Πως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει γίνει καθεστώς στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ποιοι είναι τα τσιράκια του vol.01


Μετά και τις τελευταίες δηλώσεις του καθηγητή Ηρακλείδη σχετικά με την «μακεδονική μειονότητα», την οποία πρέπει και να αποζημιώσουμε, αποφάσισα να ψηλαφίσω λίγο την κοροϊδία που συμβαίνει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι γνωστό άλλωστε ότι είναι σφηκοφωλιά καθώς διαθέτει αντιεξουσιαστικό στέκι και ένα στρατό καθηγητών τύπου Ηρακλείδη, για όλες τις δουλειές, όσον αφορά την προπαγάνδα. Έχει καταντήσει φυτώριο υποστηρικτών του Τσίπρα και της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας που αυτός και το κόμμα του προωθεί. Αλλά ποιοι και πώς βοηθούν το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τις συνιστώσες του;

Ένα αμαρτωλό Τμήμα στο Πάντειο αποτελεί το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας. Από πού να το πιάσεις και που να το αφήσεις! Γεμάτο με φυντάνια καθηγητές, δείγμα του τρόπου με τον οποίο προωθήθηκαν, δικτυωμένοι και με χρηματοδοτήσεις από κρατικά και μη κονδύλια, μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με ένα άντρο ανθελληνισμού, προπύργιο του σάπιου κατεστημένου της Νεοταξικής θολοκουλτούρας. Για να δούμε όμως ποιοι είναι αυτοί:

Ας ξεκινήσουμε με τον Διευθυντή του Τομέα Ευρωπαϊκών Σπουδών και Πρόεδρο του Τμήματος: Στέφανος Πεσμαζόγλου. Καθηγητής με καλές σπουδές στο εξωτερικό, της γνωστής οικογενείας Πεσμαζόγλου, είχε ακολουθήσει τον πατέρα του, τον αείμνηστο πρόεδρο Γιάγκο Πεσμαζόγλου και τη μητέρα του Μιράντα στην εξορία τους την περίοδο της χούντας . Έχει έναν αδελφό το Βασίλη Πεσμαζόγλου, πανεπιστημιακός κι αυτός (σόι πάει το βασίλειο). Έχει μείνει γνωστός για το ρόλο που έπαιξε στη Νέα Υόρκη, ως ειδικός σύμβουλος τότε του υπουργού Εξωτερικών, στο παρασκήνιο του Σχεδίου Ανάν.

Έχει συνεχή παρουσία σε όλες τις εκδηλώσεις και παρουσιάσεις βιβλίων «αναθεώρησης της ελληνικής ιστορίας». Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η παρουσίαση του βιβλίου της Ρεπούση (ρε Μαράκι που χάθηκες;;) το οποίο κυκλοφόρησε διορθωμένο με παρουσιαστή το Στέφανο Πεσμαζόγλου. Ο κος Πεσμαζόγλου, συμπαραστάθηκε ένθερμα στο “δράμα” της Ρεπούση γι’ αυτό και συμμετείχε ενεργά στην προπαγάνδα υπέρ του βιβλίου. Με άρθρα στην εφημερίδα Αυγή, στα Νέα, στο Βιβλιοδρόμιο, δημόσιες εμφανίσεις και υπογραφή σε κείμενο ενάντια στην απόσυρση του βιβλίου της Στ’ Δημοτικού , ο κος Πεσμαζόγλου έκανε ό,τι μπορούσε για να μας πείσει ότι το βιβλίο ήταν «καλό». Φυσικά, έχει συνεργαστεί και αυτός για την παραγωγή παρόμοιων βιβλίων («των γνωστών αναθεωρητικών»).

Εντάξει κι επειδή του άρεσε το βιβλίο θα τον πούμε νεοταξικό; Μακάρι να ήταν μόνο το βιβλίο!! Ο κος Πεσμαζόγλου, έχει υπογράψει όλα τα γνωστά κείμενα της νεοταξικής θολοκουλτούρας: υπέγραψε υπέρ του Σχεδίου Ανάν , κείμενο ενάντια στην ξενοφοβία και το ρατσισμό του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι (τι πρωτότυπο ε;;) , υπέρ του διαχωρισμού Εκκλησίας-κράτους, υπογραφή διαμαρτυρίας για την υπόθεση Riki van Boeschoten (για όσους δε θυμούνται είναι εκείνη η καθηγήτρια που μιλούσε για κατοίκους στη Φλώρινα που μιλούσαν μακεδονικά –πολύ επίκαιρο!!). Είχε το θράσος να υπογράψει υπέρ της καθηγήτριας που μάθαινε αλβανική ιστορία στη Γκράβα!! Δεν παρέλειψε να υπογράψει και για την "γενοκτονία" της Σρεμπρένιτσα

Η υπογραφή όμως που γίνεται το κερασάκι στην τούρτα, μετά απ’ όλες αυτές, είναι η υποστήριξη προς ένα κόμμα. Ποιο άραγε; Μα φυσικά το ΣΥ.ΡΙΖ.Α!!! Ο αντικειμενικός μα πάνω απ’ όλα μη κομματικοποιημένος καθηγητής είναι αυτός που μαζί με τα άλλα φυντάνια του διοργάνωσαν την ημερίδα για τους Τσάμηδες (ναι αυτή την περιβόητη).

Ρήσεις Πεσμαζόγλου (που θα μείνουν στην ιστορία):

  • Η συγκριτική ανάλυση των στοιχείων επιζητεί να αμφισβητήσει δύο αντιλήψεις που επικρατούν στην ιστοριογραφία της Ανατολικής Ευρώπης. Η πρώτη αντίληψη που θα τεθεί υπό αμφισβήτηση είναι δυνατόν να περιγραφεί ως η ιδέα της “εθνικής αφύπνισης”. Η διάχυτη αυτή άποψη δέχεται ότι το “έθνος”, ως κοινότητα πολιτισμού και κοινωνικών αισθημάτων, προϋπήρξε του κράτους. [ ] Αυτή ακριβώς η αντίληψη κατηύθυνε το έργο των μεγαλύτερων ιστορικών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, ανδρών όπως ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος και ο Nicolae Iorga. Οι Βαλκάνιοι εθνικιστές οικειοποιήθηκαν τις ιδέες αυτές και προσπάθησαν να προικίσουν τα κράτη τους με μακρά ιστορία εθνικότητας και αισθητής εθνικής παρουσίας πριν από την επίτευξη κρατικής υπόστασης·· εξύμνησαν κατά κανόνα το μεσαιωνικό τους παρελθόν και επιδίωξαν να αποκαταστήσουν αδιάσπαστες συνέχειες εθνικής ύπαρξης από την πιο μακρινή αρχαιότητα

  • Η δεύτερη αντίληψη που θα έπρεπε να επανεξεταστεί είναι η άποψη που θεωρεί την Ορθοδοξία ως πρόμαχο του εθνικισμού. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, η Ορθόδοξη Εκκλησία διαδραμάτισε μείζονα ρόλο στη διατήρηση και καλλιέργεια της εθνοτικής ταυτότητας των εθνών της Νοτιανατολικής Ευρώπης κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας, καθώς και στην καθοδήγηση της εθνικής τους “αφύπνισης”. Η αντίληψη αυτή σαφώς ισχυρίζεται ότι η Ορθοδοξία ταυτίζεται με την εθνικότητα, ενώ υπαινικτικά υποδεικνύει την αναγνώριση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως εμπροσθοφυλακής του εθνικισμού. Η αντίληψη αυτή, οι διανοητικές καταβολές της οποίας είναι εύκολο να εντοπιστούν στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, κυριάρχησε στη βαλκανική ιστοριογραφία του 20ού αιώνα τόσο επίμονα όσο και η ιδέα περί “εθνικής αφύπνισης”».

  • Η χρήση και η κατάχρηση του εθνο-κρατικού μονοπωλίου με τη συνεπικουρία πολλών ΜΜΕ για την επινόηση ενός παρελθόντος που δικαιώνει-επιβεβαιώνει συνεχώς το εθνικό παρόν σε αντιδιαστολή με τον Τούρκο, κατά κανόνα, αλλά και τον Σλαβομακεδόνα εκτός συνόρων, ή τον Αλβανό μετανάστη, εντός, αποτυπώνεται και στα υστερικά ξεσπάσματα των τελευταίων μηνών με αφορμή το περιβόητο σχολικό Βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. Φαίνεται πως η τυραννία της εθνικής ιστορίας με τις απαγορεύσεις της, στο επίπεδο των νοοτροπιών, δύσκολα πεθαίνει.

  • Στην εκδήλωση ακούστηκαν εισηγήσεις υψηλού ακαδημαϊκού επιπέδου, επεξεργασίες ετών, από τους ελάχιστους ερευνητές που έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα. (σχετικά με την ημερίδα με θέμα τους Τσάμηδες!!)

  • «ως ιδεολογία που διεκδικεί τα πρωτεία και έχει κατοχυρωθεί τις τελευταίες δεκαετίες έχει οριστεί η εθνικιστική».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…