Το δημοφιλές άθλημα του ποδοσφαίρου συνεγείρει τα πλήθη. Βγάζει τον κόσμο στον δρόμο για να πανηγυρίσει, να φωνάξει και να διαμαρτυρηθεί για ένα λάθος σφύριγμα.

Μέσα στο γήπεδο ο οπαδός θα ξεδώσει, θα βρίσει μάνες και Παναγίες, θα πετάξει αντικείμενα, θα κάνει δηλαδή ο,τι ένα παιδί κάνει σε μια παιδική χαρά. Θα φύγει ευτυχής όταν η ομάδα θα κερδίσει, θυμωμένος εάν χάσει. Θα ασχοληθεί όλη την εβδομάδα με το ματς, θα είναι η πρώτη και η τελευταία του κουβέντα, θα ενημερωθεί από τα εκατοντάδες sites και εφημερίδες, θα παίξει τα λεφτά του για την αγαπημένη του ομάδα, περιμένοντας το επόμενο Σαββατοκύριακο.

Αυτός ο απλός τύπος ανθρώπου, είναι ο καθένας από εμάς. Είναι ο Έλληνας της διπλανής πόρτας, αυτός που πέρα από το ποδόσφαιρο και τις γκόμενες, τα αυτοκίνητα και το μπάσκετ, δεν έχει να μιλήσει για κάτι άλλο. Αυτός που θα κάνει αμέτρητες πορείες για να διασωθεί η χρεοκοπημένη ομάδα του κι όχι για να διασώσει την υπόληψη της πατρίδας του. Αυτός που θα βρεθεί έξω από την ΕΡΤ για να διαμαρτυρηθεί για τον σχολιασμό του derby κι όχι έξω από το SKAI για την ανθελληνική προπαγάνδα του Βερεμή και της παρέας του.

Αυτός ο Ελληνάκος, το ελληνόφωνο ρομποτάκι του συστήματος, ξέρει να κρύβεται καλά πίσω από το δάκτυλο του. Του κόβουν μισθούς, σύνταξη, ποιότητα ζωής κι όμως έχει να δώσει αρκετό χρήμα στις επιχειρήσεις των νταβατζήδων της πατρίδας του. Δεν τα βάζει με αυτούς τους φεουδάρχες. Είναι τα αφεντικά, οι μικροί θεοί του όταν του φέρνουν παίκτες πληρωμένοι με τα λεφτά του!

Χαίρε Ελληνάκο!