«Δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Τι και αν δεν έχουμε χρεοκοπήσει ακόμη από οικονομικής απόψεως, έχουμε δυστυχώς ήδη πτωχεύσει σε επίπεδο κυβερνητικής ηγεσίας και αντιπροσώπευσης. Η προχθεσινή νύχτα ήταν ίσως χειρότερη και από τη νύχτα των Ιμίων με την κυβέρνηση να απεμπολεί πλήρως την εθνική μας κυριαρχία. Η Α.Μέρκελ και ο Ν. Σαρκοζί υπαγόρευσαν όχι μόνο την ημερομηνία του δημοψηφίσματος – 4 Δεκεμβρίου- αλλά και το περιεχόμενο του: παραμονή στο ευρώ ή όχι, λες και το πρόβλημα των Ελλήνων υπήρξε το ευρώ. Το πρόβλημα των Ελλήνων δεν είναι βεβαίως το ευρώ αλλά αυτή η αναιμική, ενδοτική και αναποτελεσματική Κυβέρνηση και κυρίως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ο οποίος γαντζωμένος με νύχια και δόντια στην καρέκλα του δε λέει να φύγει, αλλά ως άλλος Μακιαβέλι παίζει κορώνα γράμματα τις τύχες όλων μας υιοθετώντας το ρητό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».



Έρχεται λοιπόν από τις Κάννες και κατ΄εντολή Μέρκελ και Σαρκοζί μεταβάλλει και πάλι ό,τι είχε πει μόλις πριν από τρεις ημέρες, όταν μπροστά στην κοινοβουλευτική του ομάδα ανακοίνωσε δημοψήφισμα για τη δανειακή σύμβαση ισχυριζόμενος εξαίφνης πως πρέπει να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός αναφορικά με τη νέα συμφωνία-τα περισσότερα επαχθή μέτρα της οποίας έχουν ήδη ψηφισθεί κατ’ απαίτηση της Τρόικα και του ΔΝΤ- λες και είχε πράγματι αμφιβολίες για τη γνώμη του; Έχει δηλαδή νόημα να ρωτήσει κανείς τι γνώμη έχει το αρνί για το Πάσχα, τη στιγμή μάλιστα που είναι ήδη δεμένο στη σούβλα με τα κάρβουνα αναμμένα ;



Αφού λοιπόν αποσταθεροποίησε με τις δηλώσεις του τις ήδη κλυδωνιζόμενες αγορές, δίνοντας βεβαίως σε κάποιους κερδοσκόπους την ευκαιρία να πλουτίσουν σε βάρος της χώρας, μεσολάβησε η άμεση αντίδραση των «εταίρων» μας που εκνευρισμένοι από τους συνεχείς παλιμπαιδισμούς τον φώναξαν στις Κάννες όχι για να του δώσουν βραβείο, αλλά για να του «τραβήξουν το αυτί» και να του επιβάλλουν εκ νέου τις δικές τους θέσεις ναρκοθετώντας και εκβιάζοντας με το εν λόγω ερώτημα του δημοψηφίσματος το μέλλον της πατρίδας μας.



Μετά από το σάλο βέβαια που προξένησε αυτή η απρόκλητη απεμπόληση εθνικής κυριαρχίας και υπό το φόβο της απώλειας ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή αλλά κυρίως μετά από τη βιαστική παραδοχή από τον κο Σαμαρά περί υπογραφής της δανειακής σύμβασης (που παρεμπιπτόντως μας ξάφνιασε καθώς αν θυμάμαι καλά πριν από μια βδομάδα καταδίκαζε τόσο τη συμφωνία όσο και το κούρεμα) ο Παπανδρέου εμφανίζεται στη Βουλή και δια στόματος Βενιζέλου ανακαλεί το δημοψήφισμα και προαναγγέλλει τη ψήφιση της δανειακής σύμβασης-αφού πλέον συμφωνεί και η ΝΔ-από 180 βουλευτές. Το απόλυτο θέατρο του Παραλόγου ή απλώς μια παρτίδα σκληρού πόκερ ανάμεσα στους δύο αρχηγούς στις πλάτες του ελληνικού λαού;



Έχουμε μείνει εμβρόντητοι, το ίδιο και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ από την οποία ανακοινώνονται συνεχώς ενστάσεις και διαρροές. Και βεβαίως ο Πρωθυπουργός αδυνατεί να πείσει τους ευεργετημένους υπουργούς του, πως είναι λοιπόν δυνατόν να πείσει όλους εμάς τους άλλους, κακοποιημένους Έλληνες. Από ότι φαίνεται το κεφάλαιο αυτό κλείνει…και μακάρι να κλείσει αν και πρέπει να τονίσουμε ότι μερίδιο ευθύνης φέρουν και όλοι εκείνοι που τον ψήφισαν μόνο και μόνο επειδή τον λένε Παπανδρέου, γιατί μη μου πείτε ότι δε φαίνονταν από τότε οι δυνατότητές του; Μακάρι, το πάθημα να μας γίνει μάθημα ιδίως τώρα που οι εκλογές είναι προ των πυλών, καθώς το πολιτικό προσκήνιο δυστυχώς συντίθεται και από άλλους απογόνους πολιτικών οίκων με αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και μηδαμινή εμπειρία από την αγορά εργασίας.



Χιονοστιβάδα οι εξελίξεις. Τα σενάρια πολλά. Οδηγούμαστε ταχύτατα, από ό,τι φαίνεται, προς τις εκλογές. Μακάρι ο Θεός να φωτίσει τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου και να πράξουν αυτό που εδώ και καιρό επισημαίνει ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, να προτάξουν, δηλαδή, το εθνικό συμφέρον έναντι του κομματικού και των προσωπικών τους φιλοδοξιών, πορευόμενες σε ένα δρόμο συνευθύνης, για το συμφέρον της Πατρίδας.


Σίσσυ Αλιγιζάκη
Αναπλ. Εκπρ .Τύπου ΛΑ.Ο.Σ.