Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Εάν όντως ισχύουν τα λεγόμενα είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένο κύριε Τζαβάρα να απαντήσετε. Επιπλέον, καλό είναι και ο κύριος Καμμένος να ξεκαθαρίσει τη θέση του...

(Η εικόνα και το απόσπασμα από sibilla)

Posted on Τρίτη, Μαρτίου 30, 2010 by Unknown

No comments

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

της Σώτης Τριανταφύλλου

Θα το ξαναπώ· όσες φορές χρειαστεί, κι όσες φορές αντέξω: στην Ελλάδα δεν υπάρχει δημοκρατική αριστερά· η κοινωνική αριστερά απουσιάζει. Υπάρχει ένα «φιλεργατικό», γραφειοκρατικό κόμμα με σοσιαλφασιστικές βλέψεις –το ΚΚΕ– καθώς και ο ΣΥΡΙΖΑ, ένας εξίσου «φιλεργατικός», δημαγωγικός σχηματισμός που κολακεύει τη δήθεν εξεγερμένη νεολαία και τον «λαό» πασχίζοντας να ξεπεράσει το ΚΚΕ σε επαναστατικότητα, κινητικότητα και φωνασκίες. Τι είδους χώρα είναι αυτή όπου οι αριστεροί δημοκράτες βρίσκονται σε γενική αμηχανία ή στην άβολη θέση να υποστηρίζουν το κυβερνών σοσιαλδημοκρατικό κόμμα; Και γιατί οι Πράσινοι, αφού άργησαν σαράντα χρόνια, έφτασαν ασθμαίνοντας τόσο; Τι είδους χώρα είναι αυτή που συντηρεί σταλινικούς και σταλινοειδείς με απλοϊκές αντιλήψεις για το άτομο, το σύνολο, την οικονομία, τον τρόπο της ζωής; Για πόσες δεκαετίες ακόμα θα ψηφίζονται κόμματα κοινωνικού συντηρητισμού, θρησκευτικού και ιδεολογικού φανατισμού;

O ΣΥΡΙΖΑ, ένα συνονθύλευμα, ένα αποτέλεσμα ανακύκλωσης κομμουνιστογενών δυνάμεων (στην πραγματικότητα, το επίθετο «κομμουνιστογενής» αναιρεί το περιεχόμενο της αριστεράς, αλλά λίγοι συμφωνούμε σ’ αυτό) δημιουργήθηκε ως αντίθεση στον νεοφιλελευθερισμό χωρίς να προηγηθεί σαφής και ηχηρή ρήξη με την ιστορία και το ήθος του ΚΚΕ. Αντιθέτως, ομάδες και άτομα που συνεργάστηκαν κατά καιρούς με τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ σέβονται και αναπαράγουν την ιδεολογία και τις «θυσίες» της παραδοσιακής αριστεράς που δεν είναι αριστερά. Και της μη-παραδοσιακής, υπό την έννοια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει και εφαρμόζει, όπου λάχει, μια υπερεπαναστατική, άκαμπτη και άχαρη ρητορική. Προπάντων μη μας κατηγορήσουν για έλλειμμα αντάρτικου πνεύματος και φρασεολογίας...

Οποιαδήποτε ανανεωτική τάση κατασιγάζεται προτού εκδηλωθεί· κάθε αντικομμουνιστική, πλην όμως αριστερή, αντίληψη –που σημαίνει ανθρωπιστική, ρεαλιστική, που προάγει την ατομική ελευθερία και ευτυχία– θεωρείται ηθικά απαράδεκτη. Και πώς να μη θεωρείται αφού οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ αυτοαποκαλούνται «κομμουνιστές», πατριώτες, τροτσκιστές, μαοϊκοί και θαυμαστές της Ρόζας Λούξεμπουργκ; (Μερικοί από τους τελευταίους δεν παραδέχονται τη δημοκρατική φύση του γερμανικού εργατικού κινήματος μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο: επικρατεί σύγχυση, φανατισμός, άγνοια, νοσηρή προσκόλληση σε πρόσωπα και θρύλους...). Τι μπορεί να περιμένει κανείς από ανθρώπους που δηλώνουν κινεζόφιλοι; Ότι ίσως χρειαζόμαστε, όπως συνέβη στη μαοϊκή Κίνα, μια πολιτιστική επανάσταση, ένα μεγάλο άλμα προς τα μπρος, μαζικές εκκαθαρίσεις, προσωπολατρία; Και πώς οι κινεζόφιλοι σταλινικοί συστεγάζονται με τους τροτσκιστές; Μολονότι τούς χωρίζει η ιστορία και τα εκατέρωθεν πολιτικά εγκλήματα, τους ενώνει παρόμοιο πολιτικό ήθος.

Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες έχουν δημιουργηθεί αριστεροί σχηματισμοί που ταιριάζουν, λιγότερο ή περισσότερο, στον 21ο αιώνα, στην εποχή όχι μόνο μετά τον σταλινισμό αλλά μετά τη συντριβή του ψευτοσοσιαλισμού. Ακόμα και τα κόμματα που ονομάζονται ακόμα κομμουνιστικά (εξαιτίας της τρομερής δύναμης που έχει η αριστερή αδράνεια) έχουν αποβάλει τον δογματικό τους χαρακτήρα, τη στρατιωτική τους έμπνευση και ορολογία· εκείνη την ιστορική αυταπάτη ότι έχουν πάντα δίκιο εφόσον υπερασπίζονται «το δίκιο του εργάτη». Και έχουν παραδεχτεί την αυτονόητη αλήθεια: ότι τα διεφθαρμένα καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης (πολύ περισσότερο οι «λαϊκές» δημοκρατίες της Αφρικής, οι μπανανίες σοβιετικής κατασκευής...) δεν είχαν καμιά σχέση με το κοινοτικό ιδεώδες της σοσιαλιστικής ουτοπίας. Τα κόμματα αυτά –ακόμα και ο «Εργατικός Αγώνας» στη Γαλλία (τροτσκιστικής καταγωγής: τον αναφέρω επειδή πηγαίνω συχνά στις εκδηλώσεις του)– έχουν εκπονήσει προγράμματα εναλλακτικής ανάπτυξης, «εθνικής» ανεξαρτησίας (τα έθνη, ως τεχνητές οντότητες, επιδέχονται εισαγωγικά) και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως περιγράφονται σε κάθε δυτικό κοινωνικό συμβόλαιο. Η εφαρμογή του κοινωνικού συμβολαίου και η διαρκής συμπλήρωση και τελειοποίησή του αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, το πεδίο της διεθνούς αριστεράς.

Το πεδίο και ο ρόλος της διεθνούς αριστεράς δεν είναι η αδιάκοπη έκφραση δυσαρέσκειας και ταξικού φθόνου, όπως φαίνεται να πιστεύουν οι δογματικοί Έλληνες που επηρεάζονται, εμμέσως ή αμέσως, από το ΚΚΕ, αλλά μια σειρά από δημιουργικές προτάσεις για τη δικαιότερη κατανομή του πλούτου, την αποστρατιωτικοποίηση, την παιδεία, την ισότητα των ευκαιριών, την προστασία του περιβάλλοντος, τον εξανθρωπισμό της καθημερινότητας· προτάσεις και προσπάθειες (ατομικές και συλλογικές) για έναν τρόπο ζωής που να στηρίζεται στην αλληλεγγύη, στην υπευθυνότητα, στην τήρηση των νόμων, στη συνεργασία πολίτη-κράτους. Συμπολίτες, η καλύτερη κοινωνική κατάσταση δεν θα προέλθει από καλύτερες ιδέες (οι «καλές» ιδέες υπάρχουν)˙ θα προέλθει από καλύτερους ανθρώπους.

Πηγή: athensvoice

Posted on Κυριακή, Μαρτίου 28, 2010 by Unknown

No comments

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Διαβάζω με έκπληξη στα διάφορα δημοσιογραφικά site και στις εφημερίδες για τα απαράδεκτα συνθήματα που φώναξαν στο τέλος της διαδρομής τους οι Ο.Υ.Κ. Ο αξιωματικός ενδέχεται να αποταχθεί και όλη η ακροαριστερή κομπανία τσιρίζει και ωρύεται για τα ρατσιστικά και φασιστικά συνθήματα αυτών των ανεγκέφαλων που δεν έχουν καμία θέση στο στράτευμα. Μάλιστα τώρα ακούγονται πιο δυνατά οι φωνές ορισμένων για πλήρη κατάργηση των στρατιωτικών παρελάσεων και κατάργηση των ειδικών δυνάμεων (!!)

Είναι απορίας άξιο πως μπορούμε να ανεχόμαστε μια θράκα πρώην κομμουνιστών που τώρα παρουσιάζονται ως δημοσιογράφοι να μας κάνουν κηρύγματα και να βάζουν στο στόμα τους τον πιο σεβαστό θεσμό του ελληνικού κράτους: τον ελληνικό στρατό! Είναι ακόμη πιο λυπηρό να είναι ανώτερός σου κάποιος που δεν ξέρει αν ο Αμερικανός πρόεδρος είναι χριστιανός ή μουσουλμάνος!

Αλλά για να μην πολυλογούμε ας δούμε τι φώναξαν αυτοί οι "αμόρφωτοι":

«Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ»



Σύμφωνα με τον υπουργό και τους παντογνώστες δημοσιογράφους, τέτοια συνθήματα δεν έχουν καμία θέση στο Στρατό και την ιστορική ημέρα της 25ης Μαρτίου. Όμως τι θα απαντήσεις σε αυτά τα παιδιά όταν στο σχολείο διαβαζαν τον Ύμνο εις την Ελευθερία:

Κοίτα χέρια απελπισμένα
Πώς θερίζουνε ζωές!
Χάμου πέφτουνε κομμένα
Χέρια, πόδια, κεφαλές,

Και παλάσκες και σπαθία
Με ολοσκόρπιστα μυαλά,
Και με ολόσχιστα κρανία
Σωθικά λαχταριστά.

Ολιγόστευαν οι σκύλοι,
Και Αλλά εφώναζαν, Αλλά
Και των Χριστιανών τα χείλη
Φωτιά εφώναζαν, φωτιά.

Δεν ξέρω τι πήρε το μάτι σας αλλά εγώ διάβασα κάτι για σκύλους, κάτι σωθικά λαχταριστά και ένα ρατσιστικότατο σχόλιο για τους μουσουλμάνους. Μια διασκευή του Εθνικού μας ποιητή έκαναν οι Ο.Υ.Κάδες δηλαδή...

Προτού λοιπόν τα βάλετε με τον πολύ πιο μορφωμένο αξιωματικό σας, σας καλώ κύριε Κοεμτζόγλου να καταδικάσετε τον Εθνικό μας ποιητή. Επίσης, αγοράστε με έξοδα του ελληνικού κράτους ένα σύγχρονο χάρτη γεωγραφίας. Άδικα φοβάστε. Δεν θα μας επιτεθεί η Σουαζιλάνδη, οι καλοί μας γείτονες θα μας επιτεθούν, γι' αυτό ετοιμάζουμε και πληρώνουμε αυτά τα παλικάρια. Περαστικά σας!

Posted on Παρασκευή, Μαρτίου 26, 2010 by Unknown

1 comment

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010


Όταν ο Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων δίνει συμβουλές στο Μανουήλ Παλαιολόγο

"Το θεωρώ παράλογο, ενώ έχουμε και μπαμπάκι και μαλλιά και λινάρι, να εισάγουμε απ' τον Ατλαντικό ωκεανό ξένα υφάσματα και μαλλιά. Την εισαγωγή, λοιπόν, και την εξαγωγή είναι ορθό να τη ρυθμίζει η Πολιτεία σύμφωνα με τις ανάγκες της."


"Αυτό που προτείνουν μερικοί, για να πληρώνεται από κάθε σπίτι ιδιαίτερος φόρος για να φυλάγεται ο Ισθμός από ξένους μισθοφόρους, μου φαίνεται γελοίο. Γιατί αλλοίμονο αν θα περιμένουμε να μας σώσουν οι ξένοι και θα εξακολουθήσουμε να καταστρέφουμε οικονομικά εκείνους που και τώρα είναι κατεστραμμένοι. Έπειτα σε ώρα κινδύνου θα καταφύγουμε πάλι στους δικούς μας, γιατί οι ξένοι δε θα είναι αρκετοί αλλά τότε θα τους βρούμε άοπλους και ανοργάνωτους..."

τις 2 αυτές επιστολές δημοσίευσε ο ιστορικός Ι. Μαμαλάκης "Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων"

Posted on Πέμπτη, Μαρτίου 25, 2010 by Unknown

No comments


Του Διαμαντή Μπασαντή

Αν οι ιστορικοί της Οξφόρδης προσδιόρισαν τον όρο «Βυζαντινή Αυτοκρατορία», γράφοντας για την ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήταν ένας ιστορικός του Κέμπριτζ, που άλλαξε για πάντα την οπτική της Ιστορίας για το Βυζάντιο. Ο λόγος για τον μεγαλύτερο βυζαντινολόγο του 20ου αιώνα, τον Στίβεν Ράνσιμαν (Steven Runciman).


Στη μακρά ζωή του (1903-2000) ο πολυγραφότατος συγγραφέας, καθηγητής και ακαδημαϊκός (10 βιβλία και μια τρίτομη πραγματεία για τις Σταυροφορίες) έφερε στο φως το Βυζάντιο, την ιστορία του, τον πολιτισμό του, την τέχνη του. Μελετητής ακούραστος έσκυψε σε πρωτότυπες πηγές και αρχεία, ιδίως μεταξύ 1942-1945, όταν δίδαξε Βυζαντινή Ιστορία και Τέχνη ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κωνσταντινούπολης. Το έργο του αναγνωρίστηκε διεθνώς και οι νεκρολογίες του, το 2000, στις εφημερίδες Times και η Daily Telegraph ήταν ολόκληρες σελίδες.

Για τις ανάγκες της σημερινής συζήτησης θα σταθούμε στο εξαιρετικής σπουδαιότητας βιβλίο του «Η Τελευταία Βυζαντινή Αναγέννηση» (εκδόσεις Δόμος, Β΄ έκδοση, Αθήνα 2005).

Στην ελληνική εισαγωγή του βιβλίου ο Ράνσιμαν επισημαίνει ότι τους δύο τελευταίους αιώνες που η Αυτοκρατορία φθειρόταν πολιτικά παρατηρήθηκε και η μεγαλύτερη αναγέννηση των γραμμάτων: «Ποτέ άλλοτε όμως δεν υπήρχαν τόσοι λόγιοι που να ήταν αφιερωμένοι στην ερμηνεία και την ανανέωση της αρχαίας ελληνικής σκέψης και στη διαφύλαξη της ελληνικής παράδοσης. Ακόμα και η λέξη “Έλλην” ανέκτησε το αρχαίο της νόημα. Και ευτυχώς για τον πολιτισμό όλης της Ευρώπης, αυτή η τελευταία Βυζαντινή αναγέννηση εμφανίστηκε σε μια στιγμή της ιστορίας που οι Δυτικοί λόγιοι ήταν προετοιμασμένοι να ανακαλύψουν το μορφωτικό κόσμο που κρατούσαν ζωντανό οι λόγιοι του Βυζαντίου».

Όμως το ελληνικό στοιχείο και η ελληνική γλώσσα υπήρχαν σε ολόκληρη τη βυζαντινή ιστορία. Όπως σημειώνει ο Ράνσιμαν: «…κανένα ανεπτυγμένο έθνος δεν μπορεί να ισχυριστεί τέλεια φυλετική καθαρότητα και πως οποιαδήποτε γλώσσα διαμέσου των αιώνων αλλάζει και αφομοιώνει ξένες λέξεις και συνήθως χρησιμοποιεί μια πιο απλουστευμένη γραμματική». Και επιπλέον αν και σε ορισμένες περιόδους τους «οι Βυζαντινοί, αν και απέφευγαν τη λέξη “Έλλην”, θεωρούσαν τον εαυτό τους κληρονόμο του κλασικού παρελθόντος…το αγαπητό τους ανάγνωσμα, εκτός από την Αγία Γραφή και τους Βίους των Αγίων, ήταν τα έργα του Ομήρου».

Στα πλαίσια της μελέτης του ο Ράνσιμαν παρουσιάζει και τη συνεισφορά του Βυζαντίου στην ευρωπαϊκή Αναγέννηση σημειώνοντας πως οι Βυζαντινοί αποκλήθηκαν «βιβλιοθηκάριοι των Μέσων Αιώνων» λειτουργώντας προς «όφελος του ευρωπαϊκού πολιτισμού». Και περιγράφει πως και πόσο επηρέασε τη Δυτική Αναγέννηση ο ελληνικός πολιτισμός οι Έλληνες λόγιοι του Βυζαντίου.

Ακόμα γράφει πως οι Δυτικοί μέσα από τις Σταυροφορίες συνάντησαν έναν «ελληνικό πολιτισμό που άκμαζε στις ελληνικές περιοχές» του Βυζαντίου. Έτσι, έπαψαν να χρησιμοποιούν αραβικές πηγές και μεταφράσεις για να προσεγγίσουν τους αρχαίους Έλληνες. Και επιπλέον δέχτηκαν την επίδραση σημαντικών «Ελλήνων λογίων» που άρχισαν να επισκέπτονταν τη Δύση μετά το 1204. Συμπεριλαμβάνει δε και την μαρτυρία του Πάπα Πίου του Β΄ στην οποία αφηγείται πως: Στην Ιταλία «κάθε σπουδαστής με αξιώσεις ήθελε να επιχειρήσει το ταξίδι» στην Κωνσταντινούπολη και στα σχολεία της Πόλης.

Τέλος, στέκεται ιδιαίτερα στη σημαντική επίδραση που άσκησαν στη Δυτική Αναγγένηση βυζαντινοί διανοητές όπως ο Μανουήλ Χρυσολοράς, ο Πλήθων και ο Βησσαρίων. Και γράφει: «Η απειλή της επικείμενης πτώσης της Κωνσταντινούπολης και κατόπιν η ίδια η πτώση έφεραν και άλλους Έλληνες λογίους στην Ιταλία όπου και συνέχισαν την τόσο αγαπητή στο Βυζάντιο συζήτηση για τα υπέρ ή τα κατά της πλατωνικής και της αριστοτελικής φιλοσοφίας… από αυτούς τους λόγιους, τους εξίσου Πλατωνικούς και Αριστοτελικούς, έμαθαν στο μέγιστο μέρος τη φιλοσοφία τους οι άνθρωποι της Αναγέννησης».

Άραγε μήπως ο Ράνσιμαν διέδιδε «μύθους» όταν έβλεπε Έλληνες στο Βυζάντιο; Ή, όταν έγραφε για Έλληνες που μετέφεραν τη διδασκαλία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη στη Δύση; Ή, όταν έβλεπε τη σημερινή Ελλάδα και τους Έλληνες μέρος αυτής της μεγάλης διαδρομής ενός «ανεπτυγμένου έθνους»;

Πηγή:
Απογευματινή 07.04.07

Posted on Πέμπτη, Μαρτίου 25, 2010 by Unknown

1 comment


Του Κων/νου Ρωμανού




Τι προσδιορισμό μπορούμε να δώσουμε σε έννοιες όπως έθνος και εθνικό κράτος σήμερα


Ξεκινούμε από το ότι τα έθνη είναι η μοναδική υπαρκτή πραγματικότητα και με βάση το δίκαιο το οποίο ορίζει τις σχέσεις μεταξύ των κρατών και με βάση τα Ηνωμένα Έθνη, που είναι ισόψηφα όλα τα έθνη του πλανήτη. Με την έννοια αυτή δεν υπάρχει κάποια παγκοσμιοποίηση η οποία να έχει πολιτική υπόσταση. Αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε. Μόνο τα έθνη έχουν πολιτική υπόσταση. Και μόνο ως έθνος μπορείς να συνομιλήσεις με τους ισχυρούς αυτής της γης. Αν πας στο ΥΠΕΞ της Αμερικής ως οργάνωση με έδρα την Αθήνα ή ως σύλλογος ή ως μειονότητα δεν μπορείς να συνομιλήσεις. Θα συνομιλήσεις εάν πας ως έθνος. Όποιος λοιπόν αποδομεί το δικό του έθνος, αποδομεί την δυνατότητά του να είναι μέτοχος, να είναι συνομιλητής μέσα στην υπάρχουσα πολιτική πραγματικότητα σε όλον τον πλανήτη. Η κίνηση της αποδόμησης του Έθνους είναι άκρως επικίνδυνη και καταστροφική. Υπάρχει παραταύτα στην Ελλάδα η παραπληροφόρηση ότι τα Έθνη είναι στο τέλος τους και πρέπει να εξαφανιστούν, διότι δήθεν είναι επιθετικά, ξεκινούν πολέμους και βασίζονται σε ένα μύθο, ο οποίος εκλαμβάνεται ως ψεύδος. Αυτά είναι κατά την γνώμη μου ανυπόστατα. Τον πόλεμο δεν τον εφηύραν τα έθνη, τα οποία σχηματίστηκαν ως κράτη-έθνη τα τελευταία 200 χρόνια. Ο πόλεμος υπάρχει ως φαινόμενο από τις καταβολές της ανθρωπότητας και δυστυχώς δεν έχει βρεθεί ως σήμερα ένας τρόπος ώστες να εξαλειφθεί. Και δεν θα εξαλειφθεί ούτε εάν καταργηθούν τα έθνη και υπάρξει παγκόσμια διακυβέρνηση, διότι όπως είπε και ο Παναγιώτης Κονδύλης και σε μία τέτοια περίπτωση θα υπάρχει πόλεμος, αλλά θα είναι εμφύλιος πόλεμος, μέσα στα όρια ενός κράτους, που θα είναι το παγκόσμιο κράτος. Επομένως σε τίποτε δεν εξυπηρετεί η διάλυση των Εθνών.

Τώρα όσον αφορά το ότι τα Έθνη είναι μύθος και ο μύθος τους Έθνους δημιουργείται από το κράτος, εκεί όντως δεν υπάρχει η ιστορική θεμελίωση αυτού του πράγματος, με την έννοια ότι ναι, δημιουργήθηκε το έθνος κράτος τα τελευταία 200 χρόνια, αλλά προϋπήρχε μια κοινωνία των ομοίων, ανθρώπων με κοινή καταγωγή, κοινή ιστορική διαδρομή, γλώσσα, θρησκεία, ήθη έθιμα, οι οποίοι ζούσαν μέσα στα πλαίσια μεγάλων αυτοκρατοριών και κάποια στιγμή θέλησαν εις το όνομα της αυτοδιάθεσης και της δημοκρατίας να αυτονομηθούν από αυτές τις μεγάλες αυτοκρατορίες, όπου ζούσαν ως εθνότητες χωρίς κράτος, να αποκτήσουν κράτος, το οποίο είναι η ασπίδα τους, είναι η υπεράσπιση αυτού το οποίον πολιτιστικά και βιολογικά είναι οι εθνότητες και με αυτήν την έννοια δημιουργήθηκαν τα έθνη κράτη. Τα έθνη κράτη λοιπόν δεν είναι καθόλου μύθος. Είναι εθνότητες οι οποίες προϋπήρχαν, αυτό που λέμε στα αγγλικά ethnic nationalism, δηλαδή εθνικισμός που βασίζεται πάνω στον εθνοτισμό, έτσι δημιουργήθηκαν όλα τα σύγχρονα κράτη και εξακολουθούν να δημιουργούνται επ' ευκαιρία καινούργια έθνη-κράτη, έθνη δηλαδή τα οποία καταφέρνουν να δημιουργήσουν μία στέγη και είναι πολύ περισσότερα τα έθνη χωρίς κράτος από ότι τα έθνη-κράτη.

Καταλαβαίνουμε δηλαδή τι μεγάλο επίτευγμα είναι για ένα έθνος το να αποκτήσει το δικό του κράτος και το τι απίστευτη προδοσία και οπορτουνισμός είναι εάν κατέχει ένα έθνος το κράτος του, να εκποιήσει το έθνος αυτό, το κράτος το οποίο έχει δημιουργηθεί από τους προγόνους του. Είναι μια εκποίηση αυτό, μια απίστευτη προδοσία, δυστυχώς είναι αυτό το οποίο βλέπουμε στην Ελλάδα. Η ιδέα δε του ότι είναι μυθική η κοινή καταγωγή, ότι δεν υπάρχει, αυτή είναι παντελώς περιπετειώδης ιδέα. Η κοινή καταγωγή υπήρχε από τους αρχαίους της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, όταν ο Κλεισθένης διαίρεσε τους πολίτες σε φυλές και σε δήμους. Και η κάθε φυλή είχε έναν γενάρχη, μία κοινή καταγωγή. Ο γενάρχης βεβαίως μπορούσε να είχε προσδιοριστεί ως μυθικό πρόσωπο, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι το ίδιο το έθνος δημιουργεί τους μύθους του, εκείνους τους μύθους που χρειάζεται για την εύρυθμη λειτουργία του, δεν είναι το ίδιο το έθνος μύθος. Το έθνος είναι δημιουργός των μύθων. Αυτά για τους...αποδομηστές.

(απόσπασμα από την συνέντευξη του καθηγητή που παραχώρησε στο περιοδικό Patria, τευχ.16)

Posted on Πέμπτη, Μαρτίου 25, 2010 by Unknown

No comments

Νίκος Σβορώνος
(Συνέντευξη στο περιοδικό Σύγχρονα Θέματα, τεύχος 35-37, Δεκέμβριος 1988)

Θεωρώ την πολιτισμική συνέχεια του ελληνισμού ως ένα δυναμικό φαινόμενο με διαφορετικές φάσεις. Δεν πιστεύω βέβαια στη φυλετική συνέχεια. Δεν κάνω ζωολογία, κάνω ιστορία. Δεν ξέρω τι είναι ανθρωπολογικά η ελληνική φυλή ή ο ελληνικός λαός ή το ελληνικό έθνος. Είναι ανακατεμένα, όπως συμβαίνει με όλους τους ιστορικούς λαούς του κόσμου. Για το ότι υπάρχει, όμως, από παλιά, πολύ παλιά, ένας ελληνικός λαός που έχει συνείδηση της ενότητάς του και της διαφοράς από τους άλλους λαούς, και έχει συνείδηση της ιδιαιτερότητάς του και της πολιτισμικής του συνέχειας, δεν υπάρχει αμφιβολία...Και εδώ μπορώ να επαναλάβω, σύντομα και απλουστευτικά, ορισμένες προτάσεις που έχω διατυπώσει: Την ύπαρξη -έως την επικράτηση της ρωμαϊκής ιδέας, ύστερα από την κατάκτηση της Ρώμης και την επικράτηση του χριστιανισμού- ενός ελληνικού λαού, φυλετικά ανάμεικτου, όπως όλοι οι ιστορικοί λαοί, με κοινά πολιτισμικά χαρακτηριστικά και με συνείδηση της ενότητάς του και της συνέχειάς του. Τη βαθμιαία απομάκρυνσή του από το συνειδησιακό περιεχόμενο της ελληνικότητας, με την επικράτηση δυό πλατύτερων ιδεών, του χριστιανισμού και της ρωμαϊκότητας, που χαρακτηρίζουν την ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ιδεολογία συνεκτική του βυζαντινού κράτους- πράγμα που δεν αποκλείει την ύπαρξη, συγχρόνως, και μιας ιδιαίτερης συνείδησης της ιδιαιτερότητας σε κάθε λαό, από αυτούς που αποτέλεσαν το πολυεθνικό αυτό πολιτικό και πολιτισμικό συγκρότημα. Τέλος, τη σταδιακή πολιτισμική επανασύνδεση του ελληνικού στοιχείου της αυτοκρατορίας με την ελληνική ιδέα και το παλιό ελληνικό του παρελθόν, όπως κατά τον 11ο αιώνα, και την κατάκτηση μιας καθαρά ελληνικής συνείδησης, που συντελείται κατά τα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου, και καταλήγει με την διαμόρφωση του νέου ελληνικού έθνους, μέσα στην Τουρκοκρατία, και την διακήρυξη της βούλησής του να δημιουργήσει ανεξάρτητο ελληνικό κράτος με την ελληνική επανάσταση...Ο ελληνισμός βρέθηκε σε τέτοιες αντικειμενικές καταστάσεις, ώστε να είναι από τους λίγους λαούς οι οποίοι απόκτησαν εθνική συνείδηση ακριβώς μέσα σε ευρύτερα σύνολα και σε αντιπαράθεση με αυτά. Κυρίως σαν κατακτημένος λαός. Και το ότι διατήρησε τη γλώσσα του, την εθνική του συνείδηση, για μένα τούτο είναι αντιστασιακό φαινόμενο...Δεν θεωρώ αντίσταση απλώς και μόνο να πάρεις τα όπλα και να ανέβεις τα βουνά. Αυτό είναι εύκολο πράγμα, σχετικά εύκολο. Το πρόβλημα είναι να μείνεις αυτό που είσαι, και αυτό βέβαια συνδυάζεται με την πολιτισμική συνέχεια του ελληνισμού. Με το γεγονός ότι όταν κατακτήθηκε ο ελληνικός λαός, είτε από τους Ρωμαίους αρχικά είτε αργότερα από τους Τούρκους, είχε εθνική ενότητα και συνείδηση της ενότητας αυτής. Υπήρχε μια λαϊκή ενότητα με τη γλώσσα, με τα ήθη και τα έθιμα, και είχε συνείδηση της ταυτότητάς του αυτής, η οποία του επέτρεψε να αντισταθεί στην απορρόφηση από άλλους λαούς, οι οποίοι ήταν οι κατακτητές του.

Posted on Πέμπτη, Μαρτίου 25, 2010 by Unknown

No comments


Posted on Πέμπτη, Μαρτίου 25, 2010 by Unknown

No comments

Η φετινή ημέρα εορτασμού της Ελληνικής Εθνεγερσίας του 1821 κρίνεται ιδιαιτέρως σημαντική για δύο λόγους.

Ο πρώτος είναι η απουσία των Ελλήνων από τη σκέψη του χθες και το όραμα του αύριο. Οι δεδομένες εορταστικές εκδηλώσεις και τα μηνύματα που συνήθως γράφονται ή λέγονται λίγη αξία έχουν όταν γίνονται για να γίνουν.

Ο δεύτερος είναι η σημασία που αποκτά αυτή η ημέρα αν αναλογιστούμε ότι φέτος συμπληρώνονται 189 χρόνια, από τότε που κάποιοι πήραν απόφαση να πετάξουν στη θάλασσα τους επι 400 χρόνια κατακτητές. Δεν γνωρίζουμε εάν μια παρόμοια επανάσταση μέλλεται να γίνει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Δεν γνωρίζουμε εάν θα ζήσουμε μια ανάλογη στιγμή.

Η ευχή του σήμερα με αφορμή το χθες για το αύριο θα μπορούσε να είναι αυτή: Τόλμα!

Posted on Πέμπτη, Μαρτίου 25, 2010 by Unknown

No comments

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010


Ο Χάρης Κατσιμίχας, γνωστός τραγουδοποιός του έντεχνου τραγουδιού, αγαπημένος σε πολλούς νέους αλλά και μεγαλύτερους έδωσε συνέντευξη στην γνωστή δωρεάν εφημερίδα Athens Voice.

Η γνωστή για τις απόψεις της εφημερίδα άλλα περίμενε κι άλλα άκουσε. Συνήθως στο χώρο του έντεχνου ροκ τραγουδιού παρουσιάζονται καλλιτέχνες αριστερής και ορισμένες φορές ακροαριστερής ιδεολογίας προκειμένου να ανεβάσουν τις πωλήσεις των δίσκων. Ο Κατσιμίχας όμως δεν μπήκε και δεν θα μπει σε καλούπια όσο κι αν προσπαθήσουν ορισμένοι να τον εντάξουν. Για να δούμε γιατί τους βγήκε ξινή η συνέντευξη και την τέλειωσαν άρον άρον..Διαβάστε το απόσπασμα:

"Τη στάση των κομμάτων της Αριστεράς που λέει όχι στα μέτρα πώς την κρίνεις;

Εσύ νομίζεις ότι ο λαός δεν καταλαβαίνει; Δεν βλέπετε ότι ο κόσμος συναινεί παρότι τα φέρνει δύσκολα; Έχει πολύ μεγαλύτερη ωριμότητα ο κυβερνώμενος από αυτούς που μας κυβερνάνε.

Τελευταία υπάρχει έντονη συζήτηση για το θέμα των μεταναστών. Η άποψή σου;

Οι μη νόμιμοι να φύγουν αύριο το πρωί!

Δεν τσαντίζεσαι που υπάρχουν περιοχές στην Αθήνα στις οποίες φοβάται κανείς να περπατήσει μόλις σκοτεινιάσει;

Εννοείται. Να λοιπόν που έρχεται αυτό που σου έλεγα πριν, ότι εγώ δεν ανήκω στους καταχωρισμένους ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, αριστερούς· είμαι ένα είδος σκεπτόμενου πολίτη που μπορεί να βρει δίκιο σε κάτι και σε έναν Καρατζαφέρη. Όταν λέει ο Καρατζαφέρης, και ο κάθε Καρατζαφέρης, είναι πολλοί! Είναι πολλοί για εμάς! Να έρθουν οι άνθρωποι – οι νόμιμοι εννοείται, αλλά είναι και οι νόμιμοι πολλοί. Θα το καταλάβουμε αυτό; Και επειδή το λέει ο Καρατζαφέρης που είναι ακροδεξιός πάει να πει ότι λέει ψέματα;"


Εννοείται πως αμέσως μετά έληξαν την συνέντευξη. Το παραπάνω είναι η απόδειξη πως μόνο ένας Έλληνας πολιτικός μπορεί να συνδέσει τα ασύνδετα!! Ελπίζω να μην υπάρξουν συνέπειες για την μη ορθή άποψη του Κατσιμίχα!!

πηγή συνεντεύξεως: Αthens Voice

Posted on Κυριακή, Μαρτίου 21, 2010 by Unknown

2 comments

του Δημήτρη Παπαγεωργίου

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε έναν πολύ σημαντικό, και παραγνωρισμένο εκτός των στενών "κομματικών γραφείων" παράγοντα, που μολίς πρόσφατα αναδείχθηκε από τον Αντώνη Σαμαρά, στα πλαίσια της υποψηφιότητάς του για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Ο λόγος για την "μεσαία τάξη". Η οποία άλλωστε αποτελεί και την πραγματική ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας.

Εδώ θα πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Γιατί μπορεί σε έναν "πλειστηριασμό αγάπης" για την μεσαία τάξη όλοι να την υμνούν και να την περιγράφουν με τα ζωηρότερα των χρωμάτων. Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη. Για την "ανατροπή" που ευαγγελιζόμαστε, η μεσαία τάξη είναι μεν το σημαντικότερο εργαλείο, αλλά και το μεγαλύτερο εμπόδιο. Οι πιο επικίνδυνες και αντεθνικές δυνάμεις, προέρχονται από την ίδια την μεσαία τάξη και την νοοτροπία που την θέλει υποταγμένη στις συστημικές επιταγές. Τυπικά χαρακτηριστικά της μεσαίας τάξης είναι ο συντηρητισμός (με την έννοια της υποταγής στην πολιτική ορθότητα), η αυταρέσκεια, ο θαυμασμός για τις πολιτικές ελίτ αλλά και μια διαστρεβλωμένη εμμονή στην "σταθερότητα". Και είναι βέβαιο ότι τα "δημιουργικότερα" κομμάτια της μεσαίας τάξης, προσβλέπουν στο ενδεχόμενο μετάβασης τους στην ανώτερη τάξη, με όποιον τρόπο είναι αυτό δυνατόν.

Επιπλέον, στην χώρα μας, λόγω της παντελούς ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς, δίχως αντιστάσεις, ο αντικοινωνικός ριζοσπαστισμός (τύπου ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) και οι αντιπατριωτικές απόψεις που παλαιότερα συναντούσε κανείς σε κομμάτια της εργατικής τάξης, μεταφέρθηκαν στην μεσαία.

Πέραν αυτών όμως, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οποιαδήποτε αλλαγή και αν επέλθει -και μιλάμε φυσικά για την ανατροπή του αριστερο-φιλελεύθερου συστήματος- θα γίνει με τους όρους που θα θέσει η μεσαία τάξη.

Θα ήταν πολύ ωραίο και πολύ απλούστερο, να μείνουμε προσκολλημένοι στην φρασεολογία των διαφόρων επαναστατικών (μαρξιστικών και εθνικών) κινημάτων του πρώτου μισού του αιώνα, που καλούσαν σε εξέγερση τις...εργατικές μάζες. Πρέπει όμως κάπου εδώ να κατανοήσουμε, ότι οι εργατικές μάζες δεν υπάρχουν πια. Τα τελευταία 50 χρόνια, στην δυναμικότερη περίοδο του καπιταλισμού και λόγω των τεχνολογικών αλμάτων, η μεσαία τάξη συσσώρευσε ένα σημαντικό μέγεθος πλούτου και βελτίωσε τους όρους ζωής της.

Και ακριβώς εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Οι "αξίες" της μεσαίας τάξης προέρχονται από την δυναμική αυτή περίοδο του καπιταλισμού. Και παρόλο που το σύστημα βουλιάζει όλο και πιο γρήγορα μέσα στον βάλτο των δικών του αδυναμιών, κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους, εμείς προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τις προερχόμενες αντιλήψεις από την δεκαετία του '50 και του '60, με φρασεολογία ακόμη παλαιότερη, του '30 και πιο παλιά.

Αυτή ακριβώς είναι και η διαφορά στα κόμματα της Αριστεράς. Η Αριστερά τύπου ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (που μιλά με σύγχρονους όρους) και η αριστερά τύπου Κ.Κ.Ε. (με την γνωστή παλαιολιθικότητα).

Με όλα τα καλά και τα κακά της η μεσαία τάξη, αποτελεί πλέον το κλειδί για οποιαδήποτε αλλαγή. Και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του "χώρου" είναι να βρει τρόπους να απευθυνθεί σε αυτήν, πέραν των ξεκάθαρων πατριωτικών προβληματισμών. Δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Ειδικά όταν κάποιοι θεωρούν ότι είναι απευθείας απόγονοι του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, και ο κόσμος θα πρέπει να...ψάξει να τους βρει. Δεν είναι έτσι σύντροφοι. Οι μέρες που οι νέοι αναζητούσαν τις "λέσχες ξιφομαχιών" έχουν περάσει. Σήμερα αυτό που χρειαζόμαστε, βρίσκεται πιο κοντά στους...αποστόλους της πρώιμης χριστιανικής εποχής. Και θα πρέπει να καθορίσουμε την γλώσσα στην οποία μιλάμε. Ασχολούμενοι με τα ζητήματα του σήμερα.

Πηγή: περιοδικό Patria τευχ.20

Posted on Κυριακή, Μαρτίου 21, 2010 by Unknown

No comments

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Το υβρεολόγιο και η αυθάδεια έχουν τα όριά τους! Ειδικά όταν εξακοντίζονται εναντίον εκλεγμένου μέλους του Ελληνικού Κοινοβουλίου και βγαίνουν απ' το στόμα φιλοξενούμενου ατόμου στην χώρα μας!

Πρόκειται για κάποιον Αλβανό δημοσιογράφο, Γκαζμέντ Καπλάνι, ο οποίος με οικτρό τρόπο προσπαθεί να λοιδωρήσει τον βουλευτή Αλέξανδρο Χρυσανθακόπουλο επειδή τόλμησε να ξεσκεπάσει την ανθελληνική του προπαγάνδα. Δείτε συγκεκριμένα τι γράφει ο φιλοξενούμενος προς το παρόν Αλβανός δημοσιογράφος:

"Δεν έχουν ενημερωθεί ακόμα από τον βουλευτή του ΛΑ.ΟΣ, κάποιον Χρυσανθακόπουλο, που τον έπιασαν κάποτε παίζοντας «φρουτάκια», ο οποίος από το βήμα της Ελληνικής Βουλής με έχρισε επικίνδυνο για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας και «αρχηγό του αλβανικού κόμματος στην Ελλάδα». Ελπίζω στην παρουσίαση του βιβλίου στην Πολωνία να μη μπουκάρουν Πολωνοί χρυσαυγίτες και ομοιδεάτες του κυρίου "Νεοναζιστικά Φρουτάκια". Γιατί και εκεί υπάρχουν πάμπολλοι τέτοιο. Για το ταξίδι στην Πολωνία ευχαριστώ θερμά τις πολωνικές εκδόσεις Czarne, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και την Ελληνική Πρεσβεία"

Ελπίζω να υπάρξει παρέμβαση της δικαιοσύνης προκειμένου να μαζέψει τέτοιου είδους αήθεις επιθέσεις από άγνωστους δημοσιογράφους. Επιπλέον καλούνται να δώσουν εξηγήσεις αυτοί που χρηματοδοτούν τα ταξιδάκια του κυρίου αυτού, την ώρα που Έλληνες πολίτες βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.

Θα επανέλθουμε Καπλάνι...!

πηγή αποσπάσματος: Υπάρχουμε...Συνυπάρχουμε;

Το βίντεο που ενόχλησε τον Αλβανό φιλοξενούμενό μας!

Posted on Σάββατο, Μαρτίου 20, 2010 by Unknown

2 comments

Πολλοί αναγνώστες του ιστολογίου μας αναρωτιούνται για κινήσεις ή πράξεις πατριωτών πολιτικών οι οποίες δεν εμφανίζουν ως πρόταγμά τους την αντίσταση με άμεσο τρόπο στα σχέδια των διεθνιστών. Μάλιστα τονίζουν την ανακολουθία λόγων και πράξεων χαρακτηρίζοντάς τους πολλές φορές πουλημένους και προδότες.

Προφανώς οι συγκεκριμένοι φίλοι είναι είτε προβοκάτορες και κατ' επίφαση πατριώτες, είτε ευαίσθητοι και αγνοί Έλληνες που θέλουν να εκφράσουν άμεσα την αγανάκτησή τους για τα σχέδια αφελληνισμού της Ελλάδας. Όμως, θα πρέπει όλοι να γνωρίζουμε ότι στην πολιτική υπάρχουν χρονικές συγκυρίες στις οποίες θα πρέπει να επιλέγουμε άλλη στάση από την πρέπουσα. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να μην λειτουργήσουμε με το θυμικό και την ένταση της στιγμής αλλά με σχεδιασμό και λογική.
Κι επειδή μια κουβέντα πρέπει να στηρίζεται σε δεδομένα, γυρνούμε το χρόνο πίσω και διαβάζουμε τι έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με το θέμα της γενέτειράς τους, της Κρήτης, που την εποχή του 1912 βρισκόταν ακόμη υπό τουρκική κατοχή. Πραγματικά θα εκπλαγείτε!


1912: Ο Βενιζέλος διώχνει τους Κρήτες βουλευτές από την Ελληνική Βουλή!

"Η δυναμική παρεμπόδιση των Κρητών βουλευτών το 1912, όταν η Κρήτη ήταν ακόμα Αυτόνομη Πολιτεία, να εισέλθουν στη Βουλή των Ελλήνων, υπήρξε μια από τις δραματικότερες στιγμές της Κοινοβουλευτικής Ιστορίας μας. Πρόκειται για απόλυτη σύγκρουση συναισθημάτων που αναγκαστικά καταπνίγονται και εθνικού συμφέροντος, το οποίο υπερισχύει.

Οι εκλογές της 11ης Μαρτίου 1912 ανέδειξαν στην Ελλάδα, νικητή τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η Εθνική Συνέλευση της Κρητικής Πολιτείας, ενθαρυμμένη από την παρουσία του Βενιζέλου στα πράγματα της Ελλάδας, αποφάσισε αγνοώντας τις διακοινώσεις των Προστάτιδων Δυνάμεων, να εκλέξει την ίδια μέρα 69 αντιπροσώπους, που θα έρχονταν στην Αθήνα, να ορκισθούν και να πάρουν μέρος στις εργασίες της Βουλής των Ελλήνων, ολοκληρώνοντας και τυπικά την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα.

Ο Βενιζέλος σταθμίζοντας τις διεθνείς συνθήκες και ιδιαίτερα τον Ιταλοτουρκικό πόλεμο στην Κυρηναϊκή, προσπάθησε να ματαιώσει την απόφαση αυτή. Μάλιστα σε μία επιστολή του προς τον Γεώργιο Πλουμίδη, έγραφε χαρακτηριστικά: «Φαίνεται όρισμένως ότι κακός δαίμων εχάλασε τον νουν των συμπατριωτών μου και τους άγει να βγάλουν τα μάτια των». Δεν αρκέσθηκε στις προειδοποιήσεις. Ζήτησε από το Βρετανικό στόλο, να συλλαμβάνει όποιον επιχειρεί να φύγει από την Κρήτη."



Για να καταλάβετε σε ποιο σημείο έφτασε ο Βενιζέλος προκειμένου να εμποδίσει τους συμπατριώτες του να εκφράσουν το αυτονόητο, την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, διέταξε τη Χωροφυλακή να ανοίξει πυρ αν χρειαστεί προκειμένου να μην εισέλθουν οι Κρήτες στη Βουλή! Φανταστείτε τι έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής και τι έλεγαν οι πατριώτες περί του προδότου Βενιζέλου. Φυσικά τίποτα από τις κατηγορίες που ελέχθησαν εκείνες τις ημέρες δεν ίσχυε αφού ένα χρόνο μετά, με μια υπογραφή, η Κρήτη βρέθηκε στην αγκαλιά της μητέρας Ελλάδος.

ΔΙΔΑΓΜΑ: Οι πολιτικές ισορροπίες επιβάλλουν λεπτούς χειρισμούς. Όπως είδαμε παραπάνω ο Βενιζέλος προβλέποντας πως μια υπερπατριωτική πράξη θα έβαζε τη χώρα σε περιπέτειες και θα κατέστρεφε το σχεδιασμό του, έβαλε πίσω τα προσωπικά του πιστεύω και τις ευαισθησίες του για τον ίδιο του τον τόπο και επέβαλε την τάξη μέχρις εσχάτων στους συντοπίτες του! Δέχτηκε τις βλασφημίες αλλά αργότερα οι υβριστές του σιώπησαν αφού είδαν ποιος τελικά είχε δίκιο και ποιος δρούσε ασυλλόγιστα!


πηγή: Νεώτερη Ελληνική Ιστορία , εφημερίδες Σκριπ, Εμπρός

Posted on Σάββατο, Μαρτίου 20, 2010 by Unknown

No comments

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Το έχουμε πει μέσα από αυτό το blog όλοι οι διαχειριστές ότι η Νέα Δημοκρατία μετά την έλευση Σαμαρά, ενώ όλοι περιμέναμε στροφή 180 μοιρών σε θέσεις και πρακτικές, γινόμαστε μάρτυρες μιας πορείας μεθυσμένου καραβιού. Συγκεκριμένα ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν έχει αποφασίσει ακόμη πως θα κινηθεί πολιτικά κρατώντας τις λεπτές ισορροπίες ενός σάπιου παρελθόντος.

Ειδικότερα θα αναφερθούμε στη στάση της Νέας Δημοκρατίας στο Μεταναστευτικό και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί. Συγκεκριμένα, ενώ παρουσιαζόταν στο παρελθόν υπέρ της ψήφου των μεταναστών στις δημοτικές εκλογές (βλέπε την αποκάλυψη μας από το 2006), η νέα ηγεσία του Α. Σαμαρά κράτησε αποστάσεις δηλώνοντας μετά από έντονες πιέσεις την αντίθεσή της Ν.Δ. στο νομοσχέδιο παροχής ιθαγένειας. Η άρνηση αυτή δεν είχε να κάνει τόσο με τα θεμέλια νομοσχεδίου (από δίκαιο του αίματος καταλήξαμε στο δίκαιο του εδάφους) όσο στις προϋποθέσεις παραχώρησης (ζητούσε 10ετη κι όχι 5ετή παραμονή των αλλοδαπών).

Κι ενώ ο ΛΑ.Ο.Σ. πρότεινε στο Σαμαρά να ρίξουν την κυβέρνηση εάν δεν αποσυρόταν το νομοσχέδιο, ο Αντώνης Σαμαράς δήλωνε σε όλους τους τόνους ότι σε μια τέτοια δύσκολη συγκυρία δεν χρειάζονται τέτοιες προτάσεις, στηρίζοντας τον Παπούλια για πρόεδρο. Ο ΛΑ.Ο.Σ. συνέχισε τις προτάσεις, ζητώντας από τον Σαμαρά να μπει κι αυτός στον αγώνα συλλογής υπογραφών για δημοψήφισμα. Κι εκεί όμως ο νέος πρόεδρος βρέθηκε εκτεθειμένος αρνούμενος να συνδράμει.

Φτάσαμε λίγο πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου και τομεάρχης της Νέας Δημοκρατίας που για ψηφοθηρικούς λόγους κινείται στην Α' Αθήνας τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, υποσχέθηκε στους κατοίκους ότι η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο αλλά θα διοργανώσει ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο έξω από τη Βουλή παρέα με άλλα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και επιτροπές κατοίκων. Τίποτα φυσικά από αυτά που υποσχέθηκε δεν έγινε.

Κι ενώ όλοι περίμεναν μια αντίδραση, ο Αντώνης Σαμαράς το μόνο που βρήκε να κάνει ήταν να υποσχεθεί ότι αν ανέβει στην εξουσία θα καταργήσει το νόμο. Ταυτόχρονα, οι κύκλοι του προέδρου της Ν.Δ. κατηγορούν το ΛΑ.Ο.Σ. και τον πρόεδρό του για στήριξη στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. (!!!!), τον Καρατζαφέρη που πριν από μερικούς μήνες επιτακτικά έλεγε στον Αντώνη Σαμαρά έλα να ρίξουμε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για το θέμα των μεταναστών και να γίνεις κυβέρνηση. Τότε ο Σαμαράς αλήθεια ποιον στήριξε αν όχι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το μειοδοτικό νομοσχέδιο;

H υποκριτική στάση του προέδρου της Ν.Δ., ο οποίος προφανώς ξεπληρώνει την στήριξη που είχε από συγκεκριμένους κύκλους μέσα κι έξω από τη Ν.Δ., φαίνεται και από την άρνηση της Ν.Δ. να ψηφίσει υπέρ της αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια. Αντίθετα, καταψήφισε παρέα με την Αριστερά, αφήνοντας μόνο του το ΛΑ.Ο.Σ. να δίνει τη μάχη για την απόσυρση του νομοσχεδίου.

Ας μην πέφτουμε λοιπόν θύματα αυτών των σαλτιμπάγκων της πολιτικής, του κόμματος που έχει σαν εκφραστή του για την ιθαγένεια τον Παυλόπουλο! Είχαν μια ευκαιρία να ρίξουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Την πέταξαν εσκεμμένα και τώρα ζητούν από τον ελληνικό λαό να τους στηρίξει για να ρίξουν το κακό ΠΑ.ΣΟ.Κ. Από πατριώτες a la carte μπουχτήσαμε. Δεν χρειαζόμαστε την μαριονέτα του Καραμανλή για πρωθυπουργό. Μας φτάνει ο συμμαθητής του στο κολλέγιο!!

Posted on Τετάρτη, Μαρτίου 17, 2010 by Unknown

2 comments

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

«Επί Νέας Δημοκρατίας, όταν για πρώτη φορά εκδηλώθηκαν οργανωμένες διαμαρτυρίες για το ζήτημα της γκετοποίησης του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, επιδίωξα να συζητήσω το θέμα με παράγοντα της τότε καταστάσεως, ο οποίος γνώριζε όλες τις παραμέτρους του. Όταν τον ρώτησα γιατί η αστυνομία αδιαφορούσε για την εκπόρνευση ανήλικων κοριτσιών από την Νιγηρία στις οδούς του κέντρου, μου έδωσε την παρακάτω απάντηση: «Διότι η αστυνομία μού λέει ότι η νιγηριανή μαφία είναι ασύγκριτα σκληρότερη από την ρωσική ή την αλβανική. Για τον λόγο αυτό, σύμφωνα με τον συνομιλητή μου, η αστυνομία -αποδεχόμενη ουσιαστικά την αδυναμία της- είχε αποφασίσει να αφήσει την νιγηριανή μαφία… στην ησυχία της!».

(Στέφανος Κασιμάτης, Οι ψευδαισθήσεις αντέχουν, Καθημερινή 10-1-2010)

Η κοινωνική αποστροφή στους εμπόρους ναρκωτικών είναι δεδομένη. Η ίδια κοινωνική απαξία εκφράζεται με τον ίδιο έντονο τρόπο απέναντι στους σωματέμπορους. Δεν πρέπει, λοιπόν, να προκαλεί κανενός είδους απορία η προσπάθεια των εξουσιαστών να πείσουν ότι δεν εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Σε πολλές περιπτώσεις, όμως, όχι μόνο δεν επιτυγχάνουν τον σκοπό τους, αλλά στην κυριολεξία γελοιοποιούνται.

Έχουμε καταγράψει και σε προηγούμενα φύλλα της Διαδρομής Ελευθερίας τον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνεται ο έλεγχος της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών εκ μέρους του κράτους με τον ορισμό και την συνεχή μετακύλιση των σημείων που προσδιορίζονται ως πιάτσες. Οι πιάτσες, άλλοτε είναι φανερές, συνήθως όταν αφορούν τους πλέον εξαθλιωμένους χρήστες ή γυναίκες που εκδίδονται καταναγκαστικά και άλλοτε η ύπαρξη τους είναι λιγότερη γνωστή, όταν αφορά το εμπόριο «ποιοτικών» ναρκωτικών ουσιών, όπως η κοκαΐνη.

Η συγκέντρωση, λοιπόν, εξαρτημένων ανθρώπων και δη εξαθλιωμένων σε διάφορα σημεία που επιτρέπει ή επιβάλλει η ίδια η «Δίωξη» ναρκωτικών, έρχεται να υπενθυμίσει εκτός των άλλων, όχι βέβαια την αδυναμία του κράτους, που είναι και το μόνο υπεύθυνο για την κατάσταση αυτή, αλλά την ισχύ του.

Μ’ άλλα λόγια η εξουσία επιδεικνύει την αγριότητά της δείχνοντας πρώτα με το δάκτυλο τα «μιάσματα», τους ανεπιθύμητους, τους «ξεγραμμένους», για να ζητήσει στην συνέχεια την κοινωνική συμφωνία για την επί πλέον περιχαράκωση των χαρακτηρισμένων ως τέτοιων. Μα αν καταγράφονται μ’ αυτόν τον τρόπο στα εξουσιαστικά κιτάπια οι συνήθεις «απόβλητοι», αν οριστούν εκείνοι που «δικαιούνται» αυτούς τους χαρακτηρισμούς, τότε εκείνο που δικαιώνεται είναι η ουσία της κυριαρχίας, η ουσία της επιβολής.

«Είτε πρόκειται για ουσιοεξαρτημένους, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά μεσοαστικών οικογενειών, είτε για ανθρώπους σε άθλια κατάσταση, η έξαρση των περιστατικών καταδεικνύει απουσία πολιτικής που να αποτρέπει τα πράγματα να φτάσουν σε αυτό το σημείο», ισχυρίζονται περισπούδαστοι εγκληματολόγοι.(1) Το ψεύδος είναι καταφανές. Η αντιστροφή της πραγματικότητας προβάλλει σ’ όλο της το μεγαλείο. Μα ακριβώς στην πιστή εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών οφείλεται η ύπαρξη πλήθους εξαρτημένων ανθρώπων από πάσης φύσεως ουσίες.

Η νάρκωση και η κάθε είδους εξάρτηση είναι ασυμβίβαστες με την ελευθερία, συγκαταλέγονται στους όρους επιβολής της κάθε εξουσίας. Δεν αποτελούν, λοιπόν, σε καμία περίπτωση καταστάσεις που απορρέουν από την «ελεύθερη επιλογή» κάποιων ή και ολόκληρων κοινωνικών ομάδων. Καταναγκαστικές καταστάσεις δεν μπορούν να βαφτίζονται «πειραματισμοί», «απολαύσεις», «μέσα διασκέδασης» και άλλα τινά που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι ίδιοι και οι ίδιοι επιτήδειοι. Η αλλοτρίωση, η αποχαύνωση, η μοναξιά, η παραίτηση και η πλήξη είναι ο κοινός παρονομαστής σε τόσες και τόσες χιλιάδες περιπτώσεις εξαρτημένων ανθρώπων.

Μιλούν, λοιπόν, πολλοί και προβληματίζονται για την έξαρση της διάδοσης των ναρκωτικών ουσιών. Θεωρείται από πολλούς ότι στις λεγόμενες περιόδους «κρίσης» αυξάνεται η διάδοση των ναρκωτικών ουσιών ειδικά ανάμεσα στους νέους, καθώς μεταδίδεται μια αίσθηση δυσφορίας απέναντι στον πόνο, τις δυσκολίες, σε συνδυασμό με την απουσία πίστης σε κάποια προοπτική παρά μόνο σε εκείνη της «επόμενης στιγμής» μέσα από την αναζήτηση των «απόλυτων απολαύσεων», ενώ ταυτόχρονα έντονη προβάλλει η αίσθηση της απώλειας της αυτοεκτίμησης.

Η εξουσία, παρ’ όλα αυτά, δεν έχει ενδοιασμούς να παραιτείται ακόμα και από την καλλιέργεια αυταπατών, που φρόντιζε μέχρι πρότινος να πλασάρει απλόχερα. Δεν αφορά, λοιπόν, το ζήτημα της εξάρτησης από ναρκωτικές ουσίες μόνο τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα, όπως αντίστοιχα και το «πρόβλημα» των εν γένει «παράνομων» ή βίαιων συμπεριφορών. Δεν πρόκειται, λοιπόν, όπως πλέον παραδέχονται οι τεχνικοί της εξουσίας, για ένα κόσμο χωριστό, «περιθωριοποιημένο», αποκομμένο και καλά κρυμμένο από τους λεγόμενους ευυπόληπτους πολίτες: «Δεν είναι μόνο τα φτωχά στρώματα που εκτρέπονται στην παρανομία, οι κοινωνικά και οικονομικά περιθωριοποιημένοι. Η συμπίεση και η σταδιακή υποβάθμιση της εξισορροπητικής μεσαίας τάξης, διαδικασία που είναι σε εξέλιξη χρόνια τώρα, προκαλεί κλυδωνισμούς και ανακατατάξεις, άγνωστες, ακόμη και απροσδιόριστες. Η βία στις σύγχρονες πόλεις δεν είναι ένας «κόσμος» χωριστός, αποκομμένος από τις κοινωνικές σχέσεις, την διάψευση των αναμονών, την απώλεια των κεκτημένων, την ματαίωση επιθυμιών».(2)

Το κράτος, λοιπόν, γνωρίζει ότι ο κοινωνικός έλεγχος όχι μόνο δεν είναι εξασφαλισμένος, αλλά διαρκώς βρίσκεται υπό την απειλή φυγόκεντρων κοινωνικών τάσεων και απεγκλωβισμού από τα εξουσιαστικά δεσμά. Ο επί πλέον έλεγχος της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, η μετακίνηση και ο εκ νέου προσδιορισμός της πιάτσας όχι μόνο ως σημείο διατήρησης της χωροταξίας του «περιθωρίου», αλλά και ως συνάντηση με τα «νέα κοινωνικά υποκείμενα»,(3) που η τύχη τους διαφαίνεται έωλη όσον αφορά την παραγωγική και όχι μόνο αφομοίωσή τους, δεν δικαιολογείται να απασχολεί επιδερμικά τους αναρχικούς.

Θα επανέλθουμε όμως σύντομα…

Συσπείρωση Αναρχικών

—————————

1. Ελένη Σοφία Βιδάλη, Καθηγήτρια Εγκληματολογίας.

2. Μαρία Κατσουνάκη, Καθημερινή, Οι θύτες δεν είναι ένας άλλος κόσμος, 10-1-2010.

3. Βλ. μετακίνηση υπό την υψηλή εποπτεία των μπάτσων σκληρής πιάτσας διακίνησης ναρκωτικών έξω από την κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου επί της Πατησίων ελεγχόμενης από αφρικανούς μετανάστες.
(Δημοσιεύτηκε στη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φύλλο 91, Φεβρουάριος 2008)
αναδημοσίευση από (anarchypress.gr)

Posted on Κυριακή, Μαρτίου 14, 2010 by Unknown

No comments

Ο Σαρκοζί και το κόμμα του, το UMP ήταν οι μεγάλοι ηττημένοι του πρώτου γύρου των τοπικών εκλογών που πραγματοποιήθηκαν σήμερα στην Γαλλία. Όπως μετέδωσε το πρακτορείο Reuters, ο γάλλο πρόεδρος επεχείρησε να υποβιβάσει την σημασία των εκλογών και του αποτελέσματος, εις ό,τι αφορά την επίδραση που θα έχουν στην μεταρρυθμιστική του πολιτική. Ωστόσο, για πρώτη φορά μετά από χρόνια οι σοσιαλιστές εμφανίζονται ενισχυμένοι.

Η είδηση είναι το ποσοστό που συγκέντρωσε το Front National του Ζαν Μαρί Λεπέν, το οποίο σε πείσμα όσων το θεωρούσαν τελειωμένο, με βάση τα Exit Polls αναμένεται να ξεπεράσει το 12%. Να υπενθυμίσουμε ότι το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας, λόγω και της μεγάλης πια ηλικίας του ηγέτη του, υπέστη αρκετά μεγάλη καθίζηση τα τελευταία χρόνια, με αποχωρήσεις ιστορικών στελεχών και την δημιουργία αρκετών μικρότερων κομμάτων με παρόμοια ατζέντα. Επιπλέον, ο Νικολά Σαρκοζί βάσισε εν πολλοίς την εκλογή του στην υιοθέτηση αρκετών θέσεων από το πρόγραμμα του γαλλικού εθνικιστικού κόμματος.

Σύμφωνα με το Reuters, η ανεργία στη Γαλλία έχει ξεπεράσει το 10%, τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας εντείνονται, ενώ τα ζητήματα ασφαλείας, κοινωνικής συνοχής αλλά και δημογραφίας που γεννά η μετανάστευση δεν φαίνονται να επιλύονται από την «σκληρή» πολιτική του UMP.

Το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο, έδωσε μεγάλο βάρος στην φετινή του καμπάνια, στο πρόβλημα της ταχείας ανόδου του αριθμού των μουσουλμάνων στην Γαλλία, κυκλοφορώντας μάλιστα και μία αφίσα, η οποία παρουσίαζε την Γαλλία να περικλείεται από μιναρέδες και να εμφανίζει μέσα της την σημαία της Αλγερίας.

Η συγκεκριμένη αφίσα εκρίθη παράνομη, όμως το κόμμα του Ζαν Μαρί Λεπέν είχε ήδη αποκομίσει τεράστιο πολιτικό όφελος, τόσο λόγω του ότι η αφίσα έπιασε τον σφιγμό της γαλλικής περιφέρειας που κατακλίζεται από μουσουλμάνους μετανάστες όσο και εξ' αιτίας του ντόρου που δημιουργήθηκε.

Να υπενθυμίσουμε ότι σύμφωνα με πληροφορίες, στην ευρύτερη περιοχή της Νοτίου Γαλλίας, η οποία φημίζεται για έναν τεράστιο αριθμό χριστιανικό ναών, ήδη τα τζαμιά είναι περισσότερα από τις εκκλησίες.

Σύμφωνα και με έγκυρες πολιτικές μελέτες, τόσο στην Γαλλία όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η άνοδος των εθνικιστικών κομμάτων και δη ιστορικών κομμάτων όπως το Front National, πρέπει να θεωρείται δεδομένη μετά και την αποτυχία πολιτικών σαν κι αυτήν του Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος μόνο κατ' επίφαση εφήρμοσε το πρόγραμμα του Front National.

Πηγή: Eλεύθερος Κόσμος

Σχόλιο: Στην Ελλάδα μια τέτοια άνοδος κόμματος με παρόμοια ατζέντα δεν αναμένεται να συμβεί άμεσα καθώς βιώνουμε τα πρώτα στάδια αγκίστρωσης των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία. Την στιγμή που θα καθιερωθούν στο πολιτικό σκηνικό και θα εγκατασταθούν πλήρως με τζαμιά και θρησκευτικά σχολεία, με ο,τι συνεπάγεται αυτό, τότε θα βρεθούμε προ μεγάλων εκπλήξεων.

Posted on Κυριακή, Μαρτίου 14, 2010 by Unknown

4 comments


Επί Παυλόπουλου, η κοπή της πίτας του σωματείου των εργαζομένων στο υπουργείο Εσωτερικών επιχορηγούνταν με... 145.000 ευρώ, όπως αποκαλύπτει το «Βήμα». Ο υφυπουργός Εσωτερικών Γ. Ντόλιος ανακάλυψε τα σχετικά παραστατικά και ξεκίνησε μια εσωτερική έρευνα στο υπουργείο με αντικείμενο την υπέρβαση των δαπανών, τις σπατάλες και τα ρουσφέτια των κυβερνήσεων της ΝΔ.

Αφορμή για τις αποκαλύψεις αποτέλεσε η φετινή κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου Εργαζομένων του υπουργείου. Ο κ. Ντόλιος παραβρέθηκε στην εκδήλωση και όταν ανέβηκε στο βήμα το χειροκρότημα το οποίο εισέπραξε ήταν χλιαρό, ενώ η υποδοχή του τέως υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου ήταν ιδιαιτέρως εγκάρδια. «Μου προξένησε εντύπωση» είπε προς «Το Βήμα» και τον δημοσιογράφο Δημήτρη Νικολακόπουλο ο κ. Ντόλιος. «Και αυτό γιατί το ποσοστό της ΠΑΣΚΕ στο σωματείο υπερβαίνει το 70%».

Το τι πραγματικά συμβαίνει τού το αποκάλυψε ένας εργαζόμενος. «Κύριε υφυπουργέ, ο κ. Παυλόπουλος, σε αντίθεση με την παρούσα πολιτική ηγεσία του υπουργείου, επιχορηγούσε την κοπή της πίτας», του είπε.

Έτσι, ξεκίνησε η έρευνα. Ο φάκελος που έχει σχηματίσει ο Γ. Ντόλιος είναι εξαιρετικά ογκώδης. «Δεν είναι μόνον η επιχορήγηση του συλλόγου με 145.000 ευρώ» λέει. «Μονοπρόσωπη εταιρεία, όπως διαπιστώθηκε, έχει επιχορηγηθεί με 7 εκατ. ευρώ. Το υπουργείο έκανε επιδοματική πολιτική σε βάθος τριετίας με κονδύλια ύψους πολλών εκατ. ευρώ, τα οποία δεσμεύουν τους μελλοντικούς προϋπολογισμούς, χωρίς βεβαίως για αυτή την κατάσταση να ευθύνονται οι εργαζόμενοι».

Συγκεκριμένα, ο κ. Παυλόπουλος αποφάσισε στο τέλος του 2008 να αυξήσει ένα επίδομα των εργαζομένων του Εθνικού Τυπογραφείου και να το επεκτείνει σε όλους ανεξαιρέτως τους εργαζομένους του υπουργείου και των εποπτευόμενων από αυτό νομικών προσώπων. Ως τότε οι εργαζόμενοι στο Τυπογραφείο λάμβαναν υπό μορφή επιδόματος το 35% από τα έσοδα των δημοσιεύσεων των ανωνύμων εταιρειών. Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε από τον κ. Παυλόπουλο σε 50% και σε βάθος τριετίας. Η αύξηση αυτή αντιστοιχούσε μηνιαίως σε 100 ευρώ για κάθε εργαζόμενο το 2009, σε 135 ευρώ το 2010, ενώ δεν έχει προσδιοριστεί για το 2011.

Δεν ήταν όμως η μοναδική περίπτωση που δόθηκαν επιλεκτικά αυξήσεις κάτω από το τραπέζι. Με ένα νομοσχέδιο που έφερε ο κ. Παυλόπουλος στη Βουλή στο τέλος του 2008 ενοποιούνται και καταβάλλονται από την 1η Ιανουαρίου 2009 τα επιδόματα των υπαλλήλων των περιφερειών, «ικανοποιώντας ένα πάγιο αίτημά τους». Στην πράξη άρχισε να χορηγείται στους υπαλλήλους μια μηνιαία ειδική παροχή, η οποία συνεντέλλεται με τις μηνιαίες αποδοχές τους και το ύψος της οποίας ορίζεται ανάλογα με την κατηγορία του υπαλλήλου ως εξής: κατηγορία Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ) 550 ευρώ, κατηγορία Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΤΕ) 510 ευρώ, κατηγορία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΕ) 470 ευρώ και κατηγορία Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΥΕ) 450 ευρώ. Η ερμηνεία που εδόθη είναι ότι «με τον τρόπο αυτόν αίρονται, ως το τέλος του 2012, οι μισθολογικές ανισότητες μεταξύ υπαλλήλων στους οποίους, παρότι έχουν το ίδιο αντικείμενο απασχόλησης, καταβάλλονται διαφορετικά επιδόματα, επειδή ακριβώς οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από διαφορετικούς φορείς».

Εκτός από τα ποσά αυτά, τα οποία δεν έχουν καν προϋπολογιστεί αλλά δεσμεύουν έως το 2012 την παρούσα κυβέρνηση, κάθε χρόνο δαπανώνται περίπου 6 εκατ. ευρώ για τη «συντήρηση» του Ταμείου Αλληλοβοήθειας το οποίο ίδρυσε ο κ. Παυλόπουλος για τους υπαλλήλους του υπουργείου Εσωτερικών με τον Ν. 3345/05.

Με ποσοστό 0,5 τοις χιλίοις των ετήσιων δαπανών μισθολογικών δαπανών για το προσωπικό του Δημοσίου, δηλαδή με 7,5 εκατ. ευρώ τον χρόνο, θα επιχορηγείται ως το 2014 και η επιμόρφωση των δημοσίων υπαλλήλων μετά την προγραμματική σύμβαση που υπεγράφη (22.11.2004) μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου, του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και της ΑΔΕΔΥ. Ακόμη και ετήσια δαπάνη ύψους 1,5 εκατ. ευρώ είχε προβλεφθεί το 2009 για την καταβολή σε όλους αδιακρίτως τους αντινομάρχες, που έχουν την ιδιότητα του υπαλλήλου του δημόσιου τομέα και έχουν επιλέξει τον μισθό της θέσης από την οποία προέρχονται, του 50% των εξόδων παράστασης. Σε 3,7 εκατ. ευρώ ανέρχεται η απώλεια εσόδων του κράτους μόνον από την ενσωμάτωση της εκλογικής αποζημίωσης των υπαλλήλων ΟΤΑ α΄ βαθμού στα μηνιαία κατ΄ αποκοπήν έξοδα κίνησης που λαμβάνουν αυτοί και την ως εκ τούτου μη υπαγωγή της σε φόρο εισοδήματος.

πηγή: tvxs.gr

Posted on Κυριακή, Μαρτίου 14, 2010 by Unknown

1 comment


του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου

Οι βάρβαροι που περιμέναμε τόσον καιρό είναι πλέον εδώ. Πέρασαν τις πύλες. Αναφερόμαστε, φυσικά, στην ψήφιση του λαθρονομοσχεδίου από την βουλή την περασμένη εβδομάδα, το οποίο δωρίζει στους «βαρβάρους», μαζί με ένα σωρό άλλα προνόμια και αυτό της ελληνικής ιθαγενείας.

Μετά από αυτήν την ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου το ερώτημα που γεννάται αμέσως είναι το τι θέλει και τι μπορεί να κάνει από ‘δω και πέρα ο πατριωτικός χώρος. Η πρώτη καταγραφή, δυστυχώς, δείχνει αυτόν τον χώρο να αναλίσκεται σε μία ατέρμονη ενδοσκόπηση και αναζήτηση ευθυνών. Τα θέματα που ακούγονται είναι τέτοια, όπως: Γιατί ο ΛΑ.Ο.Σ. συγκέντρωσε μόνο υπογραφές και πόσες είναι αυτές; Πόσοι ήταν αυτοί που βρέθηκαν έξω από την βουλή την Τετάρτη; 1000, 1500, 2000, πόσοι; Γιατί κάποιοι έκαναν μόνο ακτιβισμούς και όχι πολιτική και αντιστρόφως;

Αυτό είναι λοιπόν το ζήτημα; Ποιος έχει τις περισσότερες και ποιος τις λιγότερες ευθύνες; Γι' αυτό αγωνίστηκαν τόσοι άνθρωποι, για να μάθουν δηλαδή εκ των υστέρων ποιος έκανε καλύτερα ή χειρότερα το καθήκον του προς το έθνος; Νομίζουμε πως όχι. Αλλά η συζήτηση θα έπρεπε να ξεκινήσει από τους λόγους για τους οποίους αγωνιστήκαμε.
Πιστεύει κάποιος ειλικρινά ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί η ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου; Όχι! Άρα λοιπόν αγωνισθήκαμε για κάτι άλλο. Τι ήταν όμως αυτό; Η αποκομιδή πολιτικών κερδών, η προβολή του εγώ ορισμένων μέσω της αγωνιστικής παρουσίας ή μήπως ήταν η αφύπνιση του μεγαλύτερου δυνατού τμήματος της ελληνικής κοινωνίας και το πλησίασμα αυτής στις ιδέες μας; Εμείς θεωρούμε ότι ο στόχος θα έπρεπε να είναι ο τελευταίος, ο οποίος όμως δεν επετεύχθη, διότι απλά προτάχθηκαν και προτιμήθηκαν όλα τα υπόλοιπα.

Έτσι λοιπόν, και το νομοσχέδιο πέρασε και χάσαμε την ευκαιρία να πλησιάσουμε πολιτικά και να αγγίξουμε ιδεολογικά την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, που στο συγκεκριμένο ζήτημα ταυτίζεται και συμφωνεί μαζί μας. Οπότε, τι μένει να κάνουμε από ‘δω και πέρα; Επανάσταση και αντάρτικο λένε κάποιοι. Εφόσον μπορούν, ας το κάνουν. Να απογοητευθούμε και να παραμείνουμε στη μιζέρια και στην γκρίνια προτρέπουν με τις πράξεις τους οι άλλοι, ειδικά μέσα από την ανωνυμία του διαδικτύου. Είμαστε σίγουροι ότι αυτοί, αυτό θα πράξουν, γιατί μόνο γι' αυτό τους έχει προικίσει η φύση.

Αντίθετα, εμείς προτείνουμε το να καταλάβουμε τα λάθη μας, να τα διορθώσουμε και ν' αγωνισθούμε. Ο νόμος, ο όποιος νόμος δεν είναι παρά ένα κομμάτι τυπωμένο χαρτί που εύκολα αλλάζει, καταργείται και μεταμορφώνεται σε κουρελόχαρτο. Την τέχνη αυτή την ξέρουν άλλωστε καλύτερα απ' τον καθένα οι κυβερνώντες τα τελευταία 35 χρόνια. Για να συμβεί όμως αυτό χρειάζονται να γίνουν πολλά και κυρίως συντονισμένα. Χρειάζονται δηλαδή και η κοινοβουλευτική παρουσία και τα τηλεοπτικά παράθυρα και το κατέβασμα στους δρόμους και ακτιβισμοί. Χρειάζεται να καταλάβουν όλοι πόσο σημαντική είναι η πολιτική κάλυψη αλλά και το ότι το θάρρος που παίρνει ο κόσμος από μία πολιτική επιτυχία πρέπει να εκφράζεται στον δρόμο και όχι στον καναπέ. Κυρίως δε, χρειάζεται διάθεση για αγώνα και όχι γκρίνια και χομπίστικη αντιμετώπιση των πραγμάτων.

Η στάση του Δημήτρη Παπαγεωργίου που βρίσκεται στην φυλακή προς παραδειγματισμόν των υπολοίπων, αυτό μας δείχνει μέσα από τα γραπτά και τον λόγο του. Ας κάνουμε λοιπόν όλοι μας τη χάρη στους αγωνιστές των ιδεών μας και όχι στους εχθρούς τους.

πηγή: EΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Posted on Κυριακή, Μαρτίου 14, 2010 by Unknown

No comments

Μια πρόταση που μόνο ακροθιγώς έχει τεθεί μέχρι σήμερα, διατυπώνει με σημερινή συνέντευξή του ο υπουργός Υποδομών Δημήτρης Ρέππας. Εισηγείται μεταξύ άλλων να γίνει "περιορισμός των βουλευτών, από 300 σε 200" και "περιορισμοί θητείας σε πολιτικές θέσεις" , με το σκεπτικό ότι "στην περίοδο που έχουμε εισέλθει, καλό θα είναι καλό το πολιτικό σύστημα να αντιληφθεί ότι ο ζωτικός χώρος της πολιτικής περιορίζεται. Θα έλεγα λοιπόν ότι πρέπει να σκεφτούμε δραστικές παρεμβάσεις που τις επιτρέπει το Σύνταγμα..."

Σημειώνεται ότι το Σύνταγμα αναφέρει ότι ο αριθμός των βουλευτών μπορεί να κυμαίνεται από 200 έως 300.

πηγή: press-gr

Posted on Κυριακή, Μαρτίου 14, 2010 by Unknown

No comments

Σε δύσκολες στιγμές για την πατρίδα προτιμώ να επιστρέφω στους προγόνους μου και να διδάσκομαι από τις δικές τους ανοησίες και λάθη. Είναι γνωστό άλλωστε ότι η συνέχεια της Ελληνικής φυλής αποδεικνύεται περίτρανα από τα χαρακτηριστικά μας: Ανδρεία, Διχόνοια, Προδοσία ορισμένες φορές και τόσα άλλα που τα βιώνουμε μέχρι σήμερα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ελληνικής μας καταγωγής και συμπεριφοράς είναι ο Τρωικός πόλεμος. Ένας εμφύλιος πόλεμος όπου οι Αχαιοί προσπαθούν να εκπορθήσουν την Τροία με δεκαετή πόλεμο. Οι Αχαιοί παρόλα αυτά, με τις έριδες και τη διχόνοια αναμεταξύ τους βρίσκονται συνέχεια σε διαμάχες.

Ο Αχιλλέας, σύμβολο ανδρείας μαζί με τον Αίαντα δεν κατάφεραν όμως να υπερνικήσουν την αντίσταση των μαχητών της Τροίας. Βρέθηκαν μάλιστα στο σημείο οι Αχαιοί να σκέφτονται την αποχώρησή τους από τον πόλεμο θεωρώντας τον μάταιο αφού οι Τρώες είχαν δυνατά σημεία άμυνας και δεν μπορούσαν να τους εκμηδενίσουν.

Βρέθηκε όμως ο Οδυσσέας, ο πολυμήχανος, ο πονηρός Έλληνας που με το τέχνασμά του κάποιοι τον θεώρησαν τρελό, άλλοι τον κατηγόρησαν ότι προδίδει έτσι τους Αργείους δίνοντάς τους ανυπεράσπιστους στα χέρια των εχθρών, μέσα από τον ίππο.

Ο Δούρειος Ίππος, αυτό ήταν το τέχνασμά του. Ένα τέχνασμα που σίγουρα δεν είναι και ο πιο ανδρείος τρόπος για να κατακτήσεις μια πόλη. Όμως ήταν αρκετός για να πείσει τους Τρώες ότι οι κακοί έφυγαν και άφησαν πίσω τους με καλή θέληση ένα δώρο.

Ήρθε η νύχτα και οι Αχαιοί άνοιξαν τον ίππο. Δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο. Φωτιά και τσεκούρι σε εκείνους που δέκα χρόνια τους αντιστέκονταν. Έφτασαν σε τέτοιο σημείο ώστε να βιάζουν μέσα σε ιερούς ναούς τις γυναίκες των εχθρών. Κι όμως, ήταν αυτοί που κρύφτηκαν "σαν γυναικούλες" μέσα στον ίππο.

Αυτό το όμορφο παράδειγμα είναι η απάντηση του ηγέτη ενός χώρου που με τα ελληνικά χαρακτηριστικά που τον διέπουν (διχόνοια,ανυπομονησία,ανδρεία) δεν καταλαβαίνει γιατί εκτός από τον Αχιλλέα χρειάζεται και ο Οδυσσέας με τα "δώρα". Εάν ακολουθούσαμε την τακτική των "ανδρείων" θα βρισκόμασταν ακόμη έξω από τις πύλες της Τροίας. Ακολουθούμε τον Οδυσσέα και τώρα βρισκόμαστε μέσα στον ίππο. Ας περιμένουμε να νυχτώσει στην Τροία και όλα τα άλλα θα γραφτούν στην ιστορία...!

Posted on Κυριακή, Μαρτίου 14, 2010 by Unknown

7 comments

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Διαβάζουμε σε δελτίο τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας ότι ύστερα από επιχείρηση έγιναν συλλήψεις και σχηματίστηκαν δικογραφίες για άτομα που φέρονται ότι εμπλέκονται σε υπόθεση διακίνησης έργων που προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα.

Στο δελτίο τύπου βλέπουμε τις εξής διατυπώσεις, οι οποίες δεν τηρούν καμία επιφύλαξη για την αθωότητα ή την ενοχή των προσώπων αυτών:

"το Τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Αθηνών προσήλθε εκπρόσωπος της εταιρίας προστασίας οπτικοακουστικών έργων «Ε.Π.Ο.E.» και υπέβαλλε μήνυση, κατά των διαχειριστών ιστοσελίδας οι οποίοι από κοινού εκτός των άλλων ανέβαζαν (upload) και στην συνέχεια διαμοίραζαν χωρίς την προηγούμενη έγκριση των αρμόδιων εταιρειών, παράνομο ψηφιακό υλικό (τραγούδια, ταινίες και παιχνίδια) στην ιστοσελίδα www.gamato.info την οποία και είχαν την δυνατότητα να τροποποιούν και να υποστηρίζουν τεχνικά.

Κατόπιν των ανωτέρω και μετά από ψηφιακή ανάλυση των καταγγελλομένων κλιμάκια Αστυνομικών του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Αθηνών και Θεσ/νίκης την 9-3-2010 πραγματοποίησαν ταυτόχρονα με Εισαγγελικούς λειτουργούς κατ’ οίκον έρευνες όπου διαπιστώθηκε ότι οι συλληφθέντες συνδέονταν στην ιστοσελίδα www.gamato.info είτε ως διαχειριστές (MODERATOR) και προέβαιναν στον διαμοιρασμό ψηφιακών αρχείων (τραγούδια, ταινίες, παιχνίδια) είτε ως επίσημα μέλη (VIP member) και προέβαιναν εξίσου στο διαμοιρασμό ψηφιακών αρχείων (τραγούδια, ταινίες, παιχνίδια)."


Όπως είναι ευρύτερα γνωστό, μέχρι την τυχόν αμετάκλητη καταδίκη του από ποινικό δικαστήριο, κάθε άτομο τεκμαίρεται ότι είναι αθώο (τεκμήριο της αθωότητας) πράγμα που σημαίνει ότι οι δημόσιες αρχές (αλλά και όλοι οι υπόλοιποι) πρέπει να του συμπεριφέρονται χωρίς να προεξοφλούν την ενοχή του. Σε αυτό το δελτίο τύπου διαβάζουμε όμως ανεπιφύλακτες διατυπώσεις ("διαμοιραζαν", "διαπιστώθηκε" κλπ) , σαν να επρόκειτο για δικαστική απόφαση που αποφαίνεται περί της ενοχής των κατηγορουμένων, δηλαδή παρουσιάζονται σαν να έχουν τελέσει όντως άδικες πράξεις. Μπορεί να μην δόθηκαν στην δημοσιότητα τα ονόματά τους, αλλά η μεταχείριση που επιφυλάσσει η Αστυνομία σε αυτά τα πρόσωπα δεν προσιδιάζει στην μεταχείρισή τους ως αθώων.


Το φαινόμενο αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό, διότι τα Δελτία Τύπου που αναρτώνται στην ιστοσελίδα της Αστυνομίας ακολουθούν τις ίδιες ανεπιφύλακτες διατυπώσεις σε όλες τις περιπτώσεις, χωρίς την τήρηση αποστάσεων που επιβάλλει η ιδιότητα του κατηγορουμένου. Προκειμένου να παρουσιαστεί μια "επιτυχία" θα πρέπει άραγε να παραβλέπονται θεμελιώδεις αρχές και δεοντολογικές υποχρεώσεις για τις οποίες ελέγχεται ακόμη κι ο τελευταίος δημοσιογράφος; Επίσης, η ποινική προδικασία καλύπτεται από την αρχή της μυστικότητας. Μπορεί να μην δόθηκαν στη δημοσιότητα οι φάκελοι που σχηματίστηκαν, αλλά και μόνο η δημοσιοποίηση αυτών των στοιχείων (και ιδίως της ηλεκτρονικής διεύθυνσης της ιστοσελίδας), μάλλον θίγει σε κάποιο βαθμό την επιβαλλόμενη μυστικότητα.


Χθες δόθηκε στη δημοσιότητα και Δελτίο Τύπου για την διαδικτυακή παρουσία της Ελληνικής Αστυνομίας. Σε αυτό δεν βλέπουμε καμία απολύτως αναφορά στις δεοντολογικές αρχές βάσει των οποίων θα δημοσιοποιούνται πληροφορίες για την ενημέρωση του κοινού. Πως είναι δυνατόν μια δημόσια υπηρεσία να δημοσιοποιεί κατά βούληση υλικό χωρίς προδιατυπωμένους κανόνες, οι οποίοι να χαρακτηρίζονται από προβλεψιμότητα και προσβασιμότητα (forseeability and accessibility), όπως επιβάλλει η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.


Επί της ουσίας του θέματος, διαβάζουμε για παραβιάσεις του νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Η εν λόγω ιστοσελίδα έγινε γνωστό ότι αφορά torrents, οπότε εγείρεται ένα ζήτημα το οποίο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι εμπίπτει στις παραβιάσεις της πνευματικής ιδιοκτησίας. Υπάρχει βεβαίως ένα σύνολο αλλοδαπής νομολογίας πάνω σε αυτό το θέμα, το οποίο εισάγει τον κανόνα της "παρακίνησης" (δηλαδή μπορεί εσύ να μην έχεις προβεί σε ανάρτηση και διάδοση του περιεχομένου, αλλά από όλη την δομή ενέχεσαι ως παρακινητής), αλλά αυτό αφενός δεν έχει κριθεί από τα Ελληνικά Δικαστήρια ακόμα κι αφετέρου δεν φαίνεται υπάρχει κάποια ειδική απαγορευτική διάταξη στο νόμο για την πνευματική ιδιοκτησία ( άρθρο 66 N.2121/1993), η οποία να ποινικοποιεί ρητώς τέτοιες ενέργειες όπως η παρακίνηση, χωρίς άλλη μορφή συμμετοχής.

Η παράνομη διακίνηση έργων πνευματικής ιδιοκτησίας αποτελεί ένα μεγάλο ζήτημα και σε καμία περίπτωση δεν είμαι υπέρ αυτών των πρακτικών, οι οποίες καταστρατηγούν τα δικαιώματα των δημιουργών και των παραγωγών. Όμως εφόσον μιλάμε για νομικές διώξεις, ισχύει ο κανόνας "καμία ποινή δεν επιβάλλεται άνευ σαφούς νόμου" και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο σαφής νόμος που ποινικοποιεί την παρακίνηση δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου.

Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της υπόθεσης.

Πηγή: Ε-Lawyer

Κάθε εβδομάδα παρακολουθείστε στο tvxs.gr την εκπομπή του Ε-Lawyer, Ε-legal

Posted on Σάββατο, Μαρτίου 13, 2010 by Unknown

No comments


Του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου
Πρόεδρος Νεολαίας Ορθοδόξου Συναγερμού


Χρωστάω μία συνέχεια της προηγούμενης γραπτής παρέμβασής μου (βλέπε εδώ), στους συναγωνιστές που καλοπροαίρετα ρωτούν γιατί δεν διοργανώθηκε από τον ΛΑΟΣ συλλαλητήριο και αν αυτό σημαίνει υπαναχώρηση από την γραμμή της σθεναρής αντίστασής μας στο λαθρονομοσχεδιο. Καταλαβαίνω και την ανάγκη ενός κόσμου που ήθελε να διαδηλώσει την οργή του απέναντι σε ένα νόμο που ανοίγει την κερκόπορτα και την πικρία όσων το ήθελαν συλλαλητήριο του ΛΑΟΣ και δεν το είδαν να πραγματοποιείται. Πιστεύω όμως πως η κριτική φτάνει σε σημεία που να αδικεί κατάφωρα όλες τις προσπάθειές μας.

Αν δεν υπήρχε ο ΛΑΟΣ και η δυναμική που έχει δημιουργήσει (ειδικά μετά της Ευρωεκλογές) γύρω από το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης, κι αυτό το νομοσχέδιο θα πέρναγε απαρατήρητο όπως το αντίστοιχο του Παυλόπουλου. Τότε που φωνάζαμε και δεν μας άκουγε κανείς. Αναπτύχθηκε μία ολόκληρη δυναμική κυρίως λόγω της δύναμης του ΛΑΟΣ . Δεν θέλω να υποτιμήσω τις άλλες πρωτοβουλίες, αλλά θεωρώ πως το βασικότερο κομμάτι της ανάδειξης του θέματος, εκ των πραγμάτων έπεσε στις πλάτες του ΛΑΟΣ. Παρεμβάσεις στην βουλή, ανάδειξη του ζητήματος σε όλες τις τηλεοπτικές παρουσίες επι διμήνου, εκστρατεία συλλογής υπογραφών με 100 περίπου μεγάλες συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, καθημερινή παρουσία για συλλογή ομάδων μας σε πλατείες, μετρό, καφενεία. Δεν είναι λίγο, ένα κόμμα του 5,6% να μαζεύει περίπου 400.000 υπογραφές σε ένα δίμηνο. Ούτε αυτό έγινε αυτόματα. Μάτωσαν μέλη και στελέχη του ΛΑΟΣ (κάποιες φορές και στην κυριολεξία) για να φέρουμε αυτό το αποτέλεσμα. Και συνεχίζουμε…

Μου λέτε γιατί δεν έγινε συλλαλητήριο… Κι εγώ θα το ήθελα. Δεν επελέγει από τα όργανα και τον Πρόεδρο για πολλούς λόγους. Σημαντικό βάρος στην απόφαση έπαιξε ο χρονικός αιφνιδιασμός του ΠΑΣΟΚ που μας άφησε ελάχιστες μέρες, και η συγκυρία (όχι τυχαία κατά την γνώμη μου) της επικοινωνιακής επικάλυψης του θέματος στα ΜΜΕ, από τα οικονομικά. Θα μου πειτε, έστω και με τρείς μέρες κινητοποίησης θα μαζεύαμε 5.000 κόσμο… Και; Τι ακριβώς δείχνεις όταν έχεις μαζέψει 400.000 υπογραφές και κατεβάζεις στον δρόμο 5.000 κόσμο;

-Και τώρα; Τελείωσαν όλα;
-Όχι, τίποτα δεν έχει τελειώσει.

Από δω και μπρός έχουμε πολύ αγώνα. Από την αγωνιστική φάση της αποτροπής του νομοσχεδίου, περνάμε στην φάση της ανατροπής. Στην μεν πρώτη φάση το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν αναμενόμενο, αφού ο Ελληνικός λαός έχει επιλέξει να δώσει 173 έδρες στους εθνομηδενιστές. Από κει και πέρα έχουμε μπροστά μας μεγάλο αγώνα για να ανατρέψουμε αυτόν τον εθνοκτόνο νόμο. Συλλογή υπογραφών η οποία θα ανοιχτεί πλέον σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, προσπάθεια να κηρυχτεί ο νόμος αντισυνταγματικός, πολιτικός αγώνας για να καταφέρουμε στις επόμενες δημοτικές εκλογές η ψηφοθηρική κίνηση του ΠΑΣΟΚ να του γυρίσει μπούμερανγκ. Αν δεν συναινέσει σε δημοψήφισμα, να μετατρέψουμε τις δημοτικές εκλογές σε άτυπο δημοψήφισμα. Μαύρο στους συνδυασμούς του ΠΑΣΟΚ και σε όποιο ψηφοδέλτιο περιέχει ελληνοποιημένους. Στον ένα ελληνοποιημένο που θα κερδίζουν να χάνουν πέντε Έλληνες.

Μέσα πολιτικά υπάρχουν πολλά. Στο χέρι μας είναι να εντείνουμε στο έπακρο την πολιτική δραστηριοποίηση μας. Άλλωστε αυτά τα ζητήματα μόνο πολιτικά απαντιόνται αποτελεσματικά. Αυτό είναι το ουσιαστικό και όχι το όποιο συλλαλητήριο, που όπως είπα και εγώ το ήθελα, αλλά είναι δευτερεύον. Το συλλαλητήριο θα συσπείρωνε τον κόσμο μας, θα φαινόταν μια επιπλέον μαζική αντίδραση, θα προσετίθετο στην δυναμική, αλλά δεν θα άλλαζε το αποτέλεσμα.

Το πολιτικό αποτέλεσμα απέναντι σε ένα σύστημα τέτοιας δομής το αλλάζει μόνο η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και η συνεπακόλουθη πολιτική μετακίνηση. Ιδεολογική κυριαρχία σημαίνει να διευρύνεις όλο και πιο πολύ τις μάζες που ακούν τις ιδέες και τις θέσεις σου. Να ανοίγεις όλο και περισσότερα αυτιά που εχθές δεν σε άκουγαν, γιατί σε θεωρούσαν «ακραίο», ή «γραφικό», ή «λαϊκιστή» ή…ή…ή. Να κάνεις τις πολιτικές σου θέσεις από εσωτερική ιδεολογική συζήτηση του 1%, πρωτεύοντα ζητήματα της κοινωνίας. Ιδεολογική κυριαρχία σημαίνει να κάνεις τα ζητήματα σου, ζητήματα τέτοιας προτεραιότητας, που να αποτελούν όρο μετακίνησης ψήφου. Δηλαδή ΟΡΟ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΕΘΝΙΣΤΕΣ.

Αυτό κάνει ο Καρατζαφέρης και ο ΛΑΟΣ. Και το κάνει εδώ και 10 χρόνια απείρως καλύτερα από ότι το έκανε ο οποιοσδήποτε τα τελευταία 40 χρόνια. Αυτό είναι προτεραιότητα του (μας), και εκεί μετριέται η συνέπεια, η συνέχεια και η αποτελεσματικότητά του (μας).

Posted on Σάββατο, Μαρτίου 13, 2010 by Unknown

No comments

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Κανείς δεν μπορεί πια ν’ αρνηθεί την πολιτική πονηριά των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στον κυκεώνα της οικονομικής κρίσης και την πορνολαγνεία να φέρνουν στην βουλή το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια. Στα βουβά, με την αλαλία των ΜΜΕ να προδίδει την σύμπλευσή τους με την εξουσία. Την ίδια στιγμή, οι μόνοι που τολμούν να ορθώσουν τη φωνή τους προσάγονται, δέχονται επιθέσεις από παρακρατικούς μηχανισμούς, στοχοποιούνται ή – όπως στην δική μου περίπτωση – βρίσκονται στη φυλακή. Είναι αποφασισμένοι να κάνουν οτιδήποτε χρειασθεί για να ικανοποιήσουν τους αφέντες τους. Αυτούς που ονειρεύονται έναν κόσμο γκρίζο, δίχως διακριτά έθνη, δίχως ήθη και έθιμα, χωρίς θρησκεία. Είναι μαριονέτες, που κινούνται όπως τις προστάζουν.

Δεν μπορούν όμως να πείσουν τους Έλληνες και αντικατοπτρίζεται ο φόβος στις μεθόδους τους. Ξέρουν ότι στηρίζονται σε πήλινα πόδια. Ότι είναι καθισμένοι πάνω σε πυριτιδαποθήκη. Την Τετάρτη, στις 7 το απόγευμα, στο Σύνταγμα, δίνεται η δυνατότητα σε όλους να αποτελέσουν μία σπίθα. Μία σπίθα που θα τους κάνει να καταλάβουν ότι υπάρχουν Έλληνες που αντιστέκονται. Έλληνες, που εκεί στο Σύνταγμα θα δράσουν ως εμπροσθοφυλακή ολόκληρου του ελληνικού λαού. Δυστυχώς, εγώ δεν θα μπορέσω να είμαι εκεί σωματικά, θα είμαι όμως πνευματικά, ψυχικά με όλη μου τη δύναμη. Και θα φωνάζω δίπλα σας.

Το σημαντικότερο όμως της αυριανής ημέρας δεν είναι το τι θα γίνει αύριο. Είναι το ότι θα τεκμηριωθεί ότι ένα κομμάτι του λαού αντιτίθεται. Θα αφήσουμε μία παρακαταθήκη για το μέλλον. Ό,τι και αν ψηφιστεί στη βουλή θα έχει υπονομευθεί. Στο Σύνταγμα, την Τετάρτη ξεκινά η αληθινή αντίσταση. Γι’ αυτό πρέπει να δώσουμε όλοι το παρών. Γιατί θα σπείρουμε τον σπόρο για το μέλλον.

Δημήτρης Παπαγεωργίου
Κορυδαλλός, 09/03/2010

Posted on Τρίτη, Μαρτίου 09, 2010 by Unknown

2 comments


Καλούνται όσοι δεν μήδισαν και δεν δειλιάζουν, να βρεθούμε μαζί έξω από τη Βουλή των Ελλήνων, την Τετάρτη 10 Μαρτίου, στις 7μμ, στην εκδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στο νομοσχέδιο παροχής ιθαγενείας στους λαθρομετανάστες το οποίο ψηφίζεται την Πέμπτη! Δεν κάνουμε βήμα πίσω! Να μη λείψει κανείς!

Posted on Τρίτη, Μαρτίου 09, 2010 by Unknown

No comments

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Η μόνη δικαιοσύνη είναι το σπαθί!.Πάψτε σαπιοδιδάσκαλοι και σαπιορήτορες, αναφορατζήδες με τα σάλια ξεφτυλίζετε τη Φυλή. Πάψτε παλιόγριες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια και πιάστε το σπαθί. Τα πάντα στη ζωή, η φύσις το λέει, κατακτιώνται με το σπαθί. Και έτσι είναι και μόνο έτσι πρέπει να είναι!

Περικλής Γιαννόπουλος

Posted on Κυριακή, Μαρτίου 07, 2010 by Unknown

1 comment

Ο Αντρέι Βλάσωφ, Ρώσος χαρισματικός ηγέτης και στρατηγός, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άμυνα της Μόσχας και θεωρείτο από τους πιο αξιόλογους στρατηγούς του Κόκκινου Στρατού. Συνελήφθη τελικώς από τους Γερμανούς, αλλά κατά την αιχμαλωσία του, τους έπεισε ότι μπορούσε να κάνει πολλούς συναδέλφους του να λιποτακτήσουν, καθώς και να οργανώσει τις διάσπαρτες μονάδες των Osstruppen, υπό κοινή διοίκηση.

Οι Γερμανοί, πείστηκαν για τα αντικομμουνιστικά του φρονήματα και του έδωσαν την ευκαιρία που ζήτησε. Πράγματι, κατόπιν προτροπής του και έπειτα από επιτυχημένες ψυχολογικές και προπαγανδιστικές επιχειρήσεις, χιλιάδες Ρώσοι άλλαξαν στρατόπεδο (ανάμεσά τους και 7 στρατηγοί). Στόχος του ήταν να δημιουργήσει μια στρατιά από εθνικιστές που θα τερμάτιζαν την εξουσία του Στάλιν, "επανιδρύοντας" το Σοβιετικό κράτος.

Όμως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του, το κίνημά του ήταν θνησιγενές. Διότι οι Γερμανοί δεν ήταν διατεθειμένοι να ρισκάρουν την ύπαρξη ενός πολυάριθμου, συμπαγούς και υπό κοινή διοίκηση, ρωσικού σχηματισμού που ανά πάσα στιγμή μπορούσε να στραφεί εναντίον τους. Εξάλλου, ο ίδιος ο Βλάσωφ χαρακτήρισε τους Γερμανούς "επισκέπτες στην Ρωσία", κάτι που δεν χαροποίησε ιδιαίτερα τον Α. Χίτλερ που ήταν πεπεισμένος ότι αν ποτέ ο Βλάσωφ όντως ανέτρεπε τον Στάλιν, θα επιδίωκε άμεσα την εκδίωξη των Γερμανών από την Ρωσία. Έπειτα, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των Σοβιετικών εθελοντών, ήταν εθνικώς μη-Ρώσοι, έβλεπαν τον Βλάσωφ ως τον επόμενο Στάλιν και τον κατηγόρησαν ότι προσπαθούσε να "καπελώσει" τους αγώνες τους.

Σε κάθε περίπτωση, το δημιούργημά του, ο "Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός" (R.O.A.,μετέπειτα K.O.N.R.) ήταν η μέγιστη διοικητική αυτονομία που δόθηκε στα "Ανατολικά Τάγματα" αν και ουδέποτε άσκησε ουσιαστικό έλεγχο σε αυτά. Το σήμα του "ενοποιημένου" ROA, που με υπερηφάνεια φόραγαν στις στολές τους οι εθνικιστές του Βλάσωφ, είχε περισσότερο συμβολική, παρά ουσιαστική διοικητική σημασία. Όταν επιτέλους επετράπηκε στον Βλάσωφ η ενιαία διοίκηση των Ρώσων λιποτακτών, ήταν ήδη πολύ αργά. Ο Βλάσωφ κρεμάστηκε από τους Σοβιετικούς, το 1962.

πηγή: Περιοδικό Patria

Posted on Κυριακή, Μαρτίου 07, 2010 by Unknown

No comments