του Γ. Γιαννόπουλου (ένας εκ των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής από την ίδρυσή της, συγκατηγορούμενος στην υπόθεση των βομβών με τον Ν. Μιχαλολιάκο, Εθνικοσοσιαλιστής) *

Ενώ έχεις υποσχεθεί στον εαυτό σου να μην ασχολείσαι πλέον με τα «πολιτικά» σε ένα κόσμο που έχει αλλάξει προ πολλού και είναι χωρίς αξίες και ιδανικά, κάτι πάντοτε συμβαίνει, που σου επαναφέρει στη σκέψη, γεγονότα και μνήμες. Και που, συνήθως, έχουν την κατάληξη την ίδια, να λες δηλαδή: «Κάποιος πρέπει να πληρώσει που να πάρει ο διάβολος!»


Η Χ.Α. δια του αρχηγού της, αποκήρυξε  επανειλημμένως τον Εθνικοσοσιαλισμόν ενώπιον της τηλοψίας και σε αρκετά ΜΜΕ, εις συνεντεύξεις προς … «γυναικωτούς» δημοσιογράφους και αλλαχού. Η συχνότης  μάλιστα αυτής της αποκηρύξεως ξεπέρασε και αυτούς τους δηλωσίας του ΚΚΕ οι οποίοι εδήλωναν - πλην όμως, άπαξ - ότι αποκηρύττουν το ΚΚΕ και τις παραφυάδες του, μας υποχρεώνει να σκεπτόμεθα ότι ο, περί του οποίου ο λόγος, ουδέποτε υπήρξε Εθνικοσοσιαλιστής. Οι Εθνικοσοσιαλισταί, κύριοι, ουδέποτε αποκηρύττουν την πίστη τους. «Τιμή μου η πίστης μου» ήταν θα είναι πάντοτε το πιστεύω και ο όρκος των Εθνικοσοσιαλιστών απανταχού της γης!


Είμεθα Εθνικισταί, επαναλαμβάνει συνεχώς ο αρχηγός της Χ.Α. Μα Εθνικισταί οφείλουν να είναι όλοι οι Έλληνες, όλοι οι Γάλλοι, οι Άγγλοι, οι Βούλγαροι και ούτω καθ’ εξής, όλοι οι λαοί  του κόσμου. Το να είσαι Εθνικιστής δεν είναι ιδεολογία αλλά χρέος των λαών προς τις πατρίδες των. «Δεν είμαι Εθνικοσοσιαλιστής, είμαι Εθνικιστής», λέγει ο αρχηγός της Χ.Α. Όχι δηλαδή, ότι ένας Εθνικιστής δεν μπορεί να είναι Εθνικοσοσιαλιστής, αλλά χαιρόμεθα που το δηλώνει επιπροσθέτως, δια να γνωρίζουμε τι θα του χρεώσουμε στο μέλλον.

Τώρα που ξεκαθαρίσαμε τα πράγματα, πρόκειται  περί ενός αρχηγού κοινοβουλευτικού κόμματος - το «γενικός γραμματέας του κινήματος» δεν ακούγεται πλέον - μπορεί να αναμένει να εξέλθει του κοινοβουλίου για να ξαναγίνει «εθνικοσοσιαλιστής» αλλά δεν πείθει πλέον κανένα.  Ευτυχώς που η Χ.Α. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ!


Σκέπτομαι ότι οι αφιερώσεις επί παντός είδους αντικείμενα του «Αρχηγού» (βιβλία, αναμνηστικά, σημαίες) προς Συναγωνιστάς παλαιούς συντρόφους και Εθνικοσοσιαλιστάς, μέλη του Εθνικοσοσιαλιστικού Ελληνικού Κινήματος, οι χαιρετισμοί, οι ομιλίες, οι διαβεβαιώσεις, τα τραγούδια και οι όρκοι του δεν ήσαν παρά απλά σκαλοπάτια δια να γίνει ένας απλός αρχηγός ενός … κοινοβουλευτικού κόμματος. Αυτά είναι λίγο -  πολύ γνωστά εις τους περισσοτέρους. Όμως οι προδοσίες, οι εγκαταλείψεις, τα κτυπήματα πισώπλατα, οι συνεργασίες με το εκάστοτε κράτος, οι ρουφιανιές, πάντοτε εις βάρος των νέων ανθρώπων που νεοεισήρχοντο στο πάλαι ποτέ κίνημα, η έκθεσις των συντρόφων και η πλήρης άγνοια των συμβαινόντων στο κίνημα από τα μέλη, που μόνο ο Αρχηγός ήξερε και αμέσως κατόπιν η ταχεία απομάκρυνσις από το κίνημα, όλων των αξιόλογων μελών που στην αρρωστημένη φαντασία του «αρχηγού» αξιόλογος ίσον επικίνδυνος για την θέση του! Τι να σκεφτώ; Την ατολμία του και τις φοβίες του; Τις φαντασιώσεις του ; Ή την απουσία του από τις εκδηλώσεις  του κινήματος και δη κατά τις «επαφές» με τους αναρχικούς ή τους κομμουνιστάς  όπου το πιθανότερο ήτο να ανοίξει και καμιά μύτη (π.χ. Άγιος Παντελεήμονας) Ή την σπάνια παρουσία του που παρευρίσκετο δήθεν για να … αποτρέψει τις … φασαρίες. «Έχω δώσει το λόγο μου στις αρχές (!) ότι δεν θα γίνουν φασαρίες!» συνήθιζε να λέγει προ των σχετικών εκδηλώσεων, αν και μόνο από αυτό ήταν εμφανής η συνεργασία του με τους κρατικούς φορείς. Λες και είναι δυνατόν στη χώρα μας να γίνει κανείς βουλευτής αν δεν συνεργάζεται με το κράτος και μάλιστα … στενά!
Τις λίγες ευκαιρίες που είχε το κίνημα να κάνει άλματα και να εδραιωθεί πολιτικά, να δημιουργήσει δεσμούς με άλλα κινήματα άλλων χωρών και να αποκτήσει δύναμη τις κατέστρεψε ο «Αρχηγός» γιατί δεν ετόλμησε ή γιατί δεν έδωσε συνέχεια στις πολύ  καλές, αν και σπάνιες, ευκαιρίες. Όπως το περίφημο ταξίδι στην Ρωσία, που είχαμε προσκληθεί και όταν με τα πολλά τον πείσαμε ότι ήταν μοναδική ευκαιρία ζωής να πάμε - γιατί δεν ήθελε - είχε τότε την φοβία ότι επρόκειτο να δολοφονηθεί από τους … Τσετσένους . Και αφού φθάσαμε δεν ανταποκρίθηκε στις πολλές προσκλήσεις που δεχθήκαμε πότε προφασιζόμενος ασθένεια ή γιατί το Μετρό της Μόσχας του έφερνε … ίλιγγο είτε γιατί ο κίνδυνος των … Τσετσένων ήταν πάντοτε «προ των πυλών».


Και έτσι αντ’ αυτού το ταξίδι, από το οποίο, πολλά περιμέναμε δεν κάναμε τίποτα. Βλέπετε η Πλεύρειος τακτική (τακτική και «στρατηγική» που πάντα ακολούθησε ο Κώστας Πλεύρης  π.χ. όταν εγένετο  η επανάστασις της 21ης Απριλίου μετά 15 ημέρες ακριβώς μας ανακοίνωσε, στα μέλη της Κ4Α ότι σταματάει η λειτουργία του κόμματος διότι τώρα «δεν χρειάζεται να υπάρχουμε!» )  που ακολουθούσε ο «Αρχηγός» οσάκις το κίνημα ήταν έτοιμο για κάτι μεγάλο, αυτό ανεβάλλετο επ’ αόριστον, το κίνημα έπρεπε πάντα να μένει στην μετριότητα - αυτές ήταν οι εντολές του Κράτους - όπως και Κ4Α του Πλεύρη κάποιες άλλες εποχές…. 


Η τακτική αυτή είναι η πλήρης απόδειξη της συνεργασίας  της ακροδεξιάς στην Ελλάδα με τις υπηρεσίες του Κράτους. Αυτή η συνεργασία απέβαινε δυστυχώς πάντοτε εις βάρος των μελών του κινήματος και των νέων ανθρώπων που ήταν και λίαν επικίνδυνη για το μέλλον των. Η προσεκτική εξ’ άλλου διαλογή μελών εκ μέρους του «Αρχηγού» ημιμορφωμένων ή αμόρφωτων ανθρώπων ώστε να μην διακρίνεται ουδείς άλλος εκτός του Αρχηγού - ο μονόφθαλμος είναι βασιλεύς ανάμεσα στους τυφλούς - ήτο αρχή που ίσχυε πάντοτε στο κίνημα. Η ανυπαρξία παλαιών μελών στη Χ.Α. δα έπρεπε να έχει προβληματίσει τους φίλους του κινήματος όλα αυτά τα χρόνια;!



Ατάκες σαν «αυτά τα χέρια μπορεί να χαιρετούν έτσι (εθνικοσοσιαλιστικά) αλλά είναι καθαρά χέρια» θυμίζουν παλαιόν περιοδεύοντα θίασον εις επαρχίαν! Ο χαιρετισμός της τεταμένης δεξιάς είναι ο Εθνικοσοσιαλιστικός χαιρετισμός, μας αρέσει ή δεν μας αρέσει! Όλα αυτά κάποτε θα πρέπει να αποκαλυφθούν πλήρως, ίσως πιο γρήγορα τώρα, αφού ο ίδιος ο «Αρχηγός» απεκήρυξε τον Εθνικοσοσιαλισμό και δεν χρειάζεται εμείς να πούμε πολλά αλλά ίσως μόνον τα απαραίτητα. Αυτά που κόσμος δεν ξέρει ή δεν φαντάζεται. Εν πάση περιπτώσει όμως έχει δίκιο κύριε «Αρχηγέ» της Χ.Α.: ΔΕΝ ΕΙΣΘΕ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ ...


Αφορμή λοιπόν, η αποκήρυξη του Εθνικοσοσιαλισμού του αρχηγού της Χ.Α. μου δίνει την ευκαιρία να πω ότι η ιστορία πρέπει να λέγεται όπως ακριβώς είναι, μόνο τότε δυνάμεθα να συγκρίνουμε πρόσωπα και καταστάσεις, γεγονότα και πράξεις, χαρακτήρες προσώπων ιδεώδη και ιδανικά, κοσμοθεωρίες και καθεστώτα, κοινοβούλια και «κοινοβούλια», πολιτικούς και ανθρωπάρια. Αυτό που χρειάζεται πρωτίστως είναι μια ιστορία της Χ.Α. και οπωσδήποτε του «Αρχηγού» της, γραμμένη εκ των έσωθεν. Πολλούς θα στεναχωρήσει αλλά όλοι θα μάθουν τα έργα και τις ημέρες του «Αρχηγού» - που κρατά τη θέση του - ξεπερνώντας την κα Παπαρήγα του ΚΚΕ.

Αυτή η φούσκα που ονομάζουμε Χ.Α. επίκειται το σκάσιμο της, διότι οι ψήφοι που την διόγκωσαν δεν της ανήκουν γιατί απλούστατα είναι ψήφοι οργής του κόσμου εναντίον των πολιτικών κομμάτων αντιπάλων της! Όταν λοιπόν σκάσει θα αποκαλυφθούν και άλλα φαιδρά. Μια υποστήριξης της «τρόικα» και ενδεχομένως  μια βοήθεια αυτής προς την ηγεσία της Χ.Α. δεν θα είναι έκπληξις. Διότι προς της εισβολής του ΔΝΤ στην ταλαίπωρο χώρα μας οι πάσης φύσεως δανεισταί και τοκογλύφοι θα ήλθαν σε συνεννόηση με την εντόπια 5η φάλαγγα - η οποία πάντοτε σε όλες τις φάσεις της ιστορίας μας ήτο ισχυροτάτη - δια να μάθουν από πρώτο χέρι το who is who των πολιτικών για τον απλούστατο λόγο να ξέρουν που θα απευθυνθούν άμα τη αφίξη τους.


Έμαθαν λοιπόν δια το ποιόν του «αρχηγού» της Χ.Α., δια τον χαρακτήρα του, τις φοβίες και τις φαντασιώσεις, τις «αδυναμίες» του και τις συνεργασίες του. Κατάλαβαν λοιπόν, ότι ήτο το πλέον κατάλληλο πρόσωπο για να «κτυπήσουν». Η χαλαρή στάση του «αρχηγού» της Χ.Α. έναντι της τρόικα το αποδεικνύει! Τι; Εθνικοσοσιαλιστής δεν είναι; Μήπως είναι Εθνικιστής; Ούτε κι αυτό! Μήπως είδαν οι εχθροί της Ελλάδος ότι έχει όλες τις ανωτέρω ικανότητες που πρέπει να έχει κατ’ αυτούς ένας ... πρωθυπουργός της Ελλάδος;