Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010


Η μάχη για την προεδρία της ΟΝΝΕΔ είναι γεγονός καθώς ήδη έχουν ξεχωρίσει οι διεκδικητές της καρέκλας του προέδρου της μεγαλύτερης πολιτικής νεολαίας στην Ελλάδα.

Ένας από τους διεκδικητές είναι και ο Βασίλης Φοίβος Αξιώτης. Είναι ο νεότερος και ο πιο πολλά υποσχόμενος αφού με την παρουσία του φαίνεται να μπαίνει σφήνα στις υποψηφιότητες των άλλων δελφίνων. Ο Βασίλης - Φοίβος Αξιώτης γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1985 στην Αθήνα. Είναι Πολιτικός Μηχανικός και απόφοιτος Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Μιλάει Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Με δημοσιεύματα σε εφημερίδες και ομιλίες ανά την Ελλάδα, προσπαθεί να πετύχει το στόχο που για πολλούς φαντάζει ακατόρθωτος. Να ανέβει τα σκαλιά της ιεραρχίας και να γίνει ο Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ.

Δεν θα σχολιάσουμε ούτε τους άλλους υποψηφίους ούτε την πολιτική τους ταυτότητα μέσα από τα γραφεία πρώην υπουργών και κομματικών παραγόντων. Θα σταθούμε μόνο στο γεγονός ότι ένας 25αρης μέσα από τα σπλάχνα της Νεολαίας, δίνει τον αγώνα του με μόνο όπλο τις ιδέες του..

Καλή τύχη Βασίλη-Φοίβο Αξιώτη!

Posted on Κυριακή, Φεβρουαρίου 28, 2010 by Unknown

4 comments

Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον την φαρσοκωμωδία που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας το τελευταίο διάστημα και απορώ! Είναι πραγματικά τραγικό να βλέπεις την κυβέρνηση της χώρας σου να υπονομεύει την πατρίδα την οποία υποτίθεται διοικεί και να βρίσκει ως άλλοθι τα λάθη των προηγούμενων.

Η εκλογή Παπανδρέου ήταν σίγουρο ότι θα έφερνε αλλαγές στην διακυβέρνηση της χώρας. Παρόλα αυτά, έχουν περάσει ήδη 5 μήνες, έχουν αλλάξει άρδην τα οικονομικά πλάνα και δεδομένα κι ακόμα ακούμε για μέτρα και θυσίες! Κανένα μέτρο και καμία αλλαγή δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα, χάνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο για την αποπληρωμή τεράστιων χρεών. Ο λόγος είναι η μικροκομματική σκοπιμότητα του Γιώργου Παπανδρέου ο οποίος ψάχνει τον αποδιοπομπαίο τράγο για να φορτώσει τα δικά του αδιέξοδα. Στην αρχή χρησιμοποιήθηκε το γνωστό τσιτάτο "για όλα φταίει ο Καραμανλής και τα μαγειρέματα Αλογοσκούφη" αλλά κάπου στου δρόμου τα μισά διαφάνηκε ότι δεν τους παίρνει αφού έβγαιναν στο προσκήνιο μαγειρέματα του 2001 με την Goldman Sachs. Τώρα βρέθηκε ένα εξίσου εύκολο θύμα "για όλα φταίνε οι κακοί Γερμανοί", προβαίνοντας μάλιστα και σε φοβερές δηλώσεις περι αποζημιώσεων και απογόνων του Χίτλερ, λες και την Γερμανία δεν την έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ!

Την ίδια ώρα, η Αξιωματική αντιπολίτευση του Αντ. Σαμαρά κινείται σε πολύ υποτονικούς ρυθμούς καθώς ο νέος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει απ' ο,τι φαινεται ξεκαθαρίσει πως θα κινηθεί. Τα βαρίδια του παρελθόντος τον ακολουθούν κατά πόδας καθώς αυτά τον στήριξαν προκειμένου να κερδίσει τη μάχη της διαδοχής. Έτσι, αναγκάζεται να γυρίσει πίσω το κεφάλι και να στηρίξει τον μέχρι πρότινος πρωθυπουργό της χώρας και για πολλούς υπαίτιο των σημερινών προβλημάτων. Αυτή η τακτική σίγουρα δεν αφήνει πολλά περιθώρια κινήσεων και αλλαγών. Επιπλέον, το παιχνίδι τακτικής που ακολουθεί ο Γ. Καρατζαφέρης από τα δεξιά του, αναγκάζει τον Αντ. Σαμαρά να ανεβάζει τους τόνους σε σημείο που να θεωρείται ουρά του ΛΑ.Ο.Σ. αφού τρέχει πίσω από τις εξελίξεις και τους βερμπαλισμούς του προέδρου Γ. Καρατζαφέρη (βλέπε πολεμικές αποζημιώσεις Γερμανίας).

Η Αριστερά σε αυτή την τεράστια ευκαιρία που τις δίνεται να αποδείξει ότι είναι δίπλα στον απλό Έλληνα εργαζόμενο, αναλώνεται στην πάγια συνθηματολογία του "ΟΧΙ" χωρίς καμία ρεαλιστικού τύπου πρόταση. Με την τακτική αυτή είναι βέβαιο πως θα συνεχίσει να πλέει σε αβαθή ύδατα διατηρώντας επάξια το ρόλο της απλής διαμαρτυρίας.

Τέλος, αξίζει προσοχής η στάση του Γ. Καρατζαφέρη ο οποίος φαίνεται πως στην προσπάθειά του να καταστεί υπεύθυνος συνομιλητής της κυβέρνησης, σπρώχνει την ατζέντα ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην οικονομία καταθέτοντας προτάσεις που φαίνεται πως έχουν συζητηθεί και στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Δεν είναι τυχαίο πως ο Παπανδρέου προσπαθεί να βάλει μπροστά το ΛΑ.Ο.Σ. και να συνομιλήσει μαζί του, προφανώς για λόγους τακτικής αφού έτσι θα δοθεί σαφές μήνυμα στην πολυκατοικία ότι τα κλειδιά της διαχείρισης τα κρατάει ο συνονόματος του πρωθυπουργού. Κανείς δεν ξέρει που μπορεί να καταλήξει αυτή η ανταλλαγή απόψεων και το συναινετικό κλίμα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οδεύουμε προς τα βράχια χωρίς τιμονιέρη και ικανό πλήρωμα!

Posted on Κυριακή, Φεβρουαρίου 28, 2010 by Unknown

No comments

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Πάντοτε με ενοχλούσε η ιδεολογική τοποθέτηση σε Δεξιά ή Αριστερά. Ίσως γιατί ήταν πολύ ντεμοντέ κάποτε να είσαι δεξιός. Σήμαινε ο,τι πιο συντηρητικό και παλιομοδίτικο υπάρχει και μια φύση αντιδραστική όπως εγώ, δεν θα μπορούσε να συμβιβαστεί με ένα ξερό "Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια" με τη φωτογραφία του Γιώργη Παπαδόπουλου κρυμμένη στην κασέλα της γιαγιάς.

Ίσως κάποιοι να νιώθουν άσχημα με την παραπάνω εικόνα, αλλά κακά τα ψέμματα, οι περισσότεροι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως Δεξιοί έχουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Κι αυτή η κουλτούρα που σταματά στην μεταπολιτευτική γενιά του γέρου Καραμανλή δεν έχει αλλάξει σε καμία περίπτωση σήμερα. Οι λεγόμενοι νεοφιλελεύθεροι μετρούν τους υποστηρικτές τους στα δάκτυλα του ενός χεριού καθώς η βάση του λεγόμενου Δεξιού χώρου χαρακτηρίζεται από άλλα στοιχεία: έντονη φιλοπατρία στα όρια του εθνικισμού, επιλέγει την τάξη και ασφάλεια, ευαίσθητη σε θέματα ηθικής και έντονα λαϊκή. Έτσι, κάθε φορά που βλέπουμε έναν πολιτικό της Δεξιάς να θέλει να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του χώρου του, συνήθως ανεβάζει τους τόνους στα εθνικά θέματα, στα θέματα ασφαλείας και ηθικής τάξης (βλέπε σκάνδαλα) ενώ τα βάζει πολλές φορές με τους έχοντες.

Τα παραπάνω χαρακτήριζαν έντονα την Νέα Δημοκρατία και την χαρακτηρίζουν, εάν εξαιρέσουμε κάποιες μετατοπίσεις προς το κέντρο των τελευταίων χρόνων, χωρίς βέβαια να μειώσουν την σημασία των παλιών πατροπαράδοτων αξιών για τους αρχηγούς της. Όσο κι αν κάποιοι την αποφεύγουν σαν χώρο, στην ουσία αυτό είναι το γήπεδο που πατάνε κάθε φορά που επιχειρηματολογούν. Όροι όπως Κεντροδεξιά ή Φιλελεύθερη παράταξη σαν στόχο έχουν την προσέλκυση μερίδας κεντρώων ψηφοφόρων οι οποίοι δεν θα άντεχαν ποτέ να χαρακτηρίστούν σκέτο Δεξιοί. Και η σημασία των λέξεων παίζει πολύ μεγάλο ρόλο.

Συνθήματα
Τα συνθήματα, μια έκφανση της πολιτικής ζωής του τόπου, παρουσιάζουν μια μονότονη επανάληψη στο χώρο της Δεξιάς. Από την Μεταπολίτευση και δώθε ακούγονται οι ίδιες πάνω κάτω συνθηματολογίες ενώ πολλές φορές γίναμε μάρτυρες οικειοποίησης συνθημάτων της αντίθετης πλευράς ("εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι ο μόνος δρόμος είναι Καραμανλής και πάλι"). Είναι δεδομένο πως η Δεξιά διανόηση δεν υπήρξε ποτέ διακριτή. Εκτός από τους αμερικανοσπουδαγμένους πολιτικούς της φιλελεύθερης σχολής, οι οποίοι με επαγγελματισμό ακολουθούν την πεπατημένη, οι καθηγητές και οι πολιτικοί επιστήμονες απουσίασαν από την παραγωγή νέων θέσεων και ιδεών. Έτσι, οι δεξιές πολιτικές παρέμειναν απολιθώματα του παρελθόντος με τους ηγέτες της να κατηγορούν την αντίθετη πλευρά και να κινούνται στο επίπεδο της ηθικής αλλαγής (κάθαρση, σεμνά και ταπεινά).

Οι λόγοι οπισθοδρόμησης

Οι αιτίες αυτής της οπισθοδρόμησης χωρίζονται σε δομικές και ιστορικές. Από τη μια μεριά οι δομικές αρχές της Δεξιάς παρατάξεως την έκαναν από μόνη της περιχαρακωμένη και άκαμπτη αφού η ελαστικότητα πληρώνεται ακριβά από τη βάση. Την ώρα λοιπόν που η Κεντροαριστερά στη χώρα μας βρήκε άμεσα διεξόδους μέσα από νέες μορφές πολιτικής που παρουσιάζονταν στο προσκήνιο, η Δεξιά έκανε χρόνια ολόκληρα μέχρι να φτάσει στο σημείο να περιμένει το σάπιο μήλο να πέσει από το δέντρο της εξουσίας και να αναλάβει τα ηνία του τόπου.

Απ' την άλλη μεριά, ιστορικά αν το πάρει κανείς θα γίνει μάρτυρας πολλών σημείων και τεράτων τόσο πριν τον Εμφύλιο όσο και μετά. Πάντοτε η Δεξιά στην χώρα μας έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξουσία, πλάι στον απόλυτο μονάρχη. Δεν χαρακτηρίστηκε επιτυχής η διακυβέρνησή της αφού δεν υπήρξε ποτέ σαφές ιδεολογικό στίγμα πέρα από την υποταγή στον Βασιλέα, στην Προστάτιδα δύναμη και τον σφοδρό αντικομμουνισμό. Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι φυσικά θετικά, αφού δεν παράγουν ιδέες παρά μόνο αμύνονται έναντι των άλλων ιδεολογιών.

Τα πλεονεκτήματα του παρελθόντος χάθηκαν γρήγορα, συμπαρασύροντας και τις όποιες ελπίδες για μεταγενέστερη επικράτηση. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα, όπου ο Έλληνας ντρέπεται να δηλώσει Δεξιός και η έννοια της Δεξιάς παραμένει αρνητική στα αυτιά των περισσοτέρων. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή οι αγκυλώσεις του παρελθόντος να ξεπεραστούν!

Posted on Τετάρτη, Φεβρουαρίου 24, 2010 by Unknown

No comments

Το video της Παραπολιτικής τα λέει όλα. Λυπάμαι Αλέκο Αλαβάνο, αλλά μόνος σου αποκαλύπτεσαι και παρουσιάζεις το πραγματικό σου πρόσωπο. Δεν χαϊδεύεις μόνο τα αυτιά αλλά πολύ χαμηλότερα σημεία των Αντιεξουσιαστών..


Posted on Τετάρτη, Φεβρουαρίου 24, 2010 by Unknown

No comments

του Παναγιώτη Ήφαιστου

Η Αφροδίτη της Μήλου περιτυλιγμένη από την γαλανόλευκη και το δάκτυλο να κάνει την γνωστή χειρονομία. "Απατεώνες στην Ευρω-οικογένεια", είναι ο τίτλος. Ακόμη μια ψηφίδα στο πάζλ της κρίσης της ΟΝΕ. Ακούοντας τις ειδήσεις πρόσεξα μια αδικαιολόγητη υπεραντίδραση, ακόμη και του προέδρου της ελληνικής Βουλής.

Ως αναλυτή της ΕΕ το γεγονός αυτό δεν μου προξενεί την παραμικρή εντύπωση. Σε κοντά δέκα βιβλία έχω εξηγήσει επανειλημμένα ότι η Πολιτική Ενωση της Ευρώπης απαιτεί ευρωπαϊκή ανθρωπολογία κάτι που όχι μόνο δεν συμβαίνει αλλά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Δηλαδή, ο καθείς αναπτύσσει την δική του εθνική κοσμοθεωρία και τις δικές του συμβατές με αυτές ηθικοκανονιστικές δομές. «Οι ίδιες οι κοινωνίες των κρατών-μελών», υποστήριξα στο 6 κεφάλαιο του βιβλίου Κοσμοθεωρία των Εθνών, «όρισαν και οριοθέτησαν τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της ΕΕ: Η Ευ­ρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ένα διεθνιστικό εγχείρημα. Είναι αντί­θετα ένα πρότυπο εθνοκρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος, το οποίο ορίζεται, προσανατολίζεται και μετασχηματίζεται διακυ­βερνητικά. Εξ αντικειμένου, η υπερεθνική ανθρωπολογία είναι μηδενική, δηλαδή δεν υπάρχει μία ευρωπαϊκή κοινωνική οντότη­τα, αλλά τόσες όσα και τα κράτη-μέλη και τόσες εθνικές κοσμο­θεωρίες όσα και τα έθνη. Η ανθρωπολογική ετερότητα των εθνι­κών κοινωνιών βαθαίνει ολοένα και περισσότερο αναδεικνύοντας ολοένα και εντονότερα τα εθνοκρατοκεντρικά χαρακτηριστικά του εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». … «Οι βαθύτατα εμπεδωμένες ιδιότητες της εθνοκρατοκεντρικά δομημένης ΕΕ επιτάσσουν αυστηρό έλεγχο των υπερεθνικών ορ­γάνων και μηδενικές ανεξάρτητες δικαιοδοσίες για τα τελευταία. Επιπλέον, αποτελεσματική ευρωπαϊκή διακυβέρνηση, η οποία διαφυλάττει στοιχειωδώς τη δημοκρατική τάξη, επιτάσσει εξορ­θολογισμό των διακυβερνητικών αποφάσεων και συνάμα εξορ­θολογισμό της δημοκρατίας στο επίπεδο των κρατών-μελών.»… «Ακόμη και το παραμικρό παραστράτημα προς ανεξαρτησία των υπερεθνικών οργάνων είναι αυτοκτονικός πολιτικός ανορ­θολογισμός και πολιτική ανωμαλία. Μόνο παρωχημένα ιδεο­λογήματα θα μπορούσαν να υποστηρίζουν τέτοιες πολιτικές εκτροπές, που αναπόδραστα οδηγούν σε κατεξουσιασμό, ανα­ποτελεσματικότητα και βραδύκαυστη εκκόλαψη δεσποτικών αξιώσεων. Οι οντολογικές ιδιότητες της ΕΕ επιτάσσουν ότι είτε η Ευρώπη θα είναι εθνοκρατοκεντρικά οργανωμένη σύμφωνα με τις κοινωνικές της προϋποθέσεις είτε θα διολισθαίνει άλλοτε αργά και άλλοτε ταχύρυθμα στη σύγχυση και στην αδυναμία. Η διολίσθηση σε πολιτικό ανορθολογισμό και η διεύρυνση της απόστασης της εξουσίας από την κοινωνία προκαλεί, επιπλέον, τάσεις προς λαϊκισμό»… «Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα, που θέτουν τυχόν ανορθολο­γικοί υλιστικοί βηματισμοί που παραγνωρίζουν τον εθνοκρατο­κεντρικό χαρακτήρα της ΕΕ, είναι ο τρόπος που επηρεάζουν τη δύσκολη σχοινοβασία των ευρωπαϊκών κρατών στο πεδίο των πολιτικοστρατηγικών εξελίξεων, που αφορούν τόσο ζητήματα πλανητικής κατανομής ισχύος και συμφερόντων όσο και ενδο­ευρωπαϊκά διλήμματα ασφαλείας μεταξύ των μεγάλων δυνάμε­ων της Ευρώπης.

Συνδυασμός μιας κατάστασης προχωρημένου μεταμοντέρνου ροκανίσματος των ανθρωπολογικών προϋποθέ­σεων και μιας πολιτικοδιπλωματικής ή οικονομικής κρίσης μπο­ρεί να προκαλέσει μεγάλες πολιτικές ταλαντεύσεις ή και πολύ περισσότερα. Όσοι μελέτησαν χωρίς διαστρεβλωτικούς φακούς την περίοδο από το 1945 μέχρι τις μέρες μας θεμελίωσαν ότι τέ­τοιες οριακές καταστάσεις ήταν πολύ συχνές». … «Σίγουρα, υπάρχουν διαβρώσεις του ευρωπαϊκού διακρατικού ορθολογισμού. Προσθέτουμε ότι αν υπάρχει κάποιος λόγος για να χρηματοδοτούνται μελέτες για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και για να δεσμεύονται δημόσιοι πόροι για πανεπιστημιακά τμήματα διεθνών σπουδών, είναι η διεξαγωγή βασανιστικών εμπειρικών μελετών, που θα καταδεικνύει από τη μία πλευρά τις οντολογικές ιδιότητες της ΕΕ και από την άλλη τα διεθνιστικά ελαττώματα και ελλείμματα των Κοινοτικών θεσμών καθώς και του τρόπου με τον οποίο θίγονται τα εθνικά συμφέροντα των μελών».

Το πόσο διεστραμμένη –οικονομικά, πολιτικά και ανθρωπολογικά– είναι η ΟΝΕ το υποστήριξα ξανά και ξανά σε πολλές μονογραφίες μου για να εισπράξω ύβρεις. Σταματώ όμως εδώ και αφιερώνω την εκτροχιασμένη Αφροδίτη της Μήλου σε όσους πίστεψαν ότι μέσα από θεσμούς θα δημιουργήσουν ευρωπαϊκή ανθρωπολογία, ευρωπαϊκό πατριωτισμό και κατάργηση των εθνών της Ευρώπης. Η εξωπραγματική δημόσια σφαίρα τους δακτυλοδείχνεται από την ευρωεκτροχιασμένη Αφροδίτη της Μήλου. Όσον με αφορά ούτε θα έριχνα μια ματιά σε τέτοια αίσχη αν δεν είχαμε εξέγερση ακόμη και του προέδρου της Ελληνικής Βουλής. Θα δουν πολλά τέτοια ακόμη οι Ευρωπαίοι αν αφήσουν κάποιους ιδεολογικά κολλημένους να επηρεάζουν τις αποφάσεις. Ο οικονομικοπολιικός ανορθολογισμός θα φέρει πολύ χειρότερα αν δεν υπάρξει εθνοκρατοκεντρικός εξορθολογισμός της ΕΕ, ενός κατά τα άλλα ορθά κινούμενου διακρατικού εγχειρήματος.

πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Posted on Τετάρτη, Φεβρουαρίου 24, 2010 by Unknown

No comments

Tου Σταυρου Λυγερου

Η εικόνα των στελεχών της Ν. Δ. να χειροκροτούν μαζικά προχθές τον Κ. Καραμανλή είναι κραυγαλέα απόδειξη πολιτικής υπανάπτυξης. Η Ν. Δ. δεν είναι οργάνωση φανατικών. Είναι κόμμα εξουσίας. Θα είχε ενδιαφέρον κάποιος από τους χειροκροτητές να εξηγήσει το λόγο για τον οποίον ο προηγούμενος πρωθυπουργός δικαιούται τον έπαινο.

Ο Κ. Καραμανλής παρέλαβε μια προβληματική οικονομία. Αντί να την ανατάξει, την οδήγησε στο χείλος της χρεοκοπίας. Οι ευθύνες του είναι πολιτικές, αλλά είναι και συντριπτικές. Και δεν μειώνονται από το γεγονός ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου χειρίστηκε τη δημοσιονομική βόμβα σαν μαθητευόμενος μάγος.

Αντί για χειροκρότημα στον Κ. Καραμανλή θα άρμοζε η δημόσια αποδοκιμασία και μάλιστα από τα στελέχη της Ν. Δ. Αυτό, όμως, θα μπορούσε να συμβεί σε ένα κόμμα, που αφ’ ενός έχει συναίσθηση των ευθυνών του έναντι της κοινωνίας και αφ’ ετέρου έχει ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης. Τόσο η Ν. Δ. όσο και (με διαφορετικό τρόπο) το ΠΑΣΟΚ, όμως, έχουν πάψει να είναι ζωντανοί πολιτικοί οργανισμοί. Εχουν εκφυλιστεί σε μηχανισμούς νομής της εξουσίας.

Τα στελέχη τους είναι εν ενεργεία ή εν αναμονή κρατικοί αξιωματούχοι, ή παράγοντες, που επωφελούνται ή αναμένουν να επωφεληθούν από την κομματική τους ιδιότητα. Το χειροκρότημά τους προς τον Κ. Καραμανλή είναι μια αταβιστική εκδήλωση απολίτικων οπαδών και ταυτοχρόνως πονηρών «υπαλλήλων» προς τον παλιό «αφέντη», προς το όνομα και τη δυναστεία.

Η κοινωνική βάση της Ν. Δ. ψήφισε για αρχηγό τον Αντ. Σαμαρά και επειδή δεν είχε ευθύνη για το πολιτικό έγκλημα, αφού στην κυβέρνηση συμμετείχε μόνο για μερικούς μήνες. Η εκλογή του αντανακλούσε τη συλλογική βούληση των κεντροδεξιών πολιτών για γύρισμα σελίδας. Εάν δεν είχε μεσολαβήσει, το ποσοστό της Ν. Δ. θα είχε καταβαραθρωθεί.

Το ζήτημα αυτό γίνεται επίκαιρο με την Εξεταστική Επιτροπή για την οικονομία. Η σύστασή της είναι περιττή, επειδή οι ευθύνες για το δημοσιονομικό κατάντημα είναι πολιτικές και όχι ποινικές. Η παραποίηση των στατιστικών στοιχείων μπορεί να είναι ποινικό αδίκημα, αλλά είναι κοινό μυστικό πως ήταν και αυτή προϊόν πολιτικής εντολής. Εκτός αυτού, υπάρχει και η πρόκληση εθνικής βλάβης.

Πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ την επικαλούνται για να τεκμηριώσουν τη διαφωνία τους, αλλά ο Γ. Παπανδρέου θα τη συστήσει επειδή πιστεύει ότι έχει μόνο να κερδίσει. Εάν ο Αντ. Σαμαράς γίνει απολογητής της κυβέρνησης Καραμανλή θα εξουδετερωθεί πολιτικά. Εάν, αντιθέτως, διαχωρίσει τη θέση του, στο Μαξίμου ελπίζουν ότι θα προκληθεί ρήγμα στη Ν. Δ. Με άλλα λόγια, μονά - ζυγά κερδισμένοι.

Το καθήκον του Αντ. Σαμαρά δεν είναι να καλύψει πολιτικά τον Κ. Καραμανλή, αλλά να καταστήσει τη Ν. Δ. αξιόπιστο κόμμα. Οχι μόνον επειδή δεν έλαβε κανένα «δαχτυλίδι» και ως εκ τούτου δεν χρωστάει, αλλά και επειδή προϋπόθεση για να αποκτήσει η αξιωματική αντιπολίτευση αξιόπιστο λόγο είναι να κάνει την αυτοκριτική της γι’ αυτό που όλη σχεδόν η κοινωνία τής καταλογίζει.

πηγή: citypress-gr

Posted on Τετάρτη, Φεβρουαρίου 24, 2010 by Unknown

1 comment

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Κίνηση πολιτών του 6ου διαμερίσματος του Δήμου Αθηναίων

Συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής την Τετάρτη 24/2/2010 στις 7 μ.μ.

Αγαπητέ συμπολίτη,

Είμαστε ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων που κατοικούμε γύρω από την πλατεία Αμερικής, στην Κυψέλη και γενικότερα στις περιοχές του 6ου διαμερίσματος που όπως φαίνεται έχει σχεδιαστεί από τους κυβερνώντες μας να αλωθεί, να χάσει την ελληνική ταυτότητά του από λαθρομετανάστες κάθε εθνικότητας που συρρέουν ανεξέλεγκτα κατά χιλιάδες την τελευταία δεκαετία.

Η κεντρική λεωφόρος της περιοχής μας, η οδός Πατησίων με θέα τον Παρθενώνα μας, οι πλατείες μας , οι δρόμοι μας έχουν μετατραπεί από παράνομους εμπόρους σε ένα υπαίθριο παζάρι, κάκιστης αισθητικής.

Εκατοντάδες προκλητικοί Ασιάτες, Αφρικανοί, Πακιστανοί απλώνουν τα σεντόνια τους έξω από τα καταστήματά μας που κλείνουν το ένα μετά το άλλο.

Στη θέση τους ανοίγουν λαθρομετανάστες καταστήματα, οι περισσότεροι χωρίς άδειες που τις περισσότερες φορές πίσω από τη νόμιμη ταμπέλα κρύβονται προσφιλείς τους παράνομες δραστηριότητες (ναρκωτικά, πορνεία), διανυκτερεύοντας όλη τη νύχτα.

Ολόκληρο το 6ο διαμέρισμα είναι πλέον ένα γκέτο από αμέτρητους και μη καταγεγραμμένους λαθρομετανάστες που κατουρούν και αφοδεύουν όπου βρουν , στις πλατείες μας, στις πόρτες μας και ενοχλούν σεξουαλικά τις γυναίκες. Τίθεται σοβαρότατος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Κάθε δρόμος μας, κάθε πλατεία μας, είναι δικό τους σημείο αναφοράς.

Εμείς παρακολουθούμε ανήμποροι αυτό το οικτρό θέαμα της πλήρους απαξίωσης της κάθε γειτονιάς μας μη έχοντας συμπαράσταση από κανένα φορέα της πολιτείας.

Τα ακίνητα μας πωλούνται για ένα κομμάτι ψωμί, βιώνουμε απεγνωσμένοι την καθημερινότητά μας, απογοητευμένοι για το μέλλον.

Έχει άραγε τέτοια δικαιώματα μια Προεδρευόμενη Δημοκρατία, να φέρνει δηλαδή την πλήρη καταστροφή σε συνοικίες του 6ου διαμερίσματος και την απόγνωση στους κατοίκους της;

Η επιστέγαση όλων των προηγούμενων υπαρχόντων προβλημάτων (συγκοινωνιακό, νέφος, τσιμεντοποίηση, έλλειψη πρασίνου), ήταν η πλήρης γκετοποίηση της περιοχής μας. Δυστυχώς δεκάδες πολιτιστικοί φορείς ψυχορραγούν στις γειτονιές μας, θέατρα, πνευματικά κέντρα κλπ. λόγω μη προσέλευσης κόσμου στις τριτοκοσμικές γειτονιές μας που τα μαχαίρια βγαίνουν τόσο εύκολα !

ΦΤΑΝΕΙ ΟΜΩΣ ΠΙΑ είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε πέρα από τις επιθέσεις που δεχόμαστε ότι είμαστε ρατσιστές και φασίστες.

ΦΤΑΝΟΥΝ οι υποσχέσεις και οι φθηνές δικαιολογίες.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την άμεση απογκετοποίηση της περιοχής μας , με την καταγραφή των αλλοδαπών και τον καταμερισμό τους ισομερώς σε όλα τα διαμερίσματα του Δήμου & ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ των Ελλήνων που δυστυχώς για το κέρδος νοικιάζουν τα διαμερίσματα και τις υπόγειες αποθήκες τους αλλάζοντας χρήση, σε 20 και 30 άτομα.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τον τερματισμό της παράνομης κατάληψης της Δημοτικής αγοράς Κυψέλης & την αξιοποίηση της από το Δήμο

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την απόσυρση του αντισυνταγματικού λαθρομεταναστευτικού ν/σ & τη διενέργεια δημοψηφίσματος – Πολιτικά δικαιώματα μόνο σε Έλληνες πολίτες

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ για μια αξιοπρεπή ζωή στην πόλη μας!!!!!!


πηγή: Hellenic Revenge

Posted on Πέμπτη, Φεβρουαρίου 18, 2010 by Unknown

No comments

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

ΤΙΜΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ

Στις 17 Φεβρουαρίου του 1914 πάνω από 2000 Ιερολοχίτες, έχοντας επί κεφαλής τον Πρόεδρο Γεώργιο Ζωγράφο και τα μέλη της Κυβερνήσεως, τον Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο, τον Κορυτσάς Γερμανό, τον Βελλάς και Κονίτσης Σπυρίδωνα, τον Αλέξανδρο Καραπάνο, τον Ιωάννη Παρμενίδη και τον Δημήτριο Δούλη, κήρυξαν επίσημα την αυτονομία ολόκληρης της Βορείου Ηπείρου.

Ακολούθησε ο ένοπλος αγώνας των Βορειοηπειρωτών απέναντι στον Αλβανικό Στρατό κατοχής, απέναντι στα μεγάλα ξένα συμφέροντα και απέναντι στην αδιάφορη στάση της... επίσημης Ελλάδας. Και τα κατάφεραν με αίμα και θυσίες με αποτέλεσμα να οδηγήσουν τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής να παρέμβουν και να οδηγηθούμε στην ανακωχή της 24ης Απριλίου και την υπογραφή του πρωτοκόλλου της Κέρκυρας την στις 17 Μαίου που προβλέπει την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.

Πρωτόκολο που προέβλεπε τα παρακάτω:

* Η Βόρειος Ήπειρος αναγνωρίζεται ως Αυτόνομη Πολιτεία στα πλαίσια του αλβανικού κράτους.

* Αποστέλλει βουλευτές στο αλβανικό κοινοβούλιο.

* Η ελληνική καθίσταται επίσημη γλώσσα της Βορείου Ηπείρου (στη διοίκηση και τα σχολεία), ενώ η αλβανική θα διδάσκεται προαιρετικά.

* Η Βόρειος Ήπειρος θα διατηρεί δική της χωροφυλακή και δικά της δικαστήρια.


Ένα πρωτοκολο όμως που έμεινε ανενεργό και παραμένει και εως τις μέρες μας, παρατημένο και από την μάνα Ελλάδα, όπως παρατημένα από τον ακραίο Ελλαδιτισμό, παραμένουν όλα τα Εθνικά μας ζητήματα.

Αυτήν την ημέρα, της ανακήρυξης του Αυτονομιακού Αγώνα,τιμούν και θυμούνται καθε χρόνο οι αδερφοι μας Βορειοηπειρώτες.

Μαζί τους και φέτος οι ''Ανένταχτοι Πατριώτες'' ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του «Συλλόγου Βορειοηπειρωτών» τιμούν την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου στις 11 το μεσημέρι, βρισκόμενοι δίπλα τους στη δοξολογία στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καρύτση (πίσω από την πλατεία Κολοκοτρώνη) και στην πορεία που θα ακολουθήσει για την επίσημη κατάθεση Στεφάνου στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου.

Φέτος υπάρχει ένας λόγος παραπάνω να δώσουμε δυναμικό παρόν.
Το Εθνοκτόνο νομοσχέδιο για τη παροχή ιθαγένειας στους λαθρομετανάστες αφορά άμεσα τους Βορειοηπειρώτες καθώς η εξίσωση τους με τους Αλβανούς είναι για τον Αυτονομιακό Αγώνα τους ότι πιο προσβλητικό. Οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες εξισώνονται με τους ''Ελληνοποιημένους'' Αλβανούς.

Δεν το ανεχόμαστε και δεν θα το επιτρέψουμε.

«ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ»

πηγή: patriwtes.gr

Posted on Τετάρτη, Φεβρουαρίου 17, 2010 by Unknown

No comments

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Θα μπούμε κατευθείαν στο θέμα.

Η ζωή, συνήθως, αργεί να τιμωρήσει αλλά όταν γίνεται, αυτό συμβαίνει με απόλυτα σκληρό και δίκαιο τρόπο.

Η τιμωρία για έναν κακό εργοδότη δεν είναι να χάσει την επιχείρησή του. Η απόλυτη τιμωρία και ύστατη ταπείνωση για έναν κακό εργοδότη είναι να αναγκαστεί να εργαστεί ως υπάλληλος. Η τιμωρία για έναν άδικο πλούσιο άνθρωπο δεν είναι να φυλακιστεί. Η απόλυτη τιμωρία και ο απόλυτος βασανισμός είναι να δημευθεί η περιουσία του μέχρις εσωρούχων. Η τιμωρία για έναν κακό δικαστή δεν είναι να απολυθεί ή να υποβιβαστεί.

Η απόλυτη τιμωρία και η ολοκληρωτική εξαχρείωση για έναν κακό δικαστή είναι να δικαστεί. Είναι να κατεβεί από το έδρανο και να καθήσει στο εδώλιο. Είναι όταν από γάτα θα αναγκαστεί να παραστήσει το ποντίκι. Όταν θα κοιτάει μάταια την εικόνα του Χριστού που κρέμεται πάνω από το σβέρκο αυτού που πλέον τον δικάζει. Είναι όταν θα αισθανθεί όπως αισθάνεται ο γιατρός που διαγιγνώσκει στον εαυτό του μιαν ανίατη ασθένεια. Όπως ακριβώς ο γιατρός γνωρίζει όλες τις παραμέτρους της ασθένειας και όλες τις δυνατότητες της επιστήμης, όπως ακριβώς ο γιατρός βρίσκεται στο έσχατο σκαλοπάτι της απελπισίας και απόγνωσης, έτσι ακριβώς θα αισθανθείς και εσύ κακέ δικαστή καθισμένε στο εδώλιο. Θα βρεθείς σε απόγνωση γνωρίζοντας τι σημαίνει η παράβαση των επιταγών του νόμου και του Συντάγματος και γνωρίζοντας επιπλέον τι μπορεί να πάθεις από κάποιον που σε δικάζει όταν αυτός είναι αποφασισμένος.

Κάθε μέρα βιάζονται οι νόμοι και το Σύνταγμα. Κάθε μέρα επιτρέπετε στην Δικαστική Εξουσία να συνευρίσκεται με την Εκτελεστική και τη Νομοθετική. Κάθε μέρα πέφτετε όλο και πιο χαμηλά αλλά δεν αφήνετε και εμάς να σηκώσουμε κεφάλι.

Δεν περιμένουμε απλώς να μιλήσετε.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να καλέσετε στο γραφείο σας όλους τους επίορκους και να τους καταστήσετε σαφές ότι παρανομούν.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να αρνηθείτε να συμμορφωθείτε με νόμους που είναι αντίθετοι προς το Σύνταγμα.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να τοποθετηθείτε ΑΜΕΣΑ και ΑΜΕΣΩΣ:

Επί του κυοφορούμενου νομοσχεδίου περί απόδοσης ιθαγένειας σε μετανάστες.

Επί της επικείμενης διοικητικής αναδιάρθρωσης με το όνομα “Καλλικράτης”.

Επί της ύπαρξης και λειτουργίας των εταιρειών δημοσκοπήσεων.

Επί των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων.

Επί του νόμου περί ευθύνης υπουργών.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΛΗΡΩΝΕΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΣΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ, ΣΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΙ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ, ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΣΥΛΙΑ.

Το προείπαμε. Η απόλυτη τιμωρία και η ολοκληρωτική εξαχρείωση για έναν κακό δικαστή είναι να δικαστεί. Αλλά σε περίπτωση έκρυθμης κατάστασης, ποιος μπορεί να σας το εγγυηθεί;

Στο χέρι σας είναι:

Ή γίνεστε Τερτσέτηδες ή… σας κάνουμε Τσαουσκέσκηδες.

πηγή: Το Κομματόσκυλο

Posted on Τρίτη, Φεβρουαρίου 16, 2010 by Unknown

No comments

Υπάρχει ένα ερώτημα που είναι ανεξάρτητο από το αν η Ελλάδα έχει πτωχεύσει. Το ερώτημα είναι αν θα πρέπει να κάνουμε στάση πληρωμών, ακόμα και αν θεωρητικά μπορούμε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας.

Μπορεί οι δηλώσεις από την ΕΕ τον τελευταίο καιρό να είναι καθησυχαστικές όσον αφορά το αν η Ελλάδα θα καταφέρει να τα βγάλει πέρα μόνη της, αλλά η κλιμάκωση των spreads και η πτώση των ελληνικών ομολόγων δείχνουν ότι οι αγορές δεν έχουν πεισθεί. Το 13% έλλειμμα είναι πολύ μεγάλο για να πειστούν οι αγορές ότι μπορεί να μειωθεί στο 3% σε 2-3 χρόνια. Επιπλέον, το χρέος συντηρητικά το 2010 θα φτάσει το 120% του ΑΕΠ (αν δεν είναι ήδη εκεί).

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι το Σχέδιο Σταθερότητας της κυβέρνησης εκτελεστεί στο ακέραιο, το καλύτερο που μπορούμε νε περιμένουμε είναι πολλά χρόνια μηδενικής ανάπτυξης. Ο λόγος είναι ότι οι ελλειμματικοί προϋπολογισμοί σε συνδυασμό με το έλλειμμα στις τρέχουσες συναλλαγές θέλουν πολλές θυσίες για να επανέρθουν στο αρχικό σημείο. Υπολογίζεται ότι η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας έχει μειωθεί, τουλάχιστον κατά 30% από τότε που ενταχτήκαμε στη ζώνη του ευρώ. Πολλοί κάνουν λόγο για το ότι οι μισθοί θα πρέπει να μειωθούν σύμφωνα με αυτό το ποσοστό για να μπορεί η Ελλάδα να ανακτήσει μόνο ένα μέρος της χαμένης ανταγωνιστικότητας.

Το έλλειμμα που θα αναγκαστεί (με τον έναν η τον άλλο τρόπο) να μειώσει η κυβέρνηση, επίσης, θα επιφέρει μια δυσανάλογη μείωση του ΑΕΠ. Αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση μειώσει το έλλειμμα κατά 10%, τότε θα πρέπει να αναμένουμε τουλάχιστον μια ανάλογη μείωση του ΑΕΠ. Αυτή η βίαιη προσαρμογή δεν είναι συνταγή για αύξηση των κρατικών εσόδων. Αντιθέτως, τα κρατικά έσοδα θα συνεχίσουν να μειώνονται αντί να αυξάνονται. Από την άλλη πλευρά, αν δεν κάνει τίποτα, δεν είναι καθόλου δύσκολο να δούμε το χρέος να φτάνει στο 150% του ΑΕΠ σε μερικά μόνο χρόνια από τώρα. Η αλήθεια είναι, δυστυχώς, ότι έχουμε φτάσει σε σημείο όπου δεν υπάρχουν λύσεις. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα - ό,τι και να κάνει η ελληνική κυβέρνηση.

Η συνταγή της ήπιας προσαρμογής που πρεσβεύει το Σχέδιο Σταθερότητας δε θα μας οδηγήσει πουθενά. Αν δεν παρθούν τολμηρές αποφάσεις, τότε μάλλον θα βρεθούμε και πάλι στο σημείο που είμαστε σήμερα σε πολύ σύντομο διάστημα. Η όποια βοήθεια από την ΕΕ ή το ΔΝΤ δε θα αποφέρει κανένα όφελος μακροπρόθεσμα, διότι απλά δε θα έχουμε κάνει τις διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούνται. Όμως, ούτε η ελληνική κοινωνία είναι προετοιμασμένη για τις δύσκολες αποφάσεις που πρέπει να παρθούν. Αν η κυβέρνηση δεν μειώσει τον κρατικό τομέα, όλοι οι Έλληνες θα υποστούν τις επιπτώσεις.

Ενόψει αυτών των εξελίξεων, η απάντηση ίσως να είναι μια στάση πληρωμών και αναδιαπραγμάτευση του χρέους μας. Οι επενδυτές που αγοράζουν κρατικά ομολόγα, ενεργούν ακριβώς όπως οι επενδυτές που αγοράζουν εταιρικά ομόλογα. Αν η εταιρεία δεν πάει καλά, τότε η αξία αυτού του ομολόγου πέφτει. Αν η εταιρεία πτωχεύσει, τότε ο επενδυτής τα χάνει όλα.

Οι αγοραστές των ελληνικών ομολόγων ξέρουν πολύ καλά το ρίσκο που έχουν πάρει. Δέχονται το ρίσκο με αντάλλαγμα την καλύτερη απόδοση. Επίσης, ορισμένοι έχουν πάρει και ασφάλεια έναντι μη πληρωμής. Αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών, δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να διαπραγματευτούν μαζί μας για καλύτερους όρους. Οι όροι αυτοί, σίγουρα, θα συμπεριλαμβάνουν και μια έκπτωση σε σχέση με το σημερινό χρωστούμενο κεφάλαιο.

Η αναδιαπραγμάτευση του χρέους και η στάση πληρωμών για μερικά χρόνια, δε σημαίνει και έξοδο από το ευρώ. Δεν υπάρχει τίποτα σε καμία συνθήκη που να λέει ότι ενόψει μιας τέτοιας εξέλιξης, θα μας δείξουν έξοδο από τη Νομισματική Ένωση. Η έξοδος από το ευρώ είναι η εύκολη λύση για τους Έλληνες πολιτικούς, όχι για τους Έλληνες.

Στο μεταξύ, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτή τη συγκυρία αναδιοργανώνοντας το λειτουργικό μοντέλο της χώρας. Διότι μέχρι να δούμε τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της αναδιοργάνωσης, θα περάσουν μερικά χρόνια. Αν δεν το πράξουμε αυτό, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να σερνόμαστε με υψηλή ανεργία και μηδενική ανάπτυξη για πάρα πολλά χρόνια. Η όποια βοήθεια από την ΕΕ ή το ΔΝΤ σε αυτή τη φάση, εξυπηρετεί μόνο τους πιστωτές μας. Θα είναι από πολύ δύσκολο έως αδύνατον η χώρα να μπορεί να αναδιοργανωθεί με τόσο μεγάλο χρέος. Οι δε κοινωνικές αντιδράσεις θα κάνουν την αναδιοργάνωση του κράτους σχεδόν αδύνατη.

Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αρχίσει να σκέπτεται την επόμενη μέρα και όχι το αν τα spreads είναι ψηλά η όχι. Τα spreads (σημειώστε το), αν πέσουν, θα πέσουν μόνο βραχυπρόθεσμα. Σε σύντομο διάστημα μερικών τριμήνων, η χώρα θα βρεθεί και πάλι με τα ίδια προβλήματα. Είναι καιρός η κυβέρνηση να σκεφτεί την επόμενη δεκαετία και όχι την επόμενη μέρα. Τα μέτρα και οι αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν, απαιτούν τολμηρές αποφάσεις και έξυπνους ελιγμούς. Επίσης, απαιτούν πίστωση χρόνου καθώς και ανάσα από τους πιστωτές μας. Μια στάση πληρωμών σε αυτή τη συγκυρία θα βοηθούσε τα μέγιστα προς αυτή την κατεύθυνση.

