητό με ενσωματωμένη κάμερα, ενώ η συνέχεια σημειώθηκε το 2004 όταν τρεις εργαζόμενοι της PayPal συνέλαβαν την ιδέα της πύλης διαμερισμού βίντεο με το γνωστό σε όλους μας όνομα YouTube που μετά από 18 μήνες πουλήθηκε στην Google. Δύο χρόνια αργότερα έκαναν την εμφάνισή τους το Facebook και το Twitter.

Το υλικό αυτό είναι καινούργιο αλλά το αγαπάμε, ή ακόμα καλύτερα το αγαπάνε κυρίως οι χρήστες νεαρής ηλικίας οι οποίοι και ανεβάζουν προσωπικά βίντεο. Έρευνα έχει δείξει ότι το 1/3 των ηλικιών μεταξύ 18-24 βλέπουν τα βίντεο που «ποστάρονται» στα κοινωνικά δίκτυα σε καθημερινή βάση.

Βιντεοσκοπούν τους εαυτούς τους να πίνουν, να μεθούν, να παίζουν κιθάρα, να παίζουν με τους ίδιους τους εαυτούς τους. Λέξεις όπως «lifecasting» και προτροπές του τύπου «Organise and enjoy!», «Create it yourself!», «Show-on-the-Go!» σε μυούν στη φιλοσοφία της τεχνολογικής εποχής.

Μπορούμε, λοιπόν, να υποψιαστούμε ότι η νέα γενιά ψηφοφόρων δεν δίνει και μεγάλη σημασία στην προστασία της ιδιωτικής ζωής και των προσωπικών δεδομένων. Αυτό που περίμεναν οι επίδοξοι ναρκισσιστές του διαδικτύου ήταν η τεχνολογία που τώρα πια βρίσκεται στο κινητό και στην κάμερα του υπολογιστή που «στοχεύοντας» το χρήστη του, υπόσχεται παγκόσμια φήμη και αναγνωρισιμότητα.

Το ένστικτο για αυτοεπιβεβαίωση, δημόσια καταξίωση και αποδοχή είναι αρκετά ισχυρό στους νέους. Για ποιό λόγο; Για να προσελκύσουν την προσοχή με κάθε τίμημα; Γιατί κάποιο ψηλό κορίτσι με λυπημένα μάτια, βλέποντας έναν νεαρό να πηδά από την ταράτσα κάποιας καφετέριας, θα πει πως βρήκε τον πρίγκιπα των ονείρων της; Γιατί πιστεύουν σε κάποιο είδος προσωπικής αθανασίας ή μήπως γιατί το YouTube αντιμετωπίζεται ως καθημερινό σίριαλ και η προβολή μέσα από το δικτυακό αυτό τόπο σε αναδεικνύει σε σταρ της τηλεόρασης;

Είμαστε διάσημοι και δεν μας νοιάζει καθόλου αν και όλοι οι υπόλοιποι είναι επίσης διάσημοι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσω αυτών των τεχνολογικών δυνατοτήτων έχουμε γίνει οι σταρ της δικής μας ζωής αντί να διάγουμε μια άσημη ζωή (όπως και ισχύει στην πραγματικότητα).

πηγή: tvxs.gr

Read More

Νεκρώσαμε

Δώστε μου ένα κομμάτι αέρα να αναπνεύσω και ένα κομμάτι γης να ξαπλώσω το κορμί. Σε αυτόν τον τόπο που είχε γεμίσει από φωνές καταπιεσμένων ο αέρας του και αμέτρητα κυβικά αίματος η γη του, ένα τετραγωνικό και από τα δύο ζητάω. Να βάλω στα πνευμόνια μου το κουράγιο των φαντασμάτων που κάποτε ανέπνεαν εδώ και να νιώσω στο δέρμα μου πώς είναι να πεθαίνεις για το ιδανικό. Οι ζωντανοί σε αυτόν τον τόπο πια δεν ζουν, απλά κυκλοφορούν. Στριμώχνονται σε ουρές και δημόσια ταμεία, σπρώχνονται στον δρόμο νομίζοντας ότι έτσι σπρώχνουν το κακό μακριά τους, βουτούν σε θάλασσες κατακαλόκαιρο και ποτέ δεν δροσίζονται.

Κι όμως σε όλον αυτόν τον τόπο σπαρμένο από βουνά και κάμπους, ένα κομμάτι γης θα έχει απομείνει αμόλυντο να γίνει η κολυμπήθρα της συνείδησής μου. Έτσι απλά να φυτευτεί σε ένα κύτταρο της κινούμενης ύπαρξής μου, ότι το να ζεις, έστω και λίγο, παλεύοντας, δεν μετριέται ούτε με δέκα αιωνιότητες ζωής. Να σφίξει η πλαδαρότητα της καθημερινότητας και να αστράψει το βλέμμα ποθώντας ένα καλύτερο αύριο για αυτούς που θα ακολουθήσουν. Διότι σε αυτόν τον τόπο έχουν ξεχαστεί αυτοί που θα ακολουθήσουν. Έχουμε γίνει όλοι μας Βασιλιάδες αρχαίου δράματος που σκοτώνουμε τους απογόνους για να μην χαθεί η δική μας κυριαρχία. Η μικρή, θλιβερή, κυριαρχία μας.

Όλα τα κομμάτια γης αυτού του τόπου δοθήκαν αντιπαροχή. Εγκλώβισαν τον αέρα και οι φωνές μπήκαν στο χαρμάνι που στερεώνει τις γερές βάσεις των προσωπικών μας παλατιών. Ούτε ένα τετραγωνικό γης δεν ξέμεινε να πατήσεις το πόδι σου και να νιώσεις ότι ο σπόρος του ιδανικού είναι μία σταγόνα αίματος κάποιου τρελού που κάποια στιγμή έβαλε την ελπίδα πάνω από την ασήμαντη ζωή του. Τρελοί δεν υπάρχουν πια σε αυτή την γη. Οι ασήμαντες ζωές πολλαπλασιάστηκαν και το αίμα μας το φυλάμε σαν κάτι πολύτιμο ξεχνώντας ότι πολύτιμο γίνεται όταν το δίνεις.

Ένα κομμάτι γης να προσκυνήσω τους μικρούς άγνωστους θεούς που περπάτησαν εδώ και που έφυγαν σε μια στιγμή απόλυτης ελευθερίας. Για μια στιγμή που δεν συγκρίνεται με τις αμέτρητες στιγμές εκατομμυρίων νεκροζώντανων.

πηγή: Simple man

Read More

Τι σημαίνει τελικά να είσαι blogger;

Παρακολουθώ και εγώ τα απόνερα της στυγερής δολοφονίας του Σωκράτη Γκιόλια. Διαβάζω τα βαρύγδουπα περί χτυπήματος κατά της ελευθεροτυπίας και απόπειρας φίμωσης των blogs και τα τοιαύτα και γελάω ιδιαίτερα με το δεύτερο. Η δολοφονία είναι τραγικό γεγονός και πρέπει να καταδικάζεται αυτούσια είτε αφορά δημοσιογράφο, είτε αφορά τον μπακάλη της γειτονιάς. Δεν πρέπει να συγχέουμε γεγονότα. Η δημοσιογραφία όμως δεν περίμενε αυτή τη δολοφονία για να δεχτεί πλήγμα. Το έχει δεχθεί προ πολλού. Όσο για την φίμωση των blogs, συγνώμη αλλά πολλά ήταν ο Σωκράτης αλλά blogger με την ορθή έννοια του όρου δεν υπήρξε ποτέ.

Τον Σωκράτη τον ήξερα “τηλεφωνικά” και μέσω e-mail, τίποτα παραπάνω και τίποτα παρακάτω. Σε αντίθεση με τα θρυλούμενα όποτε υπήρξε θέμα που με αφορούσε είτε προσωπικά είτε την γραμματεία Νέων Τεχνολογιών της ΝΔ υπήρξε πάντα επικοινωνία για επιβεβαίωση ή σχολιασμό. Εν ολίγοις τηρούσε μία στοιχειώδη δεοντολογία, τουλάχιστον απέναντι μου. Όμως αυτό δεν τον έκανε blogger όπως και κανένα από όλους αυτούς τους δημοσιογράφους που δημιουργούν site διασποράς ειδήσεων και φημών καλυμμένοι πίσω από την ανωνυμία που παρέχει το μέσο. Συγνώμη αλλά αυτό δεν είναι ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ blogging.

Στο παρελθόν έχω διαφωνήσει με διάφορους για την γνωστή ατάκα “το έγραψαν τα blog” και τους κάνει εντύπωση που εγώ που διατηρώ blog και είμαι άνθρωπος που ασχολείται με το διαδίκτυο και τα social media θεωρώ το μέσο αναξιόπιστο. Κανονικά δεν θα έπρεπε γιατί στην Ελλάδα καταφέραμε ένα ακόμα παράδοξο, να μην θεωρείται τίποτα που γράφεται ή λέγεται (στις εφημερίδες, τη τηλεόραση, το ραδιόφωνο κλπ.) a priori αξιόπιστο όταν πίσω υπάρχουν ολόκληροι μηχανισμοί ελέγχου και τεκμηρίωσης των ειδήσεων και των πηγών και να θεωρείται αξιόπιστο κάτι που γράφει ένα blog με μηδέν τεκμηρίωση και έλεγχο αξιοπιστίας της πηγής.

