Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στον άνθρωπο που δεν μήδισε. Μην μας απογοητεύσεις Παναγιώτη Ψωμιάδη! Όσοι Νεοδημοκράτες με πατριωτικά αισθήματα είναι ακόμα γραμμένοι στη Νέα Δημοκρατία, οφείλουν να τιμήσουν τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Τον πραγματικό νικητή των εκλογών αυτών.


Posted on Παρασκευή, Νοεμβρίου 27, 2009 by Unknown

4 comments

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Στο τέλος της μέρας θα αποκαλύψουμε πως μέσα στην Αθήνα, σε εκδήλωση παρουσία του Υπουργού, του υφυπουργού του Υπουργείου Εξωτερικών, βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά και άλλων υψηλά ισταμένων, ένας τυχάρπαστος τύπος αποκαλούσε συνεχώς τα Σκόπια με την κάλπικη ονομασία τους...χωρίς φυσικά κανείς να αντιδράσει!!


Posted on Τρίτη, Νοεμβρίου 24, 2009 by Unknown

1 comment

Ερώτηση προς τον υπουργό Εξωτερικών κατέθεσαν ο Μάκης Βορίδης και ο Γιάννης Κοραντής με θέμα τα «κυριαρχικά δικαιώματα στην Πρέσπα και τη Δοϊράνη». Επικαλούμενοι τη διεθνή νομολογία του ΟΗΕ, σύμφωνα με την οποία, εάν μεταξύ δυο όμορων κρατών υπάρχουν λίμνες φυσικές ή τεχνητές, τα 2/3 αυτών περιέρχονται στο μεγαλύτερο από τα κράτη αυτά και το 1/3 στο μικρότερο, παρατηρούν το εξής πολύ ενδιαφέρον:

Στα βόρεια σύνορά μας, το σημείο επαφής της χώρας μας με την ενωμένη Γιουγκοσλαβία παλαιότερα και με την ΠΓΔΜ εδώ και δέκα χρόνια, είναι οι λίμνες Μεγάλη Πρέσπα και Δοϊράνη. Οσο υπήρχε η Γιουγκοσλαβία, ως μεγαλύτερη χώρα, κατείχε τα 2/3 των λιμνών αυτών, ενώ μετά τη διάλυσή της, η ΠΓΔΜ, χώρα σαφώς μικρότερη από την Ελλάδα, συνεχίζει λόγω αβελτηρίας των Ελληνικών κυβερνήσεων, να κατέχει μέχρι σήμερα τα 2/3 τους.

Οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. ερωτούν τον κ. Δρούτσα αν προτίθεται η κυβέρνηση να διεκδικήσει τη νομική κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στις λίμνες σύμφωνα με τη σχετική νομολογία. Εμείς, πάντως, πολύ φοβούμαστε πως έτσι όπως το πάει η κυβέρνηση θα τους δώσουμε και το δικό μας «κομμάτι» σε ένδειξη… καλής θελήσεως!

Πηγή: Ελεύθερη Ώρα

Posted on Τρίτη, Νοεμβρίου 24, 2009 by Unknown

No comments

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Πλήρωσε με την ζωή του την ευσυνειδησία του ο Κρητικός Αρχιφύλακας Σπανουδάκης όταν δεν έκλεισε τ’ αυτιά του στην φωνή του καθήκοντος να τρέξει να συλλάβει ένα Αλβανό ληστή στη Νίκαια αν και βρισκόταν εκτός υπηρεσίας. Ο αδίστακτος Αλβανός τον σκότωσε και ο αδικοχαμένος Αρχιφύλακας άφησε στο δρόμο χήρα γυναίκα και ανήλικη κόρη. Η Πολιτεία αντί να σταθεί στο πλευρό ως φιλόστοργη μητέρα της οικογένειάς του γενναίου και ευσυνειδήτου αστυνομικού την αγνόησε. Οχι σύνταξη δεν της έδωσε αλλά ούτε και το δικαιούμενο εφ’ άπαξ επίδομα.

Στην Κωνσταντίνα Κούνεβα την συνδικαλίστρια γυναίκα που την τραυμάτισαν βαρύτατα με καυστικό υγρό στο πρόσωπο, ο Υπουργός Απασχόλησης Ανδρέας Λοβέρδος είχε την ευαισθησία να δώσει παραχωρητήριο για διαμέρισμα. Κι αναρωτιέται κανένας εύλογα η Πολιτεία έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά;

Εχει Υπουργούς με ευαισθησία και Υπουργούς αδιάφορους; Ή κάτι άλλο συμβαίνει. Η «Ε.Ω.» είναι υποχρεωμένη να δημοσιοποιήσει την επιστολή των αδελφών του Αρχιφύλακα Σπανουδάκη με την ελπίδα ότι κάποιοι στην Πολιτεία και ειδικότερα στην ΕΛ.ΑΣ. θα ευαισθητοποιηθούν και έστω και καθυστερημένα θα καλύψουν αυτό το κενό που στην προκειμένη περίπτωση είναι ζήτημα τιμής για την ίδια αλλά και ζήτημα επιβίωσης για την οικογένεια του αδικοχαμένου Σπανουδάκη.