Γιώργος Καισάριος

ΠΗΓΗ: newstime.gr

Posted on Τρίτη, Φεβρουαρίου 16, 2010 by Unknown

No comments

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010


Οποιος νομίζει ότι η Γερμανία θα μας στηρίξει οικονομικά πλανώνται πλάνη οικτρά

Διαβάζουμε στην μεγάλη συντηρητική εφημερίδα Frankfurter Allegemeine Zeitung
"Μακροπρόθεσμα θα ήταν καλύτερα να αποκλειστούν οι Έλληνες από την Ευρωζώνη, αντί να παίρνουν διαρκώς νέα οικονομική βοήθεια. . Ετσι η νομισματική ένωση θα ήταν πιο ομοιογενής. Οι τέσσερις μεσογειακές χώρες θα μπορούσαν να έχουν μια χαλαρή σχέση με το ευρώ ή να φτιάξουν το δικό τους κοινό μεσογειακό νόμισμα ώστε να είναι λιγότερο εκτεθειμένες στους κινδύνους κερδοσκοπίας. Θα πρέπει να σκεφθεί κανείς σοβαρά το ενδεχόμενο να αποκλείσει τους Έλληνες από τη νομισματική ένωση αφού καταπάτησε επανειλημμένως διεθνείς συμφωνίες".

Επίσης η ευρείας κυκλοφορίας λαϊκή εφημερίδα Bild γράφει «Α! οι τόσο περήφανοι Έλληνες ξεγέλασαν, εξαπάτησαν και τώρα είναι σχεδόν χρεοκοπημένοι. Αν γινόταν θα έπρεπε να φύγουν αμέσως από την Ευρωζώνη. Αλλά δεν γίνεται. Μια φορά στην Ευρωζώνη, πάντα στην Ευρωζώνη. Πάλι καλά η γερμανική κυβέρνηση δε έδωσε μέχρι τώρα ζεστό χρήμα των φορολογουμένων. Και έτσι θα πρέπει να παραμείνει. Οι Έλληνες όπως έστρωσαν να κοιμηθούν. Και προτιμότερο κάτω από αυστηρή επιτήρηση. Διότι οι προειδοποιήσεις για μια χρεοκοπία του κράτους είναι μεγάλες. Όποιος κοροϊδεύει και εξαπατά και ανταμείβεται με νέα οικονομική βοήθεια βλάπτει περισσότερο από όλους το ευρώ. Αν παραμείνει κανείς σκληρός με την Ελλάδα θα παραμείνει και το ευρώ σκληρό».

Και τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα. Είναι το γνωστό σχέδιο Γάμμα.....

Πηγή: Καφενείο

Posted on Κυριακή, Φεβρουαρίου 14, 2010 by Unknown

No comments

Στερέψαμε από ιδέες. Στερέψαμε από θεωρίες. Καταντήσαμε να παίζουμε στα κασετόφωνα του μυαλού μας λιγδομένες κασέτες με τις ίδιες φωνές, τους ίδιους λόγους, τις ίδιες θεωρίες. Ξέρουμε ήδη που θα κολλήσει η ταινία. Είμαστε έτοιμοι να την ισιώσουμε για να την ξανακούσουμε με την ίδια λαχτάρα και με την ίδια βαρεμάρα.

Καταντήσαμε την ζωή μας αγώνα Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού. Φανατιζόμαστε με το τίποτε και υπερασπιζόμαστε τους τραπεζικούς λογαριασμούς των προέδρων με φωνές και κωλοδάχτυλα υψωμένα στον αέρα. Μπαίνουμε σε συγκεκριμένες Θύρες και τσαμπουκαλευόμαστε στον δρόμο άνευ λόγο, άνευ αιτία. Απλά για να έχουμε κάτι να πιστεύουμε. Όμως στερέψαμε.

Στην ουρά σαν τα ζώα προς το σφαγείο. Δεν έχουμε όρεξη πλέον ούτε να μουγκανίσουμε. Ξεπερνάμε κουβέντες, συμπεριφορές, φασισμούς της καθημερινότητας γιατί πλέον δεν έχει άλλο το σακούλι των πρώην ονείρων μας. Στα ίδια καφέ, στα ίδια σούπερ μάρκετ, στα ίδια μπαρ, στα ίδια θέατρα, στους ίδιους συλλόγους, στις ίδιες ταβέρνες, στα ίδια κόμματα. Στα ίδια και στα ίδια γιατί στερέψαμε.

Δεν γράφουμε πλέον ιστορία, απλά την διαβάζουμε και συχνά-πυκνά πετάμε στην παρέα την τάδε λεπτομέρεια που θα μας κάνει για λίγο ουσιαστικότερους. Κλέβουμε από το παρελθόν, από τις πράξεις άλλων, από τα όνειρα νεκρών για να κρύψουμε πόσο αόρατοι είμαστε για τον δίπλα. Ζούμε με τις ζωές άλλων γιατί στερέψαμε.

Στερέψαμε κι όμως γεννηθήκαμε με την μήτρα του εγκεφάλου μας γόνιμη. Κάποτε δεν ξέρω πότε, είμαστε γόνιμοι. Ξεχάσαμε όμως ότι για να γεννηθεί η συνέχεια έπρεπε να δεχθούμε μέσα μας το ετερώνυμο. Μα εμείς κλείσαμε τα μυαλά μας, κλείσαμε τις ζωές μας, κλείσαμε τις ψυχές μας, κλείσαμε το πάθος μας και στερέψαμε.

πηγή: Simple Man

Posted on Κυριακή, Φεβρουαρίου 14, 2010 by Unknown

No comments

Η ώρα να βάλουμε τη ζυγαριά έφτασε. Να μετρήσουμε, τι τελικά είναι καλύτερο. Μια ζωή γεμάτη χρέη προκειμένου να διατηρήσουμε την κούρσα και το σπίτι ακόμη κι αν είμαστε άνεργοι πτυχιούχοι ή μια ζωή πιο ανθρώπινη, με περισσότερη δουλειά αλλά το κεφάλι μας ήσυχο;

Η άναρχη αστικοποίηση που έλαβε χώρα την τελευταία εικοσαετία ταυτόχρονα με το άνοιγμα των αγορών και την άπληστη κατανάλωση που υποστήριξε με θέρμη η αγορά, οδήγησε τους Έλληνες σε μια κατάσταση ομηρίας. Είναι η ίδια ομηρία που βρίσκεται σήμερα η ελληνική κυβέρνηση της οποίας τα μέλη φέρουν ακέραια την ευθύνη μαζί με τους προκατόχους τους για την άπληστη σπατάλη τους και την απουσία ανάπτυξης των τελευταίων χρόνων, δημιουργώντας πλασματικούς δείκτες και προσδοκίες.

Οι κερδοσκόποι και οι ξένες κυβερνήσεις δεν είναι ούτε Παντελεήμονες ούτε ηλίθιοι προκειμένου να τους πιάνουμε κορόιδα και να πληρώνουν τα σπασμένα του κάθε βολεψάκια. Οι ξένες κυβερνήσεις κοιτάνε το δικό τους μαγαζί το οποίο στοκάρει και περιμένει πελάτες όπως η Ελλάδα για να της φορτώσουν τα βάρη της δικιάς τους κρίσης.

Το ίδιο δεν θα κάνουν και οι πολιτικοί μας ταγοί; Θα μετακυλίσουν το βάρος της δικής τους κρίσης στις πλάτες του ελληνικού λαού, αυτού που πληρώνει φόρους και είναι συνεπής, με τους υπόλοιπους να συνεχίζουν να παρασιτούν διαμαρτυρόμενοι για την έλλειψη νέου βολέματος..Μόνο που δεν φταίνε οι πολιτικοί μας σ' αυτή την περίπτωση, νομοταγή και υπάκουε Έλληνα πολίτη.

Είχες όλο το χρόνο να τους αλλάξεις τα φώτα, να τους στείλεις να παίζουν πεντόβολα ή να σαπίσουν στη φυλακή. Παρόλα αυτά, όχι μόνο τους επιβράβευσες, αλλά έγινες συνένοχος μαζί τους πληρώνοντας σήμερα το βαρύ τίμημα. Και θα το πληρώνεις εσύ και τα εγγόνια σου μέχρι τελευταίου λεπτού του ευρώ για όσο χρειαστεί.

Γι' αυτό το λόγο ντρέπομαι που είστε Έλληνες. Ανθρωπάκια με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, αποκομμένα από την γνήσια ταυτότητά τους, νεόπλουτοι φλώροι που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Μια στρατιά απο κομμωτές, μάγειρες, επαγγελματίες οπλίτες, δημοτικούς αστυνομικούς, security ή μπουζουκοϋπαλλήλους μπροστά στις πόρτες των μαγαζιών! Αυτό κατέντησε να είναι η αστική ανάπτυξη του νεοελληνικού κράτους. Κι όλα αυτά γιατί μάθαμε στους καλούς μας νέους πολίτες ότι είναι υποτιμητικό να δουλεύεις στα χωράφια ή να ανεβαίνεις σκαλωσιές. Η φόρμα της δουλειάς σου πρέπει να είναι επίσημη κοστουμιά κι ας παίρνεις και λιγότερα από 400 ευρώ. Αρκει να πουλάς μούρη και να φαίνεσαι κάποιος.

Πραγματικά ντρέπομαι ρε Έλληνες!

Posted on Κυριακή, Φεβρουαρίου 14, 2010 by Unknown

No comments

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010


Οφείλουμε να είμαστε δίκαιοι και καθαροί.

Ούτε ψύλλος στον κόρφο του. Μιλάμε για τον Γιώργο Παπανδρέου. Τον είδαμε στην συνέντευξη τύπου αμέσως μετά το ανακοινωθέν "στήριξης" της χώρας μας από τους λελέδες της Ευρώπης. Παρατηρήσαμε την κόπωση και την θλίψη στο πρόσωπό του. Γνωρίζαμε τον λόγο, περιμέναμε προκαταβολικά πως θα μας αντιμετώπιζαν οι επικυρίαρχοι της ΕΕ.

Αλλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε (απλώς υποθέτουμε και φανταζόμαστε) πως είναι να σε έχουν σε θέση απολογούμενου (και με τις εφημερίδες τους να σε παρουσιάζουν ως επαίτη) και είτε να κατηγορούν (δικαίως...) την χώρα σου, είτε να σε εκβιάζουν προκειμένου να εκδώσουν μια δήλωση φραστικής υποστήριξης, είτε να σε ωθούν σε αντιλαϊκές πολιτικές με το φόβητρο (που είναι πλέον γεγονός) της επιτροπείας του ΔΝΤ, και όχι μόνο.

RompuyΚαι βέβαια να μην αποδέχονται τις ευθύνες τους για το κερδοσκοπικό παιχνίδι στο οποίο σύρθηκε η Ελλάδα, με την ανοχή αν όχι και με την έμμεση καθοδήγησή τους.

MerkelΚαι με τι περισσή ευκολία βγήκε αυτός ο άχρους, άοσμος και άγευστος κ. Ρομπάι, ο Πρόεδρος της ΕΕ, και ζήτησε πρόσθετα μέτρα εξόντωσης των πλέον φτωχών Ελλήνων (κατάργηση 14ου, 13ου, μισθού από συνταξιούχους των 400 ευρώ, αύξηση του ΦΠΑ κλπ);

Και πόσο εύκολα η βλογιοκομμένη Μέρκελ δήλωνε πως: «Δεν πρόκειται να συζητήσουμε σήμερα τον πρακτικό τρόπο βοήθειας στην Ελλάδα».Και εξηγείται η στάση των Γερμανών αλλά και επαληθεύεται η ειλικρίνεια της δήλωσης Παπανδρέου ότι "δεν συζητήσαμε για εξοπλιστικά προγράμματα (Eurofighiters κλπ)

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε όλες τις πιέσεις που ασκήθηκαν στον Έλληνα Πρωθυπουργό.

Ξέρουμε ότι δέχτηκε την τριπλή εποπτεία και ομολόγησε, από εκείνο το βράδυ της 11 του Φλεβάρη, ότι παραχωρήσαμε κομμάτι της Εθνικής μας κυριαρχίας. Και την επομένη στο Υπουργικό Συμβούλιο επετέθη με σφροδότητα σε κύκλους της ΕΕ γιατί δεν στάθηκαν στο πλευρό της Ελλάδας, ώστε να αποκρουσθούν οι κερδοσκοπικές επιθέσεις (Να είστε σίγουροι ότι τα προσωπικά χαρτοφυλάκια θα έχουν διογκωθεί και οι μελλοντικές μπίζνες κάποιων από τους υπευθύνους της ΕΕ θα έχουν συμφωνηθεί ενδεχόμενα , όμως θα αποκαλυφθούν πολύ αργότερα. Ανάλογο παράδειγμα οι χρυσοπληρωμένες αμοιβές στον Μπλαίρ για ανούσιες διαλέξεις, από γκρουπ τραπεζιτών, ομίλων και "αγορών").

Αλλά ας γυρίσουμε στα καθ' ημάς.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα έπραττε και πως θα χειριζόταν την απελπιστική κατάσταση της χώρας ο ρίψασπις Καραμανλής (αν δεν έφευγε, όπως έφυγε από την αρχηγία του κράτους)

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πως θα αντιμετώπιζαν αυτήν την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας οι διάφοροι επαναστάτες , που πολύ εύκολα κατηγορούν για ενδοτικότητα την κυβέρνηση.

Δεν είμαστε εμείς που θα δικαιολογήσουμε την φοροεπιδρομή απέναντι στις λαϊκές μάζες.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΧΤΥΠΗΘΟΥΝ ΤΑ ΧΑΜΗΛΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ. Γιατί στο κάτω - κάτω της γραφής ΔΕΝ ΤΑ ΚΛΕΨΑΜΕ, ΟΥΤΕ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΜΑΖΙ με τους κοπρίτες τα κλεμμένα που μας φέρανε σ' αυτήν την δεινή κατάσταση ως χώρα.

ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΙΣ ΒΙΛΛΕΣ και ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΡΣΕ, ΛΕΞΟΥΣ, ΚΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ.

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΚΥΠΡΟ ΕΛΒΕΤΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ. Εμείς το πολύ - πολύ να βγάλουμε μερικά πενηντάευρα από την τσέπη και να τα ακουμπήσουμε στο σούπερ μάρκετ.

Αλλά δεν μπορούμε παρά να σταθούμε δίπλα στον Γιώργο για την δοκιμασία που πέρασε (και περάσαμε) και το τρόπο που την χειρίστηκε. Και να του πούμε πως οποιαδήποτε προσπάθεια να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ.

Τον πόλεμο που θα έχεις - έτσι κι αλλιώς - να τον ανοίξεις με τα λαμόγια, τους κοπρίτες, τους λαδιάρηδες και τους κάθε είδους ευνοημένους των τελεταίων δεκαετιών, και όχι με τους "της γης τους κολασμένους".

Και μην ξεχνάμε: Η 11η Φλεβάρη για την Ελλάδα, είναι πολύ χειρότερη απ' ότι η 11η Σεπτέμβρη για την Αμερική. Εκεί έπεσαν οι δίδυμοι πύργοι, εδώ χάθηκε η ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και η ΕΘΝΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

πηγή: Ακτιβιστής

Posted on Σάββατο, Φεβρουαρίου 13, 2010 by Unknown

No comments

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Στην συζήτηση πολιτικών αρχηγών για το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση για την απόδοση ιθαγένειας στους νομιμοποιημένους μετανάστες, παρουσιάστηκε η μεταλλαγή των θέσεων της Ν.Δ. αλλά και του Κ.Κ.Ε.!

Η γραμματέας του κόμματος, προς έκπληξη των παρευρισκομένων, διαβάστε τι είπε:
"...δεν υιοθετούμε τον κοσμοπολιτισμό, ο οποίος εμφανίζεται και από αριστερές δυνάμεις. Ενας κοσμοπολιτισμός, ο οποίος θέλει να καταργήσει το εθνικό πεδίο πάλης, την εθνική ταυτότητα και την πραγματικά διεθνιστική, που δεν αναιρεί την εθνική ταυτότητα, στο όνομα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας διαπολιτισμικότητας ή πολυπολιτισμικότητας και που κλείνουν τα μάτια σε επικίνδυνες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις κοσμοπολίτικες, οι οποίες αύριο θα θέσουν θέμα μειονότητας και για τους μετανάστες. Και αυτό υπάρχει... Ξέρουμε πάρα πολύ καλά πως δυο φαινομενικά διαφορετικές απόψεις μπορούν να οδηγήσουν όχι στο μικρότερο κακό, αλλά στο μεγαλύτερο κακό. Αύριο θα θέσουν ζήτημα μειονότητας και για τους μετανάστες. Και πρέπει να παρακολουθούμε και τις ιδεολογικές τοποθετήσεις των υπέρ ή κατά της ιθαγένειας. Διότι το θέμα δεν είναι μόνο δίνω ή όχι ιθαγένεια. Αλλά υπάρχουν και μια σειρά απόψεις, οι οποίες μπορεί να καλλιεργήσουν αντιλήψεις πάρα πολύ επικίνδυνες."

Είναι πλέον σαφές πως μέσα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος έγιναν τέτοιες ζυμώσεις και πολιτικές αλλαγές μετά από αντίδραση της βάσης η οποία σαφώς διαφοροποιήθηκε από την αρχική τοποθέτηση του κόμματος στο θέμα των μεταναστών. Επιπλέον, θέλησε με αυτό το τρόπο να σταματήσει τις αυξανόμενες διαρροές που φαίνεται να έχει προς το ΛΑ.Ο.Σ. (!!) ο οποίος με τον λαϊκό του χαρακτήρα και την άμεση επαφή του με τα προβλήματα της γειτονιάς, κέρδισε ένα κομμάτι των φανατικών ψηφοφόρων του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Στην ανάλυση της θέσης του Κ.Κ.Ε. διακρίνουμε και την ανησυχία που εκφράζεται για προσπάθεια αλλαγής των συνόρων από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις οι οποίες συνεπικουρούμενες από τις Μ.Κ.Ο. που ελέγχονται από το γνωστό πλέον κόμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., προσπαθούν να αναμοχλεύσουν αναταραχές. Φυσικά όλα αυτά είναι πάνω-κάτω γνωστά, αλλά διαφορετικά ακούγονται από το στόμα του γείτονα και διαφορετικά από τον περαστικό...

Ο Αγώνας φέρνει αποτελέσματα! Αντεπίθεση - Εθνική Αντίσταση

Πηγές αποσπασμάτων: Αυγή, Ριζοσπάστης

Posted on Τετάρτη, Φεβρουαρίου 10, 2010 by Unknown

6 comments

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010



Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ (Daniel Cohn-Bendit, 4 Απριλίου 1945) είναι Γαλλογερμανός πολιτικός και ηγετική φυσιογνωμία του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος και του Μάη του '68.

Γεννήθηκε το 1945 στο Μοντομπάν στη νότια Γαλλία από πατέρα Γερμανοεβραίο και μητέρα Γαλλίδα. Θα επιλέξει σε ηλικία 18 ετών την γερμανική υπηκοότητα για να αποφύγει την στρατιωτική θητεία.

Αρχικά μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας την οποία θα εγκαταλείψει με μια ομάδα συμφοιτητών του στη πανεπιστήμιο της Ναντέρ για να ενταχθεί στο Μαύρο και Κόκκινο. Από τους πρωταγωνιστές των γεγονότων του Μάη θα εκδιωχθεί από το γαλλικό έδαφος και θα του απαγορευτεί η είσοδος μέχρι το 1978. Τη δεκαετία του 70 θα δραστηριοποιηθεί στο εναλλακτικό κίνημα.

Το 1984 θα ενταχθεί στους Γερμανούς Πράσινους. Το 1989 θα εκλεγεί αντιδήμαρχος Φρανκφούρτης και το 1994 ευρωβουλευτής. Το 1999 θα ηγηθεί της ευρωλίστας των Γάλλων Πράσινων αλλά το 2004 θα επανεκλεγεί στη Γερμανία. Από το 2002 είναι συν-πρόεδρος, μαζί με την Μόνικα Φρασόνι, της κοινοβουλευτικής ομάδας Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο.

Αυτός λοιπόν ο αναρχικός στις ιδέες τύπος, εξέφρασε την Ελλάδα καλύτερα από τους δειλούς αργόσχολους που κατά καιρούς στέλνουμε να μας εκπροσωπήσουν εκεί! Κι εις κατώτερα...

πηγές: Τα ΝΕΑ,Mega,Wikipedia

Posted on Τρίτη, Φεβρουαρίου 09, 2010 by Unknown

3 comments

Tου Σταύρου Λυγερού

Η χθεσινή εκτός ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή ανέδειξε τις διαφωνίες, που είχε ήδη αναδείξει ο διάχυτος δημόσιος διάλογος. Το νομοσχέδιο διαφέρει κάπως από το κείμενο της νομοθετικής πρωτοβουλίας, που είχε τεθεί σε δημόσια διαβούλευση. Είναι αλήθεια ότι ο υπουργός Εσωτερικών έκλεισε ορισμένες επικίνδυνες «τρύπες», αλλά διατήρησε ανέπαφη την αρχική φιλοσοφία.

Το θεώρημα του πρωθυπουργού είναι ότι η παραχώρηση ιθαγένειας επιφέρει την ενσωμάτωση των μεταναστών. Τα γεγονότα το έχουν σε μεγάλο βαθμό διαψεύσει. Αυτό δεν εμποδίζει την κυβέρνηση να νομοθετεί με στόχο την «πολυπολιτισμική κοινωνία», υπό την επήρεια του ιδεολογήματος ότι το εθνικό κράτος είναι ξεπερασμένο και πρέπει να το ξεφορτωθούμε.

Ο Γ. Παπανδρέου δεν απάντησε σε τρία κρίσιμα ερωτήματα:
  • Πρώτον, τι θα πράξει με το σχεδόν ένα εκατομμύριο παράνομους μετανάστες που ήδη βρίσκονται στην Ελλάδα.
  • Δεύτερον, εάν πρέπει ή όχι να κάνουμε διάκριση των παράνομων μεταναστών με βάση την πολιτισμική συμβατότητά τους και τη δυνατότητά τους για αρμονική ενσωμάτωση. Τρίτον, πώς θα αναχαιτιστεί η συνεχιζόμενη παράνομη είσοδος νέων μεταναστών;
Αντί για απαντήσεις, ο πρωθυπουργός επιδόθηκε σε συναισθηματικές αναφορές. Ευτυχώς, αυτή τη φορά δεν επανέλαβε το άτοπο, πως η απόδοση ιθαγένειας είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Το γεγονός, όμως, ότι εμμέσως παρομοίασε τους παράνομους μετανάστες με τους Mικρασιάτες πρόσφυγες είναι ενδεικτικό, όχι τόσο σύγχυσης, όσο της ιδεολογικής εμμονής η Ελλάδα να θεωρείται χώρος και όχι χώρα. Αυτή είναι η αιτία, που από την ομιλία του ουσιαστικά απουσιάζει η κρίσιμης σημασίας διάκριση μεταξύ νόμιμου και παράνομου μετανάστη.

Είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι η κυβέρνηση έχει την τάση «επίλυσης» του μεταναστευτικού προβλήματος με την παραχώρηση ιθαγένειας. Πρόκειται για τάση, που είναι συμβατή με την τρέχουσα πρακτική του ελληνικού κράτους να νομιμοποιεί εκ των υστέρων παράνομες καταστάσεις. Οι περίπου 700.000 νόμιμοι μετανάστες ήταν στη συντριπτική πλειονότητά τους παράνομοι, που νομιμοποιήθηκαν μαζικά σε τέσσερις δόσεις.

Η πείρα απέδειξε ότι κάθε νομιμοποίηση τροφοδότησε το επόμενο κύμα, ενισχύοντας την εντύπωση πως όποιος μπαίνει στην Ελλάδα παρανόμως δεν διώχνεται και κάποια στιγμή νομιμοποιείται. Αντί να δημιουργήσει αντικίνητρα για να συρρικνώσει τις ροές λαθρομετανάστευσης, η κυβέρνηση διευκολύνει την απόδοση ιθαγένειας, γεγονός που εκ των πραγμάτων θα λειτουργήσει ως κίνητρο για ενίσχυση των μεταναστευτικών ροών.
Δεδομένου ότι η ανάσχεση της παράνομης εισόδου μεταναστών από τα θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία είναι πρακτικά από δυσχερής έως αδύνατη, το βάρος πέφτει σε δράσεις:
  • Πρώτον, να ασκηθεί εκ μέρους της Ε.Ε. ασφυκτική πίεση στην Αγκυρα να δέχεται πίσω όσους εισέρχονται παρανόμως στην Ελλάδα από την τουρκική επικράτεια.
  • Δεύτερον, να οργανωθεί ένας μηχανισμός συνεχούς επαναπατρισμού παράνομων μεταναστών. Η αξία αυτού του μέτρου δεν είναι τόσο ο αριθμός όσο το αποτρεπτικό μήνυμα προς όσους θα ήθελαν να επιχειρήσουν την παράνομη είσοδο στην Ελλάδα.
πηγή:Καθημερινή

Posted on Τρίτη, Φεβρουαρίου 09, 2010 by Unknown

No comments

Το Σάββατο που μας πέρασε συνέβη κάτι που είχε να συμβεί χρόνια ολόκληρα. Ο "πατριωτικός χώρος", μια έννοια τόσο ασαφή και δυσνόητη για το ποιους περιλαμβάνει, έδωσε βροντερό παρόν, αφήνοντας πίσω του τα κομματικά λάβαρα και τις ιδεολογικές του ακαμψίες αφού ο κίνδυνος για την πατρίδα προέχει.

Μετά λοιπόν την μεγαλειώδη εμφάνιση των Εθνικιστών στην πορεία της Επιτροπής Εθνικής Μνήμης, βρέθηκαν ξανά μαζί (Νεολαία ΛΑ.Ο.Σ., Ανένταχτοι Πατριώτες, Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας και φυσικά η Χρυσή Αυγή μαζί με πολλές άλλες πατριωτικές οργανώσεις) χωρίς καπελώματα και τυμπανοκρουσίες, στηρίζοντας μια ακομμάτιστη εκδήλωση. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από ιδανικό! Με την Εκκλησία πάντα μπροστάρη στους εθνικούς αγώνες και τους αγωνιστές να ακολουθούν.

Ελπίζουμε αυτή να μην ήταν η μοναδική φορά ένωσης παρά η αρχή μιας μεγάλης αντεπίθεσης!

Posted on Τρίτη, Φεβρουαρίου 09, 2010 by Unknown

4 comments

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010





Πολλές φορές αναρωτιόμαστε τι γινόταν την περίοδο της Χούντας. Οι παλαιότεροι μας λένε για εισβολές της Αστυνομίας σε χώρους συζητήσεων, σταμπάρισμα απόψεων που παρέκλιναν, συλλήψεις λόγω πολιτικών φρονημάτων και δημοσιοποίηση μόνο της καθεστωτικής άποψης.

Με αφορμή το σημερινό περιστατικό στην Παλιά Βουλή (βλέπε βίντεο) και επειδή γνωρίζω το συφερτό που θα βγει να καταδικάσει και να γράφει για αυγά του φιδιού που σπάσανε και για ακροδεξιούς φασίστες της συμμορίας Χρυσής Αυγής (λες κι αυτοί δεν είναι κόμμα αναγνωρισμένο) θα ήθελα να κάνω μερικές επισημάνσεις:

- Βλέποντας το πάνελ της εκδήλωσης διαπιστώνω με λύπη, πως οι διοργανωτές δεν είχαν σκοπό την δημιουργική συζήτηση πάνω στο θέμα της απόδοσης ιθαγένειας, καθώς όλοι τους ήταν υπέρ της απόδοσης ιθαγένειας. Η επιλογή των συμμετεχόντων ήταν πολύ ειδική καθώς ακόμη και ο μητροπολίτης Μεσσηνίας (που δεν είχε καμία σχέση με το αντικείμενο) κλήθηκε να μιλήσει επειδή είχε κάνει δηλώσεις υπέρ του Νομοσχεδίου!!!

- Οι άνθρωποι που διέκοψαν την εκδήλωση, ήταν προφανώς της άλλης άποψης και πήγαν για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους. Αντίθετα με άλλες περιπτώσεις, δεν φορούσαν ούτε κουκούλες ούτε άγγιξαν κάποιον πολίτη. Έτσι δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι ήταν χούλιγκαν όπως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε παρόμοια περιστατικά, όπως αυτό που συνέβαινε την ίδια ώρα στη Θεσσαλονίκη με αναρχικούς να πετάνε αμπούλες στην αίθουσα όπου διεξαγόταν συνέδριο για την βιομηχανία. Εκεί δεν βρέθηκαν ΜΑΤ, ενώ οι αναρχικοί ματαίωσαν την εκδήλωση πετώντας αυτές τις αμπούλες. Καμία αναφορά καταδικασμού τον ακραίων από κανέναν του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

- Η εισβολή των ΜΑΤ στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής πρέπει να μας ανησυχήσει ιδιαίτερα!! Που ακούστηκε άλλοτε, δυνάμεις καταστολής να μπαίνουν και να απομακρύνουν βίαια πολίτες μέσα στο χώρο της Ελεύθερης Διακίνησης Ιδεών! Κι όμως, εκείνη τη φορά δεν ήταν οι χουντικοί που έδιωχναν την αντίθετη άποψη των δημοκρατών και προοδευτικών. Αυτή τη φορά, η φασίζουσα διεθνιστική Αριστερά, κάλεσε τα όργανα της τάξης για να κλείσουν το στόμα των αγανακτισμένων πολιτών. Πλέον το κράτος είμαστε εμείς, λένε με στόμφο μεταξύ τους οι σοσιαλίζοντες.

- Το κοινό της εκδήλωσης αποτελούνταν κυρίως από "προοδευτικούς" στις ιδέες (όπως αυτοχαρακτηρίζονται) ανθρώπους. Παρόλα αυτά, όταν οι αγανακτισμένοι από τα λεγόμενα των διοργανωτών πολίτες φώναζαν τα ακραία συνθήματα: "η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες" και τον "Εθνικό Ύμνο", βρέθηκαν άνθρωποι να φωνάξουν για φασισμό και να διώξουν ετσιθελικά τους αντιτιθέμενους.

Δεν γνωρίζω αν υπήρξε σύλληψη. Σίγουρα η προ εβδομάδων σύλληψη του δημοσιογράφου, Δημήτρη Παπαγεωργίου, ο οποίος είχε κάνει κι αυτός το λάθος να γράφει ακραία άρθρα κατά της καθεστωτικής άποψης, να είναι μόνο η αρχή της φίμωσης των αντίθετων ιδεών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πλέον η άλλη πλευρά δεν μένει όπως χρόνια είχε συνηθίσει να μένει στη γωνία σιωπηλή, εκφράζοντας την συναίνεσή της και ανεχόμενη τα καμώματα της Αριστεράς, χάριν της εθνικής συμφιλιώσεως και της Συμφωνίας της Βάρκιζας.

Τόσο το σημερινό περιστατικό όσο και τα αμέσως προηγούμενα που σημαδεύουν την έναρξη της νέας θητείας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δίνουν μόνο μια γεύση: ΒΑΡΚΙΖΑ ΤΕΛΟΣ!

Posted on Δευτέρα, Φεβρουαρίου 08, 2010 by Unknown

No comments


Πώς η ελληνική μπλογκόσφαιρα κατάντησε σκουπιδοντενεκές

Έχουν περάσει λίγα χρόνια από τότε που οι Έλληνες ανακάλυψαν πως μπορούν να γράφουν δωρεάν και κυρίως ανώνυμα, αυτά που τους απασχολούν και τους κάνουν εντύπωση στο Διαδίκτυο. Το τελευταίο διάστημα, όλο και περισσότερες ειδήσεις διαρρέουν μέσα από τα ιστολόγια και εκατοντάδες Έλληνες δημιουργούν 2 και 3 ιστολόγια προκειμένου να κάνουν γνωστές τις ιδέες και τις απόψεις τους. Παρόλα αυτά, η επανάσταση στον χώρο της πληροφορίας που κάποιοι περιμέναμε, φαίνεται πως δεν ήρθε ποτέ..

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη...

Θεωρείται πλέον δεδομένο πως η πεταλούδα που γεννιέται στις Η.Π.Α. πετάει στην Ευρώπη με διαφορά μερικών χρόνων. Κάπως έτσι συνέβη και με τα ιστολόγια στην Ελλάδα τα οποία δημιουργήθηκαν αρχικά ως προσωπικές προσπάθειες επώνυμων κυρίως ατόμων. Από προσωπικό σημειωματάριο μεταλλάχθηκε σε δίκτυο πληροφόρησης, προβάλλοντας κυρίως ειδήσεις από εφημερίδες ή την τηλεόραση.

Η δύναμη τους έγινε γνωστή με τον καιρό, όταν οι Έλληνες δημοσιογράφοι (όπως παλαιότερα οι Αμερικανοί) βρήκαν τον τρόπο να περάσουν τις "απαγορευμένες" ειδήσεις και πληροφορίες μέσω ενός ανώνυμου ιστολογίου. Και εκεί κάπου άρχισαν τα προβλήματα...

Υποθέσεις εξύβρισης, εκβιασμών και προβοκάτσιας έπεσαν σωρηδόν και συνεχίζουν να παρουσιάζονται καθώς απ' ο,τι φαινεται το παγόβουνο είναι μεγάλο. Όταν δε παρουσιάζεται τόσο μεγάλη επισκεψιμότητα και επιρροή στον απλό πολίτη, θεωρείται δεδομένη και η εκμετάλλευση του μέσου από πολιτικά και κομματικά συμφέροντα.

Εφημερίδες εναντίον Ιστολογίων; Μάλλον όχι...

Η αντιπαλότητα των μέσων ενημέρωσης είναι σίγουρα αδιαμφισβήτητη. Παρόλα αυτά, στην προκειμένη περίπτωση τα ιστολόγια δεν έχουν να αντιμετωπίσουν εχθρούς παρά μόνο αντικρουόμενα συμφέροντα των επιχειρηματιών με τα όργανά τους.

Στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι τα ιστολόγια ο εχθρός του επιχειρηματία από άποψης ενημέρωσης. Ακόμη και πριν την εμφάνιση των μεγάλων ιστολογίων οι εφημερίδες παρουσίαζαν σε μεγάλες ποσότητες δωρεάν το υλικό τους ενώ οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικού σταθμοί μετέδιδαν γρηγορότερα τις ειδήσεις.

Το βασικότερο πρόβλημα των επιχειρηματιών της είδησης ήταν η διάρρευση υλικού τους και η μη ελεγχόμενη προβολή μεγάλων θεμάτων. Δεν ήταν λίγες βέβαια οι φορές που οι ειδήσεις και τα σκάνδαλα που είδαν το φως της δημοσιότητας πρώτα στα ιστολόγια, ήταν αποκλειστικά θέματα των αυριανών εφημερίδων. Ούτε επίσης είναι ψέμμα ότι μεγάλοι δημοσιογράφοι κατέφυγαν στην ανωνυμία ενός ιστολογίου για να πιέσουν καταστάσεις και να προκαλέσουν αντιδράσεις στον πολιτικό και όχι μόνο κόσμο για συμφεροντολογικούς λόγους, ακόμα κι αν δεν υπήρχε θέμα σκανδάλου.

Η επανάσταση έχασε τη λάμψη της

Τα παραπάνω τραγικά φαινόμενα που ήταν λογικό να εμφανιστούν, όπως ακριβώς εμφανίστηκαν στις Η.Π.Α. με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έβαλε το μέσο στο περιθώριο και την ανυποληψία με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που ασχολούνται σοβαρά να αποτελούν πλέον μειοψηφία. Τα ιστολόγια αναμασητές των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε. είναι κάτι παραπάνω από πλειοψηφία ενώ τα υπόλοιπα ακολουθούν το δρόμο των μεγάλων ιστολογίων ως ετερόφωτοι πομποί. Κάτι τέτοιο βέβαια καταδεικνύει και την έλλειψη παιδείας των διαχειριστών καθώς το εργαλείο που λέγεται ιστολόγηση, δεν είναι απλά ένα αντιγραφή επικόλληση και ένα σχόλιο..Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία λειτουργούν χωρίς καμία πρωτοτυπία.

Έτσι δεν θα ήταν άστοχο να πούμε πως οι Έλληνες ιστολόγοι έχασαν την παλιά τους αίγλη και εκτελούν χαμηλές πτήσεις την ώρα που στο εξωτερικό παρουσιάζονται ως οι δημιουργοί των ειδήσεων και των δράσεων της κοινωνίας.

Ευχή

Αυτό εδώ το ιστολόγιο δεν δημιουργήθηκε ούτε για να αναμασά ούτε για να επικαλύπτει την αλήθεια. Είναι άκρως υποκειμενικό και προσωπικό, όπως θα έπρεπε να είναι όλα τα ιστολόγια που θεωρούν ότι παρουσιάζουν κάτι το θετικό και προσφέρουν υπηρεσίες στους γύρω τους.

Ο Καραθεοδωρής, εύχεται να βρούν όλοι οι ιστολόγοι τον ίσιο δρόμο, να απομονώσουν τους καιροσκόπους και να αναζητήσουν τους διαύλους επικοινωνίας με το ευρύτερο σύνολο δημιουργώντας κι όχι αναμασώντας τα δεδομένα!!

Posted on Δευτέρα, Φεβρουαρίου 08, 2010 by Unknown

No comments

το Σχόλιο της Εβδομάδας:



Όταν χάνεις πας σπίτι σου...

Posted on Δευτέρα, Φεβρουαρίου 08, 2010 by Unknown

No comments

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010


από το Χωρίς Κορδόνια

Είναι περίεργος, ορισμένες φορές, ο τρόπος με τον οποίο η ιστορία επαναλαμβάνεται. Με τρομακτικές ομοιότητες και ουσιώδεις διαφορές. Σήμερα, αφού κλείσαμε την πρώτη δεκαετία της τρίτης μετά Χριστό χιλιετίας, ξαναζούμε μια περίοδο, που έχει αναρίθμητες φορές διαδραματιστεί. Σαν τη νιοστή επανάληψη ενός σαιξπηρικού δράματος. Με την «εκτελεστική εξουσία» στο ρόλο του διεφθαρμένου άρχοντα, τις διάφορες μη κυβερνητικές, αντιρατσιστικές και κάθε είδους αριστερόστροφες και διεθνιστικές οργανώσεις στο ρόλο του ζηλωτή ιεροεξεταστή, ενώ όσους ακόμα πιστεύουν σε έννοιες όπως το έθνος, η φυλή, η θρησκεία, στον άχαρο ρόλο των αιρετικών.

Έτσι ακριβώς μας αντιμετωπίζουν. Ως «αιρετικούς», στους οποίους δεν πρέπει να δίδεται ούτε ακόμη και αέρας για να αναπνέουν. Διάβαζα πρόσφατα, λίγο πριν οι τοίχοι των φυλακών Κορυδαλλού περιορίσουν την πρόσβασή μου στο διαδίκτυο, περί της πολιτικής «no platform» για την οποία πιέζει έντονα ολόκληρο το σύστημα, να υιοθετηθεί έναντι του βρετανικού κόμματος BNP. Τι σημαίνει «no platform»;


Είναι η ολοκληρωτική άρνηση του δικαιώματός του να υπάρχει δημόσια και αυτό περιλαμβάνει εμπάργκο, από τον τηλεοπτικό αέρα ως και τις κλειστές εκδηλώσεις του. Κανένα όριο δεν τίθεται ως προς τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για την επίτευξη αυτού του στόχου. Απαγορεύσεις, απειλές και βία. Μιλάμε δηλαδή για ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών.
Στην Ελλάδα, η κατάσταση δεν διαφέρει καθόλου. Κράτος και παρακράτος (της άκρας αριστεράς και του άβατου των Εξαρχείων) διαγωνίζονται στην καταπίεση των αιρετικών. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα καμένα βιβλιοπωλεία, τις «δημοκρατικές» απαγορεύσεις στα πανεπιστήμια, τις δολοφονικές επιθέσεις σε μικρά παιδιά; Όλα στο ίδιο πνεύμα με τη δική μου προφυλάκιση. Είναι σαφές. Στο μυαλό τους, οποιοσδήποτε δεν αποδέχεται το μονόδρομο της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης και είναι διατεθειμένος να στηρίζει έμπρακτα τις ιδέες του, πρέπει να τεθεί στο περιθώριο, να καταστραφεί οικονομικά ή και να φυλακιστεί. Μας έχουν με την πλάτη στον τοίχο. Ο τοίχος όμως αυτός δεν είναι απαραίτητα το τέλος. Μπορεί κάλλιστα να είναι η αφετηρία. Να μας δώσει το μέρος που θέλουμε, για να στηρίξουμε τα πόδια μας.

Έχουμε ένα τεράστιο πλεονέκτημα που δεν έχουν οι παγκόσμιοι εξουσιαστές. Μία ιστορία χιλιετηρίδων, από την οποία αντλούμε δύναμη.
Και την – έστω ενδόμυχη – υποστήριξη του λαού μας που σθεναρά αντιτίθεται στην μετατροπή του σε «πληθυσμό». Οι δεσμοί – οι κοινωνικοί – τους οποίους προσπαθούν να σπάσουν, είναι δυνατοί. Υπ’ αυτήν την έννοια είμαστε πολύ πιο δυνατοί απ’ ό,τι θα μπορέσουν ποτέ να είναι οι «υπουργοί», οι «πρωθυπουργοί» με τους «πραίτορές» τους, που μπορούν να φυλακίζουν και να καταδικάζουν.

Αυτή είναι η ώρα για να εντείνουμε τις φωνές μας και να υποστηρίξουμε κάθε προσπάθεια που έχει ως σκοπό την αντίσταση στην Νέα Τάξη που οραματίζονται. Ας γίνουμε το ιστορικό απρόοπτο στους σχεδιασμούς τους. Και κάτι τέτοιο, μαθαίνοντας για τα ανακλαστικά που επεδείχθησαν στην δική μου περίπτωση, μου φαίνεται ολοένα και πιο πιθανό. Το ότι αρκετός κόσμος αντέδρασε στην μεθόδευση αυτή – με τον τρόπο που έγινε δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για κάτι άλλο παρά για μεθόδευση – είναι ελπιδοφόρο. Για να πω την αλήθεια δεν το περίμενα – σε αυτήν την ένταση – ούτε εγώ αλλά ούτε και η «πολυκατοικία» ΠΑ.ΣΟ.Κ. – ΣΥ.ΡΙΖ.Α., από τα υπόγεια της οποίας εκπορεύονται οι διάφορες «αντί» οργανώσεις. Και όσο ευχάριστη έκπληξη ήταν για μένα, τόσο δυσάρεστη ήταν γι’ αυτούς.

Σιγά-σιγά, συνηθίζω και πάλι το στυλό και μαθαίνω να γράφω στα γόνατά μου ή στην «κουκέτα» που κοιμάμαι. Έτσι και οι κάτοικοι της «αριστερής πολυκατοικίας» θα πρέπει να συνηθίσουν στο ότι δεν είναι μόνοι τους στην χώρα μας.
Δημήτρης Παπαγεωργίου

Posted on Κυριακή, Φεβρουαρίου 07, 2010 by Unknown

No comments

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Δεν τα λέει ο φασίστας Karatheodoris, αλλά ένας φιλελεύθερος δημοσιογράφος


Στις δύσκολες μέρες που ζούμε κι ύστερα από τις πρώτες εκατό μέρες της νέας διακυβέρνησης, η Πολιτεία ετοιμάζεται να λύσει το θέμα της ιθαγένειας εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών. Η σπουδή και η βιασύνη μας προβληματίζει κι αναρωτιόμαστε αν αυτό είναι το κορυφαίο ζήτημα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα. Ασφαλώς και υπάρχει ανθρωπιστικό θέμα και κυρίως για τα παιδιά των μεταναστών που έχουν μεγαλώσει και έχουν πάει σχολείο στην Ελλάδα. Αλλά...

Αν σήμερα δεν είναι ο χρόνος για την επίλυση του θέματος, λόγω των άμεσων λύσεων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, πότε θα είναι, άραγε, ο κατάλληλος χρόνος; Ποιος μας λέει ότι αύριο δεν θα προβληθεί μια άλλη «δικαιολογία» για να παραμείνει το θέμα σε εκκρεμότητα;

Καταρχήν θα πρέπει να πούμε ότι η ιθαγένεια δεν είναι οπωσδήποτε δικαίωμα κάθε παράνομου μετανάστη. Το μήνυμα που περνάμε είναι πέρα για πέρα λαθεμένο και μάλιστα σε εποχές ιδιαίτερα δύσκολες και πονηρές. Επίσης, το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν έχει σχέση με το αν η Πολιτεία θα δώσει ή όχι την ελληνική ιθαγένεια σε εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπούς.

Σε πόσους; Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα που η Πολιτεία δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια. Μόνο εικασίες θα ακούσετε σχετικά. Άλλοι θα σας μιλάνε για μερικές δεκάδες χιλιάδες και άλλοι για μερικά εκατομμύρια. Η υπερβολή έτσι κι αλλιώς είναι στο... αίμα μας.

Όταν όμως δεν γνωρίζεις με ακρίβεια πόσοι άνθρωποι θα πάρουν την ελληνική ιθαγένεια, πώς μπορούμε να μετρήσουμε τις επιπτώσεις; Πώς μπορούμε να πάρουμε θέση για το ζήτημα δίχως να γνωρίζουμε όλες τις παραμέτρους;

Μιλήσαμε για λάθος μήνυμα. Κι έτσι είναι! Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα είναι ο παράδεισος των λαθρομεταναστών. Ο παράνομος μετανάστης γνωρίζει ότι στην Ελλάδα δεν κινδυνεύει από κάτι άλλο πέρα από το να βρει μία κακοπληρωμένη δουλειά. Κατά τα λοιπά έχει δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και πλέον την βεβαιότητα ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να αποκτήσει την ιθαγένεια σε μία χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τι συμβαίνει σε άλλα κράτη; Σίγουρα όχι αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Χώρες με πολύ μικρότερο μεταναστευτικό πρόβλημα από το δικό μας (σε σχέση με τον πληθυσμό τους) και με αδιαπραγμάτευτη την πίστη τους στα δημοκρατικά και ανθρωπιστικά ιδεώδη, αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα το όλο θέμα.

Το κακό είναι ότι η ελληνική κοινωνία αποφεύγει να συζητά ανοικτά τέτοια ζητήματα. Υπάρχει ένα φοβικό σύνδρομο, μην τυχόν και κατηγορηθεί κάποιος για... ακροδεξιές αντιλήψεις. Λες και είναι «προοδευτικό» να δημιουργούνται γκέτο στην Αθήνα. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε «χαρίσει» όλο αυτό το πεδίο της συζήτησης στην ακροδεξιά.

Οι μετανάστες δεν είναι απόβλητοι, αλλά δεν μπορεί να είναι και ανεξέλεγκτοι. Έχουν προσφέρει στη χώρα, αλλά και η χώρα έχει προσφέρει σε αυτούς. Μπορούμε να συζητήσουμε κάτω από ποιο καθεστώς θα παραμείνουν στην Ελλάδα, όσοι χρειάζεται να παραμείνουν, αλλά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δίδουμε την ιθαγένεια σε όποιον περνάει έξω από την πόρτα μας. Εκτός και αν αυτό αποφασίσουμε ως χώρα. Το έχουμε όμως αποφασίσει; Τολμά η κυβέρνηση να κάνει ένα δημοψήφισμα για να λάβει την απάντηση; Κι εν πάση περιπτώσει, όλη αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει σήμερα; Δεν έχουμε άλλες προτεραιότητες;

Αναρωτηθήκαμε στην αρχή αν τα άμεσα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε θα είναι πάντοτε μία δικαιολογία για να μην δώσουμε λύση. Όχι! Αυτή τη φορά το οικονομικό πρόβλημα δεν είναι δικαιολογία είναι η ωμή πραγματικότητα. Κι αν δεν δώσουμε όλη μας την ενέργεια σε αυτό, τότε ίσως και οι μετανάστες να μην επιθυμούν να πάρουν την ιθαγένεια σε μία χρεοκοπημένη χώρα. Κι επιπλέον, χρειάζεται μία σοβαρότερη συζήτηση και οπωσδήποτε χρόνος για να γίνει αυτή. Δεν λέμε, λοιπόν, να αφήσουμε το μεταναστευτικό στις καλένδες. Λέμε ότι αυτή τη στιγμή δεν περισσεύει χρόνος. Αμέσως μετά και εφόσον έχουμε ξεπεράσει τις συμπληγάδες, ναι. Αλλά και πάλι έπειτα από μία μεγάλη, σοβαρή και δίχως ταμπού συζήτηση.

Θανάσης Μαυρίδης

πηγή: Capital.gr

Posted on Τετάρτη, Φεβρουαρίου 03, 2010 by Unknown

No comments

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010


Με αφορμή τις πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις και το μπλοκάρισμα των εθνικών οδών από τους αγρότες, είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε τις κινητοποιήσεις των προηγούμενων ετών και συγκεκριμένα εκείνη που προκλήθηκε στα Τρίκαλα τον Φεβρουάριο του 1925!

«Σήμερον εργάται και αγρόται Τρικάλων θελήσαντες να υποβάλουν Νομάρχην αιτήματα απαλλοτριώσεως τσιφλικίων εδέχθησαν επίθεσιν με πολυβόλα. Οι στρατιώται ηρνήθησαν να πυροβολήσουν τους αδελφούς των. Κατόπιν τούτου εσχηματίσθη λόχος αξιωματικών όστις και έβαλε με όπλα και πολυβόλα κατά του αόπλου πληθυσμού, εξ ων εφονεύθησαν και επληγώθησαν περί τους 25 εργάται και αγρόται. Η εγκληματική αυτή στάσις των αρχών Τρικάλων επροκάλεσε φρίκην εις την κοινωνίαν και έξαψιν πνευμάτων μεταξύ εργατών και αγροτών, ζητούντων εκδίκησιν του αίματος των αδελφών των. Εκτακτος αμαξοστοιχία μετέφερεν νύκτα στρατεύματα εκ Λαρίσης εις Τρίκαλα. Αναμένονται σοβαρά γεγονότα»

Αυτό ήταν το τηλεγράφημα του μετέπειτα γ.γ. του Κ.Κ.Ε. Σιάντου για τα γεγονότα της εποχής που ψηλαφούμε και το οποίο δημοσιεύτηκε στις 3 Φεβρουαρίου στον Ριζοσπάστη.

περισσότερα εδώ

Posted on Δευτέρα, Φεβρουαρίου 01, 2010 by Unknown

No comments

Ο καλύτερος φίλος και σύμμαχος του Ισραήλ φαίνεται πως είναι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ ονειρεύεται κάποια στιγμή την είσοδο του Ισραήλ στην Ε.Ε. όπως χαρακτηριστικά γράφει η εφημερίδα Haaretz στην οποία έδωσε συνέντευξη επ ευκαιρία του ταξιδιού του στο Ισραήλ.

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του: "Το Ισραήλ είναι κομμάτι της Ευρώπης. Ανήκει στη Δύση, πιστεύει στις αξίες της δημοκρατίας όπως εμείς. Γι' αυτό το λόγο ήμουν πάντοτε κοντά στο Ισραήλ, ως πρόεδρος της κυβέρνησης έχω αλλάξει την εξωτερική πολιτική, κάνοντας την Ιταλία τον καλύτερο φίλο του Ισραήλ στην Ευρώπη".

Η επίθεση φιλίας της Ιταλίας στο Ισραήλ δεν είναι τυχαία καθώς προσπαθεί να ελέγξει τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και να αποτελέσει τον τοποτηρητή της περιοχής με κάθε τρόπο. Παράλληλα, γίνεται προσπάθεια να χαμηλώσουν οι τόνοι μεταξύ Ιράν και Ισραήλ καθώς η Ιταλία αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς εταίρους του πρώτου.

Το ωραίο της υπόθεσης είναι η δακρύβρεχτη παρουσία του γνωστού για το φιλοφασιστικό παρελθόν του, Τζιανφράνκο Φίνι, ο οποίος στα πλαίσια φιλίας με το Ισραήλ μετέβη στο Άουσβιτς και στο Ισραήλ ενώ με δηλώσεις του εναντίον του Μουσολίνι ανάγκασε την εγγονή του μεγάλου δικτάτορα να αποχωρήσει από το κόμμα του!

Χαλεποί καιροί για δεξιούς και μάλιστα Ιταλούς!

Πηγές:
Haaretz
Ιl popolo della Liberta'
Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ
φωτογραφία του ΑP

Posted on Δευτέρα, Φεβρουαρίου 01, 2010 by Unknown

No comments


Δεν είναι εύκολο να διδάσκεσαι από τα όσα συμβαίνουν στις άλλες χώρες. Απαιτούνται συστηματική αναζήτηση πληροφοριών, συζητήσεις με φίλους που συμμετέχουν στις εξελίξεις, ανάλυση των σχετικών αναγνωσμάτων και αξιολόγηση της ακρίβειας των παρεχόμενων πληροφοριών.

Επίσης, όπως θα εξηγήσουμε στο τελευταίο μέρος της τριλογίας, δεν πρέπει ποτέ να θεωρείται δεδομένη η αντικειμενικότητα των ΜΜΕ. Η συναγωγή συμπερασμάτων για τη χώρα σου είναι το τελευταίο στάδιο της όλης διαδικασίας, κατά το οποίο απαιτούνται, αφενός, φαντασία, η οποία σου επιτρέπει να διακρίνεις τις υπάρχουσες αντιστοιχίες και, αφετέρου, ευρύτητα σκέψης, ώστε να δέχεσαι διδάγματα τα οποία μπορεί να αντιβαίνουν στον κατεστημένο τρόπο σκέψης.

Εφαρμόζοντας τα προαναφερθέντα βήματα μερικούς μήνες πριν από τον εκλογικό θρίαμβο του Ομπάμα, οδηγήθηκα να προβλέψω -σε άρθρο μου στο «Βήμα»- ότι ο πόλεμος του Αμερικανού προέδρου στο Αφγανιστάν ήταν καταδικασμένος. Η πρόβλεψη αυτή απαιτούσε πολύ θάρρος, καθώς την περίοδο εκείνη οι πάντες, και κυρίως οι ρομαντικοί Ελληνες, έτρεφαν πολύ μεγάλες ελπίδες για τον νέο πρόεδρο και ακόμη μεγαλύτερες για τον διαρκώς πιο απογοητευτικό αντιπρόεδρό του.

Κι ωστόσο, η λογική βάση της ανάλυσής μου ήταν ορθή. Για τους εξής λόγους:

Πρώτον: διότι καμία αυτοκρατορία, από τότε που οι Βρετανοί επιχείρησαν να εισχωρήσουν στα βάθη του Αφγανιστάν, στις αρχές της δεκαετίας του 1800, δεν κατάφερε να το υποτάξει.

Δεύτερον: επειδή η διαφθορά, η αμοιβαία καχυποψία και οι διαρκείς εσωτερικές διενέξεις είναι στοιχεία ευρέως διαδεδομένα μεταξύ των αφγανικών φυλών. Κάθε ιδέα περί «μεταμόσχευσης στο Αφγανιστάν της στρατηγικής Πετρέους», η οποία κινητοποίησε τη στήριξη των Σουνιτών και μείωσε -προσωρινά- τις βιαιοπραγίες στο Ιράκ, δεν πρόκειται -κατά τη γνώμη μου- να τελεσφορήσει στο Αφγανιστάν.

Τρίτον: επειδή η εξωτερική πολιτική του Ομπάμα αναπτύχθηκε «στο πόδι», καθώς εξελισσόταν η προεκλογική εκστρατεία του, και οι πιθανότητές του να κερδίσει απαιτούσαν την οργάνωση ενός παγκόσμιου σχεδίου. Ωστόσο, λόγω κεκτημένης ταχύτητας, η οποία, όπως γνωρίζουμε πλέον, κάλυψε και την απόφαση των Βρετανών να στηρίξουν τον αμερικανικό πόλεμο στο Ιράκ, κανείς δεν αντιλήφθηκε πόσο αλληλένδετα ήταν τα διάφορα μέρη της πολιτικής γραμμής του Ομπάμα. Γεγονός όμως παραμένει, όπως έχω κατ’ επανάληψη εξηγήσει στα άρθρα μου στο «Βήμα» και στο «Εθνος», ότι το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Ιράν, το Παλαιστινιακό Ζήτημα και, κυρίως, οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν ως μεμονωμένα, ασύνδετα ζητήματα.

Ολα αυτά τα προβλήματα παραμερίστηκαν από την αντίληψη ότι η ρητορική δεινότητα και το συναινετικό στυλ του Ομπάμα θα έφερναν αποτελέσματα, θα του εξασφάλιζαν ευρύτερη υποστήριξη και θα έδιναν τέλος στις εν λόγω κρίσεις. Γνωρίζουμε πλέον ότι τίποτε τέτοιο δεν συνέβη, αν και οι Ελληνες δημοσιογράφοι -απρόθυμοι ή ανίκανοι να υιοθετήσουν φρέσκους τρόπους σκέψης- εξακολουθούν να υπερτονίζουν τα επικοινωνιακά χαρίσματα του Αμερικανού προέδρου.

Ο ίδιος ο Ομπάμα επιδείνωσε τη θέση του, δηλώνοντας μεν, πολύ σωστά, ότι ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν «εσφαλμένος», αλλά και, τελείως εσφαλμένα, ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν ήταν ο πόλεμος που η Αμερική όφειλε να κερδίσει.

Πρωτύτερα, τις τελευταίες μέρες της διακυβέρνησής του, ο Μπους είχε αποφασίσει να προσδώσει και μια δόση «ιδεαλισμού» στην κυνική εξωτερική πολιτική της Αμερικής. Υποτίθεται ότι η δημοκρατία έπρεπε να εξαπλωθεί και στο Πακιστάν, έστω και αν αυτό σήμαινε την ανατροπή ενός σχετικά αξιόπιστου καθεστώτος. Ο Ομπάμα δεν άργησε να «ανεβάσει τον πήχη», αποφασίζοντας ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έπρεπε, ομοίως, να εξαπλωθεί στη γείτονα χώρα, ασχέτως αν οι Πακιστανοί ήταν και απροετοίμαστοι και απρόθυμοι.

Αποτέλεσμα; Αύξηση των ανθρώπινων απωλειών, αύξηση του οικονομικού κόστους, αύξηση των απαιτούμενων στρατιωτών. Τα μόνα πράγματα που μειώθηκαν ήταν: (α) η στήριξη από την πλευρά των πολιτών των χωρών που είχαν στείλει στρατεύματά τους στο Αφγανιστάν (β) η βεβαιότητα των στρατιωτικών ότι θα κέρδιζαν τον πόλεμο και (γ) η ικανότητα του χαρισματικού προέδρου να αποφασίσει γρήγορα εάν θα στείλει τα επιπλέον στρατεύματα που οι τοπικοί διοικητές του θεωρούσαν απαραίτητα. Το μόνο βέβαιο έπειτα από την πρόσφατη αύξηση των στρατευμάτων είναι η νέα αύξηση των νεκρών και των τραυματιών.

Η μοναδική πραγματική καινοτομία που έφερε ο Ομπάμα στην εν λόγω σύγκρουση ήταν η αρχική του δήλωση ότι οι ΗΠΑ έπρεπε να αναπτύξουν μια «στρατηγική εξόδου» -άποψη ρεαλιστική μεν, αλλά, επιφανειακά τουλάχιστον, ασύμβατη με τον ισχυρισμό του ότι αυτός ήταν ο πόλεμος που όφειλε να κερδίσει η Αμερική. Αφήνοντας αδιευκρίνιστες τις λεπτομέρειες αυτής της «αποχώρησης», οι Αμερικανοί δεν αλλάζουν την ουσία του μηνύματος ούτε και έχουν την ελευθερία να προβούν σε περισσότερους ελιγμούς, μια και, πλέον, είναι παγιδευμένοι στην ίδια τους τη δήλωση.

Θα ήταν περιττό να αρνηθούμε ότι πλησιάζει το τέλος της δυτικής παρουσίας στο Αφγανιστάν. Οσο επιδέξιοι και αν είναι οι Αμερικανοί επικοινωνιολόγοι, είναι αναντίρρητο ότι η Αμερική έχει χάσει την αναμέτρηση. Κανένας από τους διακηρυγμένους στόχους της -(α) κατατρόπωση των Ταλιμπάν (β) αιχμαλώτιση του Οσάμα Μπιν Λάντεν (γ) περιορισμός του εμπορίου οπίου και (δ) εγκαθίδρυση ενός δημοκρατικού καθεστώτος- δεν έχει καν πλησιάσει το ενδεχόμενο επιτυχίας. Η αύξηση των δυνάμεων, σε συνδυασμό με την αποχώρηση και την αδυναμία επίτευξης των διακηρυγμένων στόχων του πολέμου, θα έχουν ανυπολόγιστα επακόλουθα.

Το γόητρο της Αμερικής θα καταρρακωθεί στην κεντρική Ασία, στο Ιράν, στους κόλπους των Σιιτών στο Ιράκ, της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και της Χαμάς στη Δυτική Οχθη. Το γεγονός θα εκληφθεί από τους πάντες ως απόδειξη της συνεχιζόμενης παρακμής της αμερικανικής επιρροής.

Παράλληλα, όμως, το γεγονός της ήττας θα έχει σοβαρές επιπτώσεις και στην Ευρώπη, ενώ επίσης θα ενισχύσει την άποψη ότι η Αμερική δεν είναι -όπως άλλοτε διακηρυσσόταν- ικανή να διεξαγάγει δυόμισι πολέμους ταυτοχρόνως. Και οφείλουμε να επισημάνουμε ότι, παρά τις καυχησιολογίες ορισμένων ηγετών του ΝΑΤΟ, η ευρωαμερικανική συμμαχία ως προς αυτό το ζήτημα αποδείχτηκε, απλώς, ατελέσφορη.

Ολα αυτά με επαναφέρουν στην Ελλάδα και στη θεωρία μου για την ανάγκη υιοθέτησης μιας πολυγαμικής εξωτερικής πολιτικής.

Το επιχείρημα ότι η Ελλάδα είναι πάρα πολύ μικρή χώρα για να μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της Τουρκίας ανατρέπεται με τη μεγαλύτερη ευκολία: είναι σήμερα πολλές οι χώρες που ακολουθούν το πρωτοποριακό παράδειγμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Το Ισραήλ, φέρ’ ειπείν, έχει ήδη αρχίσει να παρουσιάζει σαφείς ενδείξεις ανεξαρτησίας, ακόμη και από τις ΗΠΑ, όταν το θεωρεί βολικό. Η Σερβία αποκομίζει ήδη οφέλη από την Ευρώπη επειδή είχε το θάρρος να φλερτάρει με τη Ρωσία. Ακόμη και οι Σέρβοι της Βοσνίας, που αποτελούν μόλις το 35% του πληθυσμού αυτής της μικροσκοπικής χώρας, δείχνουν σήμερα πρόθυμοι να καθιερώσουν στενές σχέσεις με τη Ρωσία, η οποία ήταν πολιτικά «απούσα» όταν οι συμφωνίες του Ντέιτον δημιουργούσαν την ομοσπονδία Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.

Γεγονός ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι η Γερμανία και σήμερα η Γαλλία ασκούν ήδη πολιτική σταδιακής εμπορικής αποστασιοποίησης από τον αγγλοσαξονικό κόσμο. Οι μεγαλοστομίες του κ. Σαρκοζί σχετικά με την πρόθεσή του να χαλιναγωγήσει το (ατίθασο) Λονδίνο φανερώνουν ότι το φλερτ της Γαλλίας με το αγγλοσαξονικό οικονομικό μοντέλο αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο. Ακόμη πιο αξιοσημείωτες είναι οι πρόσφατες συμφωνίες του κ. Σαρκοζί να αρχίσει «ανταλλαγές μετοχών» με τη Ρωσία.

Πρόκειται για πρωτοφανή εξέλιξη, καθώς η Γαλλία μπορεί, ακολουθώντας το παράδειγμα της Γερμανίας, να ενισχύσει το εμπόριο με τη Ρωσία, να προωθήσει τα ενεργειακά της συμφέροντα, να βοηθήσει τη Ρωσία να ενισχύσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών στην οικονομία της, και, εμμέσως, να αποδυναμώσει τις κινήσεις που κάνουν οι Αμερικανοί με σκοπό τη μείωση της επιρροής της Ρωσίας επί των χωρών της περιφέρειάς της. Οι αλλαγές αυτές αναμένεται να αποδειχτούν κρισιμότατες. Πρόκειται για αλλαγές των οποίων τον αντίκτυπο δεν μπορούν καν να διανοηθούν όλοι όσοι βλέπουν το μέλλον τους προσδεμένο στο αμερικανικό άρμα.

Δυστυχώς, όμως, η Ελλάδα παραμένει μία από τις χώρες που δεν μπορούν να αντιληφθούν τη σπουδαιότητα των αλλαγών. Δεν μπορούν; Ή μήπως δεν τους επιτρέπεται να βγάλουν τα αναγκαία συμπεράσματα; Αυτό είναι το ερώτημα.

Στις αρχές της πενταετούς κυβερνητικής θητείας του, ο κ. Καραμανλής είδε πράγματι αυτές τις αλλαγές και, μέσω θεμελιακού έργου, το οποίο επιτέλεσε ο πρέσβης Μπίτσιος, πραγματοποίησε κάποια σημαντικά βήματα με σκοπό να ωφεληθεί η Ελλάδα από τη γεωπολιτική μεταβολή. Ολα αυτά, βεβαίως, προτού αλλάξει τον καινοτομικό αυτό τρόπο σκέψης η επιρροή κάποιων υπουργών του.

Μικρή είναι η παρηγοριά ότι οι υπεύθυνοι αυτών των οπισθοδρομικών αποφάσεων δεν βρίσκονται πλέον στην εξουσία. Αν κάτι έχει σημασία σήμερα είναι ότι όσοι ενδιαφέρονται πραγματικά για την Ελλάδα -είτε είναι μέλη της νέας κυβέρνησης είτε της αναγεννηθείσης αντιπολίτευσης- πρέπει να βεβαιωθούν ότι δεν θα συνεχίσουμε να παραβλέπουμε τα διδάγματα που καταφτάνουν καθημερινά από το εξωτερικό. Τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας ΔΕΝ θα προστατευτούν από τους συμμάχους της. Και, σε τελευταία ανάλυση, την ευθύνη της απεμπόλησής τους θα τη φέρουν Ελληνες πολιτικοί και μόνον. Η επίρριψη της ευθύνης στην οικονομική κρίση ποτέ δεν πρόκειται να αφαιρέσει το στίγμα που θα αφήσει ο οποιοσδήποτε συμβιβασμός ως προς τα εθνικά μας συμφέροντα. Διότι η παγκόσμια ιστορία διδάσκει ότι οι παραχωρήσεις εθνικών συμφερόντων γίνονται μόνον έπειτα από έναν χαμένο πόλεμο.

Ο κ. Βασίλης Μαρκεζίνης κατέχει τον τίτλο του «σερ», είναι νομικός σύμβουλος της βασίλισσας της Αγγλίας και μέλος σε επτά Ακαδημίες του εξωτερικού.

Πηγή: Έθνος

Posted on Δευτέρα, Φεβρουαρίου 01, 2010 by Unknown

No comments

Η άγνωστη ιστορία του, από τότε που δημοσιεύτηκε κυρίως στο διαδίκτυο, κάνει τους Έλληνες που νοιάζονται να ριγούν από συγκίνηση, μα και να σφίγγουν τα δόντια από αγανάκτηση! Όμως ένα είναι βέβαιο. Καθένας που θα διαβάσει για τούτο το παλικάρι, θα νιώσει πως δίκαια του αξίζει μια θέση δίπλα στους μεγαλύτερους Ήρωες του Ελληνισμού! Και καθένας θα θελήσει να γίνει «Μπικάκης» σαν έρθει η ώρα να ξοφλήσει η Ελλάδα τους λογαριασμούς της με τους παρανοϊκούς Στρατηγούς της Τουρκίας, που κρατώντας σε στρατιωτική κατοχή τη μισή σχεδόν Κύπρο για 35 ολόκληρα χρόνια και παραβιάζοντας σχεδόν καθημερινά την Ελλάδα, παραβιάζουν την Ειρήνη, αλλά και την υπομονή του Θεού, που θα αποδώσει κάποτε Δικαιοσύνη…
Ο Έλληνας «Ράμπο»
«...Η προδοσία της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Αττίλας προχωρά και οι Καταδρομείς βρίσκονται στην Μεγαλόνησο να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη. Ανάμεσα σ’ αυτούς ένας απόγονος των Μινωιτών τοξοτών, του Δασκαλογιάννη, του Γιαμπουδάκη, ο καταγόμενος από το χωριό Ασή Γωνιά, στα σύνορα Ρεθύμνου – Χανίων, καταδρομέας Μπικάκης, μια ηρωική μορφή των μαχών, ανάμεσα σε όλες τις άλλες των Ελλήνων πολεμιστών της Α΄ Μοίρας της ΕΛΔΥΚ και των Κυπρίων καταδρομέων.

Η μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια έχοντας βαρύ οπλισμό, μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ. Σε ένα από αυτά ο Μπικάκης μαζί με τον έτερο κρητικό Μπιχανάκη καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπίας της “Ford”, γνωστό ως ανώνυμο λόφο αφού οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας.
Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το ΠΑΟ του παρατηρεί τον χώρο και το πεδίο βολής που του έδινε.
Υπό συνεχή βροχή από όλμους των 4,2 χιλιοστών των Τούρκων, ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί, όμως απορροφημένος από την μεταφορά των βλημάτων, δεν είδε την μετακίνηση του Μπικάκη και αμέσως άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Γύρισε πίσω και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του. Όμως ο Μπικάκης ζει και με την σειρά του ψάχνει τον σύντροφο του, νομίζοντας ότι σκοτώθηκε. Δεν παίρνει απάντηση, αφού το μόνο που ακούει είναι οι εκρήξεις από τους όλμους των Τούρκων!

Παρόλο που γνωρίζει ότι είναι μόνος, δεν λιποψυχεί αλλά μένει στη θέση του, ακολουθώντας τις εντολές που είχε. Μία ανεπανάληπτη και ανορθόδοξη αναμέτρηση ανάμεσα στον ΑΝΘΡΩΠΟ και στις μηχανές.
Τοποθετεί το βλήμα, φέρνει το ΠΑΟ στον ωμό του και το μάτι του στην διόπτρα.
Έρχονται 6 άρματα Μ-48-Α2 και πίσω τους ένα Τουρκικό Τάγμα Πεζικού!

Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το 1ο άρμα και στα 270 μέτρα το κάνει παλιοσίδερα, αναγκάζοντας τα δυο άτομα του πληρώματος να το εγκαταλείψουν!

Αλλάζει θέση, εγκλωβίζει το 2ο άρμα και το τυλίγει στις φλόγες χωρίς να γλιτώσει κανείς!

Στα 200 μέτρα καταστρέφει και το 3ο άρμα, ενώ οι Τούρκοι τον ψάχνουν σαν τρελοί, αλλάζει θέση και καταστρέφει και το 4ο μην αφήνοντας κανένα ζωντανό!!!

Τα δυο εναπομείναντα άρματα φοβούνται και κρύβονται, όμως το 5ο κάνει το λάθος και εμφανίζεται δίνοντας την ευκαιρία στο Μπικάκη να το στείλει από εκεί που ήρθε!

Το 6ο και τελευταίο οπισθοχωρεί ελπίζοντας ότι θα γλιτώσει 700 μέτρα μακριά από τον Μπικάκη, αυτός όμως το καταστρέφει και αυτό! Τα πληρώματά τους, που μέρες πριν έκαιγαν άμαχους, γυναίκες, ιερείς και παιδιά, κάηκαν σε λίγα λεπτά από τον μοναχικό Κρητικό εκδικητή! Θαρρείς κι ήταν ένα μακάβριο παιγνίδι θανάτου, που από Θεία θέληση έπρεπε να το κερδίσει ο Άνθρωπος…

Οι Τούρκοι πεζικάριοι βλέποντας το θάνατο μπροστά τους τρέχουν να καλυφθούν στη σχολή Γρηγορίου. Τα δυο εναπομείναντα βλήματα του Μπικάκη ρίχνονται στο ισόγειο και στον δεύτερο όροφο του κτιρίου! Ποσά πτώματα μέτρησαν οι Τούρκοι στο κτίριο δεν μαθεύτηκε ποτέ…

Παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή, πολεμώντας με ένα πολυβόλο, που βρήκε πεταμένο στον διπλανό λόφο και έχοντας δίπλα του τη φωτογραφία της Ελένης που τον περίμενε στη Κρήτη!.

Ο Καταδρομέας Μπικάκης (όπως και κανένας άλλος Αξιωματικός ή οπλίτης από όσους έλαβαν μέρος στην άνιση τούτη Μάχη) δεν έλαβε ποτέ κάποια ηθική αμοιβή ή έπαινο! Η πρόταση του Διοικητού του, για άμεση απονομή του Χρυσού Αριστείου Ανδρείας, έμεινε για πάντα στα συρτάρια των "ΗΓΕΤΩΝ".

Από ένοχη σιωπή; Από ντροπή; Από προκατάληψη; Κανένας ποτέ δεν έμαθε…

Όταν απολύθηκε από το Στρατό, εργάστηκε σαν οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο ατύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών Πατρών, φεύγοντας από τη ζωή - όπως κι άλλοι μαχητές Καταδρομείς, Ελδυκάριοι και κυβερνήτες των Νοράτλας - με την πίκρα της μη αναγνώρισης…

Τιμήθηκε μετά θάνατον από την Λέσχη Καταδρομέων Ημαθίας. Η τιμητική πλακέτα απεστάλη από τον - εν ζωή τότε - Πρόεδρο της Λέσχης Δρούγκα Στέφανο, στους Γονείς του στην Κρήτη…

Κανένας Δάσκαλος ή ιστορικός δεν μίλησε ποτέ στους μαθητές του γι αυτόνΚανένας ποιητής δεν αφιέρωσε λίγη απ τη σοφία του για κάποιες αράδες από λέξεις…έστω για ένα τραγούδι.

Σε ολάκερη την Ελλάδα, μήτε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη, δεν υπήρξε ποτέ κάποιος δρόμος που να χωρέσει το όνομά του…»

Εμμανουήλ Μπικάκης, ένας μεγάλος, σύγχρονος εθνικός Ήρωας Πολέμου,

που κρύψανε οι άνανδροι, για να μην φαίνεται τόσο ανυπόφορη η ανανδρία τους…

Posted on Δευτέρα, Φεβρουαρίου 01, 2010 by Unknown

No comments