Του Δ. Παπαγεωργίου
Η θεωρία των δύο άκρων που η Νέα Δημοκρατία χρησιμοποιεί εδώ και καιρό, προκειμένου να μπορεί να πλήττει ταυτόχρονα τους δύο σημαντικότερους αντιπάλους της, τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και την Χρυσή Αυγή, προσπαθώντας να ταυτίσει συγκεκριμένα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους, όπως π.χ. ο ακτιβισμός των στελεχών τους αλλά και η βία που υποτίθεται ότι χρησιμοποιείται από τα μέλη της αλλά και πολιτικές συμπτώσεις από διαφορετική αφετηρία όπως π.χ. η αντίδραση στις οικονομικο-πολιτικές συμφωνίας της χώρας μας με τους δανειστές της (δηλαδή το Μνημόνιο), είναι γνωστή σε όλους.
Και σε ομαλές πολιτικές συνθήκες, εάν σε αυτή την κοινωνία όλα κυλούσαν όπως έπρεπε, θα μπορούσε αυτή η θεωρία των δύο άκρων να έχει μία βάση και να ακουμπά με βάση την λογική στο μυαλό αρκετών Ελλήνων πολιτών. Εάν υπήρχε ένας διπολισμός ανάμεσα σε δεξιές και αριστερές λογικές, λύσεις και συνθήματα, τότε όντως θα υπήρχαν τα δύο άκρα.Όταν όμως βιώνουμε στιγμές όπου καταστρατηγείται η ομαλή κοινωνική ζωή, όπου αρχηγοί κομμάτων οδηγούνται στις φυλακές, όπου άνθρωποι συλλαμβάνονται λόγω του τι μπλουζάκι φορούσαν, όταν διαπομπεύονται υπηρετούντες σε σώματα ασφαλείας επειδή είχαν... παράνομο καπνό και ούτω καθ' εξής, τότε η θεωρία των δύο άκρων σίγουρα δεν ισχύει. Και σίγουρα δεν ισχύει όταν διάφοροι τύποι εισβάλλουν στις επίλεκτες δυνάμεις της αστυνομίας και κάνουν... παρατηρήσεις στα μέλη της ΕΚΑΜ, επειδή βρήκαν ελληνικές σημαίες σε φοριαμούς.
Παραθέτουμε σχετικό δημοσίευμα: “Οι εκνευρισμοί, η απογοήτευση και η δικαιολογημένη αγανάκτηση στους κόλπους της ΕΚΑΜ, κορυφώθηκαν στις 25 Σεπτεμβρίου, όταν πολυμελές κλιμάκιο (18 άνδρες) των Εσωτερικών Υποθέσεων διενήργησαν «έλεγχο» στην έδρα της Μονάδος. Το μοτίβο της έρευνας κινήθηκε στα όρια της γελοιότητος, με τους αστυνομικούς των Εσωτερικών Υποθέσεων να απευθύνουν ερωτήσεις στα στελέχη της ΕΚΑΜ, του τύπου αν έχουν τατουάζ, μέχρι έναν ανεκδιήγητο ο οποίος εξετάζοντας ένα ατομικό locker, στο οποίο υπήρχε κολλημένη η Ελληνική Σημαία, έκρινε σκόπιμο να ρωτήσει «τί είναι αυτό»; Για να λάβει την απάντηση «Έλληνας δεν είσαι; Δεν ξέρεις τί είναι αυτό;».
Ένα είναι το συμπέρασμα από όλα αυτά. Ότι υπάρχει ένα τρίτο άκρο. Ένα τρίτο άκρο το οποίο για να φέρει τα πολιτικά πράγματα εκεί ακριβώς που θέλει και το βολεύει, δεν διστάζει να καταφύγει σε κάθε είδους μέθοδο. Να χρησιμοποιήσεις τους θεσμούς, πιθανόν απαξιώνοντας τους, να υποσκάψει τα ίδια τα θεμέλια πάνω στα οποία βασίζονται οι ισορροπίες που επιτρέπουν την ύπαρξη οργανωμένων, μεγάλων κοινωνιών.
Και είναι αυτό το τρίτο άκρο το οποίο είναι τελικά το πιο επικίνδυνο για την Δημοκρατία μας. Γιατί δεν της επιτίθεται απ' έξω. Γιατί δεν χρησιμοποιεί μια λογοτεχνικού είδους πολεμική εναντίον της. Αλλά αντιθέτως την διαρρηγνύει από μέσα, καταστρατηγώντας στην πράξη όλα όσα αυτά πρεσβεύει. Είναι το τρίτο άκρο που απλά τώρα κάνει την παρουσία του φανερή, πετώντας από πάνω του τα ιμάτια ενός “ήρεμου κοινοβουλευτισμού”. Είναι αυτό ακριβώς το άκρο που κουρέλιασε τα τελευταία απομεινάρια αξιοπιστίας των θεσμών, τις τελευταίες ημέρες. Αλλά που είχε ξεκινήσει να τα ξηλώνει εδώ και δεκαετίες, με τις μίζες, την διαφθορά, τα σκάνδαλα και τελικά την υποταγή σε “ξένα κέντρα”.
Με την αποφασή της να “διαβεί τον Ρουβικώνα” η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και το απορροφημένο σ' αυτήν και κατ΄ όνομα μόνον υφιστάμενο ΠΑΣΟΚ, έδειξε ξεκάθαρα ότι είναι αυτό το πιο επικίνδυνο άκρο. Το τρίτο άκρο. Και όπως χαριτολογώντας κάποιοι θα έλεγαν – εννοώντας το πιο επικίνδυνο – το μακρύτερο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου