Τέλειωσε ακόμα ένα debate πολιτικών αρχηγών, με τη γεύση που αποκομίζω να είναι αδιάφορη για τους περισσότερους. Ο λόγος που γίνεται η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι για να σχολιαστεί το γεγονός ότι πάρα πολλά blogs στην προσπάθειά τους να κυνηγήσουν την δημοσιότητα, γράφουν χίλιες δυο σαχλαμάρες, ξεπερνώντας τα μεγάλα κανάλια, στην προσπάθεια να αναδείξουν το θέμα ως άξιο λόγου.


Αυτό που θα πρεπε να μας απασχολήσει είναι η χρεωκοπία του πολιτικού μας συστήματος και η απουσία σπιρτάδας και αέρα αισιοδοξίας. Κανένα όραμα, καμία πολιτική ευφορία δεν ένιωσα. Και αυτό διαχέεται φυσικά και στα ΜΜΕ συμπεριλαμβανομένων και των blogs που ως συνήθως καταστροφολογούν και κινδυνολογούν μόνο και μόνο για παραπάνω δημοσιότητα. Έτσι έχουμε εθιστεί σ' αυτή την σαπίλα, ψάχνοντας με τάσεις πλέον μαζοχιστικές, σκάνδαλα, πολιτικές ίντριγκες και ο,τι κατώτερη πράξη έχει διαπραχθεί από επώνυμα πολιτικά ή μη πρόσωπα.

Αν θέλουμε ως ενεργοί πολίτες μια δημοκρατία που κάθε 4 χρόνια θα κάνει μνημόσυνο, καλύτερα να κλείσουμε το μαγαζί μια ώρα αρχύτερα. Η πατρίδα χρειάζεται συνεργείο και όλοι πρέπει να συμβάλλουμε για να επιδιορθώσουμε το σαπιο καράβι.

Παπανδρέου-Καραμανλής / Τρικούπης-Δηλιγιάννης θα λεγε κάποιος φανατικός ιστορικός. Ελπίζω να μην επαληθευθεί και βρεθούμε προ ενός '97.