Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Κανείς δεν μπορεί πια ν’ αρνηθεί την πολιτική πονηριά των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στον κυκεώνα της οικονομικής κρίσης και την πορνολαγνεία να φέρνουν στην βουλή το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια. Στα βουβά, με την αλαλία των ΜΜΕ να προδίδει την σύμπλευσή τους με την εξουσία. Την ίδια στιγμή, οι μόνοι που τολμούν να ορθώσουν τη φωνή τους προσάγονται, δέχονται επιθέσεις από παρακρατικούς μηχανισμούς, στοχοποιούνται ή – όπως στην δική μου περίπτωση – βρίσκονται στη φυλακή. Είναι αποφασισμένοι να κάνουν οτιδήποτε χρειασθεί για να ικανοποιήσουν τους αφέντες τους. Αυτούς που ονειρεύονται έναν κόσμο γκρίζο, δίχως διακριτά έθνη, δίχως ήθη και έθιμα, χωρίς θρησκεία. Είναι μαριονέτες, που κινούνται όπως τις προστάζουν.

Δεν μπορούν όμως να πείσουν τους Έλληνες και αντικατοπτρίζεται ο φόβος στις μεθόδους τους. Ξέρουν ότι στηρίζονται σε πήλινα πόδια. Ότι είναι καθισμένοι πάνω σε πυριτιδαποθήκη. Την Τετάρτη, στις 7 το απόγευμα, στο Σύνταγμα, δίνεται η δυνατότητα σε όλους να αποτελέσουν μία σπίθα. Μία σπίθα που θα τους κάνει να καταλάβουν ότι υπάρχουν Έλληνες που αντιστέκονται. Έλληνες, που εκεί στο Σύνταγμα θα δράσουν ως εμπροσθοφυλακή ολόκληρου του ελληνικού λαού. Δυστυχώς, εγώ δεν θα μπορέσω να είμαι εκεί σωματικά, θα είμαι όμως πνευματικά, ψυχικά με όλη μου τη δύναμη. Και θα φωνάζω δίπλα σας.

Το σημαντικότερο όμως της αυριανής ημέρας δεν είναι το τι θα γίνει αύριο. Είναι το ότι θα τεκμηριωθεί ότι ένα κομμάτι του λαού αντιτίθεται. Θα αφήσουμε μία παρακαταθήκη για το μέλλον. Ό,τι και αν ψηφιστεί στη βουλή θα έχει υπονομευθεί. Στο Σύνταγμα, την Τετάρτη ξεκινά η αληθινή αντίσταση. Γι’ αυτό πρέπει να δώσουμε όλοι το παρών. Γιατί θα σπείρουμε τον σπόρο για το μέλλον.

Δημήτρης Παπαγεωργίου
Κορυδαλλός, 09/03/2010

Posted on Τρίτη, Μαρτίου 09, 2010 by Unknown

2 comments

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Του Δημήτρη Παπαγεωργίου

(γραφή από τις φυλακές Κορυδαλλού)






Θα μπορούσα στις πρώτες αυτές γραμμές που καταφέρνω να γράψω να αναφερθώ σε πολλά από όσα έλαβαν χώρα τις ημέρες αυτές που πέρασαν. Στις «αδικίες», τις ξεκάθαρα πολιτικές αποφάσεις και την προσωπική μου στοχοποίηση. Γι’ αυτά όμως έχουμε χρόνο. Ούτε και θα αναφερθώ στα όσα συνέβησαν το πρωί του περασμένου Σαββάτου στην Πλατεία της οδού Πανόρμου ούτε και στην στάση των διαφόρων μεγαλοστελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που παρήλαυναν από την ΓΑ.Δ.Α., διευθύνοντας κατ’ ουσίαν τις κινήσεις των αστυνομικών. Θα πω απλά ότι έχει περάσει ήδη μία εβδομάδα και ακόμη δεν έχω πάει σε ιατροδικαστή για το δολοφονικό κτύπημα που δέχτηκα στο κεφάλι. Δεν γνωρίζω αν αυτό γίνεται για να προστατευθούν οι «αντιρατσιστές».

Η Ελευθερία δεν χαρίζεται

Αντί όλων αυτών θα αναφερθώ στην έννοια της Ελευθερίας, όπως την βιώνω την τελευταία εβδομάδα. Έγκλειστος αυτήν την στιγμή στο Κορυδαλλό και αφού πέρασα τέσσερις ημέρες στα κρατητήρια της Γ.Α.Δ.Α., η ελευθερία είναι το κύριο θέμα που κλωθογυρίζει στο μυαλό μου. Και αρχίζω σιγά σιγά να συνειδητοποιώ ότι χρειάστηκε να πληρώσω αυτό το τίμημα για να επιβεβαιώσω την πραγματική έννοια της ελευθερίας.

Βρίσκομαι εδώ μέσα περιτριγυρισμένος από τοίχους, λουκέτα, κάμερες και ανθρώπους, οι οποίοι ως σκοπό έχουν το να περιορίζουν την κίνησή μου. Παρ’ όλα αυτά όμως, αισθάνομαι πραγματικά ελεύθερος. Γιατί ελευθερία δεν είναι το «Laissez faire - laissez passer» του οικονομικού φιλελευθερισμού. Ελευθερία είναι το να μένεις σταθερός στις δικές σου αρχές, στα δικά σου πιστεύω, στα δικά σου ιδανικά, ακόμη κι αν κάποιες φορές πρέπει να το πληρώσεις. Η ελευθερία δεν μπορεί να σου χαρισθεί μακροπρόθεσμα. Πρέπει να την κατακτήσεις.

Δεν γνωρίζω πόσο θα κρατήσει αυτή η δοκιμασία. Δεν γνωρίζω για πόσο καιρό θα συνεχίσω να στερούμαι την παρουσία προσφιλών μου ατόμων και της οικογένειάς μου. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι απέτυχαν και θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν στο να με μετατρέψουν σε ένα ανελεύθερο άτομο. Πιστεύω όσα πίστευα και όπως πριν θα συνεχίσω να τα λέω δυνατά.

*Μία μικρή επεξήγηση: Το χωρίς κορδόνια που είναι ο τίτλος τόσο αυτού του κειμένου όσο και του μπλογκ που θα προσπαθήσω να ενημερώνω, προέρχεται από την στιγμή στην οποία όταν εισέρχεσαι στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, εκτός από όλα τα υπόλοιπα προσωπικά σου αντικείμενα, σου αφαιρούν και τα κορδόνια των παπουτσιών σου, δήθεν για να μην μπορείς να αυτοκτονήσεις. Αποτυγχάνουν όμως να σου στερήσουν το πνεύμα σου.


πηγή: Ελεύθερη Ώρα

Posted on Παρασκευή, Ιανουαρίου 29, 2010 by Unknown

No comments