«Αλλο η ΚΟΥΝΕΒΑ …και άλλο ο ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ;

Πληροφορήθηκαμε από τον Τύπο και τα ΜΜΕ ότι θεωρήθηκε ως εργατικό ατύχημα η περιπέτεια της κ. Κωνσταντίνας ΚΟΥΝΕΒΑ, η οποία δέχθηκε επίθεση από αγνώστους με καυστικό υγρό στο πρόσωπο. Η γυναίκα εξακολουθεί να νοσηλεύεται και ο Υπουργός Εργασίας κ. ΛΟΒΕΡΔΟΣ καλώς αναγνώρισε το γεγονός ως εργατικό ατύχημα και έδωσε παραχωρητήριο και κλειδί στην μητέρα της άτυχης γυναίκας.

Αν και πέρασαν όμως εννέα μήνες από την δολοφονία του αδελφού μας Αρχιφύλακα ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ Μιχαήλ που συνέβη την 5-3-2009 στη Νίκαια Πειραιώς, από Αλβανό λαθρομετανάστη, όταν ο αδελφός μας ευρισκόμενος εκτός υπηρεσίας, επιχείρησε να τον συλλάβει, αφού αυτός προηγουμένως είχε κάνει ληστεία σε Υποκατάστημα της Τράπεζας Κύπρου η πολιτεία στην περίπτωση του δεν επιδεικνύει την ίδια ευαισθησία και συγκεκριμένα:
1) Μέχρι σήμερα δεν χορηγήθηκε στη χήρα ή την θυγατέρα του σύνταξη (Αρθρα 2 και 3 του Ν. 1897/1990).
2) Δεν καταβλήθηκε μέχρι σήμερα το δικαιούμενο εφ’ άπαξ βοήθημα (Αρθρο 3 του Ν. 1897/1990)
3) Μέχρι σήμερα η σύζυγος του δεν διορίστηκε στο Δημόσιο όπως προβλέπεται από το Νόμο (Αρθρο 18 του Ν. 3448/2006), αλλά ο σχετικός φάκελος εξακολουθεί να πηγαινοέρχεται μεταξύ Υπουργείου Οικονομικών και Υπουργείου Προστασίας του πολίτη, αν και από την τέως πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών μας είχε δοθεί η υπόσχεση ότι το θέμα θα ρυθμιζόταν ως τις Ευρωεκλογές.
Εστω να ληφθεί υπ’ όψη ότι ο αδελφός μας άφησε εν ζωή γυναίκα και ανήλικο παιδί ηλικίας μόλις πέντε μηνών.

Αραγε ο αδελφός μας είναι παιδί ενός κατώτερου Θεού;
Με την παρούσα παρακαλούμε όλους τους αρμόδιους και την ηγεσία των συναρμοδίων Υπουργείων να πράξουν το συντομότερο δυνατόν όλα όσα προβλέπονται από το Νόμο και να ενεργήσουν με την ίδια ευαισθησία που ενήργησε και η πολιτεία στην περίπτωση της κ. ΚΟΥΝΕΒΑ.

Τα αδέλφια
Γεώργιος Σπανουδάκης
Μανόλης Σπανουδάκης»

πηγή: Ελεύθερη Ώρα

Posted on Δευτέρα, Νοεμβρίου 23, 2009 by Unknown

No comments

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Μόλις ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες των δελφίνων της Νέας Δημοκρατίας όλοι είχαν να λένε για την στάση του Αντώνη Σαμαρά στο θέμα των Σκοπίων. Θυμόμαστε όλοι τη δικαιολογία του καπετάν Αντώνη όταν έριξε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προκειμένου να αναλάβει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη αλλά κάπου στου δρόμου τα μισά τα παράτησε κι από εκεί.

Η μεστότητα του λόγου του και οι μετριοπαθείς του θέσεις έδιναν το στίγμα ενός αγνού και άδολου πολιτικού ηγέτη. Πώς όμως μπορείς να θεωρηθείς άδολος όταν γίνονται τόσα αίσχη επί υπουργίας σου στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και τηρείς σιγήν ιχθύος για να μην ταράξεις τον Αρχηγό και χάσεις την καρέκλα της εξουσίας;

  • Ξεχάσαμε τον Δεκέμβριο που κάηκε η Αθήνα;
  • Μήπως ο Σαμαράς δεν ήταν παρών όταν προσγειωνόταν αεροπλάνο των Σκοπίων στην Κέρκυρα με το όνομα Μacedonia;
  • Που ήταν ο υποψήφιος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας όταν χάριζε την Ελληνική ιθαγένεια ο συμμαχητής του Παυλόπουλος στους μετανάστες;
  • Για το βιβλίο της Στ' Δημοτικού, ο Σαμαράς που αγνάντευε;
  • Στα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης που έκανε διακοπές ο αρχηγός;

Είναι ωραίο να το παίζεις Μακεδονομάχος όταν το θυμάσαι που και που. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Στο δελτίο του Άλτερ μεταξύ άλλων, ο Αντώνης Σαμαράς άφησε να εννοηθεί ότι θα συζητούσε τη σύνθετη ονομασία με το γειτονικό μας κράτος. Και είναι λογικό. Όταν βρίσκεσαι σ' ένα κόμμα τόσα χρόνια και δέχεσαι την εθνική "κόκκινη γραμμή" που έθεσε ο Κώστας Καραμανλής, δηλαδή σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, χωρίς να βγάζεις τσιμουδιά, δεν μπορείς τώρα ξαφνικά να φανείς ως δια μαγείας διαφωνών...

Καλό είναι λοιπόν, να συνετισθούν ορισμένοι όταν ομιλούν για εθνική συσπείρωση γύρω από τον Αντώνη Σαμαρά, μοιράζοντας αφειδώς χαρακτηρισμούς ως μειοδότες και προδότες εκείνους που από το '90 παραμένουν σταθεροί: Καμία σύνθετη ονομασία. Μακεδονία μόνο Ελληνική.

Μόνο ο Παναγιώτης Ψωμιάδης μπορεί να περηφανευτεί ότι στάθηκε ανάχωμα στην ενδοτική πολιτική του αρχηγού του. Μόνο εκείνος φάνηκε αντάξιος και μόνο αυτός μπορεί χωρίς προσωπείο να δηλώσει Έλληνας Πατριώτης.

Οι καιροσκόποι καλό είναι να ξαναγυρίσουν σπίτι τους.

Posted on Τρίτη, Νοεμβρίου 10, 2009 by Unknown

6 comments

Οι ελληνικές σημαίες που κρατούσαν οι φίλοι του ΑΠΟΕΛ ενόχλησαν τους ανθρώπους της Ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.
Η UEFA προχώρησε σε καταγγελία εναντίον του κυπριακού συλλόγου διότι οι φίλαθλοι κρατούσαν ελληνικές σημαίες στην αναμέτρηση κόντρα στην Πόρτο.

Οι ιθύνοντες του συλλόγου αντέδρασαν άμεσα και είναι διατεθειμένοι να αντιδράσουν δυναμικά στην περίπτωση που η απόφαση της UEFA είναι εναντίον της ομάδας.

Η ανακοίνωση του ΑΠΟΕΛ αναφέρει μεταξύ άλλων: “Επιθυμούμε να διασαφηνίσουμε ότι η ανάρτηση των εν λόγω σημαιών αποτέλεσε μέρος του εορταστικού κλίματος στον αγώνα της ομάδας μας στο Champions League, αφού η ανάρτηση σημαίας στις κερκίδες σταδίων δεν απαγορεύεται”.

Η Κυπριακή ομάδα αντέδρασε και μέσω δηλώσεων του υπεύθυνου επικοινωνίας της.


“Τι έκανε η UEFA όταν παίξαμε στο γήπεδο της Τραμπζονσπόρ και σήκωναν 20.000 σημαίες του ψευδοκράτους; Αυτή η ιστορία πήγε στον κάλαθο των αχρήστων. Ο ΑΠΟΕΛ δεν θα ανεχτεί κάποιες τέτοιες ανεξήγητες καταστάσεις. Θα αντιδράσουμε δυναμικά σε όλα τα επίπεδα. Ουδείς αμφισβητεί την ελληνικότητα της ομάδας μας. ΑΠΟΕΛ σημαίνει Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας. Η ελληνική μας ταυτότητα και η ιστορία της ομάδας μας είναι αδιαπραγμάτευτες. Υπάρχουν κόκκινες γραμμές και η UEFA έχει ξεπεράσει τα όρια”, τόνισε ο Πανίκος Χατζηλιάσης.

Posted on Τρίτη, Νοεμβρίου 10, 2009 by Unknown

2 comments

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Βόμβα μεγατόνων έριξε σήμερα ο Γιώργος Καρατζαφέρης με αφορμή την Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του. Η είδηση που βγαίνει είναι η μη ψήφιση του Κάρολου Παπούλια το Μάρτιο για Πρόεδρος Δημοκρατίας. Έτσι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα περιμένει την απόφαση του νέου εκλεγμένου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να συμφωνήσει στην εκλογή και να μην ξαναπάμε σε νέες εκλογές.

Ο Γιώργος Καρατζαφέρης έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι προδοσίες που επίκεινται δεν πρόκειται να περάσουν τόσο εύκολα και το όπλο της ψήφου θα μπορέσει να το χρησιμοποιήσει πλέον και η άλλη πλευρά. Θα δεχτεί ο/η νέος-α Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας το ξεπούλημα της Μακεδονίας, την παραχώρηση δικαιώματος ψήφου στους Μετανάστες ή το νέο σχέδιο Ανάν στην Κύπρο;

Η απόφαση πολύ σημαντική και δύσκολη αφού σε περίπτωση συναίνεσης με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., θα σημάνει το τέλος της Νέας Δημοκρατίας και του προέδρου της, για πολλούς...

Posted on Σάββατο, Νοεμβρίου 07, 2009 by Unknown

No comments

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009


Συζητούσα με έναν φοιτητή Μαθηματικών, αριστούχο απόφοιτο καλού ιδιωτικού σχολείου, με διακρίσεις σε μαθηματικούς διαγωνισμούς. Από την τρέχουσα πολιτική ζωή ξεκινήσαμε, στις απαρχές του φιλελευθερισμού και τον Διαφωτισμό φτάσαμε. Καθώς είχαμε πια μπει στο πεδίο της Ιστορίας, αντιλήφθηκα ότι ο αριστούχος είχε πέσει σε τρικυμία: τοποθετούσε τον Διαφωτισμό περίπου μαζί με την Αναγέννηση, λίγο μετά τον Μεσαίωνα, και σε διερευνητικές ερωτήσεις αποκαλυπτόταν διαρκώς ότι η γνώση του των αδρών ιστορικών περιόδων ήταν συγκεχυμένη, γεμάτη ανακολουθίες και πρωθύστερα. Οι περίοδοι ήταν απλώς ονόματα σκόρπια μες στον χρόνο, μάλιστα ονόματα κενά, χωρίς περιεχόμενο, χαρακτηριστικά, φυσιογνωμία.

Ελαφρώς σοκαρισμένος, ο φοιτητής ομολόγησε ότι Νεότερη Ιστορία είχε διδαχθεί δυο-τρεις φορές στον σχολικό του βίο, και «τότε» τα ήξερε, έπαιρνε 18άρια και 19άρια, αλλά τώρα τα μπερδεύει. Καλά, Γεωγραφία δεν έμαθα ποτέ, αλλά Ιστορία νόμιζα ότι ξέρω, ψέλλισε εξομολογητικά. Τον παρηγόρησα λέγοντάς του, ότι η άγνοιά του δείχνει μάλλον την αποτυχία του σχολείου. Δεν του αρκούσε· ζήτησε κανένα καλό βιβλίο Ιστορίας. Δεν δεχόταν ότι το σχολείο του απέτυχε.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, με δική του πρωτοβουλία ξεκίνησε η δεύτερη φάση της ανοιχτής μας συζήτησης. Αφορμή, ο Εμφύλιος και η ταινία του Π. Βούλγαρη «Ψυχή βαθιά», την οποία του είχα συστήσει «χαλαρά» να την δει. Αποφασίσαμε με την παρέα να πάμε να δούμε την ταινία, άρχισε να λέει. Πώς κι έτσι; Να, προχθές είχαμε μαζευτεί μια παρέα, παλιοί συμμαθητές, και μιλούσαμε για ταινίες. Ηρθε η κουβέντα και στην «Ψυχή βαθιά». Ενα παιδί, της Νομικής, είπε ότι ο Εμφύλιος είναι μια πολύ παλιά υπόθεση, προπολεμική. Μάς είπε ότι ήταν επί Βενιζέλου, τον μπέρδευε με τον Διχασμό... Δεν ήξερε ότι είχε τόσο πολλούς νεκρούς και ότι κράτησε μέχρι το ’49. Καταλαβαίνεις τώρα, ο φίλος της Νομικής είναι άσος στην Ιστορία, 19.200 μόρια στις πανελλήνιες, 19,8 Ιστορία, δεν λέω για τους άλλους των Καλών Τεχνών, του Πολυτεχνείου και των Οικονομικών.

Και δεν ήξερε πότε έγινε ο Εμφύλιος; Ε, δεν το ήξερε, μας είπε ότι δεν το διάβασε ποτέ, ο Εμφύλιος δεν είναι στα θέματα SOS, δεν μπαίνει ποτέ στις εξετάσεις...

Αναχώνευα όσα μου διηγήθηκε ο νεαρός μαθηματικός περί Ιστορίας και μέσης εκπαίδευσης. Εμεινα περισσότερο στην κοινότοπη διαπίστωση περί αποτυχίας του σχολείου, ότι αυτό το τυπολατρικό σχολείο, ο διάδρομος για τα ΑΕΙ, έχει καταντήσει να παράγει ημιμαθείς και αγράμματους, να στραβώνει ακόμη και τα πιο προικισμένα παιδιά. Μήπως είμαι υπερβολικός;

Θυμήθηκα όσα μου λένε κατά καιρούς φίλοι εκπαιδευτικοί, λαμπροί επιστήμονες και έμπειροι δάσκαλοι. Η Δ., χημικός με μάστερ επιστημολογίας, περιγράφει με τα μελανότερα χρώματα τα σχολικά εγχειρίδια: Τα περισσότερα είναι για πολτοποίηση, γραμμένα στο πόδι, ή από ανθρώπους που δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους σε σχολική αίθουσα, απευθύνονται σε 13χρονα, ενδεχομένως αλλοδαπά με ελλιπή γνώση ελληνικών, και τους μιλάνε σαν να είναι φοιτητές πανεπιστημίου... Η Δ. περιφρονεί το αναλυτικό πρόγραμμα και εφαρμόζει το δικό της: Πέντε πράγματα, να τους μείνουν, μήπως και μάθουν να σκέφτονται...

Πέντε πράγματα... Ναι, αυτά που δεν κατορθώνουν να διδάξουν σε έξι χρόνια τα καλά ιδιωτικά σχολεία, πότε πέφτει η Αναγέννηση, πότε ο Διαφωτισμός, και γιατί φυλακίστηκε ο Κολοκοτρώνης, πώς διαβάζεται ο χάρτης, πού βρίσκεται η Βιρμανία και πού τα Γιαννιτσά.

Ο Θ., πτυχιούχος του Φιλοσοφικού-Παιδαγωγικού-Ψυχολογικού τμήματος της Φιλοσοφικής, μου έλεγε πως τον έβαζαν να διδάσκει Αρχαία Ελληνικά στο γυμνάσιο που υπηρετεί. Καταλαβαίνεις τώρα, εγώ δεν έχω διδαχτεί Αρχαία στο πανεπιστήμιο, και πρέπει να διδάξω Ομηρο και Θουκυδίδη στο πρωτότυπο, με συντακτικό, αναγνωρίσεις και λοιπά. Στα Νέα τουλάχιστον επιστρατεύω τις γνώσεις μου και το ψώνιο μου για τη λογοτεχνία...

Ο φιλόλογος Δ., διδάκτωρ νεοελληνιστής του Καποδιστριακού, μεταφέρει τη δική του εμπειρία από τα ακριβά σχολεία των βορείων προαστίων αλλά και από τα εσπερινά των λαϊκών συνοικιών. Το μέγα ζητούμενο είναι να αποκτήσουν τα παιδιά γλωσσικό αίσθημα, να συνδέσουν το κείμενο που διδάσκεται με τη γλώσσα που μιλάνε, να δώσουν ονόματα στη σκέψη τους, στα αισθήματά τους. Είναι απαισιόδοξος: Κάθε χρονιά βλέπω ότι μπορώ να προσφέρω λιγότερα. Και κανείς δεν μου ζητά να είμαι καλύτερος, κανείς δεν αξιολογεί την εργασία μου, ο θεσμός του επιθεωρητή έχει καταργηθεί, οι σχολικοί σύμβουλοι δεν έχουν αποφασιστικό ρόλο, η επιμόρφωση είναι ανύπαρκτη ή μαϊμού, οι καθηγητές βαριούνται ή απλώς είναι ανεπαρκείς...

Ο Δ., ο Θ., η Δ., άνθρωποι βαθιά καλλιεργημένοι, αφοσιωμένοι στα γράμματα και την επιστήμη, λόγιοι, με κοινωνική συνείδηση του ρόλου τους, δάσκαλοι εξ επιλογής, είναι όλο και πιο σκεπτικιστές καθώς περνούν τα χρόνια. Μιλούν με πόνο για το δημόσιο σχολείο, και περιγράφουν μια ιστορική καταστροφή: για μία και δύο γενιές παιδιών ημιμαθών, χωρίς εγκύκλια παιδεία, χωρίς στοιχειώδη εγγραμματοσύνη.

Σκεφτόμουν: Ο Δ., ο Θ., η Δ. είναι στα σαράντα ή τα πενήντα. Μήπως γκρινιάζουν, μήπως είναι υπερβολικά απαιτητικοί, υπερβολικά απαισιόδοξοι; Οχι, τους ξέρω χρόνια πολλά, είναι άνθρωποι φύσει αισιόδοξοι, δοτικοί, διεισδυτικοί, επιεικείς, ουσιαστικά κοινωνικοί και μοντέρνοι. Αλλωστε, η διερώτηση και η αμφισβήτηση φωλιάζουν πια στους φρεσκοαπόφοιτους των λυκείων, αυτοί ανακαλύπτουν ότι έξι χρόνια αποστήθιζαν μόνο εξεταστέα ύλη. Και τώρα ανακαλύπτουν εμβρόντητοι ότι η γνώση δεν ήταν ποτέ στα SOS.

Πηγή: Η Καθημερινή

Posted on Παρασκευή, Νοεμβρίου 06, 2009 by Unknown

No comments

Του Σταύρου Θεοδωράκη

Χθες το βράδυ παρακολούθησα σε κεντρική αίθουσα των Αθηνών την «Λευκή Κορδέλα». Ασπρόμαυρη ταινία από αυτές που θα μπορούσε κανείς να ονομάσει «κουλτουριάρικες». (Προσοχή δεν κάνω κριτική κινηματογράφου, αλλού το πάω).

Όταν άναψαν τα φώτα και σηκώθηκα είδα ότι ήμουν κυκλωμένος από σκουπίδια. Χυμένα ποπ κορν, χάρτινες συσκευασίες από μπισκότα, κυπελάκια αναψυκτικών, αποκόμματα εισιτηρίων, χαρτομάντιλα. Η μπλε σκούρα μοκέτα του διαδρόμου ήταν για λύπηση.
Για μια στιγμή τα έχασα. Πίστεψα ότι είχα γυρίσει στα 15 μου και περπατούσα σε διάδρομο συνοικιακού τσοντοσινεμά. Και όμως ήμουν στο 2009 σε μια απογευματινή προβολή μιας «ποιοτικής» ταινίας σε έναν «κινηματογράφο τέχνης».

Προχώρησα προς την έξοδο κοιτώντας γύρω μου καχύποπτα. Ο κύριος με το κουστούμι; Η μαντάμ με το ταγέρ; Το ζευγαράκι με τα μέλια; Οι δεσποινίδες με τα δωδεκάποντα; Και όμως κάποιοι από όλους αυτούς είχαν μετατρέψει την κινηματογραφική αίθουσα σε ΧΥΤΑ.

Μόλις βγήκα στην Κηφισίας ήρθε ένα ακόμη χτύπημα. Δυο νεολιμουζίνες παρκαρισμένες εξ ολοκλήρου πάνω στο πεζοδρόμιο υποχρέωναν όσους πεζούς ήθελαν να προχωρήσουν, να κάνουν σλάλομ. Μερικά παπάκια και 2-3 μηχανές μεγάλου κυβισμού, παρκαρισμένες και αυτές πάνω στο πεζοδρόμιο, κορνάροντας και μαρσάροντας καλούσαν τους οδηγούς να απομακρύνουν τις νεολιμουζίνες για να απεγκλωβιστούν. Πενήντα μέτρα πιο πέρα μια φωτεινή επιγραφή «διαφήμιζε» θέσεις παρκινγκ με ειδικές τιμές για τους σινεφίλ.

«Αυτή λοιπόν είναι η Ελλάδα» που έλεγε και ο Σημίτης. Ο καθένας το καθισματάκι του, το εργάκι του, την λιμουζίνα του ή το παπάκι του και όλα τα άλλα ας βρομίσουν ή ας καούν. Η Μαρία Χούκλη που είναι και της Νομικής –μαζί ήμασταν στον κινηματογράφο – το είπε πιο καλά: «Κανένας σεβασμός στον δημόσιο χώρο. Ό,τι δεν μας ανήκει με τίτλους ιδιοκτησίας, το καταστρέφουμε κι ας ξέρουμε ότι μέσα σε αυτά τα συντρίμμια θα κυλήσει η ζωή μας».

Το πρωινό ήταν εξίσου ασπρόμαυρο όπως η ταινία. Στο λιμάνι απεργούν ξανά οι ναυτεργάτες. Η οικονομία ναυαγεί και δεν θα βρει ανοιχτή προβλήτα για να βγει. Ακόμη και η Λούκα, η υπουργός, που είναι φίλη τους είπε ότι δεν τους καταλαβαίνει. Όπως κανείς δεν καταλαβαίνει τους φοιτητές που συνεχίζουν να καταστρέφουν τα πανεπιστήμιά τους. «Χθες» ήταν η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ και τις επόμενες μέρες ακολουθούν με την σειρά όλοι οι υπόλοιποι.

Έχω ένα φίλο καθηγητή που κάθε Νοέμβρη ζει σαν να μετέχει σε πόλεμο. Κρύβει όλα τα σημαντικά βιβλία στο σπίτι του, δεν μεταφέρει μαζί του στο πανεπιστήμιο σημαντικά χαρτιά, κάνει κάθε μέρα μπακάπ στον υπολογιστή του. Την επόμενη μέρα μπορεί όλα να έχουν καεί.

πηγή: protagon.gr

Posted on Παρασκευή, Νοεμβρίου 06, 2009 by Unknown

No comments

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Μπορεί η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου να έχει περάσει, οι αποκαλύψεις όμως δεν μπορούν να περιμένουν. Εκεί λοιπόν που διαβάζαμε τα επετειακά άρθρα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην επίσημη κομματική του εφημερίδα, η Αυγή, πέσαμε πάνω στο άρθρο του καθημερινού της αρθρογράφου, Νάσου Θεοδωρίδη, με τίτλο: 28η Οκτωβρίου: Ο πόλεμος που τελικά δεν ήταν "τρικούβερτο γλέντι"


Θα περίμενε κανείς να διαβάσει την γνωστή γραμμή του Λαλάκη Λαζόπουλου και των άλλων ορνιθοκέφαλων ομοϊδεατών του, ότι δηλαδή το ΟΧΙ δεν το είπε ο Μεταξάς αλλά ο Λαός! Δυστυχώς όμως γι' αυτόν το θέμα αυτό έχει λήξει εδώ και πάρα πολύ καιρό αφού πέρυσι τέτοιο καιρό ο Λαλάκης είχε φάει κάμποσες τάπες από υπεράνω αμφισβήτησης ιστορικούς και γνώστες της ιστορικής εκείνης περιόδου για το γεγονός του ΟΧΙ!

Αυτή τη φορά ο Μεταξάς κατηγορείται γιατί δεν είπε ΝΑΙ!!!! Καλά διαβάσατε. Ο κύριος Θεοδωρίδης (μέλος του Συνασπισμού και της Αντεθνικιστικής Κίνησης) γράφει μεταξύ των άλλων φαιδρών:
69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Αυτός είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Μια φορά προδότης, πάντοτε προδότης! Περιμένω κάποιος από το Συριζαιοκομείο να διαψεύσει και να κρατήσει αποστάσεις από αυτές τις επικίνδυνα διατυπωμένες απόψεις...

πηγή: Εφημερίδα Αυγή

Posted on Τετάρτη, Νοεμβρίου 04, 2009 by Unknown

3 comments

Του Νίκου Χιδίρογλου

«Ο λαός της ΝΔ, θα εκφραστεί κόντρα στη λογική των περιχαρακώσεων που απομακρύνουν τη βάση από την ηγεσία, κόντρα στους κατεστημένους μηχανισμούς», δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας το βράδυ σε συγκέντρωση φίλων του στις εγκαταστάσεις του Badminton, στο Γουδί. Ο υποψήφιος Πρόεδρος της ΝΔ, εξήρε τη στάση του Δημήτρη Αβραμόπουλου στο θέμα της εκλογής από τη βάση και κάλεσε τους φίλους του κόμματος «να πάρουν το κόμμα στα χέρια τους».

Εμφανίστηκε δε ενωτικός, λέγοντας ότι «είτε βγει η Ντόρα, είτε ο Παναγιώτης είτε ο Αντώνης, όλοι, μια ενωμένη γροθιά ενότητας θα είμαστε την επόμενη μέρα» . Συμπλήρωσε μάλιστα ότι «δεν απαντώ στις όποιες προσβολές, έχω ευθύνη απέναντι στην ενότητα» και αφού έκανε λόγο για εσωκομματικούς «άτυπους μηχανισμούς στήριξης προσώπων», δεσμεύτηκε να τους εξαλείψει. Άφησε όμως και αιχμές για την κριτική που του ασκείται, λέγοντας ότι «η ιστορία δεν λησμονιέται ούτε σε δέκα, ούτε σε 110 χρόνια».

Επισημάνσεις για την ήττα

Όσο για την ήττα της 4ης Οκτωβρίου, ο Αντώνης Σαμαράς ήταν σαφής: «Κυνηγώντας τον ευκαιριακό ψηφοφόρο, τον ταλαντευόμενο, αυτόν που πότε ψηφίζει έτσι και πότε αλλιώς, χάσαμε τελικά τον πυρήνα των οπαδών μας, αυτούς που μας ψήφιζαν πάντα και τώρα μας γύρισαν την πλάτη… Κι αν δεν κερδίσουμε ξανά τις εκατοντάδες χιλιάδες των παραδοσιακών οπαδών μας, που μας εγκατέλειψαν και πήγαν σπίτι τους, δεν πρόκειται ποτέ να δούμε εξουσία, κυνηγώντας τους ταλαντευόμενους. Αν δεν πείσουμε πρώτα τους ίδιους τους οπαδούς μας, πώς θα πείσουμε τους παραέξω;» Και επισήμανε ότι «είναι άλλο πράγμα να προσπαθούμε να κερδίσουμε ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ και είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να μετατοπιζόμαστε εμείς οι ίδιοι προς το ΠΑΣΟΚ».

Περί ιδεολογίας

Μάλιστα, εμμένοντας στο θέμα της ιδεολογικής ταυτότητας της ΝΔ, τόνισε ότι «είμαστε η παράταξη που κράτησε την Ελλάδα όρθια σε δύσκολες στιγμές, είμαστε η παράταξη που ανόρθωσε την κατεστραμμένη πατρίδα μας στα μεταπολεμικά χρόνια… στα πολύ τελευταία χρόνια, είμαστε η παράταξη που υπό τον Κώστα Καραμανλή, ματαίωσε το Σχέδιο Ανάν, έβαλε βέτο στο Βουκουρέστι για τα Σκόπια, έβαλε την Ελλάδα στο διεθνές δίκτυο των αγωγών ενεργείας. Έχουμε, λοιπόν, κάθε λόγο να είμαστε υπερήφανοι».

Στράφηκε δε κατά του νεοφιλελευθερισμού, που όπως είπε, «υποτάσσει την κοινωνία στην ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία» και εξήρε τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, που «απελευθερώνει δυνάμεις, αλλά συγκρατεί ακρότητες». Έβαλλε επίσης κατά του ΠΑΣΟΚ για «τη σύγχυση που δημιουργεί η κατάργηση υπουργείων με βαρύ συμβολικό φορτίο, όπως το Μακεδονίας-Θράκης ή με κρίσιμο ρόλο στην Εθνική Οικονομία, όπως το Ναυτιλίας».

«Είμαστε πατριώτες»

Ο κ. Σαμαράς επανήλθε χειροκροτούμενος στο θέμα του πατριωτισμού, τονίζοντας ότι «είμαστε πατριώτες και κοσμοπολίτες. Είμαστε πολύ πιο κοσμοπολίτες απ’ όσους ορκίζονται στην παγκοσμιοποίηση και ας μην έχουν ιδέα τι συμβαίνει στον κόσμο. Απ’ όσους ορκίζονται στην Ευρώπη κι ας μην έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Και επισήμανε χειροκροτούμενος ότι «η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι σύγκλιση εθνικών κρατών, όχι διάλυσή τους. Είναι σύγκλιση εθνικών πολιτισμών, όχι ισοπέδωσή τους. Εμείς είμαστε οι ευρωπαϊστές, όχι όσοι χρησιμοποιούν την Ευρώπη ως πρόσχημα για να καταργήσουν τις εθνικές ταυτότητες. H ΕΕ δεν οικοδομείται από νομαρχίες πληθυσμών, αλλά από λαούς που συγκλίνουν ελεύθερα και δημοκρατικά».

- Πολλοί ήταν οι βουλευτές και πολιτευτές που παρέστησαν στην ομιλία του Αντώνη Σαμαρά. Διακρίναμε μεταξύ άλλων τον Πάνο Παναγιωτόπουλο, την Κατερίνα Παπακώστα, τον Παναγιώτη Σκανδαλάκη, τον Θανάση Δαβάκη, τον Βασίλη Μιχαλολιάκο, τον Σπύρο Ταλιαδούρο, την Φωτεινή Πιπιλή, τον Κώστα Τζαβάρα, τον Κώστα Μαρκόπουλο, τον Ανδρέα Λυκουρέντζο και τον Γιώργο Βερναρδάκη, νομάρχες και δημάρχους απ’ όλη τη χώρα.

Posted on Τετάρτη, Νοεμβρίου 04, 2009 by Unknown

1 comment

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Θύμα άγριου προπηλακισμού από νεαρούς που δήλωναν «αντιεξουσιαστές» έπεσε η γνωστή συγγραφέας και αρθρογράφος, Σώτη Τριανταφύλλου στον πολυχώρο «Φλοράλ» των Εξαρχείων όπου είχε προγραμματιστεί η παρουσίαση του βιβλίου της με τίτλο «Ο χρόνος πάλι».

Μια ομάδα κρανοφόρων εισέβαλαν στο χώρο της παρουσίασης κι αφού πέταξαν αυγά στη συγγραφέα, απαίτησαν την έξοδό της από την αίθουσα και τα Εξάρχεια, καλώντας τη μάλιστα να παρουσιάζει τα βιβλία της στο Κολωνάκι.

Η κα Τριανταφύλλου είπε στα ΝΕΑ ότι «ορισμένοι αισθάνονται κατατρεγμένοι, εγώ δεν είμαι. Η ενέργεια δείχνει το κοινωνικό μίσος που θεωρείται επαναστατικό ενώ είναι συνητηρητικό. Ολη η ενέργεια , ακόμα και η συμπεριφορά τους, δείχνει φονταμενταλιστική νοοτροπία. Δεν είναι τα αυγά αυτά καθ' αυτά , που είναι μία παλιά ιστορία, που συνήθως χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο διαδηλώσεων. Εδώ αισθάνθηκα ότι μου επιτέθηκαν θέλοντας να με πλήξουν ως άνθρωπο».

Μάλιστα, η συγγραφέας ανέφερε ότι έχει δεχτεί και παλιότερα απειλές - «μου έχουν πει ότι θα την πάθω σαν την Κούνεβα , αλλά από αριστερά». Πρόσθεσε δε, ότι την έχουν απειλήσει και με μαχαίρι, έξω από το σπίτι - για να καταλήξει: «Εγώ τα έχω συνηθίσει όλα αυτά - και ίσως οι άνθρωποι αυτοί σε δύο χρόνια να πιστεύουν κάτι άλλο...».

σχόλιο Κaratheodori Αλήθεια, εκείνος ο νταής που ήταν και εκφωνητής στο Πολυτεχνείο, που βρισκόταν; Που ήταν οι κάμερες σε εκείνη την περίπτωση για να τον καταγράψουν να βγάζει το κράνος από τον πετεινόμυαλο ομοϊδεάτη του; Φυσικά, κανένας δεν το ανέφερε, κανένας δεν τσίριξε ούτε κλαψούρισε μπροστά στις κάμερες όπως έκαναν ο πρόεδρος και τα μέλη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Εάν αυτή η επίθεση δεν λέγεται φασιστική ενέργεια από τάγματα εφόδου, τότε πως αλλιώς να την παρομοιάσουμε; Δεν πειράζει! Ας συνεχίσουν το έργο τους αυτά τα "καλά παιδιά" κι ας τα βάλουν πάλι με την Αστυνομία. Γιατί όποτε δεν μας συμφέρει, οι κουκουλοφόροι είναι εγκάθετοι της Αστυνομίας!!

πηγή: Τα Νέα

Posted on Δευτέρα, Νοεμβρίου 02, 2009 by Unknown

1 comment

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι... Ντρεπόταν γι' αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε.

Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους... Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με... ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα...

Μα από μικρόs είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του.

Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένos. «Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό»;... αναρωτιόταν... Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!.. Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!». Αυτή δεν του απάντησε...
«Δεν μ' ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ' ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές... και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει... Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;...».

Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του!
Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί.

Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε, θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει. Τότε της φώναξε: «πως τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!». Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάμαι, κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι γιαγιά τους...

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε... Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια... Οι γείτονες, του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι' αυτόν:

«Αγαπημένε μου γιέ, σέ σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός. Βλέπεις... όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι.,. Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου.

Η μητέρα σου.

πηγή: Περιοδικό "Όσιος Νικάνωρ"

Posted on Κυριακή, Νοεμβρίου 01, 2009 by Unknown

1 comment