Πατριωτικός χώρος: Από τα δέντρα στα σπήλαια

Ο ύπνος του δικαίου για κάθε "Πατριώτη"

Η συζήτηση που δημιουργεί πάντοτε εντάσεις και περιχαρακώσεις τα τελευταία χρόνια αφορά τον λεγόμενο "χώρο" που προσδιορίζεται άλλοτε ως πατριωτικός άλλοτε ως εθνικιστικός πάντοτε με διαφορετικούς συμμετέχοντες, ανάλογα την πολιτική τοποθέτηση του καθενός.

Αυτό όμως που δημιουργεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια θεωρήθηκε ότι ξεπεράστηκαν ορισμένες παιδικές αρρώστιες των μικρομάγαζων που εκμεταλλεύονταν το πατριωτικό αίσθημα και ότι μπήκαμε στη φάση της ωρίμανσης ενός "κινήματος". Ειδικά μετά τις πολιτικές μάχες που δόθηκαν με την είσοδο του ΛΑ.Ο.Σ. στη Βουλή και της Χρυσής Αυγής στο Δημοτ. Συμβούλιο αλλά και το τηλεοπτικό βήμα που πλέον είναι ανοικτό και για τον "χώρο" κάποιοι πίστεψαν ότι γύρισε ο τροχός.

Όμως, οι πολιτικοί πίθηκοι δεν κατέβηκαν ακόμη απ' τα δέντρα. Μετά τα όσα με κόπο και βάσανα πέτυχε όλα αυτά τα χρόνια, ο "χώρος" συνεχίζει όχι μόνο να διχάζεται και να περιθωριοποιείται αλλά και να ετεροκαθορίζεται αφού ακόμη και στις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές που συντελούνται με την οικονομική κρίση, βρίσκεται στη γωνία πετώντας πέτρες, συντασσόμενος με το Κ.Κ.Ε. και άλλα απολιθώματα.

Μέχρι να ανακαλύψουν τα σπήλαια και τη φωτιά, οι πολιτικοί πιθηκάνθρωποι θα συνεχίσουν να πιθηκίζουν στα δέντρα, φωνάζοντας και βρίζοντας τον άλλο που δεν συντάσσεται στην ιδεολογική του καθαρότητα. Αλλά δεν θα περιμένει για πολύ ή ιστορία για να ρθουν οι ξυλοκόποι και να κόψουν τα δέντρα και να βάλουν τον πιθηκο στο κλουβί της ιστορίας!