Φτάσαμε στο σημείο να θεωρούνται θέσφατα όσα γράφονται και αναπαράγονται στα διάφορα ειδησεογραφικά sites που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται blogs και να βλέπουμε με σκεπτικισμό τα δελτία ειδήσεων των 8 (καλά κάνουμε για δεύτερα αλλά όχι για τα πρώτα). Σίγουρα το διαδίκτυο μπορεί να δώσει την ελευθερία να γραφτεί κάτι που σε κάποιο παραδοσιακό μέσο μπορεί να “φιμωθεί” αλλά στην πραγματικότητα τις περισσότερες φορές βγαίνουν πράγματα που δεν στέκουν και θίγουν ανθρώπους και υπολήψεις πίσω από το πέπλο της ανωνυμίας.

Από αυτό εδώ το μετερίζι έχω γράψει έστω και δια της τεθλασμένης (λέγε με και Μίλτο Παπαρόπουλο) πολλά για τους διάφορους δημοσιογραφίσκους που δημιουργούν ψεύτικα blogs για να κάνουν αναπαραγωγή των αναρτήσεων των blogs τους για να ανεβάζουν ranking και επισκέψεις. Έχω γράψει εμμέσως πλην σαφώς για τους διάφορους ψευτοεκβιαστές που θεωρούν εαυτούς καθοδηγητές της κοινής γνώμης επειδή βρίσκονται 1000 ή 2000 που τους κάνουν την τιμή να διαβάζουν τα όσα γράφουν. Είναι συνήθως καλοί πληρωμένοι κονδυλοφόροι ή ακόμα χειρότερα στρατευμένοι σε μία ιδέα που κάποιοι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται και τους αξιοποιούν ως εργαλεία.

Είμαστε δυστυχώς μία χώρα που το blogger καταφέραμε να το κάνουμε ιδιότητα. Είμαστε μία χώρα που έδωσε τη δυνατότητα σε διάφορα ψώνια και τυχάρπαστους να πιστεύουν πως επειδή μπορούν να γράψουν 4-5 γραμμές στο “blog” τότε αυτομάτως κάνουν την διαφορά στη κοινωνία και “χτυπάνε το κατεστημένο”. Είμαστε μία χώρα που επιτρέπει στους απίθανους να έχουν την πρωτοκαθεδρία έναντι των πραγματικών bloggers, των παιδιών που βγάζουν το μεράκι τους και την διάθεση τους να πούνε πέντε πράγματα για να ξεφύγουν και να ξεδώσουν.

Το blog για όσους έχουν ξεχάσει τι ακριβώς αφορά, είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο απόψεων, σκέψεων ακόμα και ειδήσεων. Είναι ένα δικτυακό ημερολόγιο στο οποίο κάποιος ή κάποιοι καταθέτουν τις απόψεις τους και τις σκέψεις τους και σε καμία περίπτωση αυτές δεν είναι θέσφατα ή τα κρυμμένα μυστικά που κανένας δεν σας λέει. Όσο λοιπόν τα blogs παραμένουν απλά εργαλεία κατάθεσης σκέψεων, προτάσεων και απόψεων δεν έχουν να φοβηθούν κανενός είδους φίμωση από κανένα τρομοκράτη ή μη. Όταν έχουν άλλου είδους διαδρομές και άλλου είδους θέλω και ζητούμενα τότε φοβούνται για την φίμωση.

πηγή: Stakon's blog

Read More

Ο παιδόφιλος είναι ελεύθερος!

Τα λόγια είναι περιττά για τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Είμαστε ιδιαιτέρως ευαίσθητοι σε θέματα που αφορούν την διαφορετικότητα ή την επιλογή των ανθρώπων. Όμως οι πράξεις του συγκεκριμένου ατόμου που είχε το θράσος να παρουσιάζεται στην τηλεόραση επί ώρες και να χρησιμοποιεί χρόνο τηλεθέασης για να κάνει τις αστειότητές του, ξεπερνά κάθε προηγούμενο.

Και ναι, αφορά το περιστατικό ασέλγειας σε βάρος ανηλίκου. Μετά τη μηνυτήρια αναφορά, ο κατηγορούμενος αφέθηκε ελεύθερος καθώς άσκησε έφεση. Αυτή είναι η Ελληνική Δικαιοσύνη! Όμως αυτό που μας δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερα ερωτηματικά είναι το γεγονός ότι δεν επιτρέπεται να εμφανίσουμε το πρόσωπό του μέχρι την καταδικαστική απόφαση. Ναι, είναι αλήθεια. Πολλές φορές κάποιος κατηγορούμενος διασύρεται ενώ τελικά αποδεικνύεται αθώος. Όμως, όταν τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, όταν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία και το κυριότερο όταν ο ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΣ είναι εκτός φυλακής, τότε ναι είναι επικίνδυνο να μην ξέρουμε ποιο είναι αυτό το δίποδο κτήνος που τόλμησε να βάλει χέρι σε νεαρό αγόρι, μόνο και μόνο επειδή είναι διάσημος και έχει συνηθίσει να έχει το ακαταλόγιστο.

Ας τελειώνουμε με αυτά τα σάπια πρότυπα που παρουσιάζονται ως αστείοι στην τηλεόραση. Κι επιτέλους, ας προστατέψουμε την κοινωνία μας από τέτοια αρρωστημένα άτομα που μόνο κακό κάνουν στις ζωές και τις ψυχές αθώων ανήλικων παιδιών.

Read More

Λόγια πάντα επίκαιρα!

"Κανείς δεν μπορεί να κερδίση την ελευθερία και την ειρήνη παρά μόνο αν κατανικήση τον φόβο του για τον θάνατο. Κανένα έθνος δεν μπορεί να διατηρήση την ελευθερία του παρά όταν είναι πρόθυμο να ριψοκινδυνεύση την καταστροφή για να την υπερασπισθη. Αν κάνη αλλοιως, θα διακόψη τους δεσμούς της πίστεως μ' εκείνους που πέθαναν για να το κρατήσουν ελεύθερο. Η ελεύθερη κοινωνία, από την εποχή του Περικλέους ως σήμερα, επέζησε γιατί εξετίμησε μερικά πράγματα περισσότερο από την επιβίωσι, γιατί η αντίληψις για την ανθρώπινη υπεροχή, την αξιοπρέπεια και τη χαρά, έκανε μερικούς τρόπους ζωης ανάξιους του ανθρώπου".


Τζ. Χούκ

Read More

Βlogging: Λίγοι και καλοί!

Ως τώρα, παρακαλουθούμε την μάχη των blogs από μεγάλη απόσταση, καθώς το συγκεκριμένο blog δεν έχει καμία βλέψη για πρωτιές και χρήματα, ούτε φυσικά για προπαγάνδα. Είναι ένα μέσο έκφρασης και προβολής ιδεών, ανθρώπων που κάνουν το κέφι τους και την τρέλα τους πράξη.

Η δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια, ίσως να μην ήταν τίποτε άλλο από μια απόδειξη πως τα blogs μπορούν να γίνουν το καλύτερο αλλά και το χειρότερο μέσο ειδήσεων. Το troktiko και τόσα άλλα ειδησεογραφικά blogs τα οποία δημιουργήθηκαν από δημοσιογράφους, ήταν λογικό να πάρουν μεγάλο μερίδιο επισκεψιμότητας, με αποτέλεσμα να προβάλλουν ειδήσεις κι ορισμένες φορές να επηρεάζουν το κοινό τους. Αποκαλύψεις, ρεπορτάζ που αφορούν πολιτικούς παράγοντες και επιχειρηματίες έβγαιναν το ένα μετά το άλλο, με τις διαψεύσεις να ακολουθούν και τις μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση να πέφτουν βροχή.

Η δολοφονία Γκιόλα ήταν μήνυμα. Μήνυμα προς όλους εκείνους που ξεκίνησαν το blogging ερασιτεχνικά και άφησαν ελεύθερο πεδίο στα σκουπίδια να δράσουν. Ο Γκιόλιας δεν είναι ούτε ήρωας ούτε εγκληματίας. Ήταν ένας από εκείνους που αποφάσισαν να κάνουν το άλμα και να γίνουν ο λύκος στη θέση του λύκου. Όμως ο λύκος που έχουμε συνηθίσει, καλώς ή κακώς κάνει κουμάντο χρόνια τώρα και κανείς μα κανείς δεν πρόκειται να τον κουνήσει, όσο εκείνοι οι πρώτοι δεν κάνουν την ανατροπή. Οι πρώτοι ταξιδευτές του blogging, οι ανώνυμοι επώνυμοι, εκείνοι που αθόρυβα αλλά σταθερά διέδιδαν το μήνυμα του μέσου.

Δεν θα μακρυγορήσουμε! Δεν υπάρχει λόγος άλλωστε. Ένας κύκλος τελείωσε. Δυο χρόνια γεμάτα δράση και γράψιμο βρίσκονται πλέον στο ράφι της ιστορίας. Συνεχίζουμε δυνατά με φρέσκες ιδέες και προτάσεις, προκειμένου ο χώρος της μπλογκόσφαιρας να γίνει πραγματικά επαναστατικός κι όχι ακόμη ένα καρκίνωμα σε μια κοινωνία που αργοπεθαίνει.

Read More