Παραίτηση ΣΟΚ του προέδρου της "Κοινωνίας" η οποία φαίνεται ότι κλείνει ρολλά!


Η ανακοίνωση παραίτησης του κ. Βολουδάκη

Πριν από τρία χρόνια, 200 άνθρωποι «πιστεύοντες εις Χριστόν» –κατά τη διατύπωση της Α΄ Εθνικής Συνελεύσεως της απελευθερωμένης από τους Τούρκους Πατρίδος μας– εμπνευσμένοι από την εμπεριστατωμένη θεολογική παρουσίαση των θεμάτων «Τα Πολιτικά όρια της Εκκλησίας» και «Εκκλησία και Πολιτική στην Ελλάδα ένα θέμα πνευματικό», που έγινε δημόσια από τον π. Βασίλειον Βολουδάκη, αποδεχθήκαμε πρόθυμα και με αίσθημα μεγάλης ευθύνης –όχι αυτόκλητοι, αλλά κληθέντες– να ιδρύσουμε την πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ».

Πρώτιστος σκοπός μας ήταν να διακηρύξουμε, κυρίως προς τους «πιστεύοντας», την κρυμμένη στο σκοτάδι αλήθεια ότι, αφ’ ενός μεν για τον χριστιανό η πολιτική δεν είναι δυνατόν να διαφέρει από την καθημερινή του ζωή, δηλαδή την πνευματική του ζωή και, αφ’ ετέρου, να διακηρύξουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι ο πραγματικά χριστιανός πολιτικός είναι εκείνος που σέβεται τους πολίτες όλων των ιδεολογικών ή θρησκευτικών αποχρώσεων και τους εξασφαλίζει την πραγματική ανεξιθρησκεία και ελευθερία, αφαιρώντας συγχρόνως το προσωπείο των σημερινών κομμάτων της Βουλής, τα οποία, με το πρόσχημα της ισότητος και αμεροληψίας της Πολιτείας έναντι των πολιτών έχουν επιβάλλει την αθεΐα ως επίσημη έκφραση του Κράτους.

Για να ανταποκριθούμε μέχρι σήμερα στην αποστολή μας αυτή, απαιτήθηκαν πολλές θυσίες, ψυχικές και οικονομικές, γιατί δεν θελήσαμε να υποδουλωθούμε σε κανένα άνομο ή ύπουλο συμφέρον. Προχωρήσαμε μόνοι μας, με το μετρημένο βαλάντιο που συντηρεί την οικογένειά μας και τις μικρές ενισχύσεις κάποιων συμπορευτών μας.

Μιλήσαμε στόμα με στόμα για να πληροφορηθούν οι άνθρωποι ότι υπάρχει η Παράταξή μας, αφού τα Μ.Μ.Ε. τα τόσο πρόθυμα να προβάλλουν όσα γελοιοποιούν την Εκκλησία μας έκλεισαν τις πόρτες γιατί πολύ νωρίς κατάλαβαν ότι η προσπάθειά μας κάθε άλλο παρά γελοιοποιεί την Εκκλησία! Αυτό το απέδειξαν οι τρεις εκλογικές αναμετρήσεις (Ευρωεκλογές, Εθνικές και Δημοτικές εκλογές), οι οποίες, παρ’ ότι έγιναν σέ σύντομο διάστημα, έδειξαν μεγάλη αυξητική τάση και προοπτική.

Έκπληξή μας ήταν η αποδοκιμασία αλλά και ο πόλεμος εναντίον της προσπαθείας μας από αρκετούς ανθρώπους της Εκκλησίας, κληρικούς και λαϊκούς, οι οποίοι υποστηρίζουν τα πιο αλλοπρόσαλλα πράγματα για να ακυρώσουν ένα αγώνα στον οποίο αυτοί έπρεπε να είναι οι πρωταγωνιστές!

Ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία δεν ιδρύει κόμμα, σαν να είμαστε εμείς η Διοίκηση της Εκκλησίας ή κληρικοί, ή σαν να απαγορεύεται στον πιστό χριστιανό να γίνη πολιτικός, δίδοντας με την ιδιότητά του αυτή διπλή εγγύηση στους ψηφοφόρους του με το να τους παρέχη την ευχέρεια να τον ελέγξουν όχι μόνο με τον Εισαγγελέα αλλά και με τα πιστεύματά του!

Από την άλλη μεριά, οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, κατηγορούν και υβρίζουν καθημερινά τους πολιτικούς για την αθεΐα και τον αμοραλισμό τους ! Τελικά, ποιόν περιμένουν να διορθώσει την πνευματική και οικονομική κατάντια της Πατρίδος μας, αφού οι υπάρχοντες πολιτικοί είναι αμοραλιστές και οι χριστιανοί απαγορεύεται να πολιτευθούν; Τι, άραγε, έχει συμβεί; Ποιός θα κρατήσει το μυαλό μας στη θέση του;

Η Κεντρική Επιτροπή της Παρατάξεώς μας με ετίμησε εκλέγοντάς με Πρόεδρο με το σκεπτικό ότι, πέραν του ότι έχω ενστερνισθεί απόλυτα το πνεύμα που δημιούργησε την «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», η ιδιότητά μου ως υιού του π. Βασιλείου θα προσέφερε στον λαό μια επί πλέον εγγύηση ότι η πνευματική επιστασία της Παρατάξεώς μας θα είχε σαν αποτέλεσμα να μείνουν αμετακίνητα τα πιστεύματα της, αφού αυτά είναι εκείνα που την κάνουν να διαφέρει εντελώς από όλα τα πολιτικά κόμματα της Πατρίδος μας, από τον Καποδίστρια μέχρι σήμερα.

Θεώρησε η Κεντρική Επιτροπή ότι η εκλογή μου ως Προέδρου θα σάλπιζε το χρέος κάθε αληθινού ανθρώπου να συστρατευθεί σ’ αυτόν τον πνευματικό αγώνα για να «πάρουμε την Πατρίδα μας πίσω» από τα χέρια αυτών που την κυβερνούν 200 χρόνια και από αγία που ήταν, την έκαναν άθλια, θα ευαισθητοποιούσε κάθε ενορία και Τοπική Εκκλησία και θα αφαιρούσε το πρόσχημα κάθε κακοθελητού που θα μπορούσε να ισχυρισθεί: Αφού είναι σύμφωνες με το πνεύμα της Εκκλησίας μας οι διακηρύξεις της Παρατάξεως γιατί δεν πέφτουν πρώτοι στη μάχη αυτοί που είναι κοντά στον π. Βασίλειο;

Και όμως! Και αυτό το διέστρεψαν! Συκοφάντησαν χωρίς ντροπή, κληρικοί και λαϊκοί, λέγοντες ότι «ο π. Βασίλειος προωθεί τον γυιό του»(!), σαν να επρόκειτο για μια εύκολη υπόθεση που είχε μόνο δόξα, πλούτο, καλοπέραση και τιμή, αδιαφορούντες για τις στερήσεις και τους κόπους που απαιτεί μια τέτοια προσπάθεια όταν την κάνει κάποιος που εργάζεται για να ζήσει, μένει στο ενοίκιο, δεν του μένει λεπτό να αφιερώσει στον εαυτό του και στο σπίτι του και δεν εισπράττει ούτε ένα λεπτό ως αμοιβή αλλά μόνο ξοδεύει! Κάποιος που μέσα σ’ αυτές τις εφιαλτικές συνθήκες σκεφτόταν όχι ιεραποστολικά αλλά για να ...προωθήσει το γυιό του θα έμοιαζε σε αφροσύνη με εκείνον που για να αγοράσει κοστούμι στο γυιό του ιδρύει ... εργοστάσιο υφασμάτων!

Τελευταία οι συκοφαντίες γιγαντώθηκαν από αυτοαποκαλουμένους χριστιανούς, οι οποίοι διαδίδουν στο διαδίκτυο ότι η Παράταξή μας δεν μάχεται στους δρόμους για την πολυθρύλητη «Κάρτα του Πολίτη» επειδή τάχα εισπράττει από το Κράτος ...επιδότηση (!), κάνοντας πως δεν γνωρίζουν ότι η πρώτη μικρή επιδότηση που δίδεται σε μια Παράταξη είναι όταν αυτή συγκεντρώσει ποσοστό ψήφων τουλάχιστον 1,5%!

Δεν αναλογίσθηκαν πως, αν η Παράταξή μας είχε ιδιοτέλεια, θα μπορούσε κάλλιστα, από πολιτική σκοπιμότητα, να είχε εκμεταλλευθεί το θέμα της Κάρτας του Πολίτη, ευθυγραμμίζοντας τις απόψεις της με τους πολλούς, με στόχο να πολλαπλασιάσει τους ψηφοφόρους της. Εμείς, όμως, πράξαμε αντίθετα από το ψηφοθηρικό μας συμφέρον, γιατί έχουμε αμετακίνητες πνευματικές αρχές!

Αντί να εκτιμήσουν αυτή τη στάση μας, ενέπλεξαν σκόπιμα στις ιστοσελίδες τους και τα σχετικά κείμενα του π. Βασιλείου “περί Αντιχρίστου και Κάρτας” για να διασύρουν και εκείνον, “κοσμούντες” αυτόν με απρεπείς χαρακτηρισμούς και συκοφαντικά αυθαίρετα συμπεράσματα, δημιουργούντες με αυτόν τους τον τρόπο σύγχυση και εκπέμποντες φανατισμό και εμπάθεια.

Κατόπιν αυτών, επειδή είμαι πλέον πεπεισμένος ότι η παραμονή μου στη θέση του Προέδρου της Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», όχι μόνο δεν ωφελεί, «αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται», κατέθεσα σήμερα 22 Φεβρουαρίου 2011 την αμετάκλητη ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ μου στην Κεντρική Επιτροπή, αποσυρόμενος ταυτόχρονα από όλα τα θεσμικά όργανα της Παρατάξεως και παραμένοντας απλό μέλος της και ένθερμος μαχητής και υποστηρικτής των διακηρύξεων, των επιδιώξεων και του σκοπού της, περιμένοντας με πόθο και προσμονή την ημέρα που ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους που συμπορεύθηκαν και συμπορεύονται μαζί μας!

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Β. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