Πολλοί αναγνώστες του ιστολογίου μας αναρωτιούνται για κινήσεις ή πράξεις πατριωτών πολιτικών οι οποίες δεν εμφανίζουν ως πρόταγμά τους την αντίσταση με άμεσο τρόπο στα σχέδια των διεθνιστών. Μάλιστα τονίζουν την ανακολουθία λόγων και πράξεων χαρακτηρίζοντάς τους πολλές φορές πουλημένους και προδότες.

Προφανώς οι συγκεκριμένοι φίλοι είναι είτε προβοκάτορες και κατ' επίφαση πατριώτες, είτε ευαίσθητοι και αγνοί Έλληνες που θέλουν να εκφράσουν άμεσα την αγανάκτησή τους για τα σχέδια αφελληνισμού της Ελλάδας. Όμως, θα πρέπει όλοι να γνωρίζουμε ότι στην πολιτική υπάρχουν χρονικές συγκυρίες στις οποίες θα πρέπει να επιλέγουμε άλλη στάση από την πρέπουσα. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να μην λειτουργήσουμε με το θυμικό και την ένταση της στιγμής αλλά με σχεδιασμό και λογική.
Κι επειδή μια κουβέντα πρέπει να στηρίζεται σε δεδομένα, γυρνούμε το χρόνο πίσω και διαβάζουμε τι έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με το θέμα της γενέτειράς τους, της Κρήτης, που την εποχή του 1912 βρισκόταν ακόμη υπό τουρκική κατοχή. Πραγματικά θα εκπλαγείτε!


1912: Ο Βενιζέλος διώχνει τους Κρήτες βουλευτές από την Ελληνική Βουλή!

"Η δυναμική παρεμπόδιση των Κρητών βουλευτών το 1912, όταν η Κρήτη ήταν ακόμα Αυτόνομη Πολιτεία, να εισέλθουν στη Βουλή των Ελλήνων, υπήρξε μια από τις δραματικότερες στιγμές της Κοινοβουλευτικής Ιστορίας μας. Πρόκειται για απόλυτη σύγκρουση συναισθημάτων που αναγκαστικά καταπνίγονται και εθνικού συμφέροντος, το οποίο υπερισχύει.

Οι εκλογές της 11ης Μαρτίου 1912 ανέδειξαν στην Ελλάδα, νικητή τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η Εθνική Συνέλευση της Κρητικής Πολιτείας, ενθαρυμμένη από την παρουσία του Βενιζέλου στα πράγματα της Ελλάδας, αποφάσισε αγνοώντας τις διακοινώσεις των Προστάτιδων Δυνάμεων, να εκλέξει την ίδια μέρα 69 αντιπροσώπους, που θα έρχονταν στην Αθήνα, να ορκισθούν και να πάρουν μέρος στις εργασίες της Βουλής των Ελλήνων, ολοκληρώνοντας και τυπικά την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα.

Ο Βενιζέλος σταθμίζοντας τις διεθνείς συνθήκες και ιδιαίτερα τον Ιταλοτουρκικό πόλεμο στην Κυρηναϊκή, προσπάθησε να ματαιώσει την απόφαση αυτή. Μάλιστα σε μία επιστολή του προς τον Γεώργιο Πλουμίδη, έγραφε χαρακτηριστικά: «Φαίνεται όρισμένως ότι κακός δαίμων εχάλασε τον νουν των συμπατριωτών μου και τους άγει να βγάλουν τα μάτια των». Δεν αρκέσθηκε στις προειδοποιήσεις. Ζήτησε από το Βρετανικό στόλο, να συλλαμβάνει όποιον επιχειρεί να φύγει από την Κρήτη."



Για να καταλάβετε σε ποιο σημείο έφτασε ο Βενιζέλος προκειμένου να εμποδίσει τους συμπατριώτες του να εκφράσουν το αυτονόητο, την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, διέταξε τη Χωροφυλακή να ανοίξει πυρ αν χρειαστεί προκειμένου να μην εισέλθουν οι Κρήτες στη Βουλή! Φανταστείτε τι έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής και τι έλεγαν οι πατριώτες περί του προδότου Βενιζέλου. Φυσικά τίποτα από τις κατηγορίες που ελέχθησαν εκείνες τις ημέρες δεν ίσχυε αφού ένα χρόνο μετά, με μια υπογραφή, η Κρήτη βρέθηκε στην αγκαλιά της μητέρας Ελλάδος.

ΔΙΔΑΓΜΑ: Οι πολιτικές ισορροπίες επιβάλλουν λεπτούς χειρισμούς. Όπως είδαμε παραπάνω ο Βενιζέλος προβλέποντας πως μια υπερπατριωτική πράξη θα έβαζε τη χώρα σε περιπέτειες και θα κατέστρεφε το σχεδιασμό του, έβαλε πίσω τα προσωπικά του πιστεύω και τις ευαισθησίες του για τον ίδιο του τον τόπο και επέβαλε την τάξη μέχρις εσχάτων στους συντοπίτες του! Δέχτηκε τις βλασφημίες αλλά αργότερα οι υβριστές του σιώπησαν αφού είδαν ποιος τελικά είχε δίκιο και ποιος δρούσε ασυλλόγιστα!


πηγή: Νεώτερη Ελληνική Ιστορία , εφημερίδες Σκριπ, Εμπρός