Παρέμβαση Γιάννη Παναγιωτακόπουλου μετά την μαζική αποχώρηση της Νεολαίας ΛΑ.Ο.Σ.

...Γενικώς δεν ήθελα να ασχοληθώ παραπάνω, διότι το θεωρώ ανούσιο και μίζερο πολιτικά να τρωγόμαστε σαν χωρισμένοι σύζυγοι. Στην επιστολή αποχώρησης μας πριν έναν μήνα είχαμε κάνει σαφές: “Απαιτούμε από τον ΛΑ.Ο.Σ. να επιδείξει τον σεβασμό που αρμόζει στα ονόματα, τον αγώνα, την προσφορά και τις προθέσεις μας, προκειμένου να μην αναγκαστούμε να έρθουμε δημοσίως σε αντιπαράθεση με κάτι που αγαπήσαμε. Άλλωστε σε μία τέτοια αντιπαράθεση εμείς είμαστε οι μόνοι που δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε ή να χάσουμε...”

Στην ίδια λογική θέλω να συνεχίσω να κινούμαι κι εγώ και οι περισσότεροι συναγωνιστές μου. Αυτό όμως δεν γίνεται σεβαστό από κάποιους, που δημοσίως καθυβρίζουν και πετάνε λάσπη σε εμάς και σε όποιον συναγωνιστή αποφασίζει να αποχωρήσει απο τον ΛΑΟΣ. Δεν γίνεται σεβαστό απο κάτι μεταλλαγμένους αστούς, που κρίνοντας εξ' ιδίων τα αλλότρια, “ανακαλύπτουν” υπόγειες διαδρομές, συνωμοσίες, πιέσεις, δοσοληψίες και άλλα προσφιλή σε εκείνους, τα οποία μας προσάπτουν ψιθυρίζοντας πάντα πίσω απο την πλάτη μας, διότι φοβούνται τα καθαρά λόγια.

Αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο, στάθηκε η λογοκρισία που δέχθηκα στην προσπάθεια μου να απαντήσω με επιχειρήματα, στην άδικη επίθεση που δέχθηκε από στελέχη του ΛΑΟΣ ένας συναγωνιστής μας, μέσα σε μία ομάδα φίλων του κόμματος. Και όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν πως η λογοκρισία είναι ένα απο τα λίγα πράγματα που μπορούν να με τρελάνουν. Δεν δέχθηκα λογοκρισία στο σχολείο απο τους αριστερούς καθηγητάδες, μετρώντας αποβολές. Δεν δέχθηκα λογοκρισία στα πανεπιστήμια και στον δρόμο, μετρώντας ράμματα και κρατητήρια. Είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να την δεχθώ απο τα στελέχη ενός κόμματος που το σηκώσαμε στις πλάτες μας με αίμα και ιδρώτα επί 7 χρόνια...

Ξεκαθαρίζω λοιπόν προς όλους, καλοπροαίρετους και κακοπροαίρετους, ελπίζοντας η φαγωμάρα μεταξύ μας να τελειώσει κάπου εδώ, προκειμένου να κοιτάξουμε απέναντι τον εχθρό που έρχεται καλπάζοντας:

1. Όσοι αποχωρήσαμε απο την Νεολαία, το κάναμε τιμώντας τις υπογραφές μας σε μία επιστολή προτάσεων και απαιτήσεων, που ήταν το απόσταγμα όσων ζητούσαμε θεσμικά εδώ και ενάμιση χρόνο, σε κλειστές θύρες. Για αυτό το κείμενο θεωρηθήκαμε από την ηγεσία του κόμματος “προβοκάτορες”, “πραξικοπηματίες” και άλλα ωραία, με αποτέλεσμα τις τραγελαφικές καρατομήσεις και επανατοποθετήσεις στα τέλη του Ιουλίου.
   
   
2. Απο τα όσα ζητούσαμε με αυτή την επιστολή δεν έγινε σχεδόν τίποτα, ούτε ο Γ. Καρατζαφέρης δεσμεύτηκε στην συνάντηση που είχαμε πως θα κάνει τις αλλαγές που του ζητάει η Νεολαία του. Αντιθέτως με τις πράξεις του και με τα όσα μας είπε, μας έδειξε πως δεν θέλει να κατανοήσει τα λάθη που μας έφεραν σε συντριπτικές ήττες, ούτε κάποια ουσιαστική αλλαγή διατίθεται να κάνει.
   
   
3. Η υπομονή λοιπόν εξαντλήθηκε... Πολλοί από αυτούς που μας κατηγορούν σήμερα για μικρή χωρητικότητα στο δοχείο της υπομονής μας, υπεραμυνόμενοι της ηγεσίας του κόμματος, ήταν πρωτοστάτες στην “επαναστατική” κριτική εναντίον της ηγεσίας της ΝΕ.Ο.Σ., όταν δείχναμε ιώβεια υπομονή στα λάθη του προέδρου και της ηγεσίας, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα εισακουστούν οι επισημάνσεις μας.
   
   
4. Δεν φύγαμε πάνω στην μάχη, διότι -παρ' ότι σε κάποιους κεντροαστούς δεν άρεσε ποτέ ο όρος- αισθανόμαστε πρώτα από όλα στρατιώτες. Δώσαμε και την τελευταία άνιση μάχη, παρά τις έντονες διαφωνίες μας με τις τραγικές επιλογές του “στρατηγού” μας. Μάχη στο ίδιο ναρκοθετημένο πεδίο που επέλεγαν πάντοτε να μας ρίχνουν. Και ως στρατιώτες, αφού εκτελέσαμε όλες τις εντολές στο έπακρον, ζητήσαμε μπαρουτοκαπνισμένοι -και όχι χαρτογιακάδες- να βγούμε στην αναφορά...

Φύγαμε ως φίλοι και ελπίζω κάποιοι να σταματήσουν να μας προκαλούν για να μην μας μετατρέψουν σε εχθρούς. Αν κάποιοι δεν κατανοούν τα αυτονόητα και αναζητούν “προδότες” θα πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους και να καταλάβουν πως υπάρχουν και προδομένοι. Θεωρούμε ότι κανείς μας δεν “ευεργετήθηκε” απο το κόμμα, περισσότερο απο όσο το ευεργέτησε με τους αγώνες του. Κι αν ο Γ. Καρατζαφέρης ανακάλυψε οψίμως πως είμαστε “ακραίοι” δεν ευθυνόμαστε εμείς γι αυτό. “Ακραίοι” ήμασταν πάντοτε, την ιστορία μας και τις ιδέες μας ποτέ δεν τις κρύψαμε, ούτε αναγκάσαμε κανέναν να μας ανεχτεί.

Υ.Γ.1: Εύχομαι πραγματικά τα καλύτερα στην νέα ηγεσία της ΝΕΟΣ, που σε έναν βαθμό αποτελείται από άξιους συναγωνιστές. Υπομονή, δύναμη και πρώτα απ' όλα αγώνα για την Πατρίδα.

Υ.Γ.2: Σε κάποια στελέχη του κόμματος που μας κατηγορούν ότι θέλαμε να φτιάξουμε μία Εθνικιστική Νεολαία, απαντάμε πως... Ναί αυτό θέλαμε! Δεν το κρύψαμε ποτέ και απο κανέναν. Κι αφού δεν μας άφησαν να την φτιάξουμε εντός, θα την δημιουργήσουμε εκτός...

Γιάννης Παναγιωτακόπουλος