γράφει ο Πολύδωρος Δάκογλου

Μερικές χιλιάδες «φτωχοδιάβολοι» χρωστάνε κάποια ποσά στα ασφαλιστικά ταμεία και κάποιοι άλλοι σε Εφορίες, Δήμους και άλλα παραρτήματα του κράτους.


Το «κοινωνικό κράτος» του ΠΑΣΟΚ την προηγούμενη δεκαετία θέσπισε νόμους και ποινικοποίησε κάθε χρέος προς το Δημόσιο. Συγχρόνως, φόρτωσε με πρόστιμα και προσαυξήσεις τους μικρούς επαγγελματίες που ατύχησαν ή έσφαλαν σε κάποια περίοδο της ζωής τους. Αποτέλεσμα αυτού του συνδυασμού ήταν η δημιουργία ενός τεράστιου κοινωνικού προβλήματος με θύματα δεκάδες χιλιάδες επαγγελματίες και τις οικογένειές τους.

Αυτοκτονίες, φυλακίσεις, κατασχέσεις, διασυρμός, έξοδα δικηγόρων, περιθωριοποίηση, παραοικονομική δραστηριότητα, αποκλεισμός από το τραπεζικό σύστημα και αποκλεισμός από κάθε «νόμιμη» επαγγελματική ενασχόληση, είναι ο πρώτος κύκλος των συνεπειών. Ακολουθεί η εμπλοκή της συζύγου, αν είναι καθαρή στον Τειρεσία (αντί των υποχρέων), η μείωση των θέσεων εργασίας λόγω απολύσεων και βεβαίως, η αύξηση των εγγεγραμμένων στους καταλόγους του ΟΑΕΔ. Το πρόσθετο πλήγμα επί των Ασφαλιστικών Εισφορών λόγω κλεισίματος των επιχειρήσεων. Τα φέσια (αθέλητα στην αγορά), οι σφραγισμένες επιταγές, τα αθεώρητα τιμολόγια, οι εξαγορές δημοσίων υπαλλήλων, είναι ένας δεύτερος κύκλος συνεπειών.

Αν μελετήσει κάποιος «την αρχή του κακού», θα διαπιστώσει ότι η αφορμή που οδήγησε στην καταστροφή ενός Μικρομεσαίου, ήταν η καθυστέρηση εξόφλησης των χρεών του δημοσίου και κάποια άρνηση του τοπικού εφόρου για θεώρηση λίγων τιμολογίων. Ήταν η επιβολή προστίμων και προσαυξήσεων λόγω καθυστέρησης καταβολής φόρων ή εισφορών, σε ύψος που να καθιστά ανέφικτη την πληρωμή του αρχικού χρέους. Ήταν η λογική της άρνησης για τμηματική ρύθμιση κάποιων ποσών και η επιμονή στο σκεπτικό «θα πληρώσεις με τον τρόπο που θέλω εγώ (το κράτος ή το ταμείο) και όχι με τον τρόπο που μπορείς εσύ, ο κατεστραμμένος». Ήταν η λογική του υπαλλήλου που, αφού πρώτα διορίστηκε γλείφοντας, μετά κοροϊδεύει τον ανίδεο υπουργό, τιμωρεί τον πολίτη που δεν γονάτισε να γίνει τρόφιμος του κρατικού κορβανά και εκδικείται την κοινωνία για όσες ταπεινώσεις δέχτηκε ως κατώτερος υπάλληλος.


Στην αντίπερα όχθη, θα συναντήσουμε τις αμαρτωλές κρατικές επιχειρήσεις, τους μεγάλους επιχειρηματίες, τις τάξεις των εχόντων πολλές ψήφους.. Κλασσικό παράδειγμα, αυτό που πριν από 15 χρόνια ονομάσθηκε εξυγίανση της, ουσιαστικά, χρεοκοπημένης τότε Εθνικής Τράπεζας. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, το δώρο των 200 δισ. δραχμές που έκανε ο Σημίτης  λίγο πριν παραδώσει την εξουσία, στην ALPHA (όπως αποκάλυψε το «Παρόν»). 200 δισ δραχμές που τα στέρησε από το Ι.Κ.Α, «χωρίς να ανοίξει ρουθούνι». 200 δισ. δραχμές που αντιπροσωπεύουν «το δικαίωμα σε μια νέα αρχή» για 50.000 Μικρομεσαίους που πεθαίνουν ή αργοσβήνουν για χρέη 5.000 ευρώ έως 60.000 ευρώ, τα οποία δεν αρνούνται να πληρώσουν αλλά ζητούν ή αποπληρωμή να γίνει με τρόπο εφικτό, σε βάθος χρόνου και χωρίς τοκογλυφικές επιβαρύνσεις. Που ζητούν μεταχείριση ανάλογη με αυτή των Μεγάλων ή έστω των Αγροτών. Υπάρχουν άραγε Βουλευτές που να ακούνε την φωνή της κοινωνίας;

πηγή: Ελεύθερος Κόσμος