Την ώρα που η μάχη τελειώνει, που ο καπνός της καταστροφής διαλύεται, τα ερωτηματικά για την καταστροφή στη Γάζα παραμένουν. Mε μια πιο αντικειμενική ματιά, χωρίς συναισθηματισμούς και εξάρσεις εναντίον του θύτη και υπέρ του θύματος βλέπουμε τα πραγματικά περιστατικά.

Οι εκλογές στο Ισραήλ διεξήχθησαν ομαλά και το αποτέλεσμα παρουσιάζει σαφώς την κοινή γνώμη σύμφωνη με την ανευ προηγουμένου επίθεση των Ισραηλινών στην παλαιστινιακή κοινότητα της Γάζας.

Τα θύματα εκατοντάδες. Οι τραυματίες χιλιάδες το ίδιο και οι άστεγοι. Εγκαταστάσεις και υποδομές εκατομμυρίων έγιναν στάχτη μπροστά στα μάτια της διεθνής κοινότητας, χωρίς καμία αντίδραση. Και τα ερωτήματα είναι:

Διεπράχθησαν εγκλήματα πολέμου στην περιοχή της Γάζας και αν ναι ποιος θα δικάσει και ποιον; Η επίθεση αυτή είχε στοιχεία γενοκτονίας;

Η Διεθνής Αμνηστία και άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις βρέθηκαν στην περιοχή και καταγγέλουν εγκλήματα πολέμου και παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου τόσο από το Ισραήλ όσο και από τη Χαμάς, κάτι το οποίο οι δυο πλευρές το αρνούνται κατηγορηματικά. Σε μια κίνηση υποστήριξης της έρευνας, η Παλαιστινιακή Αρχή προχώρησε στην αναγνώριση της αρμοδιότητας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για τη διερεύνηση πιθανών εγκλημάτων πολέμου και ζήτησε το δικαστήριο να αναλάβει πρωτοβουλίες.

Τα περιστατικά που βαρύνουν τη Χαμάς είναι συγκεκριμένα και δεν είναι άλλα από τη ρίψη ρουκετών σε κατοικημένες περιοχές. Η περίπτωση του Ισραήλ είναι ακαθόριστη καθώς οι οργανώσεις θα πρέπει να αποδείξουν ότι υπήρξε δυσανάλογη χρήση βίας και ότι το Ισραήλ δεν προστάτεψε, ως όφειλε, τους άμαχους πολίτες.

Τα περιστατικά πολλά. Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό, όταν το ισραηλινό πυροβολικό άνοιξε πυρ εναντίον σχολείου του Ο.Η.Ε., όπου είχαν βρει καταφύγιο δεκάδες αμαχοι,σκοτώνοντας 42 άτομα. Οι Ισραηλινοί ισχυρίστηκαν ότι απαντούσαν σε πυρά που εξαπολύθηκαν κοντά στο σχολείο. Παρόμοιο περιστατικό συνέβη και σε αποθήκη όπου σκοτώθηκαν 30 περίπου Παλαιστίνιοι. Και σε αυτή την περίπτωση οι Ισραηλινοί αρνούνται την ηθελημένη επίθεση και την δικαιολογούν ως παράπλευρη απώλεια στη δίνη της μάχης.
"Έιναι μακριά η λίστα των ενεργειών, υποψήφιων για εγκλήματα πολέμου" δήλωσε η Jesicca Montel, επικεφαλής της ισραηλινής οργάνωσης Β' Tselem.

Βεβαίως, οι επιθέσεις δεν ήταν μονομερείς. Κανείς δεν αμφισβητεί, ότι η Χαμάς διενήργησε τυφλά χτυπήματα σε κατοικημένες περιοχές με χρήση ρουκετών. Το Ισραήλ προχωρά ακόμη περισσότερο και κατηγορεί τη Χαμάς ότι χρησιμοποιησε τους αμάχους ως ασπίδα για την διάσωση των μαχητών της, πράττοντας και αυτή ένα συνειδητό έγκλημα πολέμου εις βάρος του Παλαιστινιακού λαού.

Η προσπάθεια των διαφορων οργανώσεων όπως η B' Tselem, η Διεθνής Αμνηστία και άλλες, θα πάρει καιρό και τα αποτελέσματα είναι αμφίβολο αν θα φτάσουν στα αρμόδια δικαστήρια. Ο λόγος προφανής: Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης μπορεί να ερευνήσει την υπόθεση και να δικάσει μόνο όταν του ζητηθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. ή όταν κάποια απ' τα εμπλεκόμενα μέρη έχει αναγνωρίσει το δικαστήριο. Η Παλαιστίνη, δεν έχει κρατική οντότητα, με αποτέλεσμα εκ των πραγμάτων να είναι ανίκανη να απευθυνθεί στο δικαστήριο. Αντίθετα, το Ισραήλ δεν έχει αναγνωρίσει ποτε τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.

Οι Ισραηλινοί θα προστατεύσουν με κάθε τρόπο τους εμπλεκόμενους στρατιωτικούς με νομική και οικονομική βοήθεια, ενώ αποκρούουν με κάθε τρόπο τις κατηγορίες που τους προσάπτονται, υποστηρίζοντας ότι έλαβαν όλα τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα που προβλέπονται σε τέτοιες περιπτώσεις (αεροπορική ρίψη φέιγ βολαν,ενημερωση αμάχων).

Έχουν ακουστεί πολλές απόψεις. Μια από αυτές είναι πως η καταστροφή στη Γάζα ήταν γενοκτονία. Αν εξετάσουμε το διεθνές δίκαιο περι του τι είναι γενοκτονία, θα βρεθούμε σ' ένα ασαφές πλαίσιο, και είναι λογικό, καθώς δεν καθορίζεται με αυστηρά κριτήρια η γενοκτονία.

Η γενοκτονία (genocide) είναι ένας σχετικά καινούργιος όρος, ο οποίος προήλθε μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τις θηριωδίες των Γερμανών Ναζί. Τα Ηνωμένα Έθνη, υιοθέτησαν στις 9 Δεκεμβρίου του 1948 τη Σύμβαση για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας, ύστερα από την απόφαση της Γ.Σ. το 1946 όπου κηρύχτηκε η γενοκτονία έγκλημα διεθνούς δικαίου, το οποίο είναι αντίθετο με το πνεύμα και τους σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών και το οποίο ο πεπολιτισμένος κόσμος το καταδικάζει απερίφραστα.
Το άρθρο 2 της Σύμβασης αναφέρει ποιες πράξεις συντελούν το έγκλημα γενοκτονίας αλλά η ασάφεια παραμένει καθώς δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε με ασφάλεια τον όρο γενοκτονία, ούτε ποσοτικά ούτε ποιοτικά. Επίσης, με τα δεδομένα που έχουμε, η μόνη περίπτωση εκδίκασης των εγκλημάτων στην Παλαιστίνη, μπορεί να γίνει στα ισραηλινά δικαστήρια!! Όπότε καταλαβαίνουμε, πόσο δύσκολο έως αδύνατο είναι να επιτύχουν κάτι χειροπιαστό οι ανθρωπιστικές οργανώσεις.

Ένα θέμα που επίσης συζητήθηκε ήταν η χρησιμοποίηση λευκού φωσφόρου στις επιθέσεις του Ισραήλ στη Γάζα. Δυστυχώς, δεν είναι το μοναδικό περιστατικό ούτε το τελευταίο. Τόσο το Ισραήλ όσο και άλλες χώρες, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τέτοια καταστροφικά όπλα εις βάρος αμάχων, με πολλές επιδράσεις στην υγεία των θυμάτων (για μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση επι του θέματος βλέπε εδώ). Το Ισραήλ, αν και υπέγραψε το Πρωτόκολλο της Γενεύης για την απαγόρευση ή τον περιορισμό των εμπρηστικών όπλων, απέφυγε να ενστερνιστεί παραγράφους του Πρωτοκόλλου, με αποτέλεσμα να δρα ανενόχλητο (βλέπε εδώ).



Τέτοια θέματα, σίγουρα δεν μπορεί να τα λύσει μια αναφορά στο διεθνές δίκαιο ή ένα βίντεο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο προβληματισμός παραμένει και η εξέταση των στοιχείων συνεχίζεται. Το θέμα αυτό επισημάνθηκε αυτες τις μέρες στο blog για να υπενθυμίσει σε όλους αυτούς τους φιλοΠαλαιστίνιους, ότι τα προβλήματα παραμένουν και μετά την μάχη και ότι η φιλίες φαίνονται μετά το πέρας των καταστροφών. Υπάρχουν πολλοί που κατηγορούν όποιον ασχολείται με τέτοια θέματα, με την κοντόφθαλμη λογική ότι καλύτερα να κοιτάς τα του οίκου μας, τα δικά μας μεγάλα προβλήματα, με τους εγκληματίες πολέμου στην Κύπρο, τις παραβάσεις της Τουρκίας, τον σοβινισμό των Σκοπίων. Η απάντηση άμεση: Yποστηρίζουμε κάθε λαό που ζητά εθνική ανεξαρτησία και ελευθερία. Σήμερα αυτοί, αύριο εμείς!