Μια μεγάλη φιλολογία άνευ προηγουμένου έχει ξεκινήσει εδώ και πολλές μέρες στον λεγόμενο "πατριωτικό χώρο", αν υπάρχει τέτοιος, σχετικά με το κίνημα των αγανακτισμένων που κατεβαίνει στις κεντρικές πλατείες όλης της χώρας.
Άλλοι γράφουν για συνωμοσία, άλλοι για σχέδιο εκτόνωσης του κόσμου ενώ έχουν ακουστεί και άλλα πολλά που ουσιαστικά κατηγορούν τους ίδιους τους Έλληνες διαδηλωτές ως βολεψάκηδες που ξαφνικά θυμήθηκαν να διαμαρτυρηθούν.
Φαίνεται όμως ότι το πρόβλημα των επικριτών του Κινήματος Αγανακτισμένων είναι άλλο. Τόσα χρόνια είχαν συνηθίσει να παραμένουν εκτός των πανελλήνιων διαμαρτυριών αφού ο συνδικαλιστικός χώρος έχει κατακλυστεί από την Αριστερά και τους τραμπούκους της. Έτσι, αυτός ο ζωτικός χώρος που σαν θείο δώρο εμφανίστηκε από το πουθενά, χαρίζεται σχεδόν αυτόματα στην Αριστερά! Η κοντόφθαλμη λογική ορισμένων που είναι συνηθισμένοι να ελέγχουν σαν τσοπάνηδες 100 με 1000 άτομα το πολύ, βρίσκονται ενώπιον μιας τόσο μεγάλης πρόκλησης και στυλώνουν τα πόδια.
Για το λόγο αυτό, ακροαριστερά σχήματα αλωνίζουν τα βράδια στις γενικές συνελεύσεις που στήνουν ως "συντονιστικά" και βγάζουν μανιφέστα. Έτσι, οι πουθενάδες του πατριωτικού χώρου επαναλαμβάνουν τη ρητορική αντίστασης στο κίνημα των αγανακτισμένων. Παράλληλα, εμφανίζονται ανίκανοι να αρθρώσουν πειστικό λόγο αντίστασης στο Μνημόνιο και τα οικονομικά μέτρα αφού η μόνη αντιπρόταση που έχουν είναι το μόνιμο όχι που τους συμπεριλαμβάνει στη μερίδα που έχει καταλάβει με διαφορά πρώτο το ΚΚΕ.
Οι σκληροπυρηνικοί κομμουνιστές της δεξιάς και της εθνικής παράταξης, καλό θα ήταν να ξανασκεφτούν και να αναθεωρήσουν τη στάση τους προτού είναι πολύ αργά. Οι ευκαιρίες δεν θα είναι πολλές για να ξαναμπούν στο παιχνίδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